ตอนที่ 1 ขอร้อง จบเถอะ

ตอนที่ 1 ขอร้อง จบเกอะ

เขาหยิกหลังมือของเธอและค่อยๆออกแรงทีละนิด

คล้ายกับจะหยิกเธอให้ตายเลยทีเดียว

“เจ็บ— —” นัทชาพูดออกมาเบาๆ เพราะวนต่อไปไม่ไหว

แล้ว

จิรชัยดูเหมือนจะพอใจแล้ว ในที่สุดเขาก็ปล่อยมือของ

นัทชา

นัทชาเจ็บจนเกือบจะตายอยู่แล้ว..…..……

ทันใดนั้นโทรศัพท์บนตู้ตรงหัวเตียงก็ดังขึ้น

จิรชัยหยุดไปชั่วขณะ เขากดทับร่างกายของนัทชาอยู่ แบบนั้น จนเขารับโทรศัพท์

“ริน เป็นอะไร?” เขาไม่เหมือนกับคนที่เพิ่งจะเมินเฉย และดุร้าย ตอนนี้เสียงของเขานุ่มนวลและเรียกเธออย่าง เคลิบเคลิ้ม

นัทชาข่มตาลงและค่อยๆลืมตาอย่างช้าๆ หัวใจของเธอรู้สึกเจ็บปวดจนไม่อาจเข้าใจได้ เธอกอดผ้าห่มเอาไว้ แน่น

“ไม่ต้องกลัว ฉันกำลังจะไป……โอเค ฉันจะไปให้เร็ว ที่สุด……” เสียงของเขานุ่มนวลและอบอุ่น หลังจากวางหู โทรศัพท์ “ทางนั้นรินไฟดับและเธอกําลังกลัวเป็นอย่าง มาก ฉันจะไปหาเธอ

ดารินทร์อยากเจอเขา ดังนั้นเขาจึงฟังเธอพูดอย่างไม่รู้ สึกกระดากใจ หลังจากนั้นเขาก็วิ่งออกไปหาเธออย่าง รวดเร็ว

มันเป็นเรื่องที่น่าตลกมาก

“จิรชัย ในเมื่อคุณรีบร้อนไปเจอดารินทร์ขนาดนั้น งั้น ทำไมคุณไม่แยกออกไปซะล่ะ?” นัทชาพูดเหน็บแนม อย่างเย็นชา แต่ในใจของเธอกลับรู้สึกกังวล

ในแววตาของเขา เธอเป็นแค่เศษขยะ แต่ดารินทร์อยู่ใน ใจของเขา เธอคือของล้ำค่าอันสูงส่ง

“นัทชา เธอเป็นแค่สาวขายบริการ มีค่าอะไรให้ฉันต้อง ทำแบบนั้น?” จิรชัยหันหน้าเข้าหาเธอ ก้มลงประชิด จ้อง มองในตาของเธอ น้ำเสียงดุร้าย “ฉันจ่ายเงินซื้อเธอมา แล้ว เธอควรจะเอาอกเอาใจฉัน!”
นัทชาหลับตาลงอย่างเจ็บปวด

ใช่แล้ว เธอเอาเงินของเขามาแล้ว และตอนนี้ผลสุดท้าย คือเธอมันน่าสมเพช…….

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที แววตาอันอ่อนโยนของนัทชาก็ ค่อยๆเปิดออก เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่คลุมเครือ “พอเถอะ จิรชัย ฉันไม่อยากให้เรื่องของเรามันเป็นแบบนี้ต่อไป แล้ว ไม่ใช่ว่าคุณกับดารินทร์จะแต่งงานกันแล้วหรอ? เป็น โอกาสที่ดีที่ฉันจะไปแล้ว คุณอยู่กับเธอแหละดีแล้ว”

จิรชัยไม่ได้พูดอะไรไปพักหนึ่ง เพียงแค่ใช้สายตาอัน แหลมคมจ้องมองนัทชาอย่างโหดร้าย

“จบ?” เขาเอามือลูบที่คอเล็กๆบางๆของนัทชา หลังจาก นั้นก็ออกแรงบีบ “นัทชา เธอมีสิทธิ์อะไรมาบอกให้ฉัน พอ? เธอไม่เพียงแค่ติดเงินฉัน เธอยังเป็นหนี้ชีวิตฉันอีก!”

ดวงตาของเขาแดงก่ำและดุร้าย

“น้องสาวของฉันถูกเธอทำร้าย จนถึงตอนนี้ฉันยังไม่รู้ ด้วยซ้ำว่าน้องสาวฉันอยู่ที่ไหน ยังมีชีวิตอยู่หรือตายไป แล้ว! แต่ตอนนี้เธอกลับมาบอกว่าเธอต้องการจะไป เธอมี สิทธิ์อะไรนัทชา? เธอต้องอยู่แบบนี้ไปจนกว่าจะได้รับการให้อภัย!”

“ครั้งนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ ฉันไม่ได้ทำจริงๆ ฉันไม่ใช่คนที่

“หปากของเธอซะนัทซา!” จิรชัยกำมือแน่น เขาโกรธ จนหน้าแดง เขาไม่สามารถเชื่อคำพูดของเธอได้ “ใน อุบัติเหตุครั้งนั้น ฉันเห็นกับตาตัวเอง ว่าเธอคือคนที่ขับรถ ชนรถของน้องสาวฉันคว่ำและปล่อยให้เธอจมลงไปใน ทะเล…….ฉันเห็นมันกับตา แต่เธอก็ยังโกหกฉัน เธอมันไร้ ยางอายขนาดไหนกัน?”

เห็นกับตาตัวเอง?

ดวงตาของนัทชาเบิกกว้าง เธอไม่ได้เป็นคนขับรถคันนั้น เลย เขาไปเห็นมาจากไหนกัน?

“นัทชา ฉันบอกเธอแล้ว ฉันจะทรมานเธอไปตลอดชีวิต! ฉันต้องการให้เธอมีชีวิตอยู่อย่างรู้สึกผิดแบบนี้ตลอดไป! นี่คือสิ่งที่เธอควรจะเป็น นี่คือหนี้ที่เธอติดฉัน!”