บทที่ 03 ประชดประชัน

เจนอารีลากกระเป๋าเดินทาง ก่อนจะเดินบนถนน หนทางอย่างไร้จุดหมายราวๆสองชั่วโมง เธออยากลับ บ้านของตัวเอง แต่ว่า เธอยังไม่ได้บอกเรื่องที่เธอหย่า กับคนในบ้าน ความสัมพันธ์เชิงชู้สาวของอาร์เธอร์และ นิวสินทำให้เธอไม่มีหน้าไปพูด สุดท้ายเจนอารีก็ไปบ้า มา ล า เพื่อนสนิทอีกคนของเธอ

ไม่เหมือนกับนิวลินที่เพิ่งมาสนิทตอนโต เจนอารี และมาทิลด้าโตมาด้วยกัน แต่แค่ตอนเรียนจบชั้น มัธยมศึกษาตอนปลายมาทิลด้าออกไปเรียนต่างประเทศ และเพิ่งกลับมาทำงานในประเทศสองปีนี้

ตอนเจนอารีเปิดประตูห้องมาทิลด้า มาทิลด้ากำลังส ชุดนอนกระโปรงเซ็กซี่และมีใบหน้าง่วงนอนราวกับยังไม่

แต่พอเห็นเจนอารีใส่ชุดราตรีอลังการและมีกระเป๋าเดิน ทางมาด้วย มาทิลด้าก็ขยี้ตา ก่อนจะพูดด้วยความตกใจ และสงสัย “อารีที่รัก นี่คุณกำลังเล่นอะไรอยู่เนี่ย? คุณ รอแป๊บนึงนะ แฟนฉันอยู่ข้างในเดียวฉันให้เขาใส่เสื้อผ้า ก่อนแล้วคุณค่อยเข้ามานะ

เจนอารีแปลกใจ “นี่คุณกับโดมินิคเลิกกันแล้วไม่ใช่เห รอ? หรือพวกเธอคืนดีกันแล้ว?”
“ไม่ใช่ คุณเคยเห็นฉันกลับไปคบคนเก่าเมื่อไหร่?” มาทิ ลด้าสะบัดผมอย่างสวยเริด “คนนี้เป็นแฟนที่ฉันเพิ่ง คบเมื่อวาน เดี่ยวไว้ฉันแนะนำให้คุณรู้จักนะ เขาหล่อ มากเลยนะ อารีที่รักไม่ดื้อนะรอพวกฉันแป๊บหนึ่ง สิบ นาทีผ่านไปพอมาทิลด้าเปิดประตูมาอีกที เธอเปลี่ยน กระโปรงเสร็จและแต่งหน้าเรียบร้อย ทั้งตัวดูมีเสน่ห์และ สวย

“อารี รักรีบเข้ามาส” มาทิลด้าช่วยเจนอารีลาก กระเป๋าเข้ามา

เจนอารีเข้าไปในห้อง เงยหน้าขึ้นมาก็เจอแฟนใหม่ขอ งมาทิลด้าทันที

ผู้ชายคนนั้นกำลังยืนคุยโทรศัพท์หน้าระเบียง ตัวสูง และเสื้อเชิ้ตราวกับหิมะ อยู่ใต้แสงอาทิตย์ดวงตาและคิ้ว ราวกับภาพวาด ประกายราวกับดวงดาว สว่างจนทำให้ คนไม่กล้าสบตา

เจนอารีหยุดเดินและทั้งตัวแข็งตึง ก่อนจะรีบเอามือ ข้างขวาปิดแหวนที่สวมใส่บนมือข้างซ้ายอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะรีบหันหลังเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

“อารีที่รักแนะนำให้คุณนะ นี่เป็นลินคอล์………อ๊ะ หายไปไหนแล้ว?” มาทิลด้ากำลังจะแนะนำให้เจนอารีแต่ พอหันไป กลับไม่เจอวี่แววของเจนอารีเลยมาทิลด้ารีบวิ่งตามไปก็เห็นเจนอารีกำลังเดินลงบันไดอย่างเร่ง รีบ “อารีที่รัก คุณรีบกลับไปทำไม?”

เสียงเรียกของมาทิลด้า กลับยิ่งทำให้อารีเดินเร็วมากขึ้น

มาทิลด้ารู้สึกได้ว่าอารมณ์ของอารีนั้นดูผิดปกติ เลย ไม่ไว้วางใจเธอเข้าไปใหญ่ จากนั้นเลยรีบลงลิฟต์ไปถึง ชั้นล่างก่อนเจนอารี แล้วเข้าไปขวางเจนอารีที่มีสีหน้า ซีดเซียว “อารีที่รักคุณเป็นอะไรกันแน่น่ะ?”

เสียงหายใจของเจนอารีนั้นสับสนวุ่นวายไปหมด “ฉัน……….ฉันก็นึกขึ้นมาได้ว่าโรงเรียนมีธุระนิดหน่อย ฉันต้องรีบไปจัดการ”

เมื่อมาทิลด้าได้ยินแบบนี้ค่อยถอนหายใจ “ดูคุณรีบ จนไม่ใช้ลิฟต์แต่กลับวิ่งลงบันไดแทน วิ่งจนเหงื่อท่วม หัวหมดแล้ว” มาทิลด้ายกมือขึ้นมาเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก ของเจนอารี นัยน์ตาเต็มไปด้วยความห่วงใย

เจนอารีมองหน้ามาทิลด้าอย่างซื่อๆ ก่อนจะกอดเธอ อย่างกะทันหัน “ทิลด้าที่รัก ฉันเหลือเธอเป็นเพื่อนแค่ คนเดียวแล้ว รับปากฉันก่อนนะว่าพวกเราต้องคบกัน ด้วยดีต่อไปนะ”

มาทิลด้าโดนกอดอย่างมึนงง แต่ก็ลูบหลังเจนอารีเบาๆ “ไว้ใจได้เลย พวกเราเป็นเพื่อนสนิทกันตลอดไป เลย และอีกอย่างคุณเป็นอะไรกันแน่เนี่ย?”

เจนอารีปล่อยเธอ ด้วยนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความโศก เศร้า “ทิลด้าที่รัก ฉันหย่าแล้ว”

มาทิลด้าตกใจ จากนั้นก็พูดด้วยความโมโห “ฉันรู้ตั้งแต่ แรกแล้วว่าสักวันพวกเธอคงหย่ากัน ฉันบอกกับเธอ ตั้งแต่แรกแล้วไงว่านิวลินมันตอแหล แต่คุณไม่เชื่อเอง ทีนี้เป็นยังไงล่ะ เสียเปรียบใหญ่เลย อย่าเศร้าเลย ไว้ เดี๋ยววันหลังฉันจะช่วยคุณจัดการหล่อนเอง”

เจนอารีพยักหน้า อยู่ๆก็อยากร้องไห้ “ไม่พูดละ แต่ฉันต้องไปแล้วจริงๆ คุณกลับไปก่อนเถอะ แฟน คุณ……..ยังอยู่ชั้นบนอยู่เลย อย่าให้เขาต้องรอนาน”

มาทิลด้าพูด “ได้ งั้นไว้วันหลังฉันไปหาคุณอีก พวก เราไปจัดการคู่ชายหญิงทุเรศคู่นั้นกัน”

เจนอารีพยักหน้าต่อ เสียงสะอื้น “คุณรีบกลับเถอะ แล้ว……..แล้วรักเขาดีๆนะ” เมื่อพูดจบ ก็รีบออกมาราวกับ วิ่งหนี

ถนนหนทางที่คึกคัก มีรถผ่านไปมา คนเดินผ่านไปมา มากมาย แต่เจนอารีกลับมองไม่เห็นและไม่ได้ยินอะไร เธอเอาแต่เดินตรงๆราวกับหุ่นยนต์ เดินอยู่ๆน้าตาก็ไหลเต็มหน้า

พอหย่ากับอาร์เธอร์ น้ำตาเธอไม่เคยไหลสักหยด แต่ หลังจากที่เธอเห็นลินคอล์นอยู่ในบ้านมาทิลด้า ต่อม น้ำตาของเธอก็เสียการควบคุม น้ำตาไหลออกมาไม่ หยุด สุดท้ายเจนอารีกอดขาสองข้างของตัวเองแล้วนั่ง ยองๆบนข้างถนนพลางร้องไห้ออกมา

แสงไฟกลางคืนเพิ่งเปิด บรรยากาศกลางคืนของใน เมืองทำให้คนหลงใหล

เจนอารีมาดื่มเหล้าในคลับที่มาเมื่อคืนอีกรอบและดื่ม หนักกว่าเมื่อคืน

สาวโสดที่สวยสง่ามาดื่มเหล้าในคลับ น่าจะรู้ว่าต้อง มีคนมากมายที่พยายามเข้าหาเธอและมาชวนคุยอย่าง ไม่ต้องสงสัย มาเรื่อยๆไม่หยุดมีทั้งผู้หญิงที่หน้าตาสวย และผู้ชายที่หล่อเหลา แต่เจนอารีกลับไม่สนใจคนพวก นั้นเลยแม้แต่น้อย

ตาที่เริ่มหรี่ลงเพราะความมึนเมา เจนอารีถอดแหวนบน มือออก ก่อนจะใส่เข้าไปในแก้วเหล้า พลางดื่มหนึ่งคำ จนเหล้าในแก้วก็น้อยลงเล็กน้อย จากนั้นก็เห็นแหวนโผล่ ขึ้นมามากขึ้นเล็กน้อย
“คุณครู ครูคอล์น ลินคอล์น……. เจนอารีพูดเองคน เดียว ทุกคำที่พูดออกมานั้น มันเต็มไปด้วยความเจ็บ

ปวด

เมื่อกี้ เขาเห็นเธอหรือเปล่า?

น่าจะไม่แหละ ไม่อย่างนั้นทำไมไม่วิ่งตามออกมาล่ะ?

“ทำไม ทำไมคุณต้องมาเมืองนี้ด้วย?แถมยังมาเป็น แฟนเพื่อนสนิทฉันอีก” เจนอารีจ้องมองแหวนที่อยู่ใน แก้วเหล้า เธอไม่อยากสวมใส่บนมืออีกแล้ว

พระเจ้า ทําไมถึงต้องมาประชดประชันกันขนาดนี้!

เจนอารีที่จมอยู่ในความเศร้า จึงไม่ได้สนใจอะไร ใน โซนVIPของคลับ มีผู้ชายหกเจ็ดคนที่ใส่เสื้อระดับ หรูหรา แค่ดูก็รู้ว่าคนผู้ชายที่หน้าตาหล่อเหลาพวกนั้น เป็นชนชั้นสูงในสังคม และกำลังมองมาที่เธอด้วยความ สนใจ

“พี่เบรย์ ดูด ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่คุณพาไปเมื่อวาน ไม่ใช่หรือไง?”

“ใช่ เธอมาอีกแล้ว ไม่แน่อาจจะมาหาพี่เบรย์โดยเฉ พาะนะเนี่ย”
“พี่เบรย์ คุณไม่ไปหาหรือไง?”

“พี่เบรย์เคยเอาแล้วก็ไม่สนใจใช่ไหม ถ้าคุณไม่เอา เดี๋ยวฉันเอาเองนะ?”

“คุณอยากตายหรือไง กล้าไปยุ่งกับผู้หญิงของพี่เบรย์ ได้อย่างไร พี่เบรย์ยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย พี่เบรย์คุณ ก็พูดสักประโยคสิ ฉันก็รอไม่ไหวนะ”

ทุกคนพูดอวยกันไปมาล้อมรอบผู้ชายที่มีออร่าเย็นชา ทรงพลังที่นั่งอยู่ตรงกลาง พลางพูดคุยกันไปมา เป็น พวกลูกมหาเศรษฐีที่มีทรัพย์และมีศักยภาพในสังคม ตอนกลางวันทุกคนต่างมีการงานและถนัดในเขตแดน ตัวเอง พอตกกลางคืนก็จะออกมาดื่มเหล้ากินเลี้ยงกัน อย่างเช่นตอนนี้

“หุบปาก!” มือหนึ่งข้างวางไว้หลังเก้าอี้ ผู้ชายที่ท่าทีดู เจ้าเล่ห์และมีเสน่ห์ก็ยอมเปิดปากพูดออกมาสักที

บนโต๊ะนั้น เงียบสนิทในทันที

แต่แล้วภายในสายตาที่ตกใจของทุกคน เพราะเบรย์ เดนที่วางขาไขว่ห้างอยู่ จู่ๆก็ลุกขึ้นยืน มือถือแก้วเหล้า ไว้และมืออีกข้างซุกเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ก่อนจะ เดินตรงไปหาเจนอารี