ตอนที่ 11 ฉากใหญ่

แม้ว่าคำพูดนี้หรรษาจะพูดกับเพลงพิณ แต่สายตา กลับชำเลืองมองผ่านไปที่จักรชัยที่อยู่ด้านข้างบ่อยๆ ไม่ ปิดบังความดูถูกเหยียดหยามเอาไว้สักนิด

เพลงพิณยื่นมือมาดึงหรรษาเอาไว้ ไม่ว่าจะพูดอย่างไร จักรชัยก็เป็นเพื่อนของพี่ชายเธอ คำพูดพวกนี้ถ้าพูดกัน ส่วนตัวก็ไม่เป็นไรหรอก ทำไมต้องพูดต่อหน้าเขาทำให้ เธอนําบากใจด้วย

“เธออย่าดึงฉัน ฉันไม่ได้พูดผิดเสียหน่อย แค่สมองไม่มี ปัญหา ก็ต้องชอบคนหล่อรวยกันทั้งนั้นแหละ ถ้าไม่ใช่ เพราะเธอดึงฉันมา ฉันจะมานั่งอยู่ในห้องเดียวกับพวกขึ้ แพ้พวกนี้ได้อย่างไร ลดตัวลงจริงๆ”

แต่เดิมจักรชัยก็ไม่อยากจะคิดเล็กคิดน้อยกับผู้หญิง อย่างนี้ พูดถึงเขาก็เท่านั้นแหละ ตอนนี้พูดถึงคนทั้งห้อง เข้าแล้ว เขาก็ไม่ได้ใจกว้างขนาดนั้นน่ะสิ

ลุกขึ้นยืนจากที่นั่ง ปิดเพลงทันที มองไปที่หรรษาที่ยัง คงด่าพวกเขาแล้วก็กระหยิ่มยิ้มย่อง

“แต่เป็นหม้อพังๆที่ฉันเคยใช้มาแล้ว หม้อพังกับฝาผุ ไม่ใช่ว่าเหมาะสมกันอย่างมากหรือ?”

พูดๆแล้วก็เดินเข้าไปด้านหน้าหรรษา ไม่สนใจปฏิกิริยา ของคนอื่นแล้ว จับคางของหรรษาขึ้นทันที

แต่เดิมเพลงพิณอยากจะขวางอยู่ระหว่างพวกเขาอยากจะช่วยหรรษาขอโทษแล้วก็จบเรื่องนี้ ใครจะรู้ว่าแค่ ขยับ ก็โดนชลธิชาดึงเอาไว้แล้ว

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องสนใจหรอก ฉันรู้ว่าจักรชัยไม่ถึงขั้น

ลงไม้ลงมือกับผู้หญิงอยู่แล้ว” มองจากหางตาจักรชัยก็เห็นฉากนี้อยู่แล้ว ในเมื่อพี่ชาย

ช่วยเหลือ เรื่องนี้ก็ไม่ปล่อยผ่านไปอย่างง่ายดายแน่นอน

“ในเมื่ออย่างไรคุณก็อยากจะเรียนรู้ฉัน คืนนี้ไปกับฉัน คงจะดีกว่า ไม่แน่พรุ่งนี้อาจจะได้คบกับจำรัส ฉันขี้แพ้ ไหมไม่รู้หรอกนะ แต่คิดจะเหยียบหน้าฉันเพื่อปูทางให้ ตนเอง อย่างนั้นก็ต้องจ่ายดอกเบี้ยสักหน่อยสิ!”

หรรษาคิดไม่ถึงจริงๆว่าจักรชัยจะทำขนาดนี้ ปัดมือของ เขาให้ออกไปอย่างตื่นตระหนกตกใจ ถอยหลังไปหนึ่ง ก้าว สำหรับหยกนภาหลังจากที่ได้ยินคำพูดของจักรชัย ก็เลือกที่จะลดระดับการมีตัวตนของตนเองลงไปทันที

“นายๆๆ ไม่นึกว่าจะกล้าแตะต้องฉัน หม้อพังๆ? คนขี้แพ้ อย่างนายไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม? ถ้าไม่เรียกซาสี่ มาตีนายให้เละ ฉันฉันกับนายไม่จบกันแน่”

พูดๆอยู่ ก็หยิบมือถือออกมาโทร ได้ยินชื่อของซาสี่ นอกจากจักรชัยแล้วสีหน้าของไม่กี่คนที่เหลือก็เคร่งขรึม ขึ้นมาเล็กน้อย

อยู่ที่นี่มาครึ่งปีแล้ว สำหรับคนที่ชื่อซาสี่สักกี่คนนั้นก็พอจะได้ยินมาบ้าง ออกมาจากคุกแล้ว วันๆก็ไม่ทำงาน สุจริต มุ่งแต่จะเก็บค่าคุ้มครองอยู่ที่นี่โดยเฉพาะ พูดให้ ชัดก็คืออันธพาลนี่เอง

หญิงสาวที่มาอยู่ที่นี่ได้ไม่นานอย่างหรรษาก็ไม่นึกว่าจะ ไปอยู่รวมกับคนอย่างนี้ได้ เกินความคาดหมายจริงๆ

เพลงพิณดึงแขนของหรรษาไม่ให้เธอโทรศัพท์ แล้วก็ ตะโกนบอกชลธิชา: “พี่ ให้เขาขอโทษ เรื่องนี้ก็จะจบแล้ว ถ้ารอให้คนพวกนั้นเข้ามาก็จะลำบากแล้วนะ!”

“เฮอะ….” จักรชัยหัวเราะเบาๆ คาบบุหรี่มวนหนึ่งกำลัง มองชลธิชา

ชลธิชาไม่ได้มองเพลงพิณด้วยซ้ำ เดินไปหาจักรชัย ยืนอยู่ข้างเขา

“เพลงพิณ เพื่อนเธอพูดไปตั้งกี่ครั้งจักรชัยก็ไม่ได้สนใจ เธอเลย ตอนนี้กลับมุ่งที่จะทิ่มแทงเขาให้เจ็บปวด ในห้อง นี้ใครไม่โดนเธอดาบ้างล่ะ ฉันทนมาตั้งนานแล้วนะ วันนี้ เรียกคนมา หนี้สินก็ถือเป็นร่างกายของคนพวกนั้นแล้ว กัน ถ้าพวกเขาไม่มา วันนี้เธอก็อย่าคิดจะออกไปจาก ประตูนี้เลย”

“ใช่เลย ซาสี่น่ะ พี่ใหญ่ยังใหญ่โตกว่าเขาอีก อยากจะ รังแกพี่น้องของพวกเราก็ต้องดูว่าพวกเรายินยอมไหม!

พนัสลุกขึ้นยืนอย่างฉับพลัน แค่ขวดเบียร์แตกอยู่บน โต๊ะ หญิงสาวทั้งสามคนก็ตกใจจนตัวสั่น
สุดท้ายเพลงพิณก็ไม่ได้ดึงหรรษาเอาไว้ จึงโทรออกไป แล้ว แต่เรื่องนี้ในที่สุดเธอก็เข้าข้างพวกจักรชัยเสียแล้ว

ตอนที่โดนอลินดาสวมเขาแล้วเขาไม่พูดอะไรออกมา สักค่า หรืออาจจะรู้สึกว่าไม่มีค่าก็ได้ แต่หลังจากพี่น้อง ของตนเองโดนท้าทาย กลับไม่ยอมอ่อนข้อให้สักนิด เพลงพิณอดไม่ได้ที่จะมองจักรชัยให้มากขึ้น

เห็นพี่น้องทั้งสามคนไม่ได้พูดอะไรมาก ก็หาอาวุธมาไว้ ข้างกายตนเอง ใจของจักรชัยจึงโดนความอบอุ่นปกปิด เอาไว้

“ปีง!”

ตามเสียงอันดังที่เกิดขึ้น คนกลุ่มหนึ่งก็ปรากฏตัวอยู่ ที่ประตูห้อง ผู้ชายเสื้อยืดสีดำคนหนึ่งเข้ามาก่อนใคร หรรษาที่อยู่ด้านข้างรีบพุ่งเข้าไปกอดเขาไว้ทันที

“ซาสี่ เมื่อครู่คนขี้แพ้ที่ผอมๆคนนั้นแตะต้องฉัน!”

ผู้ชายที่โดนเรียกว่าซาสี่เม้มปาก สายตาปรากฏความ ดุร้ายเล็กน้อย กวาดสายตาผ่านทุกคนสุดท้ายก็ไปตก อยู่บนร่างของจักรชัย

“มือไหนที่แตะต้อง เลือกเอาว่าจะตัดมือด้วยตัวเอง หรือ จะให้คนของฉันตัดให้นาย

“ใครหน้าไหนกล้าก็ลองดู!”

ชายคนนั้นพูดจบ ชลธิชาก็ขู่ออกมา เขามองออกอย่างชัดเจนว่านายคนนี้อยากจะพุ่งเป้าไปที่จักรชัยคนเดียว

ปีนี้จักรชัยเพิ่งจะเรียนจบ กลัวว่าจะยังไม่เคยเจอฉาก แบบนี้ เขาจึงไปยืนอยู่ด้านหน้าของจักรชัยโดยไม่คิด ทันที ขวดเบียร์ในมือก็จับเอาไว้แน่น

ตอนที่พวกเขากี่คนนี้มาถึงก็ดึงดูดคนจำนวนมากเอา ไว้ กลุ่มคนที่ค่อยๆเข้ามารอบล้อม มีคนจำอันธพาลคนนี้ ได้อย่างชัดเจน สายตาที่มองพวกจักรชัยจึงมาพร้อมกับ ความเวทนาเล็กน้อย

“หรรษา เรื่องวันนี้ถ้าก่อเรื่องใหญ่โตแล้วอย่าบอกที่ ทำงาน พวกเราจะซวยกันหมด จะพูดอย่างไรก็ทำงานที่ เดียวกัน ทำไมต้องก่อความวุ่นวายจนแย่ขนาดนี้ด้วย”

เห็นพี่ชายของตนเองยืนออกมา เพลงพิณก็เก็บความ รู้สึกไม่ดีไว้เงียบๆ รีบไปโน้มน้าวหรรษา อันที่จริงเธอเป็น คนเรียกพวกเขามา ก็เพียงเพื่อให้ก้มตัวขอโทษไม่ใช่หรือ

“อุ๊ย คิดไม่ถึงว่าที่นี่ยังมีสาวน้อยแสนสวยอยู่คนหนึ่ง เดี่ยวตามซาสี่ไปผ่อนคลายสักหน่อยดีกว่า แล้วนี่ก็ถือ เสียว่าไม่เคยเกิดขึ้นดีไหม?”

เพลงพิณแค่ได้ยินเขาพูดสีหน้าก็เปลี่ยนไป แต่ยัง ไม่ทันจะเข้าใจ ร่างของคนๆหนึ่งก็พุ่งเข้าไปแล้ว

“เห็นเป็นผู้หญิงก็อยากจะนอนด้วย แม่นายให้คนไร้ ประโยชน์อย่างนายเกิดมาทำไมนะ”

ว่ากันว่าคนเมาจะกล้าทำในสิ่งที่กลัว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงจักรชัยที่ไม่หวาดกลัวเลยสักนิด ด้วยฤทธิ์ของ แอลกอฮอล์จึงถือไมโครโฟนที่อยู่ด้านข้างแล้วทุบบนหัว ของชายคนนั้นทันที ถือโอกาสถีบหรรษาที่อยู่ด้านข้าง ไปอีกฝั่งหนึ่ง อย่างไรก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ออกไปอยู่ ด้านข้างก็คงดีกว่า

จักรชัยทุบไปหนึ่งครั้งก็ถือโอกาสตามมาด้วยครั้งที่สอง นายคนนี้ก็สมเป็นอันธพาลอย่างเต็มภาคภูมิ ตอนที่จักร ชัยทุบไปครั้งที่สองก็หลบได้อย่างทันที คนที่อยู่ด้านหลัง เขาก็พุ่งมาเข้ามาปะทะอย่างฉับพลัน

ชลธิชาถือขวดเบียร์ที่แตกโบกไปโบกมา คนที่อยู่รอบๆ ก็ตกใจจนถอยหลังกันหมด เห็นพวกเขากำลังจะเข้ามา โอบล้อมอีกครั้ง ก็เลยดึงจักรชัยไปอยู่ข้างหลัง

พนัสจับของที่ไม่สนใจทั้งหมดบนโต๊ะทิ้งลงไป เสียง ขวดเหล้าแตก เสียงร้องตะโกน เสียงโหยหวนดังสะเทือน เลือนลั่นไปทั่วทั้งชั้นทันที

ทั้งสี่คนจะพยายามสู้สุดชีวิตอย่างไรก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของ คนมากมายขนาดนี้ ดารินโดนคนกดอยู่บนพื้นทั้งเตะทั้ง ต่อย พนัสหน้าตาเต็มไปด้วยเลือด จับคนที่ตีดารินเอาไว้ ตอนที่ชลธิชามองไปที่จักรชัย ก็เห็นซาสี่ถือมีดพุ่งเข้ามา ทางเขาพอดี จึงจับขวดที่แตกข้างๆแทงเข้าไปทันที

เมื่อเห็นเลือดทุกคนก็เหมือนกับบ้าคลั่งกันไปหมดแล้ว มีมีดก็ถือมีด ไม่มีมีดถืออะไรได้ก็เอาอันนั้น

เพลงพิณโดนหรรษาดึงออกไปตั้งนานแล้ว เมื่อเห็นเธอ ยังอยากจะพุ่งเข้าไปอยู่ด้านในจึงตบหน้าเธอทันที
“เธออยากตาย ก็อย่าทำให้พวกเราเดือดร้อน หรรษา กำลังมองทั้งสี่คนที่โดนตีอยู่ด้านในก็ไม่สบายใจอย่างสุด ไม่ออก

ตอนที่เธออยู่ที่สถานีตำรวจ ก็เพิ่งจะสำนึกได้ว่าตนเอง ทําอะไรลงไป