ตอนที่ 4 ฉันต้องการเงินเหล่านั้น

ตอนที่ 4 ฉันต้องการเงินเหล่านั้น

นัทชาขดตัวและสั่นเทา โยนกระป๋องหล่นลงมากัดฟัน กลับโอบกอดที่คอของจิรชัย

“พอใจรึยัง ถ้าพอใจแล้วคุณก็เซ็นสัญญาให้ฉัน ฉัน

ต้องการ…….เงินเหล่านั้น”

“พอใจ?” จิรชัยได้ยินดังนั้นก็ยิ้มเยาะ เขาอุ้มนัทชาขึ้น และวางเธอลงบนเตียง แววตาของนัทชาสั่นไหวจนพูดไม่ออก

จิรชัยเองก็ไม่อยากฟังเธอพูดไร้สาระ มองเข้าไปในแวว ตาของนัทชาที่ซ่อนน้ำตาเอาไว้ ใบหน้าของเธอช่างน่า สงสารและบ่งบอกถึงอาการน้อยใจ เขาย่นคิ้วและในใจ ไม่ได้รู้สึกรังเกียจอะไร

เขาจับนัทชาพลิกหันไป เขาไม่ต้องการเห็นใบหน้าที่น่า

รังเกียจของผู้หญิงคนนี้

ช่วงเวลากลางดึกก็จบลง

จิรชัยอาบน้ำเสร็จก็ออกมาหยิบเอกสารขึ้นแล้วเอา

ปากกามาเซ็นต์
หลังจากนั้นก็ทิ้งเอกสารนั้นไว้ตรงหน้าของนัทชา

“หยิบ ๆ”

นัทชาหยิบและจิกเอกสารอย่างเย็นชา ขนตาตกลงมา ปิดแววตาที่เศร้าหมอง

จิรชัยจัดแขนเสื้อเสร็จเรียบร้อยก็เดินออกไปโดยไม่ แม้แต่จะหันกลับมามองเธอ

ร่างกายของนัทชาหมดแรงแล้วจริงๆ เธอหลับไปใน โรงแรมอย่างรู้สึกงุนงง

ตื่นขึ้นมาก็เป็นตอนเที่ยงของอีกวันแล้ว เธอนึกขึ้นได้ว่า ยังไม่ได้กินยา เธอจึงรีบอาบน้ำและออกไปซื้อยาทันที

เวลาเธอกับจิรชัยอยู่ด้วยกัน ทุกครั้งผู้ชายคนนั้นจะให้ เธอกินยา บอกเธอไม่ควรมีลูกให้กับเขา ถ้าเกิดเธอท้อง ก็ ให้ไปทำแท้งเด็กนั่นซะ

นัทชาทุกข์ทรมานมานานแล้ว หลังจากที่เธอถูกพบว่ามี เนื้องอกในสมอง เธอรู้ว่าเหลือเวลาอีกไม่มากนัก เธอก็ไม่ ไว้วางใจจะให้กำเนิดเด็กความคิดนี้
ถ้าเกิดเธอไม่อยู่แล้ว งั้นใครจะดูแลเด็กคนนั้นละ?

จิรชัย มีแต่จะรังเกียจเด็กเท่านั้น

หลังจากนัทชาเอาเอกสารไปมอบให้บริษัทก็เรียกรถ เพื่อไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาล

“ผมยังยืนยันคำเดิม ถ้าตอนนี้คุณไปรับการรักษาที่ต่าง ประเทศ อาการป่วยของคุณน่าจะมีโอกาสหายดีสูง” คุณ หมอชยุตม์มองที่ผลตรวจและยังคงพยายามโน้มน้าวนัท ชา “มีอะไรที่สำคัญกว่าชีวิตของคุณหรอ?”

ครึ่งปีก่อน ตอนที่ผู้หญิงคนนี้รู้ผลตรวจว่าเป็นเนื้องอก ในสมอง เขาก็แนะนำให้นัทชาไปผ่าตัดที่ต่างประเทศ ถึง แม้ว่าโอกาสผ่าตัดสำเร็จจะมีเพียงแค่ 50% แต่ก็ยังดีกว่า รอความตาย

นัทชาส่ายหน้าและยิ้มบางๆ “มีสิ่งที่สำคัญกว่าชีวิตเสมอ ยิ่งกว่านั้นโอกาสสำเร็จมีเพียงแค่ 50% ฉันไม่อยากตาย บนเตียงผ่าตัดอย่างเดียวดายหรอก”

เธออยากที่จะอยู่ข้างๆจิรชัย จนกระทั่งชีวิตแห้งเหือด หลังจากนั้นเธอก็จะหาสถานที่ที่เงียบสงบเพื่อเฝ้ารอช่วง เวลาสุดท้าย

หมอชยุตม์ส่ายหัวและเลิกเกลี้ยกล่อมเธอ เพียงแค่พูดว่า “เนื้องอกในสมองของคุณเริ่มมีขนาดที่ใหญ่แล้วและ มันกดทับเส้นประสาทของคุณ ช่วงนี้คุณไม่เพียงแต่จะมี เลือดกำเดาไหลเป็นจำนวนมาก น้ำหนักจะลดลง อาจจะ มีอาการมองไม่เห็นหรือไม่ได้ยิน และที่สำคัญร้ายแรงถึง ขั้นหมดสติเลยก็ได้

นัทชารีบร้อนถามกลับ “มีวิธีที่ทำให้เบาลงไหม? ฉันไม่ อยากให้คนอื่นดูออกว่าฉันกำลังป่วย”

หมอชยุตม์ยิ้มเจื่อนๆ “คุณเก็บซ่อนมันมานานมากแล้ว ตอน……..คงปกปิดมันต่อไปไม่ได้แล้ว”

“ปกปิดมันให้ได้มากที่สุด ไม่ว่ายานั่นจะแพงแค่ไหนก็ไม่ เป็นไร ฉันจ่ายไหว!”

หมอชยุตม์ถอนหายใจแล้วพูดว่า “ที่ต่างประเทศมีการ รักษาแบบใหม่ มันสามารถบรรเทาอาการของคุณได้เป็น ระยะเวลา 1 เดือน ใช้เวลาทำ 7 วัน แต่ค่าใช้จ่าย……..ไม่ ต่ำกว่า 300,000”

300,000 พอดีกับเงินฝากทั้งหมดของนัทชา

“หมอชนุตม์ รบกวนคุณช่วยฉันจัดคิวที ฉันจะไปทำ”

ตารางทั้งหมดเสร็จสิ้นแล้ว วันต่อมานัทชาก็ไปลาหยุด กับบริษัทเป็นเวลา 1 สัปดาห์ และบินไปต่างประเทศ
แน่นอนว่าการรักษาให้ผลลัพธ์ที่ดี ในช่วงเวลาไม่กี่วัน หลังจากรักษานัทซาเจริญอาหารมากขึ้น หลังจากผ่านไป 7 วัน เธอก็ดูสดใสและมีชีวิตชีวามากขึ้น ไม่มีอาการป่วย ให้เห็นแม้แต่นิดเดียว

เมื่อกลับมาจากต่างประเทศ นัทซากำลังเปิดประตูหน้า บ้านก็มีน้ำเสียงเย็นชาของจิรชัยดังมาจากข้างใน

“ช่วงไม่กี่วันมานี้เธอไปไหนมาหน่ะ?”

ในห้องนั่งเล่นไม่ได้เปิดไฟไว้ จะมีก็เพียงแค่แสงไฟจาก ข้างนอกที่เล็ดลอดเข้ามาทางหน้าต่าง ทำให้เห็นร่างกาย ที่สูงใหญ่ของจิรชัยแค่เลือนราง แต่กลับรับรู้ได้ถึงแรง กดดัน

“ฉันมีเงินแล้ว ก็เลยอดใจไม่ไหวที่จะออกไปใช้ชีวิตตาม ประสาฉันไหม?” เขาลุกขึ้นเดินมายืนกอดอกตรงหน้านัท ชา