บทที่ 14 เขือเข่อตาบอด

จินเจิ้งหูยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นก็ถูกลูกน้องของ เฉียวเจิ้นซานขับไล่ออกมา!

ได้รับโทรศัพท์สายหนึ่งก็สามารถทำให้เฉียวเจิ้นซาน เป็นถึงขั้นนี้ได้ ในใจของจินเจิ้งหูก็ตกใจเล็กน้อย หน้า ผากมีเหงื่อเย็นไหลออก!

สัมผัสที่หกบอกเขาว่า โทรศัพท์สายนี้ต้องเกี่ยวข้อง เซียวจ้านนั้นแน่ๆ!

จินเจิ้งหูก็ยังพอมีความสัมพันธ์ทางสังคมบ้าง ได้ทราบ ชื่อของเซียวจ้านแล้ว แต่ว่าข้อมูลเฉพาะที่เกี่ยวกับเซียว จ้าน ตรวจสอบไม่ได้เลย! และนี่ก็เป็นสาเหตุที่จินเจิ้งหู รีบมาที่เขตเจียงหนาน!

“กลับ! รีบส่งฉันกลับ! ” จินเจิ้งหูก็ไม่กล้าที่จะล่าช้า เขาต้องรีบไปบอกเรื่องนี้ให้กับพี่ใหญ่ของตัวเอง!

เพราะว่า ใจเขายิ่งอยู่ยิ่งไม่เป็นสุข มีความรู้สึกที่บอก ไม่ถูก มันวนเวียนอยู่ในใจเขา

เซียวจ้านผู้นี้ไม่ธรรมดาจริงๆ!

ตระกูลจินได้เจอกับคนหัวเหล็กเข้าแล้ว!
แต่ว่า ในขณะที่จีนเจิ้งฟูเข้าถนนเมืองซูหางนั้น ทันใด นั้นก็มีรถจี๊ปสีเขียวสี่คันได้ปรากฏขึ้นรอบๆ ตรงไปบังคับ

ให้รถของเขาหยุดโดยพลการ!

“พริด!” เสียงที่เบรกรถกะทันหัน ดังไปทั่วทั้งถนน

ตลาด!

รถของจินเจิ้งหู ได้ทิ้งรอยล้อรถสีดำยาวสิบกว่าเมตร

บนถนน ล้อรถยังมีควันสีขาวๆออกมา!

“เกิดอะไรขึ้น? ! ” จินเจิ้งหู่ที่นั่งอยู่แถวหลังสีหน้า คําราม กล่าวด้วยความโกรธ!

ลูกน้องที่นั่งอยู่แถวหน้า กำลังจะลงไปตรวจดู ประตู รถยนต์ก็ถูกดึงออกจากข้างนอกอย่างรุนแรง!

จากนั้น พวกบุคลากรพิเศษที่ใส่เสื้อคลุมสีดำ คุมตัวรถ ไว้โดยตรง!

แถวหลัง มีคนถือปืนกี่คน จอดอยู่ที่หัวของจินเจิ้งหู กล่าวเย็นชาว่า “จินเจิ้งหู! คุณถูกควบคุมตัวชั่วคราว! ตั้งแต่นี้ไป คุณไม่สามารถติดต่อกับโลกภายนอกใดๆ ได้! ”

จินเจิ้งหูโมโหหนักมาก!
ยังไงเขาก็ยังเป็นเจ้าหน้าที่ของเขตทหารของเขตเจียง หนาน ในเวลานี้อยู่บนถนนใหญ่ อยู่บนเขตแดนของตระ กูลจินในเมืองซูหาง ถูกควบคุมตัวไป!

“เหิมเกริม! พวกนายอยากตายรึไง? พวกนายเป็นใคร กันแน่? ! รู้ไหมว่ากูเป็นใคร? ! กูชื่อจินเจิ้งหู! เป็น ท่านสองของตระกูลจินในเมืองซูหาง! และยังเป็นเจ้า หน้าที่ของเขตเจียงหนานอีก! ไปเรียกคนที่อยู่เบื้องหลัง พวกนายออกมา! ฉันจะดูว่า เป็นใครกันที่กล้ามาคุมตัว ฉัน! ”

จินเจิ้งหูคำรามอย่างลุกลี้ลุกลน!

“ฉันเอง!

ทันใดนั้น เสียงที่เย็นชาได้ดังขึ้นมาจากหลังกลุ่มคน!

หานลี่หมินได้เดินออกมา มือไขว้หลัง มีรอยยิ้มที่มุม ปาก ยืดเครื่องแบบและหมวกของตัวเองให้ตรง กล่าว “จิ นเจิ้งหู ไม่เจอกันนานเลย! สบายดีไหม! ”

“หานลี่หมิน? คุณจะทำอะไร? ! ฉันเป็นถึงคนของเขต เจียงหนานเชียวนะ คุณก็ยังกล้าจับฉัน? ! ” สีหน้าของ จินเจิ้งหูมืดลงอย่างรวดเร็ว เขาไม่เข้าใจ หานลี่หมินเป็น ผ.อ.รักษาการณ์ของเมืองซูหาง ถึงแม้ว่าสถานะและตำแหน่งของเขาจะสูงกว่าตัวหนึ่งระดับ แต่ว่า เขาก็ไม่มีอำนาจที่จะควบคุมตัวเองอย่างนี้ !

หานลี่หมินได้ส่ายหัว กล่าว “ดูเหมือนว่า ตระกูลจิ นของคุณยังไม่เข้าใจตัวเองว่าทำอะไรผิด! เอาตัว

หานลี่หมินไม่เปิดโอกาสให้จินเจิ้งหูได้พูดคำพูดอะไรที่ รุนแรง จับตัวไปโดยตรงเลย!

ถึงแม้ว่าจินเจิ้งหูเอาแต่ด่าคำหยาบ แต่หานลี่หมินก็ทำ เป็นหูหนวกไม่ได้ยิน

“ผ.อ.หาน ต่อไปพวกเราควรทำไงดีครับ? ” ลูกน้องคน หนึ่งกล่าวถาม

หานลี่หมินได้มองขึ้นไปบนท้องฟ้าสีครามและเมฆสีขาว จากนั้นก็ยื่นมือไปตบที่ไหล่ ยิ้มกล่าวว่า “ก็ต้องจัดเก็บให้ เรียบร้อยแล้วกลับไป ให้ลูกน้องทุกคนได้พักบ้าง การ ทำงานก็ต้องมีการพักผ่อนไง ส่วนเรื่องที่เหลือ พวกเราก็ เข้าไปเกี่ยวข้องไม่ได้แล้ว”

.……….…….! ลูกน้องคนนั้นยืนตัวตรง จากนั้นก็รีบ แจ้งลงไปอย่างรวดเร็ว !

คฤหาสน์ตระกูลจิน จินเจิ้งหลงยืนอยู่กลางห้องโถงสีหน้ามืดมนมาก!

“ยังติดต่อท่านสองไม่ได้เหรอ? ” สีหน้าของจินเจิ้งหลง แย่มาก พนักงานหลักของตระกูลจินที่อยู่รอบๆตัวเขา ได้มองไปที่เขาทั้งหมด รอคําสั่งต่อไปจากเขา

“ตอบผู้นำ ยังครับ……..เป็นไปได้ว่าท่านสองมีเรื่องที่เขต เจียงหนานเลยทำให้ล่าช้าไป จะให้เราส่งคนไปถาม สถานการณ์ที่เขตเจียงหนานดูไหม? ” ลูกน้องกล่าวถาม

จินเจิ้งหลงขมวดคิ้ว สีหน้าเยือกเย็นดั่งทํา คิดไปคิด มา ยกมือส่งสัญญาณว่า “ไม่ต้องแล้ว! ทุกอย่างดำเนิน การไปตามแผน! 7วันหลังจากนี้ ฉันจะดูว่า ไอ้เซียว จ้านนี้มีความสามารถอะไร! กล้าบุกคฤหาสน์ตระกูลจิน เรา! ! ! ”

ตระกูลจินกับเซียวจ้าน เป็นการแก้แค้นที่ไม่ตายแล้ว!

และแล้วสายตาไปที่ฝั่งเซียวจ้าน หลังที่เขาได้ส่งเจียงอ วี่โหรวกลับคฤหาสน์หลั่งเยว่อย่างปลอดภัยนั้น เจียงอวี่ โหรวก็เก็บตัวอยู่ในห้องคนเดียว ใครก็ไม่อยากเจอ

เซียวจ้านได้เฝ้าอยู่ที่หน้าประตูอยู่ตลอดเวลา สีหน้าที่ดู ไม่มีความสุข
เขารู้ เจียงอวี่โหรวต้องการเวลาที่จะมาเยียวยา

ต้องการเวลามาทําให้อารมณ์ของตัวเองสงบลง

เจียงอวี่โหรว เชื่อใจผม ตระกูลเจียงก็ต้องเป็นเหมือน วันนี้ คุกเข่าขอร้องคุณให้กลับไป! นี่เป็นสิ่งที่ผมรับปาก คุณ!

“หัวหน้ากองทหาร ทุกอย่างจัดเตรียมการไว้เรียบร้อย แล้ว คนของเสินหลงเตี้ยนได้ถึงเมืองซูหางทั้งหมด แล้ว! หลงจุนทั้งสี่ก็ทำตามคำสั่งของคุณ รักษาการณ์ อยู่ที่นอกเมือง! รับคำสั่งตลอดเวลา! ” หลงยีได้วิ่งมา อย่างรวดเร็ว อารมณ์ตื่นเต้นมาก!

นี่อาจเป็นช่วงเวลาที่เป็นครั้งแรกที่ทุกคนในเสินหลง เตี้ยนมารวมตัวกันครบอย่างนี้!

ครั้งก่อน ยังเป็นช่วงเวลาที่ต้านทานกองทัพนับล้านอยู่ เลย!

รบครั้งนั้น ชื่อเสียงของเสินหลงเตี้ยน ก้องดังทั่วโลก! สั่นสะเทือนถึงต่างประเทศ!

เซียวจ้านพยักหน้า ในสายตาทำให้เห็นสะท้อนถึงความ สบายใจ กล่าวถาม “จินไท่เป็นยังไงบ้างแล้ว?

“ตามคำสั่งของหัวหน้ากองทหาร ให้การรักษาที่ดีให้เขาทุกวัน จากนั้นก็ให้เขาได้ลิ้มรสความเจ็บปวดที่เสียด แทง! ไอ้หมอนี่ก็คนอ่อนแอคนหนึ่ง กลัวตายมาก! หลงยีกล่าวอย่างเหยียดหยาม เขาดูพวกคนที่ทำได้ทุก อย่างเพื่อให้ตัวเองอยู่รอดเป็นอย่างมาก!

ไม่มีศักดิ์ศรี! ไม่เป็นผู้ชายเอาซะเลย!

“ดี! 7วันหลังจากนี้ ฉันจะนำพาคฤหาสน์ตระกูลจิน ด้วยตัวเอง! “เซียวจ้านกล่าว บนตัวได้เปล่งประกายแสง อาฆาตที่สามารถทะลุเมฆได้ออกมา!

7วัน เวลาเร็วมาก!

ใน7วันนี้ สิ่งที่เซียวจ้านทำทุกวันคืออยู่เป็นเพื่อนของ เจียงอโหรวและเขือเข่อ

5ปีที่ไม่ได้เจอ ในระหว่างพวกเขานั้นถึงแม้ว่ามีเรื่องให้ คุยมากมาย แต่ว่า เหมือนพลาดโอกาสบางอย่างเสมอ โดยเฉพาะหลังที่เจียงอวี่โหรวได้สงบลง คำพูดระหว่าง กับเซียวจ้าน ก็พูดได้น้อยมาก!

เพราะว่า จู่ๆเจียงอวี่โหรวก็ไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับเซียว

จ้านยังไง!

5ปีแล้ว เธอเคยเกลียดผู้ชายคนนี้ ตลอดระยะเวลาก็ ไม่เคยคิดถึงผู้ชายคนนี้
ในหลายครั้งที่เธอไม่สามารถรองรับความผิดหวังนั้น เธอหวังเป็นอย่างมากว่าผู้ชายคนนี้สามารถปรากฏออก มา แต่ว่า ในการผิดหวังของแต่ละครั้ง ทำให้เจียงอวี่ โหราเจ็บปวดเป็นอย่างมากมานานแล้ว

แต่ว่า ครั้งนี้ ในวันที่เธอสิ้นหวังและหมดหนทางนั้น เซียวจ้านก็ได้ปรากฏขึ้นมา

เขาก็เป็นเหมือนแสงสว่างในช่วงเวลาที่มืดมน5ปีนี้ของ เจียงอวี่โหรว ส่องสว่างทุกอย่างให้เธอ ส่องสว่างให้ อนาคตเธอ

แต่ว่า เธอก็ไม่รู้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับเซียวจ้านยังไงดี

ในห้องนอน เจียงอวี่โหรวได้ดูแลเขือเขือเป็นอย่างดี ใต้การรักษาของหมอดีทั้งสาม อาการบาดเจ็บของเอ เข่อฟื้นฟูได้เร็วมาก แต่ความเจ็บจากการเสียกระดูก ยัง ต้องใช้เวลามาปรับสภาพให้คงเดิม

ในเวลานี้ ใบหน้าของเขือเขือเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่หวาน ในอ้อมกอดได้กอดตุ๊กตาที่เซียวจ้านซื้อให้ กล่าวอย่าง หวานๆว่า “อืม นี่คือคุณพ่อซื้อให้เข่อเข่อ เป็นของขัวญ ชิ้นแรกที่พ่อซื้อให้เข่อเข่อ อิอิอิ…….

เขือเข่อหัวเราะดีใจมาก เซียวจ้านยืนอยู่อีกฝั่งใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มรัก กล่าว “ถ้าเข่อเข่อชอบ พ่อจะซื้อให้ทุกวันเลย

เจียงอวี้โหรวจ้องไปที่เขาทีหนึ่ง กล่าว “มีอย่างทที่ไหน ที่รักลูกแบบนี้อย่างคุณ จะทำให้เธอเสียคนได้”

เซียวจ้านเลิกคิ้วกล่าว “ลูกสาวผม ฉันยอม

เขือเข่อทำปากมุ่ย แล้วแลบลิ้นไปที่เจียงอวี่โหรว ว่า “คุณพ่อชอบเขือเข่อ เข่อเข่อก็ชอบคุณพ่อ คุณแม่ไม่ดี เขือเข่อไม่รักคุณแม่แล้ว”

พูดไป เข่อเข่อก็โดดไปอ้อมกอดของเซียวจ้าน เอ็นหัว ขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข

เจียงอวี่โหรวก็รู้ว่านี่เป็นคำพูดความไร้เดียงสาตาม ธรรมชาติของเด็ก แกล้งกำหมัดทั้งสองข้างไว้ ไปวางไว้ ที่ใต้ตา แกล้งร้องไห้กล่าวว่า “ฮึฮึฮึ คุณแม่จะร้องไห้แล้ว นี่แค่กี่วันเอง เข่อเข่อก็ไม่เอาคุณแม่แล้ว……

จากนั้น เจียงอวี่โหรวก็ได้ขยับเข้าไป จั๊กจี้เข่อเข่อ

อิอิอิ……

เสียงหัวเราะของเข่อเข่อ เสียงใสเหมือนดั่งระฆังทองแดง ครอบครัวสามคนก็ดื่มฉ่ำกับช่วงเวลาที่มีความ สุขนี้

หลงยีถึงหลงปาที่หน้าประตู เมื่อได้เห็นฉากนี้ พวกเขา ก็ได้แสดงรอยยิ้มป่าออกมาก อย่างกับคนโง่

แต่ว่า คำพูดหนึ่งที่เขือเข่อจู่ๆพูดขึ้นมา ทำให้ บรรยากาศในห้องนอน กลับเย็นลงทันใด

“คุณแม่ เขือเข่อจะได้เห็นหน้าตาของคุณพ่อและคุณ แม่ตอนไหนเหรอคะ? ทำไมตาของเขือเขือมีแต่ความ มืดตลอดเวลา……” เขือเข่อที่อายุสี่ขวบ นั่งอยู่บนเตียง ที่กว้างใหญ่ บนตัวเป็นชุดนอนสีชมพูของเจ้าหญิง บน แก้มที่นุ่มนิ่ม ผ้าก็อตที่เต็มไปด้วยเลือด อยู่รอบดวงตา ของเขือเข่อ

เบ่อเบ่อตาบอดแล้ว……..

เป็นการสูญเสียที่ถาวร โอกาสที่จะกลับมาเป็นสภาพ เดิมตามาก!

หมอเซียนทั้งสาม ช่วงเวลาสองสามวันนี้ก็ได้มองหาวิธี การรักษา แต่ก็หาที่เหมาะสมและความสำเร็จที่เป็นไปได้ ได้เลย……

เซียวจ้านได้ลูบไปที่หัวเข่อเข่ออย่างเบาๆ พูดอย่างอ่อนโยนว่า “เชอเข่อไม่ต้องกลัวนะ มีคุณพ่ออยู่ เข่อ เข่อต้องพักผ่อนให้ดีดี ต้องเชื่อฟังคุณปู่ทั้งสามนะ รักษา แผลให้ดีดี ไม่นานก็จะมองเห็นคุณพ่อได้ละ

“ค่ะ……..ขอเข่อจะเชื่อฟัง” เชอเบอพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ลักยิ้มที่มุมปาก ช่างน่าเอ็นดูเหลือเกิน

เธอยังไม่รู้ว่า ตัวเองอาจมองไม่เห็นแสงอีกต่อไป ไม่ เห็นแสงสี มองไม่เห็นคุณพ่อและคุณแม่ของตัวเอง แล้ว..………

เจียงอวี่โหรวรับความจริงเรื่องตาไม่ได้จริงๆ ลุกขึ้น เดินไปที่ข้างหน้าตา ปิดปากร้องไห้

นั่นเป็นลูกสาวของเธอ เป็นทุกอย่างของเธอ…….

“ทุกอย่างที่เขือเขือเสียไป ฉันจะทวงคืนจากตระกูลจิ

นทั้งหมด!

เซียวจ้านมองไปที่เจียงอวี่โหรวด้วยไหล่ที่สั่นเทา พูด คำนี้ออกมา จากนั้นก็เดินจากห้องนอนไป สีหน้าบน ใบหน้าถูกแทนที่ด้วยความเย็นชา

หลงยีถึงหลงปา รอยยิ้มได้หายไปนานละ เข่อเข่อที่น่า รักขนาดนี้ กลับตาบอดอย่างนี้! พวกเขาโมโหมาก! ทั้งตัวเต็มไปด้วยแรงอาฆาต! อยากจะฆ่าตระกูลจินทั้งหมดในตอนนี้เลย!

หลงยีเดินมา กลั้นความโกรธไว้ในใจ กล่าว “หัวหน้า กองทหาร ออกเดินทางได้ครับ!

“อืม! ”

เซียวจ้านพยักหน้า ก้าวเดินออกจากคฤหาสน์ เต็มไป ด้วยพลังอันยิ่งใหญ่!

เวลานั้น เขาก็เหมือนดั่งมังกรใหญ่ที่ตื่นนอน ทั้งร่างเต็ม ไปด้วยความหมายที่เคร่งขรึมเปรียบได้กับความสูงเสียด ฟ้า!

นอกคฤหาสน์ เตรียมการทุกอย่างไว้นานแล้ว รถจี๊ป สามคัน! หนึ่งในคันนั้น คือจินไท่ที่ทั้งร่างเต็มไปด้วย เลือดและแย่มาก!

ในช่วงนี้ เขาได้ลิ้มรสความเจ็บปวดทุกอย่างที่อยู่ในบน โลกนี้ ดูผอมและอ่อนแอมาก อยากตายให้มันรู้แล้วรู้ รอดเลย

เซียวจ้านได้นั่งในรถจี๊ปโดยตรง กล่าวด้วยความเย็นชา ว่า “ออกเดินทาง! ”
บูม!

เสียงบูมดังของรถจี๊ป มุ่งหน้าไปทางคฤหาสน์ตระกูล

จิน!

ตระกูลจิน ฉันมาแล้ว พวกคุณเตรียมต้อนรับความตาย ไว้หรือยัง? !

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ