ตอนที่ 8 ความหวาดกลัวของกรรณารา

ตอนที่ 8 ความหวาดกลัวของกรรณาราบางครั้ง จันทรัตร์ก็มีความรู้สึกเกลียดตัวเอง เพื่อสุพจน์ เธอทําเรื่องไร้สาระแบบนี้ จันทรัตร์พยายามทำให้ ตนเองสงบลง ไม่ให้คำพูดของสุพจน์สะทกสะท้าน เธอ “หย่าแน่นอน และลูกก็เป็นของคุณด้วย”สุ พจน์หัวเราะ รู้สึกจันทรัตร์กำลังพูดเล่นอยู่ เธอ คลอดลูกอย่างลำบาก สุดท้ายให้เขาอย่างง่าย ใครจะไปเชื่อ มันเป็นไปไม่ได้ พูดเพราะดีเนอะ เล่ห์เหลี่ยมเธอเยอะมาก เธอคิดว่าผมจะเชื่อเหรอ รีบไปทำแท้งซะ” สุพจน์พูดอย่างโหดร้ายจันทรัตร์ หน้าซีด ไม่กล้าเชื่อว่าเขาจะให้เธอไปทําแท้งจัน ทรัตร์ไม่ยอม คำพูดอันโหดร้ายกำแพงที่คุ้มครอง เธอพังหมด “ไม่ ฉันต้องคลอดออกมา นี่คือเลือด เนื้อของเราสองคน คุณรู้ไหม ผมเกลียดคุณ” สุ พจน์ดึงมือจันทรัตร์ไว้ “เกลียดทั้งสายเลือดเธอ คลอดออกมาก็เป็นเด็กกรรม รีบไปทำแท้งเลย”จัน ทรัต น้ำตาไหลเต็มหน้า ความตื่นตระหนกกับ คำพูดโหดร้ายกระแทกประสาทเธอ เกือบเป็น ลม เลือดในตัวจันทรัตร์กำลังไหลย้อนกลับ ทำให้ เธอพูดอะไรไม่ออกในเวลานั้นจันทรัตร์รู้สึกตัว อีกที คือสุพจน์ลากเธอไปคณะสูติศาสตร์และ นรีเวชวิทยา เธอเช็ดน้ำตา พยายามดึงมาออกจะ มือสุพจน์ “คุณปล่อยฉันนะ”จันทรัตร์ เธอรู้ไหม ทำไมผมไม่อย่ามีลูกกับเธอ เพราะว่าถ้ามีลูกอยู่ ระหว่างเราก็จะ ตัดขาดกันไม่ได้ นี่คือฝันร้ายของผม แต่งงานกับ เธอก็เป็นฝันร้ายของผมเช่นกัน“พอแล้ว! “จัน ทรัต เจ็บใจเหมือนตายทั้งเป็น เพียะ! สุพจน์โดน ตบอย่างแรงเสียงตบทำให้สุพจน์นิ่งไว้ เสียงนี้ก็ ทำให้จันทรัตร์ตื่นด้วย จันทรัตร์จ้องมองสุพจน์ ด้วยน้ำตานอง สายตาเต็มด้วยความผิดหวัง “เรา หย่ากันเดี๋ยวนี้เลย ส่วนลูกฉันก็ไม่ให้คุณล่ะ”สุ พจน์ตกใจไปพักหนึ่ง มองจันทรัตร์อย่างไม่มีตัว ตน มือก็ปล่อยไปแล้วพอจันทรัตร์ได้อิสระ ก็หัน เดินไปเหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ในชีวิตนี้เธอ ไม่ใช่มีแต่สุพจน์ ยังมีลูก แต่น่าสงสารลูกจัง เกิด มาก็ไม่มีแม่ ไม่มีพ่อเวลานี้ จันทรัตร์สับสนแล้ว สิ่ง ที่เธอกำลังทำถูกต้องไหมหากลูกไม่มีความสุข เธอคลอดลูกออกมาจะมีความหมายอะไรจันทรัตร์ ร้องไห้เงียบๆคนเดียว ไม่รู้จะทำยังไง ลูกเป็น อนุสรณ์ ที่เธออยากให้สุพจน์ แต่เขาไม่เอา“ฉัน ท้องแล้วและเป็นลูกคุณ สุพจน์ คุณไม่เอาฉันแล้ว หรือ”กรรณาราหวาดกลัวมาก กลัวว่าจันทรัตร์ ท้องสุพจน์จะทิ้งเธอไป ติดตามสุพจน์และถาม บ่อยๆ สุพจน์รู้สึกเครียด ถูกกรรณาราถามบ่อยๆ ยิ่งเครียดขึ้น ปัดมือกรรณาราทิ้ง สายตาแฝงด้วย ความเย็นชา “กรรณารา เธอไม่เชื่อใจผมหรือไม่ เชื่อใจตัวเอง”กรรณารานิ่งไว้ ก้มหัวลง ความโลภ ของเธอทำให้เธออึดอัดใจมาก เธอไม่ใช่ไม่เชื่อใจสุพจน์ วันหนึ่งที่จันทรัตร์ ไม่ยอมหย่ากับสุพจน์ เธอก็จะอึดอัดใจไปวันหนึ่ง สักวันเมื่อความจริงปรากฏ ความเท็จก็จะสลายไป ถึงวันนั้นเธอไม่ได้สุพจน์และสุพจน์ก็จะเกลียดเธอ อีก เธอไม่อยากเห็นสภาพแบบนี้มากที่สุด ไม่ใช่ แน่นอนคะ”กรรณาราฝืนยิ้ม รีบจับมือเขาไว้ “ฉัน ไม่ไว้วางใจจันทรัตร์ต่างหาก เธอมีเล่ห์เหลี่ยมมาก เพื่อผลประโยชน์ตัวเองอะไรก็ทำได้ ฉันก็เกือบ ตายในมือเขา ฉันกลัวค่ะ”สุพจน์ผลักกรรณารา ออกไป “ผมไม่อยากได้ยินชื่อจันทรัตร์อีก หาก เธอเหนื่อยก็พักผ่อนดีๆ เรื่องที่ไม่เกี่ยวก็อย่าไป ยุ่ง”สุพจน์จากไปด้วยระคายเคือง บัดนี้เขาไม่มี ความอดทนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ตอนกรรณา ราพูดถึงเรื่องจันทรัตร์ ทำให้เขาอึดอัดใจมาก แยกแยะไม่ออกความรักของตัวเอง คิดถึงแววตาที่ ผิดหวังของจันทรัตร์ เขารู้สึกหวาดกลัวมาก กลัว จันทรัตร์จะจากเขาไปกะทันหัน ฉะนั้นเขาต้อง ปล่อยวางเรื่องทำแท้งก่อนกรรณาราพูดเรื่องจัน ทรัตร์ต่อหน้าเขาบ่อยๆ และพูดว่าจันทรัตร์เคยทำ อะไรๆ เขาเกลียดมาก ไม่อยากให้คนอื่นทำลาย ชื่อเสียงของจันทรัตร์ ความรู้สึกที่ผสมผสานกัน อย่างนี้ทำให้เขาทรมานมาก เขาปวดหัวอีกแล้วสุ พจน์กินยาไปสองเม็ด หายใจเข้าลึกๆ อาการปวด หัวค่อยๆหายไป“ปวดหัวอีกแล้วเหรอ”