ตอนที่ 2 คุณผิดหรือเปล่า

เตซิตที่อยากจะไปก็หยุดฝีเท้า ในที่สุดเขาก็มองไปยังนัชชา ใบหน้าที่ใหญ่เท่าฝ่ามือมีดวงตาใสโตคู่หนึ่งฝังอยู่ เธอผิวขาว มาก แม้กระทั่งรูขุมขนก็ไม่มี แตกต่างกับผู้หญิงที่สวยหยาดเยิ้ม ในบาร์ เธอไม่ได้แต่งหน้าด้วย ดูบริสุทธิ์เหมือนดอกเดซี่ดอก เล็กๆ ที่ล่องลอยในสายลมและรอใครบางคนมาเก็บ

โดยเฉพาะตอนนี้เธอกำลังใกล้ชิดเขาอยู่ ร่างกายที่มีกลิ่นไวน์ ผสมกับกลิ่นกายของผู้หญิง เตชิตที่ไม่มีความรู้สึกกับผู้หญิงมา นานหลายปีแล้ว แต่ในเวลานี้กลับมีความปรารถนาเกิดขึ้น

เธอ ถูกปากเขามาก

เตชิตยกคางเธอขึ้นมา “ ครั้งแรกหรอ เมื่อก่อนไม่เคยทําเลย หรือ ”

นัชชาเรียนแบบเขา ตาที่โตๆหรี่ลง “ไม่เชื่อหรอ ”

การยั่วยุแบบนี้ เหมือนเป็นการเติมเชื้อเพลิงลงบนกองไฟ อย่างไม่ต้องสงสัย

เตชิตมองดูรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของเธอ แล้วสายตามอง

ลงไปตามเสื้อคอวีของเธอ สมบูรณ์

บิดปลายนิ้ว ริมฝีปากบางเซ็กซี่กระตุ้นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ออก มา “เดี๋ยวแม้คุณจะร้องไห้ ผมก็ไม่ปล่อยคุณไป
นัชชาเงยหน้าขึ้นมา ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้เธอมีความ กล้าขึ้นมา พูดเสียงดังว่า “ เดี๋ยวก็รู้ใครกันแน่ที่จะร้องไห้

เตชิตยื่นแขนที่ยาวออกไป กอดเธอเข้าในอ้อมกอด แล้วกด ลิฟต์ที่อยู่ไม่ไกล ขณะนี้ผู้จัดการพาผู้ชายแถวหนึ่งเดินมา เขา มองเห็นเตชิต รีบตะโกนเรียกด้วยความเคารพ “ คุณเตชิต ผู้ หญิงคนนี้…”

เตชิตมองไปที่ผู้ชายคนนั้นด้วยสายตาตำหนิ และพูดด้วยน้ำ กวดขัน “ออกไป

ผู้จัดการไม่กล้าพูดอะไรอีก ทำได้แค่ปฏิบัติตาม มายังไง กลับ ชั้นนี้ทั้งชั้นเป็นห้อง ยังนั้น ลิฟต์ไปยังชั้น 7 ของคลับเฮาส์ตรงๆ ชั้นนี้ทั้ง VIP ทั้งหมด เตชิตมีห้องพิเศษของตนเอง รูดบัตรเปิดประตูห้อง แล้วก็ผลักผู้หญิงขี้เมาเข้าไปข้างใน แสงไฟทางเดินส่องเข้าไป ในห้อง แล้วไม่นานก็ถูกบานประตูกลั้นไว้

เตชิตกดเธอไว้ตรงบานประตู ไฟยังไม่ได้เปิด เขาก็เอื้อมมือไป ดึงเสื้อผ้าบนตัวเธอออก

นัชชารู้สึกร่างกายของตัวเองอ่อนปวกเปียกไม่มีแรง ทันใดนั้น เธอรู้สึกเย็นขึ้นมา ก้มลงไปมอง เสื้อผ้าบนตัวหายไปหมด เหลือ เพียงแค่ชุดชั้นเท่านั้น

จูบของชายคนนี้นำพาความเย็นตกอยู่บริเวณคอของเธอ ทิ้ง รอยแดงที่คลุมเครือไว้บริเวณคอของเธอกันแล้ววันเล่า

ผิวของเธอเนียนและละเอียดกว่าที่เขาคิดไว้ ทำให้เตชิตรู้สึก ประหลาดใจยิ่งขึ้น
แต่น่าเสียดายที่ผู้หญิงตรงหน้ายังอ่อนประสบการณ์เกินกว่าที่ จะรู้วิธีตอบสนอง แต่เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรก เขาเลยไม่ได้สนใจ ว่าเธอจะอ่อนประสบการณ์หรือไม่ เขาโน้มนำเธออย่างมีความ อดทน

ผ่านมาหลายปี มันไม่ง่ายเลยที่จะมีผู้หญิงคนหนึ่งมาทำให้เขา

มีความปรารถนาขึ้นอีกครั้ง เตชิตแทบจะรอไม่ไหวแล้ว เมื่อเขา

จะทําขั้นตอนต่อไป กลับถูกมือเล็กๆจับมือเขาแน่ เตชิตตกใจเล็กน้อย ก้มตาไปมองใบหน้าเล็กๆ ที่อยู่หน้าอก

ของเขา

ในที่สุดเธอได้ความเป็นจริงกลับมาแล้วนิดหนึ่ง นึกถึงเรื่องที่ จะเกิดขึ้นฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ก็ลดไปครึ่ง เลยผลักเขาออกไป ด้วยจิตใต้สำนึกเธออยากแก้แค้นดวิษก็จริง แต่ไม่ใช่ใช้วิธีแบบ

“อย่าฉัน ฉันยังไม่พร้อม ”

เตชิตมองเห็นความหวาดผวาในดวงตาของเธอ ชินกับความ มืดแล้วเลยมองเห็นดวงตาที่ไร้เดียงสาของเธอ แต่ความต้องการ ในร่างกายของเขามันมากขึ้นจนเขาควบคุมมันไม่ได้แล้ว

เตชิตพูดด้วยเสียงแหบๆ “ไม่ทันแล้ว”

ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้นัชชาส่งเสียง ร้องออกมา ร่างกายเหมือนถูกฉีกออก
ได้สัมผัสของแผนกลั้นบางๆนั้น ร่างกายและจิตใจของเขาล้วน รู้สึกพึงพอใจ ทำให้เขาบุกเบิกแผนที่ที่ไม่เคยโดนคนอื่นมาชุด รุนแรงยิ่งขึ้น

นัชชาร้องไห้ออกมา ความเจ็บปวด ค่อยๆถูกความรู้สึก แปลกๆแทน ” อย่า .. ปล่อยฉันเถอะ ฉันขอร้อง

แต่ที่เธอไม่รู้ก็คือเตชิตหยุดลงไม่ได้ตั้งนานแล้ว

ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ สุดท้ายชายคนนั้นก็หยุดลงแล้ว เธอไร้เรี่ยวแรงแม้จะลืมตา เธอเหมือนหุ่นเชิดถูกเขาอุ้มขึ้นและ วางไว้บนเตียงนุ่มๆ ขนาดใหญ่

ตอนที่เธอนึกว่าทุกอย่างจบสิ้นแล้ว ผู้ชายคนนั้นจับเธอพลิก ตัวกลับมา นัชชาเบิกตาอย่างตกใจ แต่ก็กลั้นไม่ทัน

เธอสองมือยันตัวเอาไว้อยากจะหนี แต่กลับถูกเขาคว้าเอวที่

บางเอาไว้ ฉันจะจ่ายเงินเพิ่มให้นาย 2 เท่า นายปล่อยฉันไป เถอะนะ ฉันขอร้อง ” เตชิตสัมผัสไปที่ผมของเธออย่างมีความอดทน อดทนอีกนิด

นะ เดี๋ยวก็จะดีขึ้น”

เช้าวันต่อมา นัชชาตื่นขึ้นมาด้วยความปวดเมื่อย

ร่างกายของเธอเหมือนถูกบดขยี้ด้วยหัวรถจักร ทุกส่วนใน ร่างกายมันปวดจนไม่มีคำจะบรรยายได้ เธอลองขยับตัว บางที ในร่างกายก็รู้สึกปวดแสบปวดร้อนขึ้นมาทันที ภาพเรื่องราวเมื่อคืนแวบเข้ามาในหัวเธอ สีหน้าของนัชชาก็ซีดลงทันที ไอ้คนเลว นั้น ไม่สนการต่อต้านของเธอ แถมยังเอากับเธอหลายต่อหลาย ครั้ง…….

ในห้องเต็มไปด้วยกลิ่นที่บรรยาออกมาไม่ได้ เธอเอาผ้านวม ห่อตัวแล้วเพิ่งอยากจะลุกขึ้นจากเตียง ทันใดนั้นประตูห้องน้ำก็มี คนเปิดออกมา ผู้ชายที่แค่พันผ้าขนหนูที่เอวเดินออกมา น่าจะสูง สัก 190 เซนติเมตร เอวคอด ซิกแพค ผิวสีข้าวสาลีดูสุขภาพ

นัชชากรีดร้องออกมา แล้วรีบย้ายสายตา “นาย ทำไมนายไม่ ใส่เสื้อผ้า ! ”

เตชิตฟังเสียงตะกุกตะกักของหญิงสาว แล้วก็มองดูเธอที่ห่อ ตนเองเหมือนเกี้ยว เขากระตุกปากขึ้น ทำก็ทำมาละ มีอะไรให้ อายอีก ”

นัชชาหน้าแดงจนจะระเบิด “กลางวันแสกๆ นายอย่าพูดอะไร แบบนี้ได้ไหม”

หลักจากนั้นเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เงินฉันจะจ่ายให้ นาย ตอนนี้นายก็ไปได้ละ ”

เตชิตขมวดคิ้ว เขาเดินเข้าไปยังเตียง ยังไม่ทันจะได้พูดอะไร ก็โดนนัชชารู้ทันแล้วก็กลิ้งไปอีกฝั่งของเตียง เธอเอาผ้านวม ห่อตัวแล้วลุกขึ้นเขม็งมาที่เขา ” อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันจะบอกอะไร ให้นะ ฉันแต่งงานมีสามีแล้ว หยิบเงินนั่นแล้วไปซะ เรื่องที่เกิดขึ้น เมื่อคืนห้ามเอาไปบอกใคร ”
ชายคนนั้นหรี่ตามองเธอ ” แต่งงานแล้วยังเป็นครั้งแรก ข่ม

ผมหรอ ”

* ความสัมพันธ์ไม่ดี แต่ว่าฉันแต่งงานแล้วจริงๆ ”

ประโยคนี้ทำให้เตชิตหยุดชะงัก

เขามองไปยังผู้หญิงด้วยสายตามืดครึ้ม เธอไม่ได้พูดโกหก เมื่อคืนเขาก็รู้แล้ว ฉะนั้นตอนนี้เธอก็ไม่ได้โกหกเหมือนกัน

แต่งงานแล้ว .

แม้เตชิตจะเป็นคนโลภเรื่องนั้นก็จริง แต่เขาไม่ยอมไปเป็นมือ ที่สามที่ทําลายครอบครัวของคนอื่นเด็ดขาด พูดให้แม่นกว่าก็คือ ถ้าเมื่อคืนเขารู้ว่าเธอแต่งงานแล้ว เขาจะไม่แตะต้องตัวเธอแน่

ทันใดนั้น เตชิตรู้สึกขยะแขยง เขารีบใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว และโยนผ้าเช็ดตัวลงบนพื้น ก่อนจะออกไปเขาหันมามองเธอด้วย สายตาเยาะเย้ย ” รสชาติเธอไม่เลว แต่เสียดายไร้ลีลาไปหน่อย

พูดเสร็จ เขาก็เดินออกจากห้องไปไม่หันมามองเลย

เธอตกตะลึง แล้วกัดฟันด้วยความโกรธ ดวงตาของเธอก็ ค่อยๆ แดงขึ้นมา ทำไมเธอถึงได้โชคร้ายแบบนี้ แค่ออกมา หา“คุณชาย”สักคนยังโดนอัปยศอีก ไร้ลีลามันเป็นความผิดของ เธอหรอ ถ้าไม่ใช่ดวิษไม่ยอมเอากับเธอ เธอจะไร้ประสบการณ์ ได้ยังไง

นัชชาเข้าไปอาบน้ำด้วยความอึดอัด หลังจากแต่งตัว เรียบร้อย เธอก็ไปตรงเคาท์เตอร์เพื่อจ่ายเงิน แต่กลับถูกพนักงานจ้องมองด้วยสายตาแปลกประหลาด คุณนัชชา เมื่อคืนคุณไม่ได้สั่งบริการพิเศษค่ะ

ไม่ได้สั่ง ?

แล้วที่เธอปวดไปทั้งตัวนี่คืออะไร ? ฉันสั่งนะ คุณลองเช็คให้ดีอีกที ห้อง 709 ”

เมื่อเคาท์เตอร์ได้ยินคำว่าห้อง 709 สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป “ห้อง 709 ของเราเป็นห้องสำหรับ VIP ไม่เปิดให้คนทั่วไปเข้า คุณทําผิดคนไปรึเปล่าคะ “