บทที่ 10

คฤหาสน์โตรดิอัลบนอาณาจักรกว้างใหญ่กินพื้นที่หลาย ไร่ บ้านทรงยุโรปตั้งตระหง่านอวดความงดงามท่ามกลาง สีเขียวขจีและสายฝนที่เทมา หยดน้ำพร่างพรมทั่วพื้นที่ ลูกน้องหลายนายถูกเรียกตัวมาคอยดูแลความปลอดภัย เพราะด้วยธุรกิจมูลค่ามหาศาล การมีศัตรูทางธุรกิจย่อม ไม่แปลก

สถานที่ส่วนตัวที่พ่อและแม่ซื้อไว้ตอนมาเที่ยวเมืองไทย ไม่เคยมีสักครั้งที่จะเปิดรับคนภายนอก และเขาบอกไม่ ถูกเหมือนกันว่าทำไมถึงเลือกพาเจ้าหล่อนมาที่นี่ด้วย นัยน์ตาคมมองคนหลับพริ้มอย่างสบายใจในอ้อมแขน ด้วยความหมั่นไส้ เห็นทีต้องสั่งสอนให้กับความสุขบน ความทุกข์คนอื่นให้หลาบจำ

รถยนต์หรูขับเข้ามาจอดด้านหน้าพร้อมประตูรถถูกเปิด กว้าง คนด้านในจัดการอุ้มร่างเบาพาเข้าด้านในและสั่ง ลูกน้องอีกไม่กี่คำ

เจ้านายเดินไปไม่นานรถยนต์บริษัทก็เข้ามาจอดแทนที่ และเป็นฟรานเซสลงมาพร้อมของในมือ

“นายให้ฉันซื้อชุดผู้หญิงมาทำไม” ฟรานเซสส่งถุงใส่ เสื้อผ้าใบใหญ่แบรนด์ดังให้อีกฝ่าย หลังรับสายเมื่อครู่ เขาก็รีบร้อนจัดการไปซื้อให้อย่างรวดเร็ว
เจ้านายสั่ง อย่าถามมากเดี๋ยวก็รู้เอง” อัลโตนิโอไม่ ตอบคำถาม แต่แบ่งของในมือมาถือแล้วเดินเข้าด้านใน คฤหาสน์แทน

ภายในห้องนอนใหญ่ที่เป็นสถานที่ส่วนตัวและต้องห้าม ไม่เคยมีผู้หญิงหน้าไหนได้เข้ามาเหยียบย่ำหรือใช้ข้าว ของข้างในนี้ ยกเว้นแต่คนในครอบครัว ตอนนี้กำลังเปิด ประตูต้อนรับกล่องเพลงที่เป็นแขกคนแรก และดูเหมือน เจ้าของห้องจะไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

เมื่อจัดการกับเสื้อเปียกบนกายสาวออกเหลือเพียง ชั้นในสามเหลี่ยมเพียงชิ้นเดียว ก่อนตามด้วยเสื้อเชิ้ต เปียกบนร่าง เขาสลัดทิ้งอย่างไม่ไยดีแล้วขยับขึ้นคร่อม เหนือร่างบนเตียง สายตาคมเต็มไปด้วยไฟเสน่หา ความ ต้องการอัดแน่นในร่างพร้อมระเบิดออกได้ทุกเมื่อ

ร่างเปลือยเปล่าเนียนขาวสะอาดกำลังนอนอวดความ งดงามบนเตียงขนาดคิงไซซ์ พร้อมปากได้รูปแนบจูบเม้ม เป็นรอย ตามเต้างามเม้มหนักเบาตามเลือดร้อนในกาย กลืนเต้างามทั้งเต้าเข้าปากคลุกเคล้าหิวกระหายปาน ลูกน้อยดื่มนมแม่ และทำอีกข้างไม่ให้น้อยหน้านานจน หนําใจ สายตาคมชื่นชมผลงานตัวเอง

“หาเรื่องใส่ตัวเองนะทูนหัว”

“อื้อ”
“อา ให้ตายสิ หอมชะมัด” เสียงทุ้มเข้มลอดผ่านไรฟัน พร้อมสูดความหอมไม่รู้หน่ายตามผิวเนียนละเอียด ใบหน้าหล่อเหลาเข้มจัดพยายามควบคุมอารมณ์ไม่ให้ ขาดสะบั้นลงแต่ก็ยากเต็มที่ พลางพรมจูบทั่วปทุมถัน

“หวานที่สุด ทูนหัว รอยพวกนี้ผมคิดเป็นค่าตอบแทน”

ฟิลลิปถอยห่างชื่นชมผลงานตัวเอง ร่องรอยตามตัวแดง เป็นฉ่ำ ตีตราเจ้าหล่อนไว้ก่อนคำรามลึกเมื่อเจ้าหล่อน ขยับกายเข้าหา ริมฝีปากอมยิ้มคล้ายฝันดี การกระทำนั้น ส่งผลให้เต้าอวบทั้งสองยกสูงหลอกล่อสายตา

“คุณกำลังฆ่าผม”

ฟิลลิปจับกายสาวพลิกร่างนอนคว่ำ พรมจูบแผ่นหลัง ขาว พยายามควบคุมอารมณ์ไม่ให้ลักหลับ กรามแกร่งบด เข้าหากันแน่น พร้อมเสียงขัดจังหวะดังขึ้น

ก๊อก ก๊อก

“เจ้านายครับ” อัลโดนิโอเคาะเรียกจากด้านนอก เงี่ยหู แอบฟังเสียงจากข้างในก่อนจะถอยห่าง เมื่อประตูห้องถูก เปิดออกพร้อมเจ้านายหนุ่มมีแค่กางเกงติดตัว ใบหน้าเข้ม จัด เส้นผมยุ่งเหยิงจนไม่อยากคิดว่าไปทำอะไรมา
“มองพอแล้วใช่ไหม” เสียงห้าวกระแทกใส่หน้าลูกน้อง พร้อมสายตาดุดัน

“ชุดที่สั่งให้ซื้อได้แล้วครับ” อัลโตนีโอส่งถุงใบใหญ่ให้ “ขอบใจ ถ้าฉันไม่เรียกไม่ต้องขึ้นมา”

“ครับ”

สองลูกน้องรับคำสั่งพร้อมมองประตูห้องถูกปิดลง ก่อน จะหันมองหน้ากัน เป็นฟรานเซสมากกว่าที่ทำหน้าตกใจ แล้วถูกลากลงไปข้างล่างแทน

ฟิลลิปเดินย้อนกลับมามองคนบนเตียง อารมณ์ร้อนแรง ในกายเดือดพล่านและไม่มีท่าทีจะลดลง ยิ่งได้สัมผัส ยิ่งคลั่ง ต้องการแต่ต้องห้ามใจ เขาไม่นิยมลักหลับและ ไม่ชอบการบังคับจิตใจใคร แต่กรณีนี้คงมีสักวันที่ต้อง ยกเว้น

“ผมต้องอดทนแค่ไหน และคุณต้องตอบแทนความ อดทนของผม

ฟิลลิปเป็นคนแต่งตัวให้เจ้าหล่อน ก่อนหายเข้าไปใน ห้องน้ำดับความร้อนรุ่มในกาย ร่างเปลือยเปล่ากลับมาที่ เตียง พลันคิดอะไรได้ จับหญิงสาวถอดเสื้อผ้าทั้งที่เพิ่งใส่ ให้จนเปลือยเปล่า ก่อนสอดกายเข้าในผ้าห่มผืนเดียวกัน ดึงร่างบางนอนซบอกพร้อมรอยยิ้มร้าย