ตอนที่ 14 จบกันแค่นี้แล้วกันนะลุง!

มู่เทียนชิงมองไปรอบ ๆ ด้วยความลำบากใจ ก็พบจั่วห รันกับจั่วซีอยู่ที่หน้าประตูอีกคนยืนอยู่ที่บันไดแต่พวกเขา ไม่ได้มองเธอเลย “ก็คือ เอ่อ การแต่งงานที่ในนาม คือ ก็ คือ เฉพาะในนามของสามีภรรยาเฉย ๆ ไม่ใช่เกี่ยวกับ ชีวิตสมรส”

“อ้อ” เขาเข้าใจแล้วถามคำถามอย่างไร้อาย “ไม่เกี่ยว กับชีวิตสมรส หมายถึงอะไร?”

มองดูคนที่ทำหน้าเหมือนแกะและตีหน้าใสซื่อ มู่เทียนซิ งอยากจะเอาหมอนทุบหัวเขาจริง ๆ โธ่เอ๊ย!

คนเขารู้กันทั่วโลกว่าการเป็นสามีภรรยาเป็นอย่างไร เขาเป็นผู้ชายร่างใหญ่อยู่มายี่สิบหกปีแล้ว รู้สึกขอโทษ เลยที่ถามเธอเลยเหรอ ผู้หญิงตัวเล็กที่อายุสิบแปดปีนี่น่ะ

เมื่อดื่มน้ำพุทรา ท้องมันก็เกิดร้องขึ้นมา

แค่ครึ่งแก้วเองนะ เธอมองหลิงเล่ “แบรนด์อะไร?” รสชาติมันอร่อยกว่าแบรนด์ที่เธอชอบกินที่สุดอีก หลิงเล่ไม่ตอบคำถาม “ไม่โกรธแล้วเหรอ?” หน้ามู่เทียนซิงขึ้นสีแดง “คุณจงใจ!”

“อือ”
เธอเกือบจะระเบิดลงแล้ว ส่วนผู้ชายตรงหน้าที่อารมณ์ ดีในตอนนี้พูดต่อ “ที่จริงแล้วคุณไม่จำเป็นที่จะต้องกังวล กับปัญหานี้เลย แม้ว่าผมจะเดินเหินได้ แต่ตัวเล็ก ๆ แบบ คุณผมไม่สนใจหรอกนะ ไม่ใช่ว่าคุณเคยพูดเหรอว่าผม เป็นวัวแก่กินหญ้าอ่อน? คุณพูดถูก คุณน่ะอ่อนมาก ดู อ่อนประสบการณ์จนผมไม่มีความรู้สึกอะไรด้วยเลย!”

เธอลุกขึ้นยืนแล้วจ้องเขา “ไม่มีก็ดี! คุยจบแล้วฉันจะ กลับบ้าน ลาก่อน!”

หวังว่าจะมีสักวัน ที่พวกเขาจะไม่พบกันอีก

โกรธจนวิ่งมาถึงประตูหน้า แต่มันดันล็อกแถมยังซับ ซ้อนมากอีก มีทั้งสแกนลายนิ้วมือ มีจออิเล็กทรอนิกส์ มี ให้กดเข้ารหัส แล้วยังจะมีตัวล็อกขนาดใหญ่กับปุ่มกด อีก

หญ้าอ่อนสีขาวใช้เวลาอยู่ตรงนั้นนานมาก สุดท้ายเธอ ก็ร้องไห้ออกมา “เปิดประตู!”

จั่วหรันกับจั่วซีนิ่งไป หลิงเล่ที่ไม่ค่อยแสดงอาการจ้อง มองเธอ “คุณหนูมู่ มันไม่สุภาพเลยนะที่คุณจะจบการ สนทนาฝ่ายเดียวน่ะ

เธอนิ่งไป “คุณยังจะมีอะไรต้องพูดกับฉันอีก?”

เขาส่ายหัว “ไม่มี”
“งั้นก็จบแล้วไง!” มู่เทียนซิงกำลังจะเป็นบ้า เธอรู้สึกว่า เซลล์สมองของเธอกำลังจะตายเพราะเรื่องตลอดทั้งวันนี้

สิ่งที่เธออยากพูดจบแล้ว เขาเองก็ไม่มีอะไรจะพูดกับ เธอ ก็ไม่ใช่ว่าบทสนทนามันจบไปแล้วเหรอ?

“หลิงเล่! คุณทำกับฉันเหมือนกำลังเล่นกับสัตว์ คุณ ภูมิใจมากเหรอ? การแต่งงานในครั้งนี้มันเป็นเพียงการ แสดงตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ถ้าคุณไม่พอใจก็ปฏิเสธมันได้! คุณสัญญาว่าจะแต่งกับฉัน อีกสักพักคุณก็ทำร้ายฉัน นี่ จิตใจคุณมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?

วันดี ๆ ยังไม่ทันมา ถ้าต้องแตกหักกัน เธอเองก็ไม่ได้ กลัวเขาหรอกนะ!

มู่เทียนซิงโกรธมาก เธอควักโทรศัพท์ตัวเองออกมา เตรียมโทรไปขอความช่วยเหลือจากครอบครัว

สายตาของหลิงเล่เริ่มแข็งกร้าว “เป็นคุณที่พูดไม่จบ คุณยังไม่ได้อธิบายให้ผมฟังว่าทำไมถึงไปปรากฏตัวอยู่ ที่นั่นแล้วหยุดรถของผม แล้วอะไรคือผลประโยชน์ที่ ทั้งสองตระกูลหลิงมู่จะได้รับ ผมเคยพูดแล้วนะว่าคนใน บ้านหลังนี้จะไม่มีความลับต่อกัน ถ้าคุณไม่อยากพูดก็ไป ได้ แต่การอธิบายกับพ่อแม่และตระกูลหลิงว่าไม่อยาก แต่งงานนั่นก็เป็นหน้าที่ของคุณ”

“นายนี่มัน” มู่เทียนซิงชี้ไปที่เขาด้วยความโกรธ “เป็น คุณที่ให้ฉันไป แล้วยังจะพูดบ้า ๆ ว่าเป็นฉันที่อยากจะ ยกเลิกการแต่งงาน? ให้ฉันที่เป็นผู้หญิงตัวคนเดียวไป เผชิญหน้ากับทั้งสองตระกูล นี่คุณเป็นผู้ชายหรือเปล่าความรับผิดชอบไม่มีสักนิดเลยเหรอ?

เขามองเธออย่างฉงนใจ “เพราะเป็นผู้ชาย ผมถึงให้คุณ เป็นคนปฏิเสธการแต่งงานนี่ ส่วนเหตุผลก็แล้วแต่คุณผม ไม่สนอยู่แล้ว ช่วยรักษาหน้าขนาดนี้ยังไม่ถูกต้องอีกเห รอ?

เธอเร่งเดินเข้าไปแล้วคว้าคอเสื้อเขา หลิงเล่พูด “คุณ หนูมู่ โปรดดูสักนิดว่าผมเป็นคนพิการ คุณโจมตีผมแบบนี้ ผมตกใจนะ”

จะบอกว่าเธอทําร้ายคนพิการไม่ได้อย่างนั้นเหรอ?

เธอจ้องมองเขาด้วยความโกรธที่ไม่สามารถระงับเอาไว้ ได้ “คุณจะมียางอายสักหน่อยได้ไหม?”

เขายัง คงจ้องมองเธอโดยไม่สื่ออารมณ์อะไร “ตั้งแต่ รู้จักจนถึงตอนนี้ เวลาที่เราอยู่ด้วยกันยังไม่ถึงยี่สิบสี่ ชั่วโมง ในเวลาสั้น ๆ แบบนี้ทำให้คนคนหนึ่งต้องใช้กำลัง แก้ปัญหา ถ้าคุณหนูมู่ไม่สามารถดูแลผมอย่างอ่อน โยน ผมว่ามันคงเป็นการยากในการใช้ชีวิตแต่งงานใน อนาคต”

“เหอะ! อยากให้ฉันอ่อนโยนและดูแลคุณ? คุณ? ลุงอ่ะ นะ?” มู่เทียนซิงยิ้มเยอะ “โอเค งั้นก็ยกเลิกการแต่งงาน นี้ ฉันจะอธิบายให้ทั้งสองตระกูลเอง ฉันคิดว่าฉันคงไม่มี ความสามารถมากพอที่จะดูและคนพิการอย่างอ่อนโยน โอเค งั้นเราจบกันตรงนี้นะลุง!”

ใจอันหนักอึ้งของมู่เทียนซิงในที่สุดก็หลุดพ้นเสียที
เดินไปจนถึงประตูก็หันมามองหลิงเล่ “ยังไม่เปิดประตู อีก?”

หลิงเล่ตัวแข็งทื่อ มันทั้งสองข้างที่จับที่เท้าแขนวิลล์ แชร์กันแน่น คลื่นความโกรธซัดเข้ามาไม่ยั้ง “เธอพูดมัน อีกครั้งสิ!”

มู่เทียนซิงจิ๊ปาก คิดว่าเธอจะกลัวเขาเหรอ? “ยังไม่เปิด ประตูอีก?”

เขาว่า “ไม่ใช่ประโยคนี้!”

เธอเลิกคิ้ว เธอใช้ความคิดสักพักคิดว่าเขาไม่ทันฟัง ประโยคไหน “ฉันจะหย่า! ฉันไม่มีความสามารถและความ อ่อนโยนมากพอที่จะ…

“หุบปาก!”

หลิงเล่ตะโกนเสียงดัง เขาจับปุ่มตรงวิลล์แชร์หมุนมัน จนรถเข็นเคลื่อนตัวไปทางตู้เย็น เขายื่นแขนออกไปเปิด มัน หยิบเขาขวดน้ำพุทราที่เธอชอบวางไว้บนหน้าตัก ปิด ตู้เย็น จากนั้นก็เคลื่อนรถเข็นนั้นไปหาเธอ

มู่เทียนซิงไม่เข้าใจ

จนกระทั่งมือใหญ่ยื่นน้ำพุทราให้เธอ ผู้ชายคนนี้กำลัง ทำดีกับเธอ?

เธอใจเย็นลงเล็กน้อย
การที่ครอบครัวตัดขาดกับเขาคงจะไม่ดีถ้าเขาจะไป บอกครอบตัวแบบนั้น

เธอลังเล ยกมือขึ้นมาเท้าคางประหนึ่งว่าตัวเองเป็นเจ้า หญิง “สรุปคือเราเข้าใจเกี่ยวกับการแต่งงานในครั้งนี้ แล้ว?

เธอจะไม่ทำหน้าที่ภรรยาที่มีไปมีความสัมพันธ์อย่างว่า กับเขาเด็ดขาด และอย่าหวังว่าเธอจะอ่อนโยนและดูแล เขา!

แต่ต่อหน้าคนนอก เธอจำเป็นต้องเล่นให้สมบทบาทไป กับเขา

หลิงเล่มองดูการแสดงออกทางสีหน้าที่ไร้เดียงสานั่น

“อือ”