ตอนที่4 จันทรัตร์เธอกลัวความมืด

ตอนที่4 จันทรัต เธอกลัวความมืด สุพจน์คิด ว่าเธอแกล้งทำ เจตนาประจักษ์ต่อหน้ากรรณา ราเช่นนี้ จับแขนจันทรัตร์อย่างแรง เธอทําแบบนี้ หมายความว่าไงไม่อร่อยจนขนาดนี้เลยหรือ จน ให้เธออ้วก จันทรัต สายศีรษะ “อร่อยมาก แต่ ฉันไม่ชินกับรสชาตินี้เท่านั้น “สุพจน์พูดอย่าง เหยียบย่ำดูถูก “หึงหวง ผมกับกรรณาราอยู่ด้วย กันมานานแล้ว ก็ไม่เคยเห็นเธอผิดปกติเช่นนี้ สวม นามของคุณนายสุพจน์ แต่ไม่ได้เป็นสามีภรรยา ที่แท้จริง ไม่พอใจหรือ “จันทรัตร์กับสุพจน์เติบโต มาด้วยกัน รู้จักกัน20กว่าปีแล้ว พ่อแม่พวกเขา เป็นเพื่อนที่ดี และได้ให้สองคนหมั้นไว้ตอนเด็กๆ ตั้งแต่จันทรัตร์มีความจำ เริ่มรู้จักความรัก เธอก็ ชอบสุพจน์ไม่มีวันเปลี่ยนใจจนรักมา13ปี แต่สุ พจน์มีความรู้สึกรักกับเธอตลอดมา ไม่เคยรู้ว่า เธอรักเขามานานมาก แม้จะเป็นหินที่แข็งแกร่งก็ ควรจะละลายแล้ว แต่ก็ไม่สามารถละลายหัวใจ ที่เย็นชาของสุพจน์ได้ เพื่อเขาเธอทำเรื่องโง่ๆไป มากมาย เขาไม่เคยมองเห็นเขาสองคนได้แต่งงาน ได้สำเร็จอย่างราบรื่น เป็นเพราะพ่อของจันทรัตร์ ก่อนพ่อเธอจะเสียชีวิตได้ฝากจันทรัตร์แก่สุพจน์ ดูไว้ และมอบทรัพย์สินทั้งหมดให้แก่เขา จันทรัตร์ เติบโตด้วยความรักและความเอาใจใส่ ไม่รู้จักการ บำรุงชีวิตพ่อจันทรัตร์กลัวว่าหลังเขาตายแล้วไม่มีคนดูแลจัน ทรัตร์ บังคับให้สุพจน์แต่งงานกับเธอจันทรัตร์จับ มือสุพจน์แน่น ยิ้มแบบโล่งอก “พี่สุพจน์ ฉันมีเวลา แค่10เดือนแล้ว ต่อไปจะไม่มีคนมาพัวพันกับพี่ แล้ว พี่วางใจได้ พี่จะได้รับอิสระ 10เดือนนี้กรุณา ดีต่อฉันหน่อย ได้ไหมคะ”เธอพูดเหมือนว่าจะตาย จากกัน สุพจน์สะบัดมือเธอออกอย่างรวดเร็ว ใช้ แววตาที่สงสัยจ้องมองจันทรัตร์ เธอโล่งอกอย่าง นี้ทําให้เขาหวาดกลัวขึ้นมา จันทรัต พัวพันกับ เขามาหลายปี จะปล่อยมือง่ายๆอย่างนี้หรือ”จัน ทรัตร์ เธอโรคจิตหรือเปล่า”สุพจน์ด่าและเดิน ออกไปโดยความไม่เชื่อเมื่อกี้สุพจน์ช่วยกรรณา ราดูบาดแผล หลังของกรรณารามีแผลเป็นขนาด ใหญ่ หลายปีก่อนกรรณาช่วยเขาได้รับแผลนี้มา ฉะนั้นสุพจน์รู้สึกผิดมาตลอด สัญญาว่าจะดูแล เธอตลอดชีวิต 5ปีก่อน เขามีแผนจะแต่งงานกับ กรรณารา แต่พ่อจันทร์ให้เขาแต่งงานกับจันทรัตร์ กะทันหัน เรื่องนี้ก็เลยถูกดองไว้กรรณาราเป็นเมีย เขาโดยไม่มีนามมา5ปี“พี่สุพจน์ อีก10เดือน เราจะ แต่งงานจริงหรือคะ”กรรณาราพูดอย่างไม่สงบใจ เธอกลัวว่าสิบเดือนนี้เป็นแค่กลลวงสุพจน์สงสัยไป ด้วย พฤติกรรมของจันทรัตร์ในช่วงนี้เหมือนการ ลาตาย”ใช่ครับ”กรรณาราดีใจมาก ผลักสุพจน์ นอนลงบนโซฟา จูบริมฝีปากเขา มือเข้าในเสื้อของสุพจน์สุพจน์กอดเอวกรรณารา ตอบจูบโดย ไม่ลังเล พลิกและกดเธอลงบนโซฟา ทันใดนั้น เขามองไปท้องฟ้าข้างนอก ดึกมากแล้ว มืดตึดตือ เหมือนฝนจะตก นึกขึ้นว่าจันทรัตร์กลัวความมืด เขาไม่มีอารมณ์ที่จะทำต่อกับกรรณาราอีก”พี่สุ พจน์” กรรณาราเรียกสุพจน์ปล่อยเธอ จัดสูทตัว เองเรียบร้อย “ดึกแล้ว ผมต้องกลับบ้าน ต่อไปเรา มีเวลาอยู่ด้วยกันอีกมากมาย”สีหน้ากรรณารา เหมือนอารมณ์ไม่ดีมาก “พี่จะไปพบจันทรัตร์ใช่ ไหม พี่สงสารเขาหรือไง’ถึงแม้จะหย่ากัน ผมก็ ต้องดูแลเธอ” นี่คือคำสัญญาที่สุพจน์ให้ไว้กับพ่อ ของจันทรัต กรรณาราไม่พอใจ ถ้าจันทรัตร์ยัง ขวางอยู่ระหว่างเธอกับสุพจน์ เขาสองคนจะไม่มี วันอยู่ด้วยกันได้ไฟในห้องส่องสว่างเกือบทุกด้าน ทุกมุมข้างนอกฝนตกหนัก ฟ้าผ่าฟ้าร้องคะนอง เป็นช่วงๆ จันทรัตร์กอดขาทั้งสองข้างไว้ ตึงร่าง ให้แน่นนั่งอยู่บนโซฟาเธอไม่ชอบสภาพอากาศฝน ตกฟ้าร้องคะนองอย่างนี้ จำได้มีครั้งหนึ่ง สภาพ อากาศเลวร้ายเช่นนี้ เธอเปียกโชกทั้งตัวไปหา พจน์ เพื่อที่จะส่งขนมคุกกี้ที่เธอทำเองให้เขาหน้า ประตู ฟ้าผ่าลงตรงหน้าเธอเลย ทำให้วงจรไฟฟ้า ในบ้านถูกตัดหมด ฟ้าร้องดังมากทำให้จันทรัตร์หู หนวกไปสามวัน คุกกี้ที่เธอทำเองเน่าไปหมดโชค ดีที่เธอไม่เป็นอะไรไป แต่ประสบการณ์นี้ทำให้เป็น เงาที่ลบไม่ออกในความทรงจำของวัยรุ่นไฟแลบ ไฟดับจันทรัตร์ตกใจเงย หน้าขึ้น ห้องรับแขกที่มืดดำเหมือนไม่มีสักคน จัน ทรัต รีบเอามือถือมาส่อง อยากโทรหาสุพจน์เป็น คนแรก แต่คิดไปแล้ว มันก็คงอันตรายมากที่รีบ ร้อนจากบริษัทกลับมาบ้านก็อันตราย เธอก็หยุด โทรกอดตัวอยู่มุมโซฟา จันทรัตร์ปิดตาสนิท รู้สึก ว่ามีเสียงเข้ามา จันทรัตร์เงยหน้าขึ้น ตกใจไปใหญ่ ร่างใหญ่ยืนอยู่หน้าเธอ จันทรัตร์เกือบกรี๊ดออกมา แต่อีกฝ่ายเปิดไฟฉายก่อน เสียงหมองคล้ำพูดว่า “ผมเอง”