ตอนที่ 5 ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่

ตอนที่ 5 ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่

“ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?” นัทชาถามอย่างรู้สึกประหลาดใจ ปกติผู้ชายคนนี้จะกลับมาในตอนกลางคืน ไม่พูดไม่จาสัก คำ กลับมาก็คือระบายอารมณ์

“ทําไม ฉันรบกวนเธอหรอ?” ร่างสูงของเขามาอยู่ต่อ หน้าเธอ ไม่มีมารยาท คว้าข้อมือนัทชามาและกดนัทชา เข้ากับผนังห้องนั่งเล่น

ด้านหลังของนัทชาไปชนเข้ากับสวิตช์ไฟ เพียงชั่วพริบ ตาห้องนั่งเล่นก็สว่างไสวขึ้นมา สะท้อนให้เห็นใบหน้าที่จึ มครีมของจิรชัยได้อย่างชัดเจน

ดวงตาอันแหลมคมของเขาจ้องมองมาที่นัทชา สายตา ค่อยๆเปลี่ยนเป็นเหน็บแนมและเย็นชา

“ไม่เจอแค่ไม่กี่วัน เธอเปลี่ยนไปนะ…..หน้าตาดูสดใส ขึ้นนี่” เขาค่อยๆเชยคางเธอขึ้นมามองใบหน้าที่ดูนิ่มนวล ละเอียดอ่อน “เธอหายไปทั้งสัปดาห์ ก็ดูไม่เลว ไปอยู่กับ ใครมาหล่ะ หึม?”

เขาถามด้วยเสียงต่ำ น้ำเสียงของเขาไม่ได้บ่งบอกว่า กำลังโกรธอยู่ แต่กลับทำให้หัวใจนัทชาเต้นแรง
“ไม่ได้ไปอยู่กับใครมาสักหน่อย ฉันแค่ไปทำงานนอก สถานที่..….….

เขาออกแรงบีบคางของเธอราวกับกำลังโดนบีบกระดูก

อยู่

“นัทชา ฝีมือในการโกหกของเธอนี่เก่งขึ้นทุกวันเลย นะ ปากที่เต็มไปด้วยคำโกหกนั่นเธอไม่กลัวมันเน่าเสีย จริงๆ!” เขาหรี่ตาที่เย็นชาของเขาลงเล็กน้อย “เธอคิด จริงๆหรอว่าฉันจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย? ถ้าเกิดแค่ทำงาน ทำไมเธอถึงปิดโทรศัพท์? งานทำให้เธอเปลี่ยนไปแบบนี้ หรอ……งานมันทำให้เธอดูเปล่งปรั่งอย่างนี้ไหม? เอาเงิน ที่ฉันให้ไปเที่ยวต่างประเทศกับชู้ เธอนี่กล้าดีนะ!”

นัทชาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเข้าใจผิดแบบนี้ไปได้

ก่อนหน้านี้เธอก็ไม่เคยไปไหนมาก่อน มีแค่เวลาออกไป ตรวจสุขภาพ แต่ผู้ชายคนนี้ก็ไม่เห็นเคยถามถึงสักคำ

ไม่รู้ครั้งนี้เกิดบ้าอะไรขึ้นมา

“ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดอะไรนะ แต่ฉันจะพูดอีกครั้ง ฉันจะไป ไหนมันก็อิสระของฉัน”

“นัทชา เธอไม่คู่ควรกับคำว่าอิสระ! เธอเป็นหนี้ชีวิตฉันถ้าฉันยังไม่ยกโทษให้ เธอก็ไม่สมควรพูดคำว่าอิสระออก มา!”

“ยกโทษ……คุณอยากให้ฉันทำอย่างไรหล่ะ?” ถึงตอน นี้แล้ว นัทชาก็ไม่ต้องการที่จะอธิบายอะไรเกี่ยวกับเรื่อง อุบัติเหตุอีกแล้ว “จิรชัย คุณต้องการให้ฉันตายใช่ไหม คุณถึงจะมีความสุข?”

“ทำไม ถ้าฉันบอกเธอ เธอกล้าที่จะไปตายรึไง?” จิรชัย มองอย่างเย้ยหยัน “นัทชา เธอคิดว่าฉันจะเชื่อคำพูดเธอ อย่างงั้นหรอ? เธอมันเป็นคนประเภทรักตัวกลัวตาย ทั้งยัง รักเงิน เธอมันเป็นผู้หญิงราคาถูก จะกล้าไปตายได้ยังไง!”

นัทชาเงยหน้าขึ้นไปมองเขา ทันใดนั้นก็มีความคิดที่จะ

บอกเขา

อาการป่วยของเธอ เธอจะมีชีวิตอยู่ต่อได้อีกมานาน

แต่ พูดแล้วยังไงต่อหล่ะ?

บอกความจริงแล้ว หลังจากนั้นผู้ชายคนนี้จะปรบมือโห่ ร้อง ควรดุชีวิตไหม?

“ฉันไม่อยากทะเลาะกับคุณ “ นัทชาดันเขาออกและจะ เดินไป แต่โดนจิรชัยกดเอาไว้ไม่ให้ไปไหน
“นัทชา เธอคงไม่ได้ลืมตัวเองไปแล้วหรอกนะ เธอเป็น ของอะไร?”

สิ่งของ……..เขาบรรยายถึงเธอแบบนั้น

นัทชารู้สึกปวดใจและไม่เข้าใจจริงๆว่าจิรชัยหมายความ ว่ายังไง

“เธอเป็นหนี้ชีวิตฉัน! ตลอดชีวิตนี้ถ้าฉันไม่อนุญาต เธอก็ ไม่มีสิทธิ์ไปอยู่กับผู้ชายคนอื่น!”

“ฉันไม่มี…จิรชัย คุณกำลังพูดถึงอะไร?”

“ยังแสร้งทำเป็นโง่อยู่อีกหรอ?” จิรชัยคว้าแขนเธอ และลากไปข้างโต๊ะชา เขาชี้ไปที่รูปที่อยู่บนโต๊ะอย่าง เดือดดาล “เธอดูเอาเอง!”