ตอนที่ 8 การสารภาพรักกระทันหัน

ห่างจากตรงนั้นไม่ไกลนัก มีรถ Rolls Royce จอดดูอยู่

ฉันซึ่งผู้ที่นั่งอยู่ในตำแหน่งคนขับ มองไปที่เรียนเฉินที่นั่งอยู่ เบาะหลัง ผ่านทางกระจก เขากัดริมฝีปากของเขา หน้าตึงมาก ในดวงตาของเขามีแต่ความเงียบ

หลังจากที่เหยนเฉินได้ยินฉันซึ่งพูดว่าฟางหยิวอยากเจอเขา แม้ว่าจะดึกแค่ไหน เขาก็รีบมาที่บ้านพักหลังนี้

ถ้าไม่ใช่เพราะบังเอิญเจอ เขาคงไม่รู้ว่าฟางหยิวมีผู้ชายคนอื่น แล้ว

ให้ผู้ชายคนนั้นจอดรถไว้ไกลมาก ฟางหยิวคิดที่จะปิดบังเขา

และจับปลาสองมือหรอ?

ฟางหยิวที่กำลังเผชิญหน้ากับการสารภาพรักกระทันหันจาก เย่ เธอดูอึดอัดมาก

ตั้งแต่เล็กจนโต นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนมาสารภาพรักกับเธอ

ใบหน้าของฟางหยิวดูแดงมาก

กลางสายลม ผมของเธอถูกลมพัดปลิว เธอสวมกระโปรงสีดำ และสวมเสื้อกันลมสีเบจไว้ด้านนอก เธอใส่เสื้อผ้ามาไม่เยอะ แต่ มือสีขาวของเธอที่โผล่ออกมาเย็นมาก
เยถอดเสื้อโค้ท แล้วไปคลุมให้ฟางหยิว เขาเป็นคนสุภาพ แต่ก็ไม่ได้เสียมารยาท “หยิว ผมรู้ว่านี่เป็นเรื่องที่กระทันหันมาก คุณไม่จําเป็นต้องรีบตอบผม คุณเอากลับไปคิดก่อนนะ ถ้าผมไม่ ได้ทำให้คุณรังเกียจ ผมหวังว่าคุณจะให้โอกาสผมในการจีบคุณ

หลังจากที่เพูดจบ เขาก็ตื่นเต้นมาก สิ่งที่เขาควรจะพูด เขา ก็พูดแล้ว และเขาก็ไม่อยากให้ฟางหยิวมีความรู้สึกว่ากำลังโดน บังคับอยู่ เขาเลยขับรถกลับไป

หลังจากที่ฟางหยิวเห็นเย่จากไป จิตใจของเธอดูสับสนมาก

การที่มีคนมาสารภาพรักด้วย จะพูดยังไงดี…มันก็ดีใจอยู่บ้าง ยังไงเธอก็เป็นได้แค่ “คู่นอน” ของเหยนเฉิน

เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่ไม่มีอะไรเลย

เย่เป็นคนดี บางทีเขาอาจจะทำให้เธอสามารถลืมเขาคนนั้น

ได้

วิธีการรักษาตัวเองให้ดีที่สุด คือการที่เราเอาความสนใจไปไว้ บนตัวคนอื่น?

แต่….สถานะของเธอตอนนี้ มันคู่ควรกับคนดีแบบเย่หรอ? ฟางหยิวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วก้มศีรษะลงและเดินไปยัง บ้านพัก

ในสมองเธอเต็มไปด้วยความคิดต่างๆ เธอจึงไม่ได้สังเกตเห็น ว่ามีรถ Rolls Royce ตามมาข้างหลัง
เรียนเฉินมองดูเธอคลุมเสื้อโค้ทของผู้ชายคนอื่นและเดิน เข้าไปในบ้าน

ฉันซึ่งอยู่กับเหยนเฉินมานาน เขารู้ว่าตอนนี้ประธานเหียน ลังโกรธ

“ประธานเหยน คุณหนึ่งยังรอคำตอบจากคุณอยู่นะครับ” หงหลิว อยากเจอเหยนเฉิน แต่เรียนเฉินก็ปฏิเสธไป หนึ่ง หลิวนีบอกว่าจะรอเขา

“บอกเธอไป เดี๋ยวฉันไปหา

ฟางหยิวเก็บเสื้อโค้ทของเยไว้ เธอสวมเพียงกระโปรงสีดำ นั่งอยู่บนโซฟา

เธออยากจะจัดการความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเรียนเฉิน

เหยนเฉินได้หมั้นหมายแล้ว และคู่หมั้นของเขาก็คือหนึ่งหลว ที่ไม่ชอบเธอเลย

เหยนเฉินก็ไม่ชอบเธอเหมือนกัน ที่เก็บเธอไว้ ก็คงเพื่อเรื่อง อย่างว่าของผู้ชาย ตอนนี้มีเที่ชอบเธอ เธอควรจะคว้าโอกาสนี้ไว้ ถ้าอย่างนั้น เธออยู่ที่นี่ต่อไปก็คงไม่มีความหมายอะไร ดังนั้น ออกไปเถอะ!
เธอคิดดีแล้ว เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา เตรียมที่จะบอกกับฉิน งว่าเธอจะออกจากที่นี่ในวันพรุ่งนี้ เธอกลับเห็นข้อความที่ฉันส่ง ส่งมา

ข้อความนั้นถูกส่งมาเมื่อหลายชั่วโมงที่แล้ว

เนื้อหาข้างใน : คืนนี้ประธานเหยนจะมาหา

เพราะเธอไปเดทกับ เย่ เลยไม่ได้สนใจโทรศัพท์

เธอลุกขึ้นมาจากโซฟา ขาเธอชนเข้ากับโต๊ะที่อยู่ด้านหน้า ผิว ขาวของเธอก็มีรอยฟกช้ำทันที

เธอเพิกเฉยต่อความเจ็บปวด และรีบเดินไปที่หน้าต่าง เธอ เห็นรถที่คุ้นเคยจอดข้างนอก

แต่รถคันกำลังจะออกไปจากที่นี่ เธอไม่สนใจที่จะสวมรองเท้า รีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว แต่รถก็ขับออกไปแล้ว

เธอไม่รู้ว่าเอาแรงมาจากไหน เธอวิ่งตามรถคันนั้นไป ปากก็คอยตะโกนว่า “เฉิน เฉิน….”

เธอคิดว่า ถ้าครั้งนี้ไม่ได้เจอเขา ต่อไปก็คงไม่มีโอกาสแล้ว