EP : 9 เปิดโรงหมอวันแรกก็มีเรื่องเสียแล้ว

“นี่ ขาบอกว่าเขาอยากได้อย่างไรเล่า” หญิงสาวร้องบอกพลาง มองอีกฝ่ายเขม้น

“ข้าก็อยากได้เหมือนกัน” เวียลู่เซียนเอ่ยบอกพลางมองหญิง สาวตรงหน้าที่น่าจะอายุสิบห้าปีเห็นจะได้ เตี้ยกว่าเธอมากที เดียว

“แต่ข้าอยากได้เจ้าก็ต้องให้ข้า” หญิงสาวเอ่ยบอกพลางมอง อีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ เกิดมานางยังไม่เคยถูกใครขัดใจ เลยนะ

“ทำไมข้าต้องให้เจ้าด้วย เราไม่รู้จักกันเสียหน่อย” เว่ยเซียน กล่าวพลางมองอาหารที่ถูกยกมาพอดี

“ก็ข้าอยากได้ ไม่เห็นต้องถามเจ้า” หญิงสาวเอ่ยบอกพลาง เชิดหน้าใส่อย่างเหนือกว่าคอยดูนะ ถ้าหากนางรู้ว่าหญิงสาวผู้นี้ เป็นใครนางจะไม่ปล่อยให้นางอยู่อย่างมีความสุขแน่

“ข้าว่าเจ้าไปร้านอื่นดีหรือไม่ เพราะตอนนี้เจ้ากำลังทำคนอื่น เขาเดือดร้อนนะ ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องที่คุณหนูผู้ดีเขาจะทำเรื่องเช่นนี้ กัน มันส่งผลเสียแก่ตระกูลของเจ้า คนอื่นเขาจะพูดได้ว่าตระกูล ของเจ้านั้นไม่สั่งสอนเรื่องมารยาท แถมยังทำให้ตระกูลต้อง อับอายเพราะความเอาแต่ใจของเจ้าด้วย” เว่ยลู่เซียนกล่าวบอก ก่อนจะโบกมือไล่อีกฝ่ายไปด้วย

“เจ้า! เราจะได้เห็นดีกัน! ระวังตัวไว้เถอะ” ก่อนจะจากไปอีกฝ่ายยังคงหวัง บอกนางให้ระวังตัวดีๆ อีก อืม ถือว่าใช้ได้ๆ ยัง อุตส่าห์ใจดีบอกนางอีก

“เจ้าไม่กลัวนางมารังควานเจ้าหรือ” ชายชราเอ่ยถามอย่างอด ไม่ได้

“ข้ารอดูนางอยู่ว่าจะทำอะไรข้าได้” กล่าวจบก็คีบอาหารเข้า

ปากทันที โดยไม่สนใจสายตาของผู้คนที่กำลังมองมาที่ตัวเอง

“นี่ค่าแรงของพวกท่าน” หลังจากทานอาหารเสร็จนางก็มาที่ ร้านช่างไม้ทันทีเพื่อใช้เงินกับนายช่าง

“ขอบคุณขอรับ” นายช่างรับเงินมาพลางเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้ม

“จริงสิ ข้าอยากได้ศาลาริมน้ำเพิ่มด้วยเอาแบบนี้นะ ท่านช่วย ขุดสระน้ำให้ข้าด้วยได้หรือไม่” เว่ยเซียนเอ่ยบอกพลางเอา แบบให้ดูไปด้วย

“ไม่มีปัญหาขอรับทำโรงหมอเสร็จข้าจะไปทำให้” นายช่าง บอกอย่างดีใจ เพราะเขามีรายได้ติดต่อกันแบบนี้ไม่ได้มีมา บ่อยๆ

“งั้นข้าขอตัวกลับก่อน” เว่ยลู่เซียนกล่าวบอกจากนั้นก็เดินทาง ไปยังที่พักของตัวเองทันที ยังดีที่ชายชรามีระดับลมปราณที่สูง ทำให้การเดินทางนั้นรวดเร็ว นางไม่รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นมีลมปราณ ระดับไหน แต่มั่นใจว่าสูงกว่านางมาก

“อากาศดียิ่งนัก” ชายชรากล่าวเมื่อได้เห็นบ้านหลังใหญ่มี ห้องนั่งเล่นอยู่ตรงกลางบ้านหน้าด้านซ้ายเป็นห้องนอนสองห้องติดกันด้านหลังเป็นห้องน้ำด้านขวาเป็นห้องนอนหนึ่งห้องแล้วก็ ห้องครัว

“ท่านตานอนห้องนี้นะเจ้าคะ” เวยลู่เซียนกล่าวบอกส่วนนางจะ นอนห้องที่อยู่ใกล้ห้องน้ำเอง

“ได้สิ” ชายชราพยักหน้ารับพลางกล่าวตอบ จากนั้นก็เดิน

เข้าไปในห้องนอนของตัวเอง โดยมีเว่ยลู่เซียนตามมาด้วย

เว่ยเซียนเอาผ้าปูที่นอนออกมาจากแหวนมิติก่อนจะจัด เตรียมที่นอนให้กับชายชราไม่นานก็เสร็จ

นางก็เดินกลับไปที่ห้องของตัวเองแล้วลงมือทําการตกแต่ง ห้องนอนของตัวเองนางติดผ้าม่านที่หน้าต่างเสร็จก็เดินออกไป ก่อนจะโบกมือไปมาฝุ่นที่อยู่ในบ้านก็หายไปหมด

“ไปดูห้องครัวสักหน่อย” กล่าวจบก็เดินไปดูห้องครัวทันที ข้าว ของทุกอย่างที่ให้ช่างไม้ทำให้มันดูดีมาก อย่าถามว่านางทำ อาหารเป็นหรือไม่ ก็ทําได้นิดหน่อย

เพราะถูกท่านแม่บังคับให้ทำอาหารบอกว่าเอาไว้มัดใจสามี นางก็เรียนๆ ไปอย่างนั้นแหละ เพราะไม่อยากถูกท่านแม่บ่นว่า ไม่มีความเป็นกุลสตรี

“โอ้! กลิ่นหอมเหลือเกิน” ไม่นานเสียงร้องของชายชราก็ดัง ขึ้นเมื่อได้กลิ่นหอมของอาหาร จากนั้นก็เดินออกมาตามกลิ่น

“ข้ากำลังจะไปตามท่านตาพอดี มาทานอาหารกันเจ้าค่ะ” เว่ ยลู่เซียนเอ่ยบอกเพราะนี้ก็เย็นมากแล้ว ยังดีที่นางมีผลึกจันทราที่สามารถส่องแสงนางติดไว้อยู่เพดานบ้าน ทำให้ ภายในนอื่นๆ

“เจ้าของแปลกเยอะดีไม่ใช่สิ่งได้ง่ายๆ

“ของพี่ชายข้าเจ้าค่ะเว่ยเซียนเอ่ยบอกก่อนจะทาน อาหารเงียบๆ จากนั้นก็น้ำชาให้หายเหนื่อย ก่อนจะจานชามไปล้าง จากนั้นว่าจะไปอาบน้ำ

แต่พอเห็นว่าชายชราอยู่เลยเดินห้องดึกค่อยอาบได้ เมื่อคิดแบบนั้นนางก็หาหนังสืออ่านเล่นรอดึกไปอาบน้ำก่อนจะเข้านอน พรุ่งจะต้องไปเปิดโรง

รุ่งเช้ามาถึงเว่ยลู่เซียนตื่นตั้งแต่พระอาทิตย์ยังขึ้น นางลุก ขึ้นอาบก่อนจะเดินครัวไป

“เจ้าตื่นเช้าไปแล้วชายชราตื่นขึ้นก็ร้องบอก ก่อนจะ เดินล้างหน้าแล้วอาหาร

“ข้าต้องไปโรงหมอเจ้าค่ะเว่ยลู่เซียนกล่าวบอกพลาง ทานอาหารไปด้วย เมื่อสองทานเสร็จแล้ว

เว่ยเซียนก็มือไปมาจานสะอาดแล้วกลับเข้าที่ไป เมื่อคืนลืมไปว่าเช่นนี้ได้ เลยได้
“เดี่ยวสายๆ ข้าจะตามเจ้าไป” ชายชราเอ่ยบอกเพราะเขายัง ไม่ได้อาบนํ้า

“ได้เจ้าค่ะ” นางเอ่ยตอบจากนั้นก็หายตัวไปโผล่ที่หน้าโรง หมอพอดี มองดูป้ายที่ถูกแกะสลักอย่างดี

“ร้านหมอเซียน” ริมฝีปากบางพึมพำก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ที่จริง คิดชื่อไม่ออกแต่พอดีว่าตัวเองนั้นมีลมปราณระดับเซียนพอดี ก็ เลยเอาชื่อนี้มาตั้งเสียเลย

“ร้านหมอเปิดใหม่หรือ ชื่อร้านดูเกินจริงไปหรือเปล่า” ชายวัย กลางคนเดินผ่านมาก็เอ่ยขึ้น พลางมองหน้าร้านก็ส่ายหน้าไปมา ทันที เพราะกลัวว่าจะเป็นร้านที่ตั้งให้เป็นจริงไปหน่อย

“เจ้าเปิดโรงหมอ เจ้ามีตรานักหลอมโอสถหรือไม่”

ยังไม่ทันที่จะได้เปิดโรงหมอดีๆ ก็มีชายวัยกลางคนสองคน เดินเข้ามาก่อนจะเอ่ยถามนาง เมื่อได้ยินเช่นนั้น เว่ยลู่เซียนก็ล้วง เอาตรานักหลอมโอสถ ให้อีกฝ่ายดูไปทันที ทั้งสองเห็นก็หน้าซีด ไปเลย