บทที่ 11 ฉันไม่ไป

“นี่คืองานเลี้ยงค็อกเทลของนายท่านวัชระ พุธหน้า เธออย่า ลืมไปล่ะ”ปาจรีย์ตอบไป ก็เดินไปที่ห้องน้ำด้วย

ดูเนื้อหาบนบัตรเชิญแล้ว หลังจากวารุณีค่อยๆคิดไปสอง วินาทีจึงคิดขึ้นได้

คุณวัชระท่านนี้เป็นเพื่อนที่รู้ใจของอาจารย์ผู้มีพระคุณเธอ แป๊บเดียวก็ไปถึงวันจัดงานเลี้ยง ที่อยู่งานเลี้ยงเลือกจัดที่คฤหาสน์ตระกูลแววสูงเนินภูเขาน่าน คนส่วนมากในนี้ล้วนแต่เป็นคนมีชื่อเสียงในจังหวัดจันทร์ หลังจากวารุณีจัดการลูกทั้งสองคนเสร็จ เธอก็ปรากฏตัวที่นี่

อย่างตรงเวลา

ชุดราตรีที่สวมในคืนนี้เป็นชุดที่เธอออกแบบเอง เป็นแบบกี่ เพ้าสไตล์จีน ที่ต่างกับชุดกี่เพ้าคือชายกระโปรงออกแบบให้ เป็นหางปลา

เนื้อผ้าสีกรม ทำให้ผิวขาวด้านในยิ่งดูสวยงามมากขึ้น ผม สีดำยาวม้วนขึ้นมา เผยให้เห็นส่วนคอที่เรียวยาว ใบหน้ามา พร้อมรอยยิ้ม ทั้งตัวมีออร่าของความฉลาดและงดงาม
ภายในห้องงานเลี้ยงมีบรรยากาศงานสังสรรค์ที่ครึกครื้น ผู้คนเดินไปเดินมา

การปรากฏตัวของเธอ ทําให้สายตาคนจํานวนมากเป็น ประกาย

“นี่ใครน่ะ? ทำไมไม่เคยเห็นเลย? ”

“งานเลี้ยงค็อกเทลของบ้านนายท่านวัชระ มาเข้าร่วมได้ตัว ตนต้องไม่ธรรมดาแน่

“อือ หน้าตาก็ไม่แย่ด้วย ทั้งหุ่นทั้งใบหน้าสวยยิ่งกว่าดาราอีก”

เผชิญหน้ากับการวิจารณ์และคาดเดา ใบหน้าวารุณีมาพร้อม รอยยิ้ม รับแชมเปญแก้วหนึ่งที่บริกรยื่นมาอย่างสุขุมเยือกเย็น เดินไปข้างโต๊ะยาวคนเดียว เม้มปากเล็กน้อย

หลังจากที่ตัวเองไปจากตระกูลศรีสุขคำ เธอก็เข้าร่วมงาน สถานการณ์เช่นนี้น้อยมาก พอเวลาผ่านไปนานก็ไม่ชินเล็ก น้อย

จากงานเลี้ยงเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการนั้นยังพอมีเวลาอยู่ วารุณีจึงเดินไปทางเดินยาวนอกห้องงานเลี้ยง สูดอากาศ บริสุทธิ์หน่อย จึงโทรหาแม่ที่อยู่ห่างไกล ถามสถานการณ์ช่วง
“วารุณี? ! ”

เพิ่งเปิดกระเป๋าถือออก ทันใดนั้นเองเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาจาก

ด้านหลัง

วารุณีที่ถือโทรศัพท์ก็ชะงักเล็กน้อย หันไปมองตามเสียง

ไม่คิดเลยว่า คนที่ยืนอยู่ข้างทางเดิน ที่เรียกเธอ จะเป็น

พิชญา

วารุณีขมวดคิ้วเล็กน้อย จังหวัดจันทร์นี้เล็กจริงๆ กลับมาไม่ ถึงครึ่งเดือน ก็เจอพิชญาสองครั้งแล้ว

เธอยืนอยู่ที่เดิม ไม่พูดอะไร

พิชญาเดินมาตรงหน้าวารุณีอย่างรวดเร็ว เสียงเบา ถาม อย่างรีบร้อน”ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่? เธอมาทำอะไรที่นี่?” เธอคิดว่าตัวเองมองผิดไป ไม่เคยคิดว่าจะเป็นวารุณีจริงๆ “ก็ชัดเจนดีนี่ ฉันมาเข้าร่วมงานเลี้ยง”วารุณีหัวเราะไปตอบไป “จะเป็นไปได้อย่างไร? เธอได้รับเชิญจากที่ไหน? “พิชญาไม่เชื่อ
นี่ไม่ใช่งานเลี้ยงค็อกเทลทั่วไป นี่คือคฤหาสน์ตระกูลแมว สูงเนิน หนึ่งในงานเลี้ยงที่สูงส่งที่สุดในจังหวัดจันทร์

คนที่ไม่มีตัวตนอย่างวารุณีนี้จะเข้ามาได้อย่างไร

“ดูเหมือนว่านี่ไม่ต้องให้เธอมากังวลหรอกมั้ง”พูดไปวารุณีก็ สนใจท่าทางไม่ค่อยปกติบนใบหน้าพิชญา นอกจากแปลกใจ แล้วก็กลัวด้วย

ครั้งที่แล้วตอนที่เจอกันก็เป็นแบบนี้

หรือว่า พิชญากลัวเจอตัวเองจริงๆ?

แต่ทำไมนะ?

ในใจวารุณีเกิดความรู้สึกสงสัย

พิชญามองไปที่ห้องงานเลี้ยง พบว่าไม่มีใครสังเกตเห็นทาง นี้ เธอจึงใช้แรงจับข้อมือของวารุณี“เธอรีบไป ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เธอ ควรมา”

เธอพูดไปพลางจะจับวารุณีออกไปจากงานเลี้ยง

คืนนี้ไม่ว่าวารุณีจะแต่งหน้าหรือว่าแต่งตัว ก็ทำให้ใครต่างตกตะลึง
ถ้าให้วารุณีปรากฏตัวที่ห้องงานเลี้ยง จะต้องดึงดูดความสน ใจของนัทธีแน่

แบบนี้ ที่เธอพยายามพรางตัวมาตลอดห้าปีก็เป็นไปได้ มากว่าจะถูกเปิดโปง

ยิ่งคิด พิชญาก็ยิ่งรู้สึกกลัว

“ฉันไม่ไปหรอก”หลังมือวารุณีสลัดออกจากพันธนาการของ พิชญา ริมฝีปากสีแดงอันเยือกเย็นยกขึ้น แล้วจับข้อมือของ พิชญาไว้ ออกแรงดึงเล็กน้อย พิชญาก็มาอยู่ตรงหน้าเอง