ตอนที่6 หย่ากับสุพจน์ผมเลี้ยงเธอเอง

ตอนที่6 หย่ากับสุพจน์ผมเลี้ยงเธอเองจัน ทรัตร์จับแขนสุพจน์ไว้แน่น พูดอย่างสุดแรงว่า “ใช่”ดวงตาสุพจน์เต็มไปด้วยสีเลือด จ้องจันทรัตร์ ด้วยแววตาที่เกลียดชัง มีทั้งผิดหวังและรังเกียจ “หากฉันไปช้าอีกนิดเธอก็ตายแล้ว “อะไรนะจัน ทรัต ตกใจ เป็นไปได้ไงจันทรัตร์ไม่ค่อยเข้าใจ เมื่อคืนกรรณารายังดีๆอยู่เลย เรียกร้องให้สุพจน์ ไปอยู่เป็นเพื่อน เธอก็แค่วางสายโทรศัพท์เท่านั้น จะทำให้เกิดเรื่องใหญ่ได้ถึงขนาดนี้เชียว”ฉัน ไม่รู้”’เธอเห็นคนถูกทำลายก็ไม่ช่วยเหลือ กรรณา รามาขอให้ผมช่วย เธอถูกปล้น เกือบโดนข่มขืน นาทีสุดท้ายโทรขอความช่วยเหลือกับผม เธอรับ สาย เธอไม่ให้ความช่วยเหลือ และไม่แจ้งความ อีกด้วย หากไม่ใช่เธอสู้ตาย เธอโดนข่มขืนไป แล้ว เดี๋ยวนี้ยังนอนห้องไอซียูอยู่เลย เมื่อกี้แพทย์ เพิ่งช่วยชีวิตเธอรอดได้ จันทรัตร์ เธอเป็นคน โหดเหี้ยมเลือดเย็นมาตั้งแต่เมื่อไร”สุพจน์บีบคอ จันทรัตร์ไว้แรงๆ เหมือนจะให้เธอตายเป็นเพื่อน กรรณาราไปด้วยไม่ใช่อย่างนี้ค่ะ เมื่อคืนกรรณา ราไม่ได้ถูกข่มขืน นี่เป็นการใส่ร้ายแน่ๆจันทรัตร์ มองตา พจน์ มองไม่เห็นมีความเชื่อใจสักนิด แต่ กลับมีความเกลียดที่อยากให้จันทรัตร์รีบไปตาย ซะงั้น ตอแหล หรือเธอจะบอกว่าบาดแผลของ กรรณาราคือเขาทําเองจันทรัตร์ เธอหลอกใครกันแน่ ” สุพจน์สะปัดจันทรัตร์ จนล้มบนพื้นอย่างเกลียดชังจันทรัตร์เจ็บไปทั้งตัว แต่ความเจ็บในหัวใจจะหายดีได้ยังไง จันทรัตร์ ร้องไห้อย่างเหนื่อยล้า กอดขาสุพจน์ไว้ “พี่สุพจน์ พี่เชื่อฉันครั้งหนึ่งได้ไหม ฉันไม่ได้เป็นคนจิตใจ โหดร้ายอย่างที่คุณพูด “สุพจน์หันหลังให้จันทรัตร์ สะปัดมือจันทรัตร์ทิ้งอย่างไม่มีเยื่อใย และใช้คำ พูดที่รุนแรงว่า “จันทรัตร์ เรารู้จักกันมาตั้งนาน ฉัน ไม่เกลียดเธอ แต่ฉันก็ไม่เคยคิดที่จะรักเธอ “คำ พูดนี้แทงใจจันทรัตร์ สุพจน์ไม่เคยคิดที่จะรักเธอ บึ้ง เสียงประตูห้องถูกปิดอย่างแรง จันทรัตร์รู้ว่าสุ พจน์ ไม่กลับมาแล้วจันทรัตร์มองผ้าพันคอที่ถักได้ ครึ่งหนึ่งบนพื้น เก็บขึ้นมาปัดฝุ่นทิ้ง งานทำไปครึ่ง หนึ่ง เธอต้องทําให้เสร็จเรียบร้อย ไม่หลับไม่นอน จันทรัต ตั้งใจถักให้เสร็จ และปักชื่อ “จันทรัตร์ “ไว้ริมสุดๆของผ้าพันคอ เป็นตัวแทนของเธอจัน ทรัตร์ครึ่งเดือนผ่านไป จันทรัตร์ไม่เคยพบสุพจน์ เลย จันทรัตร์กลับมีอาการง่วงยิ่งขึ้น เธอเล่าเรื่อง ให้หทัยพัชรฟัง หทัยพัชรเป็นห่วงสุขภาพเธอก็พา เธอไปตรวจที่โรงพยาบาล แพทย์ให้เธอไปตรวจ ที่ศูนย์สูติ-นรีเวช ทำการตรวจเป็นชุดเสร็จ แพทย์ บอกเธอตั้งครรภ์อารมณ์ต่ำเศร้าของจันทรัตร์ดี ขึ้นอย่างรวดเร็วในทันใดนั้น เงยหน้ามองแพทย์ อย่างตื่นเต้น “คุณหมอค่ะ ที่คุณหมอพูดเป็นความจริงใช่ไหมค่ะ ฉันตั้งครรภ์แล้วใช่ไหมคะ “”‘ใช่” แพทย์ยืนยันคำพูด แล้วพูดอย่างกังวลว่า “คุณตั้งครรภ์ในตอนนี้ร่างกายคงรับไม่ไหว อาจ ก่อให้เกิดภัยคุกคามต่อชีวิตของคุณ ทางที่ดีคือ ทําแท้งก่อน รีบรักษาโรคกระเพาะของคุณ อย่า ล่าช้าอีก”’ไม่ ฉันจะคลอดออกมา” จันทรัตร์ลูบ ท้องละใบหน้าเต็มด้วยเกียรติภูมิอันเป็นแม่หทัย พัชรรู้ว่าจันทรัตร์ตั้งครรภ์แล้ว ดีใจมาก เรามีลูก พร้อมกันจะได้มีเรื่องคุยไปด้วยกันต่อ เธอแต่งงาน มาห้าปี ถึงเวลามีลูกได้แล้ว โทรบอกสุพจน์ไหม ให้เขาดีใจด้วย” หทัยพัชรพูดอย่างดีใจจันทรัตร์ ส่ายหัว “ไม่ละ คิดว่าเขาคงไม่ชอบ”นี่เธอห้าม พูดอะไรโง่ๆแบบนี้ หรือว่าเขายังไม่อยากมีลูกเห รอ””ใช่ค่ะ เขาไม่ชอบเด็ก”’ช่างเถอะ ไม่ต้องคาด หวังอะไรจากเขามาก จันทรัตร์ ต่อไปฉันเลี้ยงเธอ เอง เธอหย่ากับสุพจน์เลย” หทัยพัชรสงสารเธอ จับมือเธอพูด“งั้นผัวเธอละ”’เขาเหรอ เขาไม่สำคัญ กว่าเธอ”’ดี รอฉันหย่าแล้ว เธอเลี้ยงดูฉันนะ” จัน ทรัตร์พูดยิ้มๆสุพจน์อยู่ตรงข้ามพวกเธอพอดี ฟัง คำพูดทั้งหมดได้ชัดเจนมาก กรรณารานอนโรง พยาบาลครึ่งเดือน สุพจน์ก็เฝ้าอยู่นี่ครึ่งเดือน แต่ ไม่คิดว่าออกมาก็เจอจันทรัตร์ คำพูดที่จันทรัตร์ และหทัยพัชรพูด เข้าหูเขาเต็มๆเลย สีหน้าไม่ พอใจมากผมไม่ได้พูดว่าจะหย่า พวกเธอกังวล มากเกินไปละ