ตอนที่3 ปวดกระเพาะ

ตอนที่3 ปวดกระเพาะกรรณาราสวยมาก ร่าง สูงหุ่นดี คู่กับสุพจน์เหมาะมาก แต่หลังเธอเป็นแม่ บ้าน ใส่แต่เสื้อยืดและกางเกงขายาว ไม่แต่งหน้า เหมือนเมียหน้าแก่ที่บ้านจันทรัตร์และกรรณารา เปรียบเทียบกันไม่ได้ เพราะเธอนอกจากให้สุพจน์ เห็นสิ่งที่ดีที่สุดในตัวเธอแล้ว ไม่สนใจคนอื่นเลย พี่ สุพจน์ เนคไทนี้สวยจัง เหมาะกับพี่มาก” กรรณารา เอาเนคไทมาลองดูสุพจน์ยิ้มแบบรักหลงว่า “ของ ที่คุณเลือกสวยทุกอย่าง”กรรณารายิ้มแบบขี้อาย “งั้นพี่รีบเปลี่ยนซิ”สุพจน์ถอดเนคไทอย่างเชื่อฟัง ยื่นเนคไทเก่าให้กรรณารา แล้วเอาเนคไทใหม่มา ใส่กรรณาราพูดว่า “เนคไทนี้เชยจัง ทิ้งไปเลยเน้อ พี่ใส่อันใหม่ดีกว่า”อืม”จันทรัตร์อยู่ตรงข้ามไม่ไกล จากพวกเขา มีแต่เสื้อผ้าไม่กี่ตัวปกปิดร่างอักอ่วน ของเธอไว้ ดูกรรณาราเอาเนคไทที่เธอตั้งใจเลือก ในเช้านี้ทิ้งลงถังขยะ หัวใจของเธอก็ถูกกรรณา ราทิ้งลงถังขยะไปด้วยกัน หน้าไม่อาย ฉันช่วยแก ตบมัน” หทัยพัชรด่าไปพลางทำท่าจะเดินไปหาจัน ทรัตร์ดึงหทัยพัชรไว้ ส่ายหัว “อย่า ช่างเถอะ”นี่ แก สุพจน์เป็นผัวแกนะ”จันทรัตร์กัดริมฝีปากตัว เอง พูดอย่างเศร้าใจว่า “ต่อไปก็ไม่ใช่แล้ว’เธอ ยังไม่อยากจะบอกเขาหรือ คนที่ช่วยเขาไว้ในห้า ปีก่อนคือเธอ ไม่ใช่ไอ้กรรณารา เรื่องนี้เธอเก็บไว้ มานานแล้ว จะเก็บมันไปตลอดชีวิตหรือไง” หทัย พัชรไม่ชอบความอ่อนแอของเพื่อนกับทรัตรังยแล้ว แต่เขาไม่เชื่อเท่านั้น เพราะความจำบางส่วน ของ เขาหายไป เธอแค่เพียงแต่อยากให้สุพจน์มี คนอยู่เคียงข้างหลังชีวิตต่อไปแยกย้ายกับหทัย พัชรโดยไม่สุขใจ จันทรัตร์เอาชุดสูทที่เลือกไว้มา ให้สุพจน์ที่สำนักงาน เธออยากเอาชุดสูทที่เตรียม เรียบร้อยแล้วให้สุพจน์ไม่ว่าที่ทำงานหรือที่บ้าน เธอไม่อยากให้เขาต้องป่วยหัวกับเรื่องเล็กๆที่ไม่ สำคัญพวกนี้หน้าประตู ได้ยินเสียงกรรณาราดัง ขึ้น “พี่สุพจน์ อย่าทำแล้ว พอแล้ว………….. “เสียง จางๆเบาๆทำให้จันทรัตร์ยืนแข็งอยู่ที่เดิม ครั้งนี้ ไม่ใช่เจ็บใจ แต่คือปวดกระเพาะ ความเจ็บปวดนี้ ทำให้กล้ามเนื้อในร่างเธอกระตุก เธอผลักประตู เข้าไป เห็นสุพจน์และกรรณารานอนอยู่บนโซฟา ด้านหลังของกรรณาราเกือบเปลือยหมด เธอเห็น จันทรัต เข้ามาเลยตกใจและรีบเข้าหาอ้อมกอด ของสุพจน์สุพจน์ขบเคี้ยว พูดด้วยน้ำเสียงโกรธ “ออกไป”จันทรัตร์ฝืนใจทำเป็นสงบนิ่ง พูดยิ้มๆ ว่า “คุณกรรณาราใจร้อนจัง ขณะอยู่สำนักงานก็ อดจนไหว”กรรณารามองสุพจน์อย่างน่าสงสาร สีหน้าสุพจน์ดำสุดขีด พูดอย่างเย็นชาว่า “จัน ทรัตร์ ฉันกับกรรณาราจะทำอะไรก็ไม่เกี่ยวกับเธอ ออกไป”จันทรัตร์กำมือให้แน่น หัวใจเหมือนโดน จับอยู่ เจ็บมาก เธอรู้สึกว่ามีกระแสร้อนจะล้นออก มาจากลำคอ เธอวางชุดสูทลงบนโต๊ะทำงาน ฝืน ยิ้ม “คุณสุพจน์ นี่คืนชุดสูทของคุณ ต่อไปอย่าลืม อีก งานคุณยุ่งขึ้นมาคุณก็ลืม หากต้องออกงานก็ คงต้องให้ผู้ช่วยเตรียมให้อีก ถึงจับไม่อยู่ คุณก็ต้องดูแลตัวเองดีๆ”’เธอบ้าอะไร”สุพจน์ ยืนหลังจันทรัตร์ด้วยใบหน้าโกรธจันทรัตร์หัน หน้าไปหา แววตาแฝงด้วยความรักใคร่จ้องมองสุ พจน์ “ไม่มีอะไร กลัวคุณจะดูแลตัวเองไม่ดี”’จัน ทรัตร์ เธอไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะดูแลพี่สุพจน์ให้ ดี”กรรณารากอดแขนสุพจน์ “ฉันต้มโจ๊กทะเลให้ พี่สุพจน์เมื่อกี้ เธอก็มากินหน่อยซิ”พูดจบ กรรณา ราก็เทโจ๊กให้จันทรัตร์ถ้วยหนึ่ง จันทรัตร์กินไปนิด หนึ่ง กลิ่นคาวปลา ทําให้เธอปวดกระเพาะอาการ จุกเสียด ได้กลิ่นคาวเลือดเข้าสู่หลอดลม จัน ทรัต ทนไม่ไหว ถ้วยล้มลงกับพื้น ปิดปากแล้วรีบ วิ่งไปอ้วกที่ห้องน้ำเลือดทำให้กระเบื้องสีขาวกลาย เป็นสีแดง ดูแล้วรู้สึกน่ากลัวมาก ใบหน้าจันทรัตร์ ซีดมาก มองไปกระจก เห็นสุพจน์เดินเข้ามา เธอ รีบเปิดก๊อกน้าล้างเลือดให้สะอาด