บทที่8 ความหวาดกลัวที่มาจากนรก
เห็นคนกว่าร้อยคนที่อยู่ๆก็โผล่มา ล้วนถือดาบยาวและ ไม้กระบองไว้ เจียงอวี่โหรวกลัวมาก ตัวสั่นไปหมด!
แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนี้ เธอก็ยังอดทนจากความเจ็บปวด ใช้ร่างกายที่อ่อนแอมายืนบังเซียวจ้านไว้ เหมือนดั่งแม่ หมาป่าที่ปกป้องลูกจากการถูกล้อม พูดกับชายหนุ่มสูบ ไปป์ที่ถอดหมวกออกว่า “ท่านสามจินคะ ความผิดฉันเอง! ได้โปรดปล่อยเขาไป! ฉันยอมอยู่รับผลทั้งหมดเองค่ะ!”
พูดแล้วเจียงอวี่โหรวก็จะคุกเข่าลง แต่ว่าแขนที่บอบบาง ของเธอ ถูกมือใหญ่ด้านหลังที่อบอุ่นดึงไว้!
เจียงอวี่โหรวหันไปมองเซียวจ้านที่ใบหน้าเด็ดเดี่ยวและ เคร่งขรึมด้วยดวงตาแดงก่ำ พูดอย่างกังวลว่า “เซียวจ้าน! นายทำอะไร? เขาคือจินเจิ้งซาน ท่านสามของตระกูลจิน เชียวนะ! ในมือมีลูกน้องนับพัน! คือเสือดาวทอง หนึ่งใน สี่ผู้มีอิทธิพลของเมืองซูหาง! เราสู้เขาไม่ไหวหรอก นาย อย่าทำอะไรโง่ๆนะ นายรีบไปสิ พาเข่อเข่อหนีไป….ที่นี่ ฉันรับผิดชอบเอง….”
เซียวจ้านยกยิ้มมุมปาก แสดงรอยยิ้มที่อ่อนโยนและ มั่นใจ ยื่นมือไปปัดผมที่อยู่ปลายคิ้วของเจียงอวี่โหรวอ ย่างเบามือ “ผู้หญิงของฉัน ไม่จำเป็นต้องขอร้องหรือ คุกเข่าให้คนอื่น!”
“อ๊าก! คุณอาสาม คุณอาสาม….ช่วยผมด้วย ช่วยผม หน่อย! ผมจะตายแล้ว จะตายแล้ว!” ตอนนี้จินไท่ที่นอน จมกองเลือดกรีดร้องใส่จินเจิ้งซานไม่หยุด
จินเจิ้งซานหันไปมอง เห็นหลานชายของตัวเองมี สภาพแย่มากขนาดนี้ ทันใดนั้นความอำมหิตของพุ่งขึ้น สู่ร่างกาย พูดอย่างโหดเหี้ยมว่า “หึ! ไอ้หนุ่ม! รังแกคน ตระกูลจินของฉัน ท่าร้ายหลานชายฉัน! นายคงจะไม่รู้ จริงๆว่าคำว่าตายเขียนยังไง!”
เซียวจ้านยิ้มเล็กน้อย ดึงเจียงอวี่โหรวที่หน้าซีดตัวสั่นไป อยู่ด้านหลังตัวเอง “นายคิดว่าจะฆ่าฉันได้?”
“โอหัง!” จินเจิ้งซานพูดอย่างโมโห ลูกน้องนับร้อยคน ด้านหลังล้วนถือดาบยาวและไม้กระบองไว้ เหมือนดั่งม้า ที่พร้อมจะออกตัวตลอดเวลา แล้วฆ่าเซียวจ้านกับเจียงอ โหรวทิ้ง!
“ยังไม่เคยมีใครพูดจากับฉันอย่างแกมาก่อน! วันนี้ ให้ แกสองทางเลือก อย่างแรก คุกเข่าลง ตัดแขนขาทั้งสี่เอง! อย่างที่สอง นายและเธอ ตายพร้อมกัน!”
เมื่อจินเจิ้งซานพูดจบ เจียงอวี่โหรวมีแต่น้ำตา หลบอยู่ ด้านหลังของเซียวจ้าน ดึงเสื้อของเขาอย่างแน่น “เซียว จ้าน นายรีบหนีไป! ฉันไม่อยากให้อยากเดือดร้อนด้วย นายรีบหนีไป! เข่อเข่อยังต้องการนาย….
ห้าปีแล้ว วินาทีที่เธอได้เจอเซียวจ้านเธอก็พอใจแล้ว เธอไม่อยากทําให้เซียวจ้านเดือดร้อนเพราะตัวเธอเอง และก็ไม่อยากให้เขือเข่อไม่มีพ่อ
แต่เซียวจ้านกลับยิ้ม สายตาจ้องมองจินเจิ้งซานอย่าง เย็นชา “ปล่อยเธอไป ฉันอยู่เอง! ฉันเป็นคนทำร้ายจินไท่ เป้าหมายของแกคือฉัน!”
จินเจิ้งซานสีหน้าเคร่งขรึม เขามองดูเซียวจ้าน สามารถ ดูออกได้ว่า ที่ๆเซียวจ้านยืนอยู่นั้นอันตราย ถ้าหากตัวเอง อยากจะพยายามแย่ง จินไท่ก็อาจจะตายได้! อีกอย่าง เขารู้สึกถึงความกดดันที่ไม่เคยมีมาก่อนจากสายตาของ เซียวจ้าน!
ผู้ชายคนนี้ น่ากลัวมาก!
แต่ว่า จินเจิ้งซานปกครองอิทธิพลมืดมาหลายปี จะไม่ เคยเจออะไรมาบ้าง?
“ได้! เอาตามแกว่า! ปล่อยเธอไป!” จินเจิ้งซานพูด!
ลูกน้องด้านหลังก็รีบหลีกทางให้ทางหนึ่ง เจียงอวี่โหรว ไม่กล้าเดิน ร้องไห้แล้วดึงเซียวจ้านไว้แน่น “ไม่! ไม่เอา! ฉันจะอยู่กับนาย! ฉันไม่อยากแยกจากนาย! จะไปก็ไป พร้อมกัน!”
เจียงอวี่โหรวร้องไห้อย่างหนัก เธอจะไม่รู้ได้ยังไงกันว่า เขียวจ้านทําอย่างนี้ก็เพราะอยากปกป้องเธอ ผู้ชายคนนี้ ที่ทำร้ายเธอเมื่อห้าปีก่อน แต่ในตอนนี้ มันมลายหายไป แล้ว
“เชื่อฟังสิ เขือเข่อยังต้องการเธอ! เธอไปก่อน ข้างนอก มีคนของฉันรอรับเธอ! พวกเขาจะพาเธอไปที่เขือเข่ออ ยู่! สบายใจได้ ฉันไม่เป็นไร ฉันจะกลับไปหาเธอแน่นอน! แน่นอน!” เซียวจ้านกอดเจียงอวี่โหรวแน่น พูดเสียงเบา ข้างหูเธอว่า “ถ้าเธออยู่ ฉันจะไม่มีสมาธิ
จากนั้น เขาก็ผลักเธอออกอย่างแรง “ไปซะ! เพื่อเอ เข่อ!”
เจียงอวี่โหรวใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ค่อยๆถอย
หลัง ดวงตาแดงก่ำ สุดท้ายก็หันหลังวิ่งออกไป
เธอไม่กล้าหันกลับไป เธอกลัวเห็นภาพที่เธอไม่อยาก เห็นที่สุด!
เจียงอวี่โหรววิ่งอยู่ภายใต้แสงจันทร์สีขาว แสงไฟและ แสงจันทร์ทำให้เงาเธอยืดยาว! ที่ตรงนั้น ลูกน้องกว่าร้อย คนเข้าไปล้อมรอบเซียวจ้านไว้ทีละคนๆ
แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนี้ เซียวจ้านก็ยังยืนอยู่กับที่ไม่ขยับ สักนิด สีหน้าบนใบหน้าไม่แสดงออกถึงความหวาดกลัวเลยแม้แต่นิดเดียว! แต่กลับมีความอำมหิต! และ ความอำมหิตนี้ ก็เพิ่มมากขึ้นตามเวลาที่ยาวนานขึ้น! สุดท้ายก็กลายเป็นความอำมหิตอย่างถึงที่สุด!
เจียงอวี่โหรววิ่งกอดแขนร้องไห้ตลอดทาง จากนั้นก็มีรถ จี๊ปทหารค้นหนึ่งมาจอดตรงหน้าเธอ!
บนรถ หลงชื่อกระโดดลงมา “พี่สะใภ้ครับ ขึ้นรถครับ! ผมพาคุณไปที่ๆเขือเข่ออยู่ เธอต้องการคุณมาก! อีก อย่าง คุณก็ต้องรักษาบาดแผล! ถ้าหากปล่อยไว้นาน แขนข้างนี้ของคุณก็จะเน่าแล้ว”
เจียงอวี่โหรวมองดูชายหนุ่มตรงหน้า ถามอย่างร้อนรน ว่า “นายเป็นเพื่อนของเซียวจ้านใช่มั้ย? ขอร้องละ รีบไป ช่วยเขา! เขาถูกคนตระกูลจินล้อมไว้แล้ว ขอร้องละ”
หลงซื่อสีหน้านิ่ง “พี่สะใภ้ครับ! คุณสบายใจได้ คนพวก นั้นยังไม่ใช้คู่ต่อสู้ของพี่ใหญ่! คุณขึ้นรถก่อน ผมส่งคุณ ไปที่คฤหาสน์!”
“จริง….จริงหรอ? เซียวจ้านจะไม่เป็นไรใช่มั้ย?” เจียงอวี่ โหรวมีสีหน้าไม่เชื่อ นั่นคนนับร้อยคนเลยนะ เซียวจ้านจะ สู้ไหวได้ยังไง!
“พี่สะใภ้ครับ! คุณต้องเชื่อใจพี่ใหญ่ เขากลับมาครั้งนี้ ก็ เพื่อจะปกป้องคุณและเข่อเข่อ! ถ้าหากว่าคุณและเข่อเขือมีอันตรายอะไร พี่ใหญ่จะโทษตัวเองไปทั้งชีวิตแน่!” หลง อพูดอย่างจริงจังและร้อนรน
เจียงอวี่โหรวหันกลับไปก็มองไม่เห็นเงาแล้ว คิดสักพัก เธอกัดริมฝีปาก มุดเข้าไปในรถ รถออกตัว หลงซื่อก็พา เจียงอวี่โหรวไปส่งที่คฤหาสน์อย่างเร่งรีบ
ภารกิจของเขาก็คือปกป้องนายหญิงให้ดี! ที่นี่ มีหลงยี และหลงซาน ไม่มีปัญหาอะไรแน่นอน!
อีกอย่าง คนที่ตระกูลจินเผชิญหน้าอยู่เป็นราชาเป่ยเหลื ยงที่ควบคุมทหารโผู้หลงสามแสนนาย! เป็นหัวหน้าของ เสินหลงเตี้ยน! พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังจะเจอ กับอะไร!
ถ้าหากหัวหน้ากองมีความรู้สึกอยากฆ่า ไม่ว่าใครก็ขัด ขวางไม่ได้!
ส่วนอีกด้าน คนของจินเจิ้งซานล้อมเซียวจ้านไว้หมด แล้ว เผชิญหน้ากับลูกน้องนับร้อยคน ไม่มีโอกาสรอด ด้วยซ้ำ! ดังนั้น ใบหน้าจินเจิ้งซานเต็มไปด้วยรอยยิ้มน่า กลัว “ไอ้หนุ่ม แกโอหังมาก! แต่ว่า ความโอหังจะต้องมีผล มาแลก!”
เซียวจ้านส่ายหัวเล็กน้อย เหมือนกับว่าไม่วางจินเจิ้งซาน และลูกน้อยนับร้อยของเขาไว้ในสายตา พวกนี้ ล้วนอยู่ ในสายตาของจินเจิ้งซาน เขาไม่เข้าใจว่าเผชิญหน้ากับ การถูกล้อมอย่างนี้ ชายหนุ่มตรงหน้ากลับยังยิ้มได้
อีกอย่าง รอยยิ้มของเขา ก็แสดงให้เห็นถึงความมั่นใจ อย่างมาก! เหมือนกับว่า ในสายตาของเซียวจ้านพวกเขา ก็คือหญ้าและมด!
เซียวจ้านไม่ปิดบังความรู้สึกอยากฆ่าในใจสักนิด “จิน เจิ้งซาน แกผิดแล้ว! ไม่ใช่ฉันที่ต้องรับผลกรรม! แต่เป็น แก และตระกูลจิน!”
เผชิญหน้ากับเซียวจ้านที่ไม่รู้จักให้เกียรติ จินเจิ้งซาน โมโหอย่างที่สุด ตะโกนไปคำหนึ่งแล้วถอดเสื้อโค้ตบน ตัวออก “ไอ้หนุ่ม! แกมันหาเรื่องตาย! ถึงแม้ว่าแกจะ แข็งแกร่งขนาดไหน จะสามารถสู้กับลูกน้องนับร้อยคน ของฉันได้?! วันนี้ ถึงแม้ว่าพระเจ้ามาปรากฏตัว! แกก็ต้อง ตาย!”
ซึ่ม!
จินเจิ้งซานเพิ่งพูดจบ ลูกน้องนับร้อยด้านหลังของเขาก็ มุ่งเข้าไปฆ่าเซียวจ้าน!
เซียวจ้านไม่พูดอะไร มองขึ้นไปบนฟ้าไม่รู้ว่ามีสีเลือด มาปกคลุมตั้งแต่เมื่อไหร่ “ตระกูลจิน อวดเก่งจริงๆด้วย!
ไม่ต้องรอให้เซียวจ้านลงมือ ลูกน้องหลายคนที่ถือดาบ ยาวและไม้กระบองมุ่งฆ่าเซียวจ้าน ยังไม่ทันได้เข้าใกล้ ตรงหน้าเขาสามเมตร อยู่ดีๆก็มีเงาหนึ่งผ่านหน้า จากนั้น สามคนนี้ก็ถูกแรงมหาศาลถีบกระเด็น ลอยออกไปสิบ กว่าเมตร ชนเข้ากับกลุ่มคนที่อยู่ด้านหลัง ทำเอากระเด็น ตามกันสิบกว่าคน ล้มลงบนพื้น!
จากนั้น ในสายตาคนนับร้อยคน ก็มองเห็นสองร่างที่ อยู่ๆก็ปรากฏตัวเหมือนดั่งนักฆ่ายืนอยู่ตรงหน้าของเซียว จ้าน!
เสื้อผ้าบนร่างของพวกเขา มีเสียงดังขึ้นยามค่ำตื่น!
ความอำมหิตนั้น เหมือนดั่งมีดดาบที่ทะลุเข้าใส่ทุกคน!
จินเจิ้งซานขนลุก มองเห็นสองคนที่อยู่ๆก็ปรากฏตัว จึง ได้ตะโกนอย่างโมโหว่า “ฆ่า! ไม่เว้นสักคน!”
หลงยีและหลงซานยิ้มมุมปาก แล้วกระโดดขึ้นอย่างสูง พุ่งเข้าไปฆ่าเหมือนดั่งลูกกระสุน! ทุกที่ที่พวกเขาผ่าน ลูก น้องพวกนั้นก็ล้มลงอย่างกับหุ่นไล่กา บางคนถึงกับถูกตี กระเด็นไปกว่าสิบเมตร ไปแขวนไว้บนต้นไม้และบนรถ รอบๆ!
“…..เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้!” จินเจิ้งซานกลัวแล้ว
เขาไม่เคยเจอการต่อสู้แบบนี้มาก่อน! ลูกน้องของเขา ต่างก็ถูกฝึกมาทั้งนั้น! สามารถกวาดล้างคนของเขาได้ อย่างกับหญ้า นั่นจะต้องเป็นสิ่งมีชีวิตที่คิดไม่ถึงแน่!
ยอดฝีมือ!
ยอดฝีมือชั้นสูง!
บ!
สายตานํามหิตคู่หนึ่งมองมา!
จินเจิ้งซานยังไม่ทันได้คิด หลงซานก็ผ่านคนกว่าสิบคน ตรงหน้าเขา ในมือถือมีดงอเล่มหนึ่งกดไว้ที่คอของเขา มีดที่แหลมคม สะท้อนแสงจันทร์ บาดผิวหนังชั้นหนึ่งของ จินเจิ้งซาน ทำเอาเลือดไหล!
ในสายตาของจินเจิ้งซาน ลูกน้องกว่าสิบคนตรงหน้าก็ จับคอที่เลือดพุ่งล้มลงบนพื้น!
“อย่าขยับ! ฉันไม่รับประกันว่ามีดของฉันจะไม่ฟันหัวแก หลงซานใช้น้ำเสียงที่นิ่งที่สุดพูดคำพูดที่ทำให้คนกลัว ที่สุดออกมา!
พับ!
เหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากของจินเจิ้งซาน เขากลืน นํ้าลายดังอีก ความจํามหิตที่สําคอ ทำให้เขาในตอนนี้ตัว สั่นระริก!
เซียวจ้านเดินเข้ามา ทุกฝีก้าว เหมือนดั่งนาฬิกาเวลา ตายของยมบาล!
เขายืนอยู่ตรงหน้าของจินเจิ้งซาน มองดูจินเจิ้งซานด้วย ความมีอำนาจ “ไปบอกจินเจิ้งหลง ถ้าอยากให้ลูกชาย ของมันมีชีวิตอยู่! หลังจากนี้เจ็ดวัน ให้มาที่คฤหาสน์หลั่ง เยว่! เจ็ดวัน ตระกูลจินของพวกแกสามารถใช้แผนการ และอำนาจของพวกแกทั้งหมดได้!”
เซียวจ้านพาจินไทที่แขนขาทั้งสี่หักจากไป จินเจิ้งซาน เหมือนดั่งรอดพ้นอย่างไงอย่างงั้น มองดูรถจี๊ปที่ขับไป ไกล ก็หายใจอย่างแรง
ถึงแม้ว่าจะผ่านไปแล้วสิบกว่านาที จินเจิ้งซานก็ยังไม่
ได้สติ!
เพราะว่า เมื่อกี้เขารู้สึกได้ถึงการข่มขู่แห่งความตาย!
“ไอ้คนนั้น คือใครกันแน่?” ในใจจินเจิ้งซานตกใจอย่าง มาก ขณะเดียวกัน เขาก็เข้าใจแล้วว่าตระกูลจินเจอเข้ากับปัญหาที่ไม่เคยเจอมาก่อนแล้ว!
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ