บทที่ 02 ไม่ท้อง

“คุณมันไร้ยางอาย!” เจนอารียกมือขึ้นมาตบหน้าเขา

“ใช่แล้ว นี่สิถึงจะเป็นท่าที่คุณควรตอบโต้” อาร์เธอร์ ไม่ทันได้หลบก็เลยโดนตรงหน้าไปเต็มๆ ความชั่วร้ายที่ แฝงอยู่ในนัยน์ตาลึกๆกลับมีอารมณ์ขึ้นมา เขากระชาก คอเสื้อของเดรสเจนอารีอย่างป่าเถื่อน แต่สิ่งที่เผยออก มาเต็มตากลับเป็นรอย รอยดูดและรอยกัด

ทีแรกอาร์เธอร์ยังมีอารมณ์พุ่งพล่าน แต่ทันใดนั้นก็หยุด ชะงักทันทีพลันตาแดงขึ้นทั้งสองข้าง “ไหนคุณบอกไม่ ได้ไปหาเขาไง? คุณมันสารเลว!”

เจนอารียิ้มเยาะ“คุณยังไปหานิวลินได้แล้วทำไมฉันถึง ไปหาเขาไม่ได้? ใช่ ฉันไปหาเขามา โมโหไหมเศร้ามาก ไหม งั้นก็ใช่แล้ว นี่เป็นท่าทีของการตอบโต้ที่คุณควร มี”

หัวเราะอยู่ดีๆ ทำไมจู่ๆถึงได้เริ่มมีน้ำตาออกมานะ?

“ปังๆ!” ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา จากนั้นก็ มีเสียงนิวลินพูด : “อาร์เธอร์ คุณทำอะไรอยู่? คุณพูด อะไรกับเธอทำไมถึงต้องใช้เวลานานขนาดนี้ คุณเปิด ประตู รีบเปิดประตูเดียวนี้”
เมื่อได้ยินเสียง อาร์เธอร์ก็หยุดการกระทําของตัวเอง จากนั้นก็ช่วยเจนอารีจับคอเสื้อให้ดี แล้วค่อยปล่อยตัว เธออย่างไม่พอใจ

พอเปิดประตูออก นิวลินเดินเข้าไปด้วยสีหน้าที่เต็มไป ด้วยความระแวง แต่บนใบหน้าเธอก็ยังแกล้งยิ้มตอแหล ตามที่เธอถนัดและเสียงอ่อนโยน “อารี คุณยังเก็บของ ไม่เสร็จอีกเหรอ? ให้ฉันช่วยคุณไหม?”

เจนอารีมองนิวลินคนที่เคยเป็นเพื่อนสนิทของเธออย่าง เย็นชา แล้วยิ้มมุมปากขึ้นในทันที “ตอนนี้คุณดูเหมือน จะสะใจมากเลยนะ? ทำยังไงดี ฉันเห็นแล้วไม่ชินตา ฉันรู้สึกว่าฉันต้องทำอะไรสักอย่าง ไม่อย่างงั้นฉันจะ รู้สึกไม่สบายใจ”

นิวลินรีบกุมท้องตัวอย่างอย่างตระหนัก แล้วขยับ เข้าไปใกล้อาร์เธอร์ พลางพูดด้วยความกังวล “คุณจะ ทําอะไรน่ะ?”

เจนอารีหัวเราะ “คุณคิดว่าฉันจะทำร้ายเด็กในท้องคุณ งั้นเหรอ? วางใจได้เลย ฉันไม่ได้ชั่วร้ายเหมือนคุณ

นิวลินสีหน้าซีดลงทันที แต่กลับมีท่าทีดูอ่อนช้อยและ อ่อนโยน พลางพูดด้วยเสียงเบาๆ “อารีคุณว่าฉันแบบนี้ ได้ยังไง ไม่ว่ายังไงพวกเราก็เป็นเพื่อนสนิทกัน
“พอเถอะ มาถึงขนาดนี้แล้วยังมาตอแหลอะไรอีก?” เจนอารีรีบหยุดเธอทันทีเพราะมันน่ารังเกียจเกินไป พลางเงยหน้าขึ้นมามองอาร์เธอร์แล้วพูด “คุณออกไป ก่อน ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอส่วนตัว”

อาร์เธอร์ลังเลสักพัก แต่ก็ออกไปอย่างเชื่อฟัง

ถึงแม้เขาจะมีชู้ตอนพวกเธอแต่งงานกันจนทำให้นิวลินท้ องลูกของเขา แต่เขาก็เชื่อว่าเจนอารีไม่มีทางไปทำร้าย นิวลินและเด็กในท้องเด็ดขาด เพราะผู้หญิงที่ควบคุม ไม่เคยได้เลยคนนี้ ไม่มีทางทำการกระทำบ้าบอเพื่อเขา แน่นอน

“อาร์เธอร์……..” นิวลินกลับดึงอาร์เธอร์ไว้ ที่จริงในใจ ของเธอก็แอบกลัวเจนอารี มันเป็นความรู้สึกที่ไม่มั่นใจ ตัวเองจากใจ เพราะมีผู้หญิงน้อยคนมากที่มีความมั่นใจ มากพอที่กล้ายืนเคียงข้างเจนอารี

“คุณแน่ใจเหรอว่าอยากจะให้เขาฟังด้วย?” เจนอารีมอง นิวลินด้วยสายตาที่เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม ที่จริงอาร์ เธอร์จะไปหรือไม่ไปเธอไม่ได้สนใจหรอก

เพราะนิวลินทำอะไรลงไปบ้าง ตัวเองคงรู้ดีอยู่แก่ใจ ทันใดนั้นหัวใจก็กระตุก ก่อนจะค่อยๆปล่อยมืออาร์เธอร์
เมื่ออาร์เธอร์ออกไป ในห้องก็เหลือเพียงพวกเธอที่ เคยเป็นเพื่อนสนิทกันในอดีต จากนั้นเจนอารีก็เอาซอง เอกสารจากตู้เสื้อผ้าออกมาแล้วโยนให้นิวลิน

“ฉันจะให้คุณดูของดีอะไรบางอย่าง”รอยยิ้มเจนอารีดู ลึกลับและอันตราย

นิวลินเปิดซองเอกสารด้วยความกังวล ในนั้นมีใบรับ รองตรวจสุขภาพสองฉบับ ฉบับหนึ่งเป็นของนิวลิน อีกฉบับเป็นของอาร์เธอร์ เป็นการตรวจสุขภาพก่อน แต่งงานเมื่อหนึ่งปีที่แล้วของทั้งสองคน

อยู่ๆนิวลินก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมา เธอเปิดดูใบรับ รองแพทย์ของอาร์เธอร์ก่อนทันที แต่ผลที่เธอเห็นกลับ ทำให้เธอปวดหัวขึ้นมา นั่นก็คือ ภาวะมีบุตรยาก

“เป็นไปได้ยังไง…….. สายตานิวลินเผยความตกใจและ

ส่ายหัวไม่หยุด

“นั่นสิ เป็นไปได้ยังไง? อาร์เธอร์เป็นภาวะมีบุตรยากแต่ คุณกลับท้อง คุณว่าโรงพยาบาลตรวจผิดหรือเปล่า?” เจนอารียิ้มอย่างมีลับลมคมใน

นิวลินสีหน้าซีดและต่อมา เธอก็ฉีกใบรับรองเอกสารใน มือราวกับคนบ้า แล้วรีบตอบกลับไป “ใช่ ต้องเป็นโรง พยาบาลตรวจมั่วแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเด็กในท้องของฉันมาได้ยังไง?”

“ฉีกเถอะ เมื่อกี้ไม่ได้บอกคุณว่าเอกสารฉบับนี้ฉันมี สองฉบับ อันที่ให้คุณดูเมื่อกี้เป็นเพียงสำเนา” เจนอารี มองนิวลินทีแสดงต่อไม่ได้อย่างน่าขัน “ส่วนลูกของคุณ จะมาจากไหน อันนี้ต้องถามตัวคุณเองแล้วสินะ ที่จริง ฉันก็สงสัยเหมือนกัน บอกฉันหน่อยได้มั้ย?”

นิวลินสติแตกแล้ว เธอเอาแต่ส่ายหัว “คุณอย่ามาใส่ ร้ายคนอื่นไปเรื่อยนะ เด็กในท้องของฉันเป็นของอาร์ เธอร์”

“ปากแข็งจริงๆ” เจนอารียกนิ้วโป้งขึ้นมา จากนั้นก็ไม่ พูดอะไรเพิ่ม แล้วก็ถือกระเป๋าเดินทางเตรียมออกไป

“เดี๋ยวก่อน” นิวลินรีบขวางเจนอารีไว้ “ไม่ใช่สิ มันไม่ ถูก ในเมื่ออาร์เธอร์มีภาวะมีบุตรยากแล้วทำไมเขาไม่ เคยสงสัยเด็กในท้องฉันสักครั้งล่ะ? หรือว่าอาร์เธอร์ไม่ เคยรู้เลยว่าตัวเองมีภาวะมีบุตรยาก?”

“ใช่ เขาไม่รู้ว่าตัวเองมีภาวะมีบุตรยาก ตอนนั้นตอนที่ ฉันได้รับผล ฉันกลัวเขาเสียใจเลยไม่ได้บอกเขา” เจน อารีพูดตามความจริง

เมื่อนิวลินได้ยินแบบนี้ก็ดีใจขึ้นมา เธอตื่นเต้นจนจับ ไหล่สองข้างของเจนอารีเอาไว้ จากนั้นทำสีหน้าอ่อนแอน่าสงสารต่อ พลางพูดขอร้อง “อารี ฉันขอร้อง คุณอย่าบอกเขาเลยนะ เห็นแก่ในความสัมพันธ์เมื่อก่อน พวกเราดีขนาดนั้น คุณให้ฉันและลูกของฉันได้มีชีวิต รอดเถอะนะ ขอร้องคุณละ”

“นี่คุณยังรู้ดีว่าเมื่อก่อนพวกเราสนิทกันงั้นเหรอ ฉันเห็น คุณเป็นเพื่อนสนิทมีอะไรก็บอกกับคุณแชร์กับคุณตลอด แต่สุดท้ายคุณกลับมาแชร์สามีฉันไปด้วย” เจนอารี สะบัดมือนิวลินออกแล้วยิ้มแห้งๆ แต่ว่าคุณไม่ต้องกลัว หรอก เพราะตอนนี้ฉันยังไม่อยากบอกความจริงให้อาร์ เธอร์รู้”

ถ้าบอกความจริงให้อาร์เธอร์ฟังในตอนนี้ มันดูถูกเขา มากเกินไป

“พูดจริงใช่ไหม??” นิวลินไม่อยากจะเชื่อว่าเจนอารีที่พูด ความจริงออกมาขนาดนี้ แต่สุดท้ายกลับปล่อยเธอไปงั้น เหรอ?

“จริงสิ เพราะฉันจะปั่นหัวคุณไง!” นัยน์ตาเจนอารีเริ่ม แฝงไปด้วยความดุดัน แล้วพูดออกมาทีละคำ “ฉันจะให้ ชีวิตคุณต่อไปนี้เต็มไปด้วยความวิตกกังวล เพราะฉัน อาจจะไม่พูดออกมาเลยตลอดชีวิตเลยก็ได้ แต่สรุปก็คือ ดูอารมณ์ฉันก็แล้วกัน”

“นี่..…………” นิวลินจ้องเจนอารีตาโตขึ้นเรื่อยๆ สีหน้าแสดงความหวาดกลัวออกมา และในตอนนั้น เธอรู้สึก เหมือนตัวเองเห็นคนที่มีใบหน้าเป็นนางฟ้าแต่จิตใจเป็น ปีศาจชั่วร้าย และในตอนนั้นวินาทีนี้เธอค่อยพบว่าเป็น เพื่อนกันมาหลายปีแต่เธอไม่เคยรู้ตัวตนที่แท้จริงของเจน อารีเลย

เธอรู้ตัวดีว่าเธอเป็นคนชั่วร้าย แต่ผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ พอร้ายขึ้นมามันน่ากลัวกว่าเธออีก

อย่างที่ว่ามีดที่ทอนั้นทรมานคน เพราะมันไม่ทําให้คุณ ตาย แต่ทำให้คุณมีชีวิตที่ทรมานเหมือนตายทั้งเป็น

นิวลินปากสั่น ตอนนี้เธอพูดอะไรไม่ออกมาสักคำ

“จำไว้เลยนะ ต่อจากนี้ไป คุณต้องขออธิษฐานให้ฉัน อารมณ์ดีทุกวันดีกว่านะ” เจนอารียกมือขึ้นมาตบใบหน้า อันน่ารักของนิวลินที่ตกใจเบาๆ “และมีอีกอย่างที่ต้อง จำไว้ด้วยนะ ต่อไปอย่าเรียกฉันว่าอารีอีก คุณมันไม่ คู่ควร! ทุกครั้งที่ได้ยินฉันอยากจะอ้วกทุกครั้งเลย”

เมื่อพูดจบ เจนอารีก็ทิ้งนิวลีนที่มีสีหน้าที่ซีดเอาไว้ ก่อน จะลากกระเป๋าเดินทางออกไปจากบ้านหลังนี้โดยไม่หัน หลังกลับมาอีก

ต่อจากนี้ไป เธอเป็นอิสระแล้ว!