ตอนที่11 รักทะนุถนอม

หรืออาจจะเป็นเพราะความรู้สึกของเธอคิดสวยงาม เกินไป ฉินจุ้นตื่นขึ้นมาในทันที! เขากำลังทำอะไรกัน แน่! เธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง แถมยังเป็นเด็กผู้ หญิงที่ไร้เดียงสาด้วย! เขาไม่สามารถทำร้ายเธอได้ อีกทั้งถ้าทำร้ายเธอ สิ่งที่เธออยากได้นั้นเขาก็ให้ไม่ได้ อย่างแน่นอน!

ฉินจุ้นผลักเธอออกในตอนนั้น ก็พบว่าเสื้อผ้าของ เสี่ยวซิงเปียกหมดจนมองทะลุได้แล้ว มือใหญ่ของเขาก็ ช่วยถอดเสื้อที่เปียกของเธอออก

“อ๊า! ” เสี่ยวซิงไม่เข้าใจความหมายของเขา ร้องออก มาอย่าไม่ได้คิด

เธอเองชอบเขานั้นไม่ผิด แต่ว่าการทำอย่างนี้ก็ยัง ทำให้คนคาดไม่ถึง แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยเป็นแบบ นี้

“เสื้อผ้าเปียกหมดแล้ว ถ้าไม่ถอดออกจะเป็นหวัดได้ โยนเมื่อกี้หายไปหมด

” ฉินจู้นพูดอย่างสุภาพ และการเอาอกเอาใจอย่างอ่อน

ไม่รู้ว่าทำไมในใจของเสี่ยวซิงก็รู้สึกมีความผิดหวังขึ้น มา แต่ว่าเธอจะมีสิทธิ์อะไรละ เมื่อคิดถึงตรงนี้ เสี่ยวซิ งก็พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง แสดงถึงเห็นด้วยกับที่เขาพูด

ฉินจูนเห็นเธอไม่ได้พูดอะไรอีกก็เริ่มหยิบไฟฉายหาของไปทั่ว

“คุณกำลังหาอะไร? ” เสี่ยวซิงถามอย่างสงสัย

ฉินจุ้นยังคงหาบางอย่างไปทั่ว กลับไม่สนใจคำพูด ของเสี่ยวชิงเลยสักนิด เสี่ยวซิงแลบลิ้น ทําไมเขาถึงได้ เท่อย่างนี้นะ แต่ไหนแต่ไรมาก็เป็นสเปกของฉัน ไม่ให้ ใครแตะต้องเขาแม้แต่น้อย แต่ว่าดึงดูดเสี่ยวซิงก็คงมี แค่นี้มั้ง! เสี่ยวซิงใช้มือเดียวท้าวคางมองตามเงาของ เขาเดินไปเดินมาหาของ

ในที่สุด เขาก็หาเจอ คืออาหารกระป๋องหนึ่งอันและบิ สกิตโซดาหนึ่งถุง และยังมีน้ำอีกหนึ่งขวด “โชคดีที่ครั้ง ที่แล้วมาแล้วเหลือของกินไว้อยู่ ไม่อย่างนั้นหิวแย่แน่! ” ฉินจูนเปิดอาหารกระป๋องไปด้วยพูดไปด้วย

ในเวลานั้น ท้องของเสี่ยวซิงก็ร้องจ๊อกๆมาสองครั้ง เสี่ยวซิงลูบท้องอย่างเขินๆ แล้วมองหน้าฉินจุ้นยิ้ม

“กินเถอะ! ” ฉินจูนเอาอาหารกระป๋องที่เปิดแล้วกับบิ สกิตโซดายืนให้เสี่ยวซิง

“อา….” เสี่ยวซิงเอามือทั้งสองข้างมาจับไว้ที่พรมที่ ปกปิดร่างกายเธอไว้แน่น ไม่รู้ว่าจะยื่นมือไปรับอาหารที่ เขาส่งมาให้ได้ไง ถึงแม้ว่าจะหิวก็ตาม

มองเห็นท่าทางของเธออย่างนั้น ฉินจูนก็เอาอาหาร วางไว้บนเตียง ไม่พูดอะไรแล้วก็เลื่อนมือไปแกะกระดุม บนเสื้อเชิ้ตของเขา หลังจากนั้นก็ถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวบนตัวเขาออก

กล้ามเนื้อบนร่างกายของฉินจุ้นเปิดเผยออกมา เสี่ยว ซิงเบนสายตาลงอย่างเขินอายทันที ถามอย่างติดอ่าง ว่า : “คุณ คุณถอดเสื้อออกทำไม? ”

“คุณคิดว่าไงละ? ” ฉินจูนเอาเสื้อเชิ้ตถือไว้ในมือ เดิน ” ไปข้างหน้าโค้งตัวลงเอามือทั้งสองข้างยันที่ขอบเตียง ไว้ ท่าทางมีเลศนัย

..ฉันจะรู้ได้ยังไง? ” เสี่ยวซิงรู้สึกตื่นเต้นอย่าง “ฉัน……

มาก

“สวมเสื้อตัวนี้ซะ! ” ฉินจุ้นยืดตัวขึ้นมาเอาเสื้อเชิ้ตที่อยู่ ในมือโยนให้เสี่ยวซิง หลังจากนั้นก็หันหลังมองไปนอก หน้าต่าง ถึงแม้ใบหน้าจะเข้มขรึม แต่ในเวลานี้เขากลับ อารมณ์ดี ทุกครั้งที่แกล้งไอ้เด็กคนนี้มักจะทำให้เขา อารมณ์ดีมีความสุข

เข้าใจความหมายของเขาแล้ว เสี่ยวซิงรีบสวมใส่เสื้อ เชิ้ตสีขาวนั้นอย่างรวดเร็ว อย่างนี้เธอก็จะได้กินอาหาร ได้อย่างสบายใจแล้ว! เสี่ยวซิงซาบซึ้งในความละเอียด รอบคอบของเขามาก

รู้สึกว่าเธอสวมเสื้อเรียบร้อยแล้ว ฉินจูนก็หันกลับมา เห็นเธอทนไม่ไหวกำลังกินบิสกิตกับเนื้อวัวกระป๋องอยู่ พอดี กินอย่างเอร็ดอร่อยเหมือนหิวมาสามวันแล้ว

“อือ…อร่อยจริงๆ! รสชาติของเนื้อวัวอันนี้ดีมากๆ!เสี่ยวซิงเอาเข้าปากไปด้วยพูดไปด้วย ในดวงตาที่ใส สะอาดนั้นมีแค่เนื้อวัวกับบิสกิตเท่านั้น เหมือนกับว่าขอ แค่กินอิ่มก็เป็นความพอใจที่สุดของเธอแล้ว

เห็นเธอกินอย่างเอร็ดอร่อย ฉินจุ้นก็ค่อยๆฉีกยิ้มขึ้น มา เขาแค่รู้ว่าคืนนี้เสี่ยวชิงทำให้เขายิ้มได้หลายรอบ แล้ว แต่ก่อนในหนึ่งวันบนใบหน้าของเขามีรอยยิ้ม มากสุดไม่เกินสองครั้ง แต่ว่าความน่ารัก สดใส เป็น ธรรมชาติและโง่ๆของไอ้เด็กคนนี้กลับทำให้เขายิ้มได้ สามารถสะเทือนใจที่อ่อนโยนของเขาได้

“ดื่มน้ำหน่อย! ระวังสำลักละ ” ฉินจูนเอาน้ำแร่ในมือ ยืนไปให้เธอ

“ขอบคุณนะ! ” เสี่ยวซิงรับมาแล้วยกดื่มครั้งเดียวไป ครึ่งขวด ตอนที่กำลังจะเอื้อมมือไปหยิบเนื้อวัวอีกชิ้น หนึ่งนั้น เธอก็นึกขึ้นได้ในทันที เก็บมือเข้ามา ใบหน้า เต็มไปด้วยรอยยิ้มพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมา “คุณก็กินสัก หน่อยเถอะ! ” เสี่ยวซิงมองฉินจุ้นอย่างรู้สึกละอายใจ ใจ จดจ่อว่าตัวเองกำลังกินจนลืมเขาไปเลย

“ผมยังไม่หิว! ” ฉินจูนพูดอย่างนิ่งๆ หมุนตัวเดินกลับ ไปที่หน้าต่างดูว่าฝนปรอยแล้วหรือยัง

เห็นเขาไม่รับ เสี่ยวซิงเลยก้มลงไปกินต่ออย่าง เอร็ดอร่อย

หลังจากกินอิ่มแล้ว เสี่ยวซิงก็ถามฉินจุ้นที่กำลังสูบ บุหรี่ที่หน้าต่างแล้วหันหลังใส่เธออยู่นั่น “คืนนี้พวกเราต้องนอนที่นี่ไหม? ”

“ใช่แล้ว! ไอ้เด็กน้อย ” ฉินจูนหมุนตัวกลับมาพร้อมกับ ในนิ้วมือที่หนีบมวนบุหรี่ที่กำลังไหม้อยู่นั้น

“ฉัน….ตอนนี้ฉันไม่ใช่เด็กน้อยแล้วนะ! ฉันสูงขึ้นตั้ง หลายเซนติเมตรแล้วนะ ” เสี่ยวซิงมีความขี้ขลาดอยู่นิด หน่อยแต่ก็ยังโต้เถียง

เสื้อเชิ้ตบางๆที่อยู่บนตัวเสี่ยวซิงนั้นเผยให้เห็นรูปร่าง โค้งที่งดงามของเธอ เนินภูเขาเล็กๆของเธอที่รับกับ เสื้อเชิ้ตสีขาวบางนั่น หน้าอกที่งดงามนั้นคลุมเครืออยู่ ใต้เสื้อ ขาเรียวยาวทั้งสองนั้นเผยออกมาด้านนอกให้ เห็น มองเห็นภาพที่กระตุ้นอารมณ์อย่างนี้ มือที่คืบบุหรี่ ของฉินจูนก็หยุดชะงักไปแป๊บหนึ่ง เขาหลบหน้า รีบเอา บุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างรวดเร็ว ในใจคิดว่า : เธอพูดถูก เธอ ไม่ใช่เด็กน้อยอีกแล้ว! เธอกลายเป็นคนที่น่าหลงใหล โดยไม่รู้ตัว! ผู้หญิงที่ติดต่อสัมผัสกับเขาไม่เหมือนเธอ เธอนั้นเป็นคนไร้เดียงสา ความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาที่ เผยออกมาจากภายใน ทำให้คนยากที่จะต้านทานได้!