บทที่11 ข่าวแตก

ถึงแม้ว่าครอบครัวของหลินเวยจะไม่ใหญ่โตเท่ากับตระกูลซือ แต่หลินเวยก็ยังอยู่ในสังคมของคนชั้นสูง สำหรับซื้อโม่หยุนแล้ว เขายังคงทําให้ฉันน่าจดจำ

ตกใจหน้าซีด หนิงเฟยเป็นภรรยาของซื้อโม่หยุนตั้งแต่เมื่อ ไหร่?!

“ประธานซือ อย่าเข้าใจผิด ฉันแค่….

“แกเรียกหล่อนว่าอะไรนะ”

“ซือ…คุณผู้หญิงซื้อ!” หลินเวยแทบจะกัดฟันพูดกับสามคำนี้ เดิมทีผู้หญิงข้างกายเขา เขาสามารถสั่งให้หล่อนทำทุก อย่าง แต่ตอนนี้หล่อนเปลี่ยนไปมาก เขาจึงไม่สามารถสั่งให้ หล่อนทำสิ่งที่เขาต้องการได้อีก อีกทั้งเขายังอยู่ที่บริษัทของตัว เอง

ความรู้สึกนี้ทำให้เขารู้สึกละอายใจสุดๆ

ซื้อโม่หยุนเหลือบมองไปที่เขา ริมฝีปากบางๆ “เรื่องของ คนในครอบครัว คุณไม่ต้องกังวลหรอก ฉันเชื่อว่าหล่อนจะ พัฒนาและไม่อ่อนแอกว่าบริษัทHUIYAOแน่นอน”

หลินเวยเงยหน้าขึ้นมองอย่างเร็ว “สิ่งที่ประธานซือหมายถึง คือ หนิงเฟยเซ็นสัญญากับบริษัทS2Gรึยัง”
“อืม”

หลินเวยยังจะถามอะไรอีก ซื้อโม่หยุนก็พูดอีกครั้ง “คนอื่นละ ไม่มีอะไรจะพูดกับฉันใช่ไหม”

การกระทำของเขาก็เปลี่ยนเป็นคุ้มครองหนิงเฟยออกจาก บริษัท HUIYAOแทน

หลินเวยและเฉิงซีก็ยังอ่านบทความของข่าวด่วนนี้อยู่

ผ่านไปสักพัก เฉิงซีก็อดที่จะถามไม่ได้ว่า “พี่เวย คนเมื่อกี้คือ ใครนะ”

จนถึงตอนนี้ซือโม่หยุนยังคงรับตำแหน่งต่อจากเจ้านายตระ กูลซือ ไม่มีแหล่งข่าวไหนกล้าปล่อยรูปของเขา จึงไม่แปลกเลยที่ เฉิงซีจะไม่รู้

หลินเลยไม่กล้าที่จะเปิดเผยตัวตนของเขา และนึกเกี่ยวกับ

ภายหลังที่ผู้ชายไร้ซึ่งอำนาจ

ซื้อโม่หยุนไม่ได้เตือนอะไรเขาเลย เพียงแค่เขาไม่กล้าพูด

เฉิงซีก็ยังคงซักถามอยู่นั้น หลินเวยหมดความอดทนจึงพูด ออกไปว่า “หยุดถามได้แล้ว” จากนั้นมีคนเปิดประตูเข้ามา จึง ห่างจากกัน

เฉิงซีตัวแข็งทื่อ ไม่รู้ว่าทำไมภายในใจของหล่อนถึงได้เย็นชา ขนาดนี้

รถไมบัคสีดำสองคันจอดอยู่หน้าบริษัทHUIYAO อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ทางเท้าหลายๆครั้ง แล้วก็มองไปที่ผู้หญิงผู้ชายสองคน ที่ดูโดดเด่นเป็นพิเศษและเข้าไปในรถ

อุณหภูมิในรถกำลังพอดี ทำให้ร่างกายรู้สึกอบอุ่น หนิงเฟย นั่งที่เบาะหลังและถาม “เธอมาได้ยังไง

“มาไม่ได้หรอ”

อโม่หยุนเพียงแค่อยากมองสายตาของหลินเลย ไม่สามารถ หยุดความโกรธที่อยู่ภายในใจได้ ไม่มีใครรู้หรอกว่าเขาต้องหัก ห้ามใจมากเท่าไหร่ที่จะไม่ตัดคนนั้นออกไป

“ไม่ใช่ คุณชายสองบอกว่าวันนี้คุณมีประชุมที่สำคัญมาก ฉัน กลัวว่าคุณจะเหนื่อย” แม้ว่าจะไม่รู้ว่าทำไมบอสถึงโกรธ แต่ว่า หนิงเฟยกลับมีไหวพริบที่ดีมาก

“ไม่เป็นไร ถึงหยังสามารถช่วยได้”

“อืม”

หญิงสาวใส่เสื้อผ้าแนวตะวันตกที่ถูกตัดมาให้เข้ารูปกับร่าง ของหล่อน ทำให้ร่างของหล่อนตัวเล็กมากขึ้น โดยเฉพาะท่าทาง ที่ดูฉลาด อ่อนน้อมถ่อมตน นั้นทำให้ซื้อโม่หยุนที่เย็นชากลับ กลายเป็นอ่อนโยนทันที

ในทางกลับกันซือถึงหยังกำลังทำงานล่วงเวลาและร้องไห้ อย่างเงียบๆ คนโสดไม่มีสิทธิมนุษยชนจริงๆ

หนิงเฟยมองวิวทิวทัศน์นอกหน้าต่าง รู้ตัวอีกทีก็ถามว่า “พวก เราจะไปที่ไหนกัน”
ซือ โม่หยุนอ่านเอกสาร และตอบไปว่า “กลับบ้าน แม่ชวนพวก เรากลับไปกินข้าว

หยินหยูและชื่อหมิงหยวนกลับไปที่บ้านก่อนหลายวันแล้ว คือ ไม่รับกวนพวกเขาทั้งสองที่เป็นคู่บ่าวสาวใหม่ สายตาที่ลึกซึ้ง ของคุณแม่ทำให้หนิงเฟยรู้สึกละอายใจ

ไม่กี่วันหลังจากนั้นพวกเขาก็ถูกเรียกไปอีก ในใจของหนิงเฟย รู้สึกว่ามีลางสังหรณ์แปลกๆ

“มีเรื่องอะไรหรอ”

“ใช่ เขาต้องการให้พวกเรามีลูกเร็วๆ

“…หนิงเฟยหน้าแดงและคร่ำครวญ และไม่สามารถขัดคำสั่ง ของคุณแม่ได้เลย

อโม่หยุนมองตาหล่อนและยิ้ม “ไม่เป็นไร ยังมีฉันนะ”

โอเค เพราะมีคุณอยู่ข้างๆทำอะไรเลยไม่ต้องกังวล

ไม่นานหลังจากนั้น รถก็มาจอดหน้าประตูอย่างแน่นหนา หน หยออกมาแล้วก็จับมือหนิงเฟย จ้องมองไปที่สายตาของลูกตัว เอง “อายุเท่าไหร่แล้ว ทำไมไม่ดูแลภรรยา อากาศหนาวขนาดนี้ ทำไมไม่สวมเสื้อผ้าหนาๆ

ชื่อโม่หยุนมองรอบตัวหนิงเฟย ไม่ค่อยได้สอนเกี่ยวกับเรื่อง การมีสติรู้ตัว

หนิงเฟยไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและออกมาจากห้อง อาหารก็ได้จัดเตรียมไว้บนโต๊ะแล้ว พ่อครัวทำอาหารรสชาติดีมาก ทำให้ หล่อนรู้สึกพอใจ

หลังจากทานอาหารเสร็จ หนิงเฟยก็นำผลไม้ออกมาจากห้อง ครัว และมานั่งข้างๆ ซื้อไม่หยุนอย่างเงียบๆ และพยายามลด ความรู้สึกของตัวเองลง

หยันหมองสามีและลูกชายและยังมีพูดถึงสถานการณ์ของ บริษัทแล้วไปเหยียบเท้าของซื้อมิงหยวน คุณปู่ก็เข้ามาแล้วไอ กระแอมๆ “โม่หยุน แม่ของเธอมีเรื่องจะพูดกับพวกเธอทั้งสอง

หนิงเฟยเหนื่อยมากและอยากจะนอน ได้ยินประโยคนี้จึงสะดุ้ง ตื่นขึ้นมาทันที เดิมทีสายตาก็เลอะเลือน เบลอๆอยู่แล้วจากนั้น ชัดเจนขึ้นมาทันที