บทที่ 9

“ขึ้นรถ”

“ไม่ค่ะ” กล่องเพลงปฏิเสธเสียงดังฟังชัด

“กล่องเพลง อย่าให้ผมต้องลงไปลากคุณ” ฟิลลิปสั่ง เสียงเข้มพร้อมส่งสายตาดุมองร่างบาง แล้วเปิดประตู บังคับกลาย ๆ

กล่องเพลงยอมเข้าไปนั่งข้างใน วันนี้เธอคงไปทำงานไม่ ได้แล้ว อีกฝ่ายไม่ได้พาเข้าบริษัทแต่เลี่ยงไปทางอื่น ด้วย ความเย็นเยียบของเครื่องปรับอากาศภายในรถทำคน เปียกปอนกอดตัวเองสั่นเล็กน้อย

“ช่วยลดแอร์ลงหน่อยได้ไหมคะ”

“หนาวก็ขยับมานั่งใกล้ ๆ” ฟิลลิปสั่งพร้อมส่งผ้าเช็ดหน้า

ให้

“ไม่ค่ะ แค่ท่านประธานสั่งให้ลดแอร์ลงดิฉันก็ไม่หนาว แล้วค่ะ” กล่องเพลงรับมาเช็ดหน้าแต่ไม่วายต่อต้านอีก ฝ่ายอย่างไม่เกรงกลัว

“อยากดื้อก็หนาวตายไปเถอะ” ริมฝีปากจัดจ้านเอ่ย พร้อมท่าทีไม่แยแส นั่งไขว่ห้างมองไปอีกทาง
ผู้ชายปากร้าย!

กลองเพลงอ้าปากค้าง ไม่นึกว่าเขาจะพูดเช่นนี้กับเธอ ทําเอามันตับ

“ในปากมีหมาหรือไง”

“กล่องเพลง!” ฟิลลิปคำรามด้วยความโกรธ เพราะไม่ เคยมีใครกล้าทําแบบที่เธอทำ ทุกคนต่างก้มหัว เอาอก เอาใจ พอถูกเจ้าหล่อนตอบโต้เช่นนี้ยิ่งทำให้การควบคุม ขาดสะบั้น

“ดิฉันรู้ค่ะว่าชื่ออะไร แล้วเรานั่งใกล้กันแค่นี้ท่าน ประธานไม่ต้องพูดเสียงดังก็ได้ค่ะ” กล่องเพลงที่ไม่รู้ตัว ว่ากำลังจะเจอพายุร้ายตอบประชดประชัน

อัลโดนิโอกลืนน้ำลายลงคอเมื่อได้ยินคำพูดท้าทายของ เจ้าหล่อน แล้วภาวนาไม่ให้เจ้านายลงมือหนัก มองกระจก หลังเห็นสีหน้าและสายตา ก่อนจะหันไปตั้งหน้าตั้งตาขับ รถ

“ว้าย! คุณจะทำอะไรคะ” กล่องเพลงร้องลั่นเมื่ออยู่ ๆ ร่างของเธอก็ถูกจับให้นั่งคร่อมตัก สายตาดุเข้มกรุ่นโกรธ มองอย่างเอาเรื่อง จนคนปากเก่งเมื่อครู่เริ่มกลัว

“สั่งสอนคนปากดี” เสียงคำรามผ่านไรฟันพร้อมแรงกอดแน่นขึ้นส่งผลให้ร่างเปียกแนบชิด

“ว่าแต่ฉัน ปากคุณก็มีหมาเหมือนกัน”

ความโกรธอีกฝ่ายเป็นทุนเดิมอยู่แล้วทำให้เธอตอบโต้ เขากลับอย่างไม่คิดกลัว ก่อนจะมานั่งเสียใจ ร่างบาง ออกแรงดิ้นขัดขืน แต่ยิ่งดิ้น ร่างกลับเสียดสี ผลที่เกิดยิ่ง กว่าแรงเสียดทาน แต่เป็นสายตาร้อนแรงคู่นั้น

“ดี งั้นลองปากหมา ๆ กัดอีกครั้งแล้วกัน”

ริมฝีปากร้ายจูบดุดันราวลงโทษ รสจูบเต็มไปด้วยความ รุนแรง ก่อนจะเปลี่ยนไปเมื่อสัมผัสถึงความหวานและไร้ เดียงสาจนรสจูบอ่อนโยนจับใจ เรียกร้องให้เจ้าหล่อนจูบ ตอบบ้าง มือหนาลากตามชายโครงร่างบาง ลูบไล้ตาม ความต้องการจนมาหยุดที่สะโพกกลมกลึง จงใจดึงเข้าหา บดแนบชิดให้เจ้าหล่อนรับรู้ถึงความต้องการของเบื้อง ล่างที่แทบจะทนอะไรไม่ไหว ไม่สนแม้เสื้อผ้าบนตัวจะ เปียกชื้น

“อื้อ อย่านะคะ”

กล่องเพลงเบี่ยงหน้าหลบ หอบหายใจแรงพร้อมห้าม มือที่กำลังเลื้อยต่ำตามหน้าขา แต่เธอสู้แรงเขาไม่ได้ กายสาวผวาเฮือกเมื่อปลายนิ้วใหญ่แตะเนื้อกายสาวสด อุณหภูมิในกายร้อนวูบวาบหวิวหวามตามสัมผัสจากปลายนิ้วส่งผลให้เผลอหลุดคราง

“นุ่มชะมัด ตัวคุณหอมมากกล่องเพลง”

ฟิลลิปกระซิบ คซอกคอที่เขาเม้มดูดสร้างรอยตีตรา ไว้ ก่อนจะสูดกลิ่นกายสาวเข้าปอดอีกฟอดใหญ่พร้อม เล้าโลมเจ้าหล่อนให้ซาบซ่าน ความทรมานในกายแล่นมา รวมจุดเดียว กรามทั้งสองบดหากันแน่น ยังอยากสัมผัส สำรวจทั่วร่างนี้ให้เต็มที่ก่อน แต่เหมือนทุกอย่างจะไม่เป็น ดั่งตั้งใจไว้ ฟางเส้นสุดท้ายกำลังจะขาดสะบั้นลง

“ร้อนแรงมากกล่องเพลง”

นิ้วยาวใหญ่ทว่าน้อยกว่าของเขานักขยับเร่งจังหวะเร็ว ๆ เสียงครวญครางดังขึ้นเรื่อย ๆ จนต้องแนบจูบกลืนเสียง กรีดร้องขณะส่งเจ้าตัวข้ามฝั่งฝัน กายสาวกระตุกเกร็ง สะท้านพร้อมซบหน้าหอบหายใจกับซอกคอแกร่งอย่าง หมดแรง

กล่องเพลงหลับตานิ่ง อาการร้อนสลับหนาวปนความ ทรมานทั่วกายยามถูกเขาสัมผัสแนบชิด ยิ่งนานเข้า อาการเหล่านั้นยิ่งรุนแรง ก่อนที่สติจะเลือนหาย ภาพตรง หน้าดับลงพร้อมการขัดขืนครั้งสุดท้าย ทิ้งกายลงกับร่าง หนาสิ้นเรี่ยวแรง
ปล่อยนะคะ

“บ้าซับ! กล่องเพลง อย่าเล่นแบบนี้

ฟิลลิปสบ เมื่ออยู่ ๆ คนในอ้อมแขนก็สลบพับไปเฉย ๆ ทิ้งให้อารมณ์ค้างอย่างทรมาน มือหนาแตะแก้มเย็นเฉียบ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นไอร้อน ริมฝีปากซีดจนน่าเป็นห่วง สอง คิ้วขมวดเข้าหากัน นัยน์ตาคมเปลี่ยนเป็นกังวล โอบอุ้ม ร่างบางให้นั่งท่วงท่าสบายกว่านี้พร้อมใช้สูทราคาแพงห่อ หุ้มร่างเจ้าหล่อนไว้

“ลดแอร์แล้วกลับบ้าน” เสียงเข้มสั่งพร้อมขยับให้เจ้า หล่อนได้นั่งสบาย

“ครับ”

อัลโดนิโอลอบสังเกตตั้งแต่เสียงสบถ เห็นการกระทำ ห่วงใยที่แสดงออกมาโดยที่ไม่รู้ตัวแล้วระบายยิ้มกับตัว เอง ก่อนจะซ่อนไว้ภายใต้ใบหน้านิ่ง แล้วขับรถมุ่งสู่ที่ หมายทันที