ตอนที่9 สุพจน์ เราหย่ากัน

ตอนที่9 สุพจน์ เราหย่ากันคนนั่งตรงข้ามสุพจน์ สวมเสื้อคลุมสีขาวเป็นสามีของหทัยพัชร ศุภกิจ เป็นเพื่อนของสุพจน์เช่นกัน”อื้อ เมื่อกี้จันทรัตร์มา โรงพยาบาล เธอท้องแล้ว ” สุพจน์สีหน้ามืดๆ ไม่มี ความสุขมองผู้ชายร่างสูงใหญ่ตรงหน้านี้ เขาก็มี ตอนที่ทำอะไรไม่ถูกด้วยหรือ อยู่ในวงธุรกิจ เขา เป็นนักธุรกิจที่ยอดเยี่ยม แต่เรื่องความรักรู้สึก ว่าเขาจะถูกบล็อกทุกแห่ง”ผมได้ยินหทัยพัชร พูด เธอพูดบ่อยๆว่าแกเป็นผู้ชายที่เลวมากสุพจน์ ไม่สน ในเรื่องของจันทรัต เขาเป็นคนอย่างนั้น จริงๆ แต่จันทรัตร์รักแกจริงๆนะ ผ่านไปหลายปี แล้ว คุณก็น่าจะปล่อยใจได้แล้ว เธอเป็นภรรยา ที่ดีที่สุดสําหรับแกแล้ว ศุภกิจเกลี้ยกล่อมสุพจน์ สายหัว เขากับจันทรัต ห่างกันหลายพันไมล์ ชาติ นี้ก็สื่อสารกันได้ไม่กี่ครั้ง หากผมอยู่กับจันทรัตร์ กรรณาราก็ต้องเสียใจ ผมเคยทําผิดกับเธอครั้ง หนึ่งแล้ว ผมจะทำแบบนี้อีกไม่ได้”“งั้นจันทรัตร์ ละ เธอรักแกมานานมาก อย่างนี้เธอจะไม่เสียใจ เหรอ “สุพจน์เม้มริมฝีปาก ใจเขาอึดอัดมาก เขา แต่งกับจันทรัตร์มาเป็น5ปี ให้เธอลิ้มรสผลของการ ตกหลุมรักเขา เดี๋ยวนี้เธอคงตรมใจละซิตกหลุม รักคนอย่างสุพจน์ เป็นความผิดที่ใหญ่ที่สุดในชีวิต จันทรัตร์“ผมไม่รู้”สุพจน์ลังเลแล้ว ขณะนี้ เขาไม่ สามารถตัดสินใจเด็ดขาดได้จันทรัต เอาผ้าพันคอที่ถักเสร็จออกมาดู สีดำ เหมาะกับสุพจน์มาก เพราะในความรู้สึกคนอื่น สุพจน์เป็นคนเย็นชาและเข้าใกล้ยาก แต่เธอรัก มากสําหรับภาพภพแบบนี้ของสุพจน์ เพราะเขาให้ ความเย็นชาต่อทุกคน หากเขาตกหลุมรักใครสัก คนก็จะเอาความอบอุ่นทั้งหมดให้เธอไม่รู้ว่าเมื่อไร ถึงจะส่งถึงมือสุพจน์ เก็บแรงกระตุ้นนี้ไว้ ค่อยว่า กันภายหลังแล้วกันตอนที่สุพจน์กลับมา จันทรัตร์ นั่งอยู่ที่โซฟาห้องรับแขกเหมือนไม่มีอะไรเกิด ขึ้น เธอรู้สึกผิดหวังจริงๆ ความใจร้าย ความเห ลียดของเขาทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวซึ่งไม่เคยมี มาก่อน ไม่มี ความกระตือรือร้นเหมือนเดิม ความ เชื่อมั่นที่จะรอเขากลับมาก็ถูกหายจางไป เห็นจัน ทรัตร์ในห้องรับแขก สุพจน์รู้สึกไม่สบายใจ เพราะ ความอบอุ่นที่จันทรัตร์ให้เขาในเมื่อก่อนหายไป แล้ว หน้าเงียบสงบเหมือนอยู่อีกโลกหนึ่งจันทรัตร์ เงยหน้าขึ้น เพราะร้องไห้หลายครั้งดวงตาเลย แดงเหมือนหลอดไฟขนาดใหญ่สองดวง พูดเสียง แหบๆว่า “สุพจน์ ฉันปล่อยคุณไป เราหย่ากันเถอะ ตึง! เสียงหัวใจสุพจน์เหมือนตกลงไปในเหวลึก การหย่าร้างเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเขา ทำไมพอเห็น น้ำตาของจันทรัตร์ เขากลับไม่สบายใจสุพจน์เข้า มานั่งตรงข้ามจันทรัตร์อย่างสงบ หน้านิ่งคิ้วขมวด พูดอย่างร้ายแรงว่า หย่ากัน เธอคิดดีแล้วเหรอ”จัน ทรัต รักเขาข้างเดียวมาห้าปีแล้ว ตอนแรกเธอคิดว่าสามารถเดินไปได้ อีกนาน หรือชาตินี้คงจะอยู่กับสุพจน์คนเดียว แต่ หลังจากเธอท้อง สุพจน์ใจร้ายถึงขนาดให้เธอไป ทำแท้ง เธอยอมถอย เธอต้องปกป้องลูกของเธอ หลังหย่าสุพจน์สามารถไปอยู่กับกรรณารา งั้นเธอ ก็ยินดีที่จะอวยพรเขาสองคนขอแค่อย่าทําร้าย ลูก”อือ ฉันคิดดีแล้ว เราหย่ากัน ฉันยินดีอวยพร ให้คุณกับกรรณารามีความสุข”จันทรัตร์พูดอย่าง ลําบาก มองใบหน้าคมคายหล่อเหลาของสุพจน์ แฝงความหลงใหลอยู่”ดี”สุพจน์พูดอย่างสงบ แล้ว เดินจากไปคืนนี้ พวกเขาแยกห้องกัน จันทรัตร์ นอนไม่หลับ สุพจน์ยิ่งไม่กล้านอน กำลังคิดคำพูด ที่จันทรัตร์พูดในตอนกลางวัน เธอบอกเขาจะหย่า กัน เผชิญหน้ากับเขาด้วยท่าทีโล่งใจ สุพจน์รู้สึก ปืนใจ ทำไมเธอถึงปล่อยวางได้อย่างง่ายๆ ไม่ใช่ รักเขาจะเป็นจะตายหรือวันถัดมา จันทรัต ตื่นแต่ เช้า แท้จริงไม่ได้นอนทั้งคืน สีหน้าซีดเผือด จัน ทรัตร์ล้างหน้าแต่งตัวง่ายๆก็ออกจากบ้าน สุพจน์ ก็เดินออกมาพอดีต่างมองหน้ากัน สุพจน์จ้องมอง เธอ แต่จันทรัตร์เดินจากไปอย่างไม่สนไม่แคร์ถึง ชั้นหนึ่ง เดิมสุพจน์คิดว่าจันทรัตร์จะไปพร้อมเขา แต่มีรถจอดอยู่หน้าบ้านแล้ว คนที่เดินออกมาคือ นพพล สีหน้าสุพจน์เปลี่ยนไปทันที แววตาเต็มไป ด้วยความโกรธ แต่เม้มริมฝีปากไว้ไม่ระเบิดออก มาเท่านั้น นพพลงดัน คุณตามมา ” จันทรัต พูด อย่างเย็นชานพพลมองหน้าสุพจน์ ยิ้มเบาๆ “สุพจน์ ไม่เจอกันตั้งนาน คุณก็เหมือนเดิมนะครับ”สุพจน์ ทนไม่ได้อีกต่อไป ก่อนจันทรัตร์จะเข้าไปนั่งรถ นพพล ดึงมือเธอไว้แน่น “เมียผม ผมดูแลเอง ไม่ รบกวนคนอื่น”