ตอนที่ 1 ขโมยจูบแรกของเขา

แขนที่อุ่นกว่าก็ยกไปคล้องคอเขาไว้แน่น

แขนที่อ่อนนุ่มรวบเข้าหากันทันที แล้วก็จูบลงไปที่ริม ฝีปากของเขาอย่างไม่ลังเลสักนิด!

อากาศที่บริสุทธิ์ก็ลอบเข้าไปในปากของเขาแบบนี้ ซึ่ง นำมาด้วยความนุ่มนวลหอมหวานที่มีเพียงแค่เด็กสาวที่มี

ชายหนุ่มใช้แรงตามสัญชาตญาณ ราวกับว่าจะดึง ทุกอย่างในปากของเธอทั้งหมดออกมาอย่างตะกละ ตะกลาม!

เขาใช้แขนทั้งสองข้างรวบร่างอันบอบบางของเธอไว้ แน่น ทำให้ร่างทั้งร่างของเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของ ตัวเองแล้วใช้กำลังขังตัวเธอไว้

จูบที่เร่าร้อนนำมาซึ่งพลังที่กอบโกยทุกอย่างและได้ ปล้นสติของคนทั้งสองคนไปอย่างไร้ความปราณี

หลังจากจูบอย่างดูดดื่มเป็นเวลานาน เขาก็พยายาม อย่างมากที่จะลืมตาขึ้น

เมื่อหันหน้าไปทางที่แสงเข้า เพียงแค่แวบเดียว เขาก็จำ หน้าเธอได้ขึ้นใจเลย

จำไว้ว่าหลังจากที่เธอโดนตัวเองจูบ ริมฝีปากก็บวมแดง จนน่าาตกใจ ไหนจะร่างกายที่มีส่วนเว้าโค้งราวกับหญิง สาวที่แสนเย้ายวนนั่นอีก
“คุณชายสี่ หาเจอแล้ว สาวน้อยที่นายน้อยช่วยเอาไว้ เมื่อครึ่งปีก่อนที่เมืองชิงเฉิง ที่แท้ก็คือลูกสาวคนเดียว ของตระกูลมู่นี่เอง”

จั่วซีนั่งอยู่ที่นั่งข้างคนขับ ก็เอียงตัวเอาข้อมูลและ รูปภาพซ้อนกันส่งไปให้กับผู้ชายที่นั่งอยู่ที่เบาะหลัง

โดยไม่รู้เลยว่าตัวเองไปขัดจังหวะความทรงจำที่แสน อาลัยอาวรณ์ของชายหนุ่ม จั่วซีก็ยังรายงานต่อไปว่า “ตระกูลมู่ย้ายมาอยู่ที่เมืองM ได้สองปีแล้ว แต่ว่าพ่อแม่ กลับยังอยู่ที่เมืองชิงเฉิง เมื่อปลายปีที่แล้วคุณหนูมู่ได้ กลับไปเยี่ยมญาติที่บ้านเกิด แล้วก็เลยเจอเรื่องนั้นของ คุณพอดี”

คนที่นั่งอยู่เบาะด้านหลังไม่ได้พูดอะไร

ดวงตาสีดำสนิทจ้องเขม็งไปที่สาวน้อยที่อยู่ในภาพ ดู ไปทีละแผ่นทีละแผ่น แล้วก็ดูย้อนกลับมาทีละแผ่นทีละ แผ่นอีกครั้ง

บรรยากาศที่แสนตึงเครียด ที่ขมับของจั่วซีมีเหงื่อออก เล็กน้อย เธอตั้งใจมองไปที่พี่จั่วหรันที่นั่งอยู่ที่เบาะคนขับ เหมือนกับว่ากำลังขอความช่วยเหลืออยู่

จั่วหรันสังเกตสีหน้าชายหนุ่มที่นั่งอยู่เบาะหลังผ่าน กระจกมองหลังอย่างระมัดระวัง ก็เลยลองพูดหยั่งเชิง ดูว่า “คุณชายสี่ครับ ครั้งที่แล้วที่โดนคุณชายใหญ่กับ คุณชายสองร่วมมือกันแกล้งให้ตกลงไปในอ่างเก็บน้ำ แล้วคุณหนูมู่ก็บังเอิญมาเห็น แล้วก็ช่วยเอาคุณชายขึ้น มาจากน้ำ และนั่นก็เป็นสถานการณ์ฉุกเฉินก็เลยต้องผายปอดให้คุณชาย มันไม่ใช่การฉวยโอกาสอย่างที่ คุณชายหมายถึงแน่ๆ หรือพูดอีกอย่าง การที่สาวน้อยตัว เล็กๆลากผู้ชายตัวใหญ่อย่างคุณชายขึ้นมาจากในน้ำ มัน ไม่ง่ายเลยนะครับคุณชาย ปล่อยเธอไปไม่ได้เหรอครับ”

คนอื่นๆต่างก็รู้กันทั้งนั้น ตระกูลหลิงที่ร่ำรวยแห่ง มณฑลเจียงตงมีคุณชายทั้งหมดสี่คน ทุกคนก็หล่อเหลา และมีพรสวรรค์ที่ไม่เหมือนใคร มีแค่คุณชายคนที่สี่ที่ มีอารมณ์แปรปรวนไม่คงที่ ไม่เข้าใกล้คนแปลหน้า อีก อย่างเป็นโรครักความสะอาดแล้วก็กลัวน้ำ เป็นคนที่ เอาใจยากที่สุด

จั่วหรันและจั่วซีเป็นคนที่อยู่ข้างกายคุณชายสี่มาตั้งแต่ เล็กๆ พวกเขารู้โดยธรรมชาติเลยว่า ในขณะที่สาวน้อย ตัวเล็กคนนั้นผายปอดให้กับคุณชายสี่ครั้งก่อน ก็เป็นการ ขโมยจูบแรกของคุณชายสี่เหมือนกัน

โดยส่วนตัวแล้ว พวกเขาคาดว่า ครึ่งปีมานี้คุณชายสี่ พยายามที่จะตามหาเธอ เพื่อที่จะคิดบัญชีกับเธอ!

“คุณชายสี่ครับ ถึงแม้ว่าตระกูลมู่จะย้ายมาที่เมืองMไม่ นานนัก แต่ว่าฐานะตอนนี้ก็ไม่ได้ต่ำต้อย แล้วคุณหนูมู่ เป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลมู่ ถ้าเกิดว่าคุณชายจะ ตามหาเธอเพื่อที่จะคิดบัญชี กลัวว่า”

จั่วซีพูดได้เพียงแค่ครึ่งเดียวก็หยุดพูดทันที

เพียงเพราะชายหนุ่มที่นั่งอยู่เบาะหลังเงยหน้าขึ้นมา อย่างไม่คาดคิด ดวงตาที่ดำสนิทและจริงจังทั้งสองข้าง ตั้งคำถามพร้อมกับมองเขาราวกับว่ามองสัตว์ประหลาดอย่างไงอย่างนั้น แล้วก็พูดว่า “ใครบอกว่าฉันตามหาเธอ เพื่อที่จะคิดบัญชีล่ะ”

จั่วหรันตกใจจนเกือบคุมพวงมาลัยไว้ไม่อยู่ จั่วซีก็อ้า ปากกว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ!

ครั้งล่าสุดที่คุณชายสี่เปิดปากพูด มันคือเมื่อไหร่กันนะ

นานมาก นานจนจำไม่ได้แล้ว!

เมื่อเห็นถึงความตกใจของลูกน้อง หลิงเล่ก็หรี่ตาลง เล็กน้อย ดวงตาที่เป็นประกายสว่างสดใสสะท้อนถึง สัญญาณอันตรายออกมาเล็กน้อย แต่จั่วซีกลับถามเขา อย่างไม่กลัวตาย “งั้นคุณชายตามหาเธอ ทำไมล่ะครับ”

มุมปากของหลิงเล่ยกยิ้มขึ้นอย่างอารมณ์ดี แล้วก็เอา รูปภาพที่อยู่ในมือรวมกันเก็บไว้อย่างดี ตาทั้งสองข้างก็ มองออกไปนอกหน้าต่าง

ฝนกระหน่ำเทลงมาหนักมาก ถึงแม้ว่าจะเป็นตอนบ่าย กลางฤดูร้อนก็เถอะ สีของท้องฟ้าก็มืดครึ้ม เต็มไปด้วย ละอองน้ำ เมื่อมองผ่านกระจกสีเข้มของรถออกไปด้าน นอก ก็จะเห็นทัศนวิสัยที่ไม่กว้างนัก

หลิงเล่ก็พูดออกมาอีกสามคำ

พี่น้องตระกูล ว รู้สึกตกใจอีกครั้งทันที

จั่วหรันขับรถเบี้ยวไปอีกทางหนึ่ง แล้วก็รีบเหยียบไปที่ เบรกรถทันที
ร่างของทั้งสามคนที่อยู่บนรถก็พุ่งไปทางด้านหน้าตาม แรงกระชาก แต่พวกเขาทั้งหมดนั้นคาดเข็มขัดนิรภัย หน้าผากของหลิงเล่ไปชนเข้ากับเบาะหนังแท้ของที่นั่ง คนขับ แต่ก็ไม่ได้มีอะไรแตกหัก

“คุณชายสี่ครับ!”

จั่วซีที่ได้สติกลับมาใจก็เต้นแรงทันที แล้วก็บ่นพี่ชาย พร้อมกับปลดเข็มขัดนิรภัยเพื่อที่จะหันไปดูสถานการณ์ ด้านหลัง “พี่ขับรถยังไงเนี่ย ก็รู้อยู่ฝนตกทำไมไม่ขับข้าๆ หน่อย!”

“ฉัน” จั่วหรันเองก็ตกใจจนหน้าซีด แล้วพูดว่า “มีคนเดิน เข้ามาชน!”

“นี่มันบนทางด่วนนะ ใครจะเดินมาชน”

“มีคนขับมาจริงๆ ฉันจะโกหกแกทำไมล่ะ เกือบชนเธอ ไปแล้ว!”

“คุณชายสี่ คุณไม่เป็นไรนะครับ”

สองพี่น้องกำลังพยายามจัดการกับสถานการณ์วุ่นๆ ทันใดนั้นก็มีร่างของคนผอมบางตัวเล็กผิวขาวแอบวิ่ง ผ่านด้านหลังของจั่วซีเข้าไปข้างในรถทันที!

ท่าทางที่คล่องแค่วว่องไวนั้น เหมือนกับว่าเป็นสิ่งฝึกมา แล้วเป็นพันๆรอบ!

รอยน้ำที่หยดลงตามตัวเธอที จนเปียกไปทั้งที่นั่งแล้วก็ที่รองเท้า แล้วเธอยังปืนมาขดตัวครึ่งหนึ่งอยู่บนตัวของ หลิงเล่ แล้วก็พูดอย่างสั่นเทาว่า “ออกรถเร็วๆ เร็วๆ!”

จั่วหรันมองดูผ่านกระจกมองหลัง——

ก้อนกลมๆก้อนหนึ่งที่กำลังใส่ชุดเดรสยาวสีขาวนั่ง อยู่เบาะหลังด้วยความสั่นเทาเพราะความหนาวยะเยือก ทั้งเสื้อผ้าและผมยาวสีดำนั่นเปียกน้ำฝนไปหมด มัน แนบสนิทไปกับร่างกายของเธอ รูปร่างเธอค่อนข้างดี เลย อย่างน้อยในฐานะผู้หญิงก็มีเป็นต้นทุนที่น่าภูมิใจ ร่างกายของเธอมีหยดน้ำหยดอย่างต่อเนื่องทั่วร่างของ เธอ หน้าที่ซีดขาวไปครึ่งหน้า ไม่สามารถมองเห็นสีหน้า เธอได้อย่างชัดเจน

แต่ว่า ด้านข้างที่ดูสมบูรณ์แบบอย่างไร้ที่ติ สันจมูกที่ ค่อนข้างโด่งนั้น ไหนจะคางที่โค้งได้รูป ทั้งหมดอธิบายได้ ว่าเธอเป็นสาวน้อยแสนสวยคนหนึ่งเลยทีเดียว

ในมือของเธอมีกระเป๋าใบเล็กใบหนึ่ง ที่กำลังถูกเธอ กอดไว้แน่นที่หน้าอกอย่างกังวลและระมัดระวัง

ไม่ว่าจะฟังจากน้ำเสียงที่เธอเพิ่งพูดเมื่อกี้ หรือว่าจาก ผิวพรรณที่ดูอ่อนวัยเหมือนผิวเด็ก เธอต้องเป็นสาวน้อย ที่อายุไม่เกินสิบแปดปีแน่ ดูแล้วช่างเป็นสาวน้อยที่น่า สงสาร

ฝนตกหนักแบบนี้

บนทางด่วนแบบนี้
มาขวางรถฆ่าตัวตายแบบนี้

เป็นสาวน้อยที่แปลกมากๆ!

มุมปากของจั่วซีก็ยกขึ้นมา เขาไปเปิดประตูรถของที่นั่ง ด้านหลัง เพื่อที่จะดูว่าคุณชายสี่ได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า ไม่ใช่เพื่อให้คนอื่นเดินเข้าไปอย่างสะดวก

ยิ่งไปกว่านั้น รถของคุณชายสี่ ใช่ว่าหมาแมวที่ไหนจะ อยากนั่งก็นั่งได้งั้นเหรอ

ก่อนที่คุณชายสี่จะหัวร้อน จั่วซีขมวดคิ้วแล้วก็คว้าคอ เสื้อของสาวน้อยเอาไว้ เตรียมที่จะดึงเธอออกไป!

ตัวการที่พุ่งออกมาอย่างกะทันหันเพื่อฆ่าตัวตายจน เกือบทำให้พวกเขาเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์!

“อย่า! คุณ ข้างหลังนั่นมีคนไล่ตามฉันอยู่ รบกวนคุณ

หน่อยนะ เอาฉันไปปล่อยไว้ที่นอกเมืองก็ได้!”

ในขณะที่พูด เธอก็หยิบแบงค์ร้อยหลายใบออกมา แล้ว ส่งให้จั่วซี “จากในเมืองเรียกรถขึ้นทางด่วน ไปถึงนอก เมืองก็ประมานร้อยกว่าหยวน ฉันให้คุณพันหนึ่ง เป็นไง”

จั่วซีตะลึงตัวแข็ง

ทีแรกเพราะว่าวิธีแปลกๆของเธอ แล้วก็เพราะว่าใบหน้า ของเธออีก ทำไมยิ่งดูก็ยิ่งคุ้นตานะ

คำตอบที่ปรากฏออกมา จั่วซีอ้าปากค้างแล้วมองไปที่หลิงเล่ “คุณชายสี่ เธอ เธอคุณหนู…