เมียจ่า มีลูกให้ผมนะ

ตอนที่ 6 ดอกคาลล่า



ตอนที่ 6 ดอกคาลล่า

ชีวิตการเป็นอยู่ของมหาเศรษฐีที่สมบูรณ์และ สบายใจ แต่เสี่ยวซิงอยู่ที่นี่เรื่องที่เธอไม่คุ้นเคยที่สุดก็ คือว่างเกินไป! กินอิ่มแล้วก็ไม่มีอะไรทํา อีกอย่างเธอก็ ไม่ค่อยได้คุยกับเหยาเฟิน เธอกลัวพูดมากเดี่ยวความ ลับแตก ถ้าเกิดเหยาเฟินดูออกว่าเธอกับฉินจูนแต่งงาน กันปลอมๆคงแย่แน่! ยังดีสวนดอกไม้ตระกูลฉินมีดอก ไม้เยอะมาก ดังนั้นทุกวันเธอจะไปเรียนปลูกดอกไม้กับ คนสวนฆ่าเวลาไปพลางๆ พอนานเข้าเสี่ยวซิงค่อยๆชอบ การจัดดอกไม้ขึ้นมาแล้ว ตอนนี้เธอมีความสุขโดยไม่รู้ จักเหนื่อยเลย

ช่วงบ่ายของวันนี้ เสี่ยวซิงหยิบดอกคาลล่า ลิลลี่ที่พึ่ง บานจากสวนดอกไม้มาหนึ่งกระถางขึ้นมาที่ห้องหนังสือ ของฉินจู้นชั้นสาม เธอค่อยๆวางดอกคาลล่า ลิลลี่ไว้บน โต๊ะทำงานในห้องหนังสือที่กว้างใหญ่ ดอกคาลล่า ลิลลี่ สีขาวสะอาดกระถางนี้ทำให้ห้องที่น่าเบื่อกลับรู้สึกมี ชีวิตชีวาขึ้นมาทันที เสี่ยวซิงยิ้มอย่างมีความสุขพร้อม กับมองไปทั่วห้องหนังสือ คิดในใจว่า : ถึงแม้เขาจะมาที่ นี่ไม่บ่อย แต่หวังว่าถ้าเขาเห็นดอกไม้กระถางนี้แล้วจะมี ความสุข!

หลังมื้อเย็น หายากที่ฉินจุ้นจะกลับมาเช้า ที่แท้วันนี้ เขามีเอกสารสำคัญที่ต้องทำในคอมพิวเตอร์ในบ้าน พอ เปิดไฟปุ๊บก็เห็นดอกคาลล่า ลิลลี่ที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน พอเห็นดอกไม้ที่สวยงามแล้ว ฉินจุ้นที่เหนื่อยล้ามา ทั้งวันก็บรรเทาลงไม่น้อย ยกริมฝีปากขึ้นยิ้มเล็กน้อย ทำให้ใบหน้าที่เย็นชาเปลี่ยนเป็นความอ่อนโยน
“ต้มกาแฟมาให้ฉันหน่อยหนึ่งแก้ว!” ฉินจูนต่อสายพูด แค่ค่าเดียวก็รีบวางสายทันที หลังจากนั้นก็เริ่มเปิดคอม ทำงาน

สักพัก สาวใช้ยกกาแฟร้อนๆเดินเข้ามาให้

“ดอกไม้นี้ใครเป็นคนเอามาหรอ?” สายตาที่แหลมคม ของฉินจุ้นจ้องไปที่ตัวหนังสือในคอม

“ตอนบ่ายคุณนายเป็นคนย้ายเข้ามาค่ะ!” สาวใช้วาง กาแฟบนโต๊ะทำงาน

“ออกไปได้ละ!” ฉินจูนก็ยังตั้งใจทำงานต่อไป สาวใช้ ค่อยๆเดินออกไปพร้อมปิดประตูเรียบร้อย

ผ่านไปนานมาก หลังจากที่นิ้วของฉินกู้นอยู่ที่แป้น พิมพ์ พิมพ์ตัวสุดท้ายเสร็จก็ลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจ สุดท้ายก็มองไปที่ดอกคาลล่า ลิลลี่ที่ทำให้คืนนี้เขา อารมณ์ดี แล้วค่อยเดินออกจากห้องหนังสือ

ฉินจูนพาร่างที่เหนื่อยล้าเข้ามาในห้องนอนช้าๆ เขา รู้ว่าเวลานี้ของทุกวันเสี่ยวซิงยังนอนหลับแล้ว เขาไม่ ได้เปิดไฟ ดึงเนกไทถอดสูทออกในท่ามกลางความมืด พอแกะกระดุมที่อกออกก็ได้ยินเสียงต่ำๆพึมพำแว่วมา จากเตียง ฉินจูนหันศีรษะใช้แสงจันทร์ที่ส่องเข้ามาทาง หน้าต่างมองไปที่เตียง เห็นร่างที่อยู่บนเตียงนอนงอตัว เป็นเกลียว เหมือนทุกข์ทรมานมาก

ฉินจุ้นขมวดคิ้ว เดินไปเปิดไฟข้างเตียง
เห็นครึ่งหน้าของเสี่ยวชิงนอนคว่ำอยู่บนเตียง ครึ่ง หน้าที่ขาวซีดจนทำให้คนตกใจ ตาที่ปิดสนิท ปากก็ ครางเสียงที่ทรมานไม่ขาดสาย

ฉินจูนนั่งอยู่บนเตียง อุ้มร่างที่งอเป็นเกลียวของเสี่ยว ซิง มือใบใหญ่ของเขาประคองหน้าที่ขาวซีดของเธอ แล้วพูดว่า : “เสี่ยวซิง เธอเป็นอะไร? ไม่สบายตรงไหน เปล่า?”

“ปวดท้อง!” เสี่ยวซิงยังคงหลับตาสนิท แต่เธอรู้ว่าเขา กลับมาแล้ว

“กินอะไรผิดรึเปล่า? ไป! ฉันจะพาเธอไปโรง พยาบาล!” ฉินจูนพูดจบก็อุ้มเสี่ยวซิงเดินออกไป

เสี่ยวซิงลืมตาด้วยความตื่นเต้น “ไม่…..ไม่ต้องแล้ว!” เสี่ยวซิงกลัวฉินจูนส่งเธอไปโรงพยาบาล

“อา…..อย่างนี้นี่เอง! ปวดมากมั้ย?” ฉินจูนถามด้วย น้ำเสียงอ่อนโยนมาก ครั้งแรกที่ใกล้เธอขนาดนี้ เขาได้ กลิ่นกายสาวบริสุทธิ์อ่อนๆของเธอ

“อืม!” หลังจากพยักหน้า หน้าของเสี่ยวซิงก็แนบไปบน อกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่แข็งแรง ครั้งแรกที่เธอได้ ใกล้ผู้ชายขนาดนี้ กลิ่นกายของผู้ชายวนอยู่รอบๆเสี่ยว ซิง เธอรู้สึกราวกับว่าความเจ็บปวดค่อยๆบรรเทาลงไม่ น้อย

ฉินจูนก็คลั่งไคล้กลิ่นหอมอ่อนๆในตัวเสี่ยวซิง กลิ่นหอมบนตัวเธอล้วนมาจากร่างกายของเธอทั้งนั้น แต่ ไหนแต่ไรเธอไม่ใช้พวกน้ำหอมเลย เธอเป็นเด็กสาว บริสุทธิ์ไร้เดียงสามาก เปรียบเสมือนแก้วน้ำชาใสๆ ที่ ทำให้คนรู้สึกสดชื่นมีชีวิตชีวาอย่างธรรมชาติ ก็เหมือน กับดอกคาลล่า ลิลลี่ขาวสะอาดดอกหนึ่ง เธอในเวลา นี้ทำให้ร่างกายที่เหนื่อยล้าของเขารู้สึกผ่อนคลายลง ทันที ฉินจูนเอาแขนทั้งสองข้างของเขากอดเธอไว้ใน อ้อมอกอย่างแนบแน่น

รู้สึกได้ถึงแขนที่แข็งแรงคู่นั้นอยู่ที่เอวเธอ เสี่ยวซิง หลับตา ครึ่งหน้าแนบไปบนอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ แน่นหนาอย่างถูไปมา กระดุมเสื้อเชิ้ตตรงอกเปิดอยู่ เสี่ยวชิงสัมผัสถึงผิวหนังที่อบอุ่น เสี่ยวซิงรู้สึกกล้าม เนื้อที่มีความยืดหยุ่น หน้าที่แนบบนอกของเขาสบาย ที่สุดเลย

รู้สึกคันๆที่หน้าอกเลยก้มลงไปดูคนที่อยู่ในอ้อมกอด พบว่าเธอหลับตาสนิทบนอกของตัวเอง เธอในขณะ นี้ คิ้วทั้งสองข้างค่อยๆคลายออกไม่มีความเจ็บปวด เหมือนก่อนหน้านี้แล้ว ครั้งแรกที่ฉินจูนตั้งใจมองหน้า เธออย่างละเอียด พบว่าเด็กน้อยคนนี้หน้าตาน่ามอง มาก คิ้วและจมูกเต็มไปด้วยความงดงาม ปากที่อวบอิ่ม มีน้ำมีนวลที่ยกขึ้นยิ้มเล็กๆราวกับกำลังอยู่ในห้วงแห่ง ผมที่พึ่งจะยาวพ้นบ่าดำสลวยเงางาม ฉินจูน ความสุข ผม ได้กลิ่นหอมอ่อนๆของเธอ

ทันใดนั้น คนในอ้อมอกค่อยๆขยับตัวเล็กน้อย ท่า ที่นอนตะแคงในอ้อมอกเมื่อกี้เปลี่ยนเป็นนอนหันหน้า เข้ามาในอ้อมอกของเขาแทน


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ