บทที่ 1 ตายไม่น่ากลัว

“นาทับย่าเธอเป็นควายหรอ?”

“ฝ่ายตรงข้ามส่งเธอมาสร้างความวุ่นวายในทีมใช่ไห มนาทัลย่า?”

“นาทัลย่าเธออยากจะตายหรอ! ”

ลลิตามองไปทางบนจอที่แสดงตัวหนังสือที่กำลัง ด่าทอตัวเองอยู่ แอบจำชื่อไว้เดี๋ยวเล่นเสร็จจะได้ไป รายงานทีละคน

แน่นอนว่าเธอจะเป็นคนที่โดนรายงานมากที่สุด จน สุดท้ายต้องไปเผชิญกับการหยุดแข่งขัน

เหตุการณ์แบบนี้ทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

ตายก็ไม่น่ากลัวเลย!

เธอเกิดมาก็เพื่อเผชิญกับอุปสรรคทั้งหมด ถึงแม้เจอ ทางตันก็ไม่ยอม ถึงแม้จะชนกับกำแพงก็ไม่ยอมหันหลัง เธอเป็นคนที่ดื้อด้านยิ่งกว่าควาย

เพื่อที่จะอยู่เคียงไหล่ของชายในฝัน เรื่องแค่นี้ไม่ใช่ อะไรเลย!

ลลิตาก็ไม่รู้ได้ความมั่นใจจากไหนมาที่คิดว่าตัวเอง สามารถดึงดูดความสนใจของชายในฝันได้
แต่ความจริงคือสิ่งที่โหดร้าย รอบนี้จบด้วยการพ่าย แพ้อีกครั้ง

เธอออกจากรอบที่เล่นแล้วไปกดรายงานคนที่ด่าเธอ ด้วยท่าทางที่คุ้นเคยเหมือนทำมานับไม่ถ้วน

Ok ออกจากหน้านี้ก็จะได้รับการรายงานเหมือนกัน พร้อมกับไลค์ของฝ่ายตรงข้าม

เป็นอย่างที่คิด เธอได้รับข้อความจากเออฟฟิเชีย ลอย่างเป็นทางการ:คะแนนความประพฤติน้อยเกินไม่ สามารถแข่งขันได้ต่อ…….

ลลิตาอยู่ปีสาม อีกครึ่งปีก็จะได้เข้าสู่สังคมแล้ว ก่อน หน้านี้เธอมีความฝันอันเล็กๆ ที่ยังไม่เป็นจริง

นั่นก็คือได้คบหากับชายในฝันธาวินที่อยู่คณะ

คอมพิวเตอร์

เสียดายที่ฝันมาสามปีแล้วเต็มๆ ยันตอนนี้เธอยังไม่มี ความกล้าที่จะคุยกับชายในฝันเลย

แต่ดีที่จักรพรรดิไม่ท้อแท้ต่อคนที่ตั้งใจ เธอรู้มาว่า ชายในฝันเล่นROV

โชคเข้าข้างจริงๆ ลลิตาตั้งใจซ้อมROV

คิดไปถึงภาพที่เล่นเกมพร้อมกับชายในฝัน ดีจริงๆเลย
เพราะตกอยู่ในความคิดของตน ทำให้เธอดูเหม่อลอย

เพื่อนร่วมห้องญาณิดา เข้าใกล้กะทันหัน มองไปทาง ประวัติการเล่นของลลิตาที่น่าสงสาร ไปแย่งโทรศัพท์ ของเธอมา พูดเสียงดังๆ ว่า “ว๊าว! ลลิตาเธอแพ้ได้ พินาศขนาดนี้เลยหรอ? ! ”

หอสมุดเงียบอยู่แล้ว เสียงของญาณิดา ทำให้คน ละแวกนี้ได้ยินไปหมด

ลลิตารู้สึกอายมาก รีบไปแย่งโทรศัพท์คืน หันหลังก็ พบว่าธาวินยื่นอยู่ด้านหลัง

ธาวินยังหล่อเหลาเหมือนเดิม เสื้อสีขาวพร้อมกับกาง เกมดำ ดูเย็นชาเหมือนเจ้าชายที่เดินออกมาจากภาพ วาด

ดูเหมือนจะยืนอยู่ที่นี่นานแล้วด้วย

ทันใดนั้น หน้าของเธอแดงไปหมด ก้มหน้าวิ่งออกจาก หอสมุด

เดินไปนั่งลงบนพื้นหญ้า ตอนนี้อารมณ์ของเธอไม่

ค่อยดี

ธาวินก็เห็นประวัติการเล่นเกมที่ย่ำแย่ของเธอแล้ว แน่ๆ เลย ต้องคิดว่าเธอกากและรังเกียจเธอแน่ๆ !
ความโศกเศร้ารุกรามมาหัวใจที่อ่อนแอของเธอ ลลิต ากอดโทรศัพท์แล้วทำปากจู๋

ทันใดนั้นเธอได้รับข้อความการขอเป็นเพื่อน ของyamyam

ลลิตายิ่งเศร้าไปใหญ่ ไม่ต้องพูดก็รู้ว่าต้องเป็นเพราะ เมื่อกี้เล่นได้แย่เกินไป มาเพิ่มเธอเป็นเพื่อนเพื่อจะด่า เธอแน่ๆ เลย เรื่องแบบนี้เธอไม่เห็นเป็นเรื่องแปลกแล้ว

เธอปฏิเสธการตอบรับเป็นเพื่อน ผ่านไปสักแป๊บคนๆ นั้นเพิ่มมาอีกแล้ว

ลลิตากำลังหงุดหงิดอยู่ก็เลยกดตกลง เตรียมตัวจะ มาด่าแข่งกับฝ่ายตรงข้าม

แต่ฝ่ายตรงข้ามกลับส่งข้อความที่เป็นมิตรมา

yamyam:สวัสดี ได้ยินมาว่าเธอ ไม่ถ่วงเพื่อนในทีม เราพากันไปสู่ความชนะเลย!

มุมปากของลลิตากระตุก คนๆ นี้คงจะตาบอด!

เธอเป็นคนที่ห่วยมากๆ ดีไหม!

ลลิตา:ไปฟังใครพูดมาว่าฉันไม่ถ่วงเพื่อนในทีม?

yamyam:พูดความจริงเลยนะ ฉันคือคนใหม่ พึ่ง สมัครเมื่อกี้ เพิ่มเพื่อนไปมั่วไม่มีใครตกลงเลยมีแต่เธอตกลงคนเดียว

ลลิตา:

“ งั้นก็แปลว่า กากกว่าเธองั้นหรอ?

yamyam: พี่สาวเก่งขนาดนี้ จะไม่ปฏิเสธฉันใช่ไหม?

เธอเปิดหน้าเว็บที่จะลบเพื่อนแล้วแต่ เพราะคำว่า “พี่ สาวเก่งขนาดนี้” ซึ่งเถอะ เธอต้องการคนที่กากกว่ามา เพิ่มกำลังใจให้พอดี