บทที่4 รับผลกรรมที่แสนเจ็บปวด

บทที่4 รับผลกรรมที่แสนเจ็บปวด

“หัวหน้าครัว พวกเราควรทำยังไงดี? กรมทหารของซู หางผมสั่งให้รอรับคำสั่งอยู่กับที่แล้ว แต่ผมกังวลว่า ถ้า หากทหารโผหลงสามแสนนายปรากฏตัวรอบตงหยวน จะ ทําให้เกิดปัญหาและความคิดเห็นของสังคมครับ

ตอนนี้หวังฉวนหมิงพูดความกังวลของตัวเองออกมา

สวีเชียวหลงใบหน้ามืดครึ้ม ท่าทางจริงจัง “รีบติดต่อ หลงเก๋อ แล้วแจ้งข่าวสารเรื่องนี้ให้หลงเก๋อทั้งสี่ท่าน ทราบ! อีกอย่าง นายไปที่ซูหางด้วยตัวเอง! ให้เร็วที่สุด!!!

จากนั้น สวีเซียวหลงก็มองดูสัญลักษณ์จุดแดงของทหาร โผู้หลงสามแสนนายที่อยู่บนหน้าจอ แล้วตกเข้าไปใน

ภวังค์ของความกลัว!

“รีบโทรไปที่ซูหาง! ขอร้องให้นายกเทศมนตรี กองบังคับ ใช้กฎหมาย กองทหารรักษาการณ์ แจ้งสถานการณ์ของ ซูหางทุกๆครึ่งชั่วโมง! และให้หานลี่หมินจัดการเรื่องนี้ ให้ดี! ถ้าหากมีข้อผิดพลาด มีผลกระทบอะไร ให้มันถือ หัวมันมาเจอฉัน!”

สวีเซียวหลงตะโกนด้วยความโมโหอย่างสุดเสียง และหมัดหนึ่งท่าเอาโต๊ะแตกเป็นส่วนๆ!

และในขณะเดียวกัน ภาคตะวันออกที่ไกลโพ้น แอฟริกา เหนือ อเมริกาเหนืออาณาเขตสงครามขนาดใหญ่แต่ละที่ ยอดฝีมือหู้หลงของเสินหลงเตี้ยนล้วนรีบไปถึงสนามบิน นั่งเครื่องบินพิเศษที่เร็วที่สุด มุ่งสู่ประเทศหลง!

สะเทือนทั่วโลก ภายในประเภทหลงเองก็สะเทือนอย่าง

หนัก!

ทหารโม้หลงสามแสนนาย ออกจากเป่ยเหลียงด้วย เครื่องแต่งกายเต็มยศ ข่าวที่เข้าสู่พื้นที่โดยรอบของตง หยวนนั้นแพร่สะพัด!

ส่วนเมืองซูหาง สถานที่ที่เป็นเหตุให้เกิดพายุครั้งนี้ ตอน นี้กลับเงียบสงบมากๆก่อนที่จะเกิดพายุกระหน่ำ

ภายในวิลล่าแห่งหนึ่งในชานเมืองซูหาง ตอนนี้เซียวจ้าน ตื่นแล้ว แม้ร่างกายจะมีความเจ็บปวดเพราะว่าอารมณ์ แปรปรวนและระเบิดอารมณ์ แต่ว่าตอนนี้ได้ถูกซุนซือเห นียนหนึ่งในหมอเซียนทั้งสาม ผู้เป็นผู้สืบทอดตระกูลซุน นั้นรักษาหายชั่วคราวแล้ว

“หัวหน้ากองครับ แผลภายในร่างกายคุณถูกเก็บสะสม ไว้นานเกินไป ห้ามโมโหหนักขนาดนี้อีกแล้วครับ ถ้าหากยังมีครั้งต่อไปอีก แม้แต่ตัวข้าเองก็ไม่มีทางช่วยแล้ว”

ซุนซือเหนียนอายุกว่าหกสิบปี เต็มไปด้วยผมหงอก ค่อยๆเก็บเข็มทองของตัวเอง ยืนขึ้นที่ข้างกายของเซียว จ้าน

“ท่านขุน ขอบคุณครับ”

เซียวจ้านโค้งตัวเล็กน้อย จากนั้นก็ถามด้วยความร้อนรน “แล้วบาดแผลของลูกสาวผม?”

“หัวหน้ากองสบายใจได้ มีไอ้สองคนนั้นอยู่ คุณหนู ปลอดภัยแน่นอนครับ” ซุนซือเหนียนยิ้มตาหยี

ได้ยินอย่างนั้นเซียวจ้านก็ร้อนรน อยากจะบุกเข้าไปห้อง ที่ลูกสาวอยู่อย่างอดไม่ได้ แต่เมื่อมาถึงหน้าประตู เห็น เข่อเข่อที่นอนอยู่บนเตียง ขาเซียวจ้านที่เพิ่งก้าวเข้าไปก็ ก้าวอย่างเบา

เขาไปถึงเตียงอย่างเสียงเบาที่สุด มองดูเย่อเข่อที่หลับ อยู่ จึงหันไปถามหมอเซียนทั้งสอง “ลูกสาวผมเป็นยังไง บ้างแล้วครับ?”

หมอเซียนฮั่วที่อายุมากกว่า 70 ปี ทำท่าทางอย่างผู้ เชี่ยวชาญ ลูบเคราสีขาวแล้วส่ายหน้า “หัวหน้ากองครับไม่ปิดบังคุณนะ คุณหนูอาการเจ็บหนัก พวกเราสองคน แค่เพียงกดอาการบาดเจ็บของคุณหนูเพียงชั่วคราว ต่อ ไป พวกเราจะเข้าสู่การผ่าตัด เอากระดูกสี่ส่วนที่หัก ภายในร่างของคุณหนูออก ระยะเวลานี้จะใช้เวลานาน มาก อีกอย่าง กะโหลกศีรษะของคุณหนูได้รับความเสีย หายอย่างหนัก ถึงแม้ว่าคุณหนูจะตื่นมา แต่ว่าจะมีอาการ สืบเนื่องตามหลังมั้ยก็ยังไม่สามารถรู้ได้ หวังว่าหัวหน้า กองจะทําใจไว้ล่วงหน้า”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เซียวจ้านก็ดวงตาแดงก่ำ ความ อำมหิตในดวงตาฉายแววชัดเจนมากยิ่งขึ้น ลูกสาวของ ตัวเองบาดเจ็บหนักขนาดนี้!

จากนั้น เซียวจ้านก็ค่อยๆโน้มตัวลง ค่อยๆลูบใบหน้า ของเขือเข่อที่สวยงามดั่งตุ๊กตา ช่างน่ารักและสวยงาม จริงๆ ดวงตาคู่นี้เหมือนกับเจียงอวี่โหรวมาก ถึงแม้ว่าตอน นี้จะนอนหลับไปแล้ว แต่เข่อเข่อก็ยังมีรอยยิ้มหวานบางๆ ปรากฏบนใบหน้า คงเป็นเพราะสมใจอยากที่จะได้เจอพ่อ ที่ไม่เคยได้เจอในห้าปีที่ผ่านมานี้

นี่เป็นลูกของตัวเขาเองจริงๆหรอ?

ในใจเซียวจ้านมีแต่ความอบอุ่นและความรัก เขาค่อยๆ จูบลงบนหน้าผากของเข่อเข่อ กระซิบว่า “เข่อเข่อ องค์ หญิงน้อยของพ่อ ไม่ว่าพ่อจะต้องทำอะไร พ่อก็จะทำให้ หนูพื้นให้ได้ ต่อไป บนโลกใบนี้ จะไม่มีใครสามารถรังแก หนูและคุณแม่ได้อีกแล้ว พักผ่อนซะ รอหนูฟื้นขึ้นมาก็จะสามารถมองเห็นพ่อได้แล้วนะ”

เหมือนว่าได้ยินเสียงของเซียวจ้าน มือนุ่มเล็กๆของเยอ เข่อ อยู่ๆก็จับมือใหญ่อุ่นๆของเซียวจ้านไว้ พูดขึ้นเหมือน กับละเมอว่า “พ่อคะ เข่อเข่อคิดถึงพ่อจังเลย คิดถึงจัง เลย….เมื่อไหร่พ่อจะกลับมาหาเข่อเข่อคะ…..คุณแม่บอก ว่า พ่อเป็นฮีโร่ ไปช่วยเหลือโลกแล้ว แต่ว่าเขือเข่ออยาก ให้พ่อเป็นฮีโร่ของเย่อเข่อคนเดียวจัง……

ได้ยินประโยคนี้ สาวใช้ในห้องนอนและหมอเซียนทั้ง สองท่านต่างก็ใจกระตุก แล้วแอบเช็ดน้ำตาทิ้ง

เป็นเด็กที่น่าสงสารจริงๆ ถึงแม้ว่าจะหลับไปแล้วก็ยัง คิดถึงคุณพ่อ เธอปรารถนาให้พ่อกลับมาอยู่กับเธอมาก แค่ไหนและปรารถนาที่จะได้รับความรักจากพ่อมากแค่ ไหนกันนะ

ขอบตาของเซียวจ้านเปียกชื้น ความรู้สึกผิดในห้าปีมา นี้ ตอนนี้เหมือนกับกำลังระเบิด เขาค่อยๆเอามือเล็กๆของ เขือเขือเข้าไปในผ้าห่ม จากนั้นก็พูดว่า “หมอเซียนทั้งสอง ครับ ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง รบกวนทั้งสองท่านรักษา ให้เต็มที่ ทุกค่าใช้จ่าย ผมเป็นคนรับผิดชอบเองครับ!”

หมอเซียนทั้งสองรีบส่ายหน้าแล้วพูดว่า “หัวหน้ากองพูดเกินไปแล้วครับ พวกเราจะต้องรักษาสุดความสามารถ แน่นอนครับ ปีนั้นถ้าไม่ใช่เพราะหัวหน้ากองช่วยเหลือ ครอบครัวของพวกผมคงจะตายตั้งแต่การกบฏในปีนั้น แล้ว ถึงแม้ว่าจะต้องพยายามและแลกด้วยชีวิต ก็จะรักษา คุณหนูให้หายให้ได้ครับ!”

หมอเขียนยั่วและหมอเซียนจีตอบรับ จากนั้นก็รีบสั่ง ผู้คนให้เปลี่ยนห้องนอนนี้เป็นห้องผ่าตัด

เซียวจ้านออกมาจากห้องนอนคอยหันมองตลอด ยื่นอยู่ หน้าประตูมองดูสาวใช้ทั้งสองคนค่อยๆปิดประตูทั้งสอง บานลง เขามองเห็นผ่านช่องว่างประตูว่าหมอเซียนทั้ง สองเริ่มเข้าสู่กระบวนการผ่าตัดเข่อเข่อ

ขณะนั้น น้ำตาของเซียวจ้านก็ไหลรินลงมา เขากำหมัด ไว้แน่น หันหลัง มีรังสีอำมหิตที่จะทำลายล้างแผ่ออกทั่ว ร่างกาย “หลงยี! สืบเจอรึยัง? ว่าใครมันเป็นคนชนลูกสาว ฉัน!!!”

ในตอนนี้หลงยีและคนอื่นๆเปลี่ยนเสื้อลำลองแล้ว เพื่อ ไม่ให้เกิดปัญหาที่ไม่จำเป็น “หัวหน้ากองครับ สืบเจอแล้ว ครับ! เป็นตระกูลจิน ตระกูลเศรษฐีในซูหาง จงใจจัดฉาก อุบัติเหตุครั้งนี้ เป็นการฆาตกรรมโดยเจตนาครับ!”

“ฆาตกรรม? ดี! ดีมาก!!! ตระกูลจิน ฉันจะให้พวกมันชดใช้ผลกรรมที่แสนเจ็บปวด!!!”

เซียวจ้านพูดอย่างโหดเฟี้ยม ความอำมหิตนั้นเหมือนดั่ง เสียงคำรามของมังกร ทำเอาคนทั้งคฤหาสน์หวาดหวั่น

“….ตอนนี้เจียงอวี่โหรวอยู่ที่ไหน?”

เซียวจ้านสงบอารมณ์ พูดชื่อนี้ออกมา เมื่อคิดถึงเธอ คิดถึงหญิงสาวที่ร่างเริงสดใสและจิตใจดี ในใจเซียวจ้าน ก็มีแต่ความรู้สึกผิด

ห้าปีแล้ว หญิงสาวบอบบางอย่างเธอ อดทนมาได้ยังไง กันนะ

หญิงสาวผู้สดใสในตอนนั้น ตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างแล้ว?

เธอจะเกลียดตัวเขามั้ยนะ?

“หัวหน้ากองครับ นายหญิงถูกจินไทคุณชายใหญ่ ตระกูลจินพาไปยัง Buckingham Palace แล้วครับ จาก ข่าวที่สืบได้ ห้าปีก่อน หลังจากที่นายหญิงคลอดคุณหนู แล้ว ก็ถูกตระกูลเจียงไล่ออกจากตระกูล ลบออกจากราย ชื่อบุคคลในตระกูล ห้าปีมานี้ นายหญิงดูแลเลี้ยงดูคุณ หนูด้วยตัวเอง มีชีวิตอยู่อย่างยากลำบาก สามเดือนก่อน คุณชายใหญ่จินหลงชอบนายหญิง หลังจากที่ถูก ปฏิเสธ จึงได้จงใจหาคนมาขับรถชนคุณหนู เพื่อต้องการ บีบบังคับให้นายหญิงยอมจํานน คุณหนูที่น่าสงสาร จึง…..

หลงยีพูดถึงนี่ น้ำตาที่ขอบตาก็ร่วงลง หยุดไปสักพัก มองดูท่าทีของเซียวจ้าน พบว่าท่าทีของเซียวจ้านนั้นน่า กลัวเป็นอย่างมาก!

ท่าทีแบบนี้ หลงยีเคยเห็นครั้งหนึ่ง นั่นคือตอนที่ท่า สงครามใหญ่กับทั้งแปดประเทศ หัวหน้ากองเพียงคน เดียวฆ่าเทพสงครามของทั้งแปดประเทศ เป็นสงครามที่ เขาได้ขึ้นเป็นเทพสงครามในครั้งนั้น!

สายตาเซียวจ้านสั่นไหว ความอำมหิตพุ่งพรวดขึ้นมา กำลังจะเปิดปากพูดก็ได้ยินเสียงดังโหวกเหวกจากหน้า ประตูคฤหาสน์

ตอนนี้ โดยรอบคฤหาสน์ ถูกรถติดอาวุธและป้องกัน ระเบิดสีดำสิบกว่าคันล้อมรอบคฤหาสน์ไว้อย่างแน่นหนา!

ทีมปฏิบัติการของกองกำลังพิเศษทีมแล้วทีมเล่า ตอนนี้ แต่งตัวเต็มยศ ใส่หมวกเบเร่ต์ ใส่เครื่องแบบรบสีดำ แล้ว ปิดกั้นทุกทางเข้าออกของคฤหาสน์ไว้!
บนท้องฟ้ามีเสียงใบพัดดังสนั่น ยังมีเฮลิคอปเตอร์อีก สองลำบินวนอยู่บนท้องฟ้า เฝ้าดูทุกการเคลื่อนไหวใน คฤหาสน์อย่างใกล้ชิด!

เสียงลำโพงที่ดังสะท้านไปทั่วคฤหาสน์

“คนด้านในฟังให้ดี! ฉันคือจ้าวหมิงจากกองตระเวน สาขาเขตเชียวซานเมืองซูหาง! ตอนนี้ ฉันขอใช้ข้อหา เจตนาทําร้ายผู้คนเพื่อจับกุมพวกนาย! คนด้านในวาง อาวุธลงแล้วเดินออกจากคฤหาสน์! กลับไปเข้ารับการ สืบสวนกับฉัน! ไม่อย่างนั้น คนของฉันจะบุกเข้าไป!!

นอกคฤหาสน์ จ้าวหมิงที่ใส่แจ็คเก็ตหนังสีดำถือ ไมโครโฟนติดรถยนต์แล้วตะโกนออกมา

หลงลิ่วและคนอื่นๆ ตอนนี้ถอยกลับเข้าไปในคฤหาสน์ แล้ว ยืนอยู่สองฝั่ง สายตามองดูเซียวจ้านอย่างหนักแน่น “หัวหน้ากองครับ จะให้พวกผมออกไปเลยมั้ยครับ?!”

เซียวจ้านขมวดคิ้ว “อย่าเกิดปัญหากับแต่ละพื้นที่ง่ายๆ ลองออกไปดูก่อน”

พูดจบเซียวจ้านก็พาหลงยีจนถึงหลงปาเดินออกจาก คฤหาสน์ ยืนอยู่ตรงหน้ากระบอกปืนของกองกำลังพิเศษ ที่แต่งตัวเต็มยศเกือบร้อยคน!
หลังจากที่จ้าวหมิงเห็นคนพวกนี้เดินออกจากคฤหาสน์ กํ มีท่าทางนิ่งครีม แล้วโบกมือสั่งว่า “จับพวกมันไว้ให้หมด!

นี่มันเป็นพวกคนที่โหดเหี้ยมอำมหิตที่ก่อเรื่องทำร้าย ร่างกายอย่างหนักที่โรงพยาบาล เป็นเรื่องใหญ่ที่สุดใน หลายปีมานี้ที่เกิดขึ้นในเมืองซูหาง!

ดังนั้น จ้าวหมิงไม่กล้าที่จะปล่อยไว้แม้สักนิด!

กองกำลังพิเศษเกือบร้อยคน รีบยกปืนขึ้นเล็งไปที่ เซียวจ้านและคนอื่นๆ! นี่ทำให้หลงยีจนถึงหลงปา ต่างก็ แสดงออกถึงความอำมหิตที่เยือกเย็น!

แต่ว่า มีเสียงเบรกดังขึ้นจากที่แห่งหนึ่ง จากนั้นก็มีเสียง ปีงดังขึ้น ซ่งโห้วเลี่ยงจากสำนักบังคับคดีแห่งซูหางถีบ ประตูรถออก แล้วพุ่งลงจากรถ แล้วรีบวิ่งมาในวงผู้คน แล้วพูดอย่างสุดเสียงว่า “หยุดให้หมดเดี๋ยวนี้!”

จากนั้น เขาหันไปตะโกนใส่จ้าวหมิงอย่างโมโหว่า “ไปให้ พ้น!!! ใครสั่งให้พวกแกมา! ไม่ได้ยินคำสั่งของฉันรึไง?! ที่ นี่ ห้ามใครหน้าไหนเข้าใกล้แม้แต่นิดเดียว! สั่งให้คนของ แก ถอยออกไปให้หมด! ทั้งหมด! เดี๋ยวนี้!!!”