บทที่ 3

ลืมไม่ลง?หมายความว่ายังไง?

ขณะที่กำลังครุ่นคิดความหมายในคำพูดของเหยีย

นอี้ฝาง โทรศัพท์มือถือก็มีรูปภาพอีกรูปนึงส่งเข้ามา เป็นรูปท่อนบนของผู้ชาย สัดส่วนที่สมบูรณ์แบบของ ร่างกายและกล้ามเนื้อ บนผิวหนังของเขานั้นถูกรอยช้ำ

ทําลายจนหมดสิ้น

เหยียนอี้ฝาง : ถ้าเปลี่ยนเป็นพี่ พี่จะลืมไหม?

โม่เสว่หานที่นั่งอยู่บนรถตกใจจนสั่นไปหมด รู้สึกว่า เหยียนอี้ฝางเริ่มเล่นงานเธอแล้ว

เมื่อคิดดูแล้ว ชีวิตช่วงเวลาวัยรุ่น เพิ่งจะเรียนจบออก มาฝึกงาน หน้าตาหล่อนิสัยดี เป็นที่ชื่นชอบของผู้หญิง อย่างมาก คงคาดไม่ถึงว่าจะถูกน้าแก่คนนึงมีอะไรด้วย แล้ว แถมยังทำให้มีแผลเต็มร่างกาย ในใจต้องกลืนกิน ความโกรธนี้ไม่ลงแน่ ๆ

โม่เสว่หานคิดภาพท่าทางเหยียนอี้ฝางกัดฟันกรอด เกลียดตนเองจนเข้ากระดูกออก มันน่ากลัวมากจริง ๆ

แต่น่ากลัวก็ส่วนน่ากลัว สุดท้ายก็พิมพ์ตอบกลับไป อีก : คือว่า ฉันสามารถชดใช้ค่ารักษาพยาบาลและค่า ทำขวัญให้ได้..….…….
ที่ประหลาดก็คือ เหยียนอี้ฝางกลับไม่ตอบข้อความ แล้ว โม่เสว่หานจ้องมองโทรศัพท์มือถือ ใจร้อนจนไม่รอ ข้อความตอบกลับของเขา และพิมพ์ข้อความกลับไปอีก ครั้ง : ฉันหมดสติไปแล้วจริง ๆ ไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าตัว เองทำอะไรลงไปบ้าง? ถ้าหากทำให้ร่างกายจิตใจนาย ได้รับบาดเจ็บ ก็เสนอราคามาเถอะ!

เหยียนอี้ฝางก็ยังไม่ตอบข้อความกลับมา แต่กลับเป็น แม่ที่ส่งข้อความถล่มใช้ให้เธอกลับบ้านไม่หยุด ทำได้ เพียงแต่เลิกสนใจหน้าเพจของเหยียนอี้ฝาง แล้วกลับ บ้านทันที

ยังไม่ทันที่จะเดินเข้าประตูบ้าน เสียงบึกบึนแหบแห้ง ของคุณแม่ก็ดังมา “เสบู่หาน น้าของลูกพึ่งส่งข้อความ มาให้แม่ บอกว่าหาผู้ชายที่ฐานะไม่เลวมาสองสามคน ให้ลูก พรุ่งนี้วันเสาร์แล้ว ลูกห้ามเลี่ยงนะ จำเป็นต้องไป ดูตัวคนอื่นเขาหน่อย ได้ยินหรือยัง?”

เห้อ ผู้หญิงหนอแค่เพียงอายุเกินยี่สิบแปดก็ถูกติด ป้ายขายไม่ออกแล้ว

“รู้แล้วค่ะ!” โม่เสว่หานเปลี่ยนไปสวมใส่รองเท้าแตะ เดินมาที่โซฟา โม่ฉิงน้องสาวยื่นมันฝรั่งแผ่นทอดกรอบ มาให้ แล้วพูดขึ้น “พี่ เมื่อกี้แม่พูดแล้วว่า ถ้าหากปีนี้พี่ยัง ไม่ออกเรือนอีก ก็จะตัดสินใจให้ทุกคนในบ้านกินเจต ลอดไป กินจนกว่าจะถึงตอนที่พี่ออกเรือนไป เพื่อลาภ ปากของทุกคน พี่รีบหาแฟนสักคนเถอะ!”

โม่เสว่คิดขึ้นมาชั่วขณะ บ้านนี้อยู่ต่อไปไม่ได้แล้ว แม่ถึงขนาดว่าตามใจว่าเธอแค่ลากผู้ชายกลับมาบ้าน ก็ถึง จุดที่สามารถพยักหน้ายินยอมได้เลย

บนโต๊ะอาหาร ไม่เสว่หานแกล้งทําเหมือนไม่มีเรื่อง อะไรเกิดขึ้น ตั้งอกตั้งใจกินข้าว ไม่ว่าพ่อแม่จะพูดอะไร เธอก็ทำเป็นฟังหูซ้ายทะลุหูขวาหมด จากนั้นก็รีบไสหัว กลับห้องไป

เพียงแต่ว่า ดูเหมือนช่วงนี้สวรรค์จะไม่อยากให้เธอ จิตใจสงบลง กริ่งประตูบ้านดังขึ้นโม่ฉิงเดินไปเปิด ประตู จากนั้นเสียงกระดึ๊กระด๊าของเธอก็ดังขึ้น “พี่ มี คนมาหา เป็นพี่ผู้ชายหน้าตาหล่อคนนึง!”

โม่เสว่หานหันหน้าไป เพียงชั่วพริบตาที่มองเห็นเหยี ยนอี้ฝางก็รู้สึกเหมือนเลือดไหลทวนกระแส ตะเกียบ ตกลงบนพื้น ใจเต้นอย่างรุนแรง

เขาหาบ้านเธอเจอได้ยังไง? แล้วเขามาทำอะไรที่นี่?

เหยียนอี้ฝางยิ้มหวานหยาดเยิ้ม ในมือถือถุงกระดาษ อยู่ และเดินเข้ามาหาเธอ “พี่ลืมของไว้ ผมเลยเอามาส่ง ให้”

โม่ฉิงยัยคนนี้เป็นคนที่อยากรู้อยากเห็นมาก จึงถือ โอกาสตอนที่โม่เสว่หานไม่ทันได้ระวังตัว จึงรับเอาถุง มาแล้วเปิดออกดู “ฉันดูสิว่ามันคือของอะไร?”

เมื่อกางเกงในลายPeppa Pigปรากฏต่อสายตาของ ทุกคน ในใจของโม่เสว่หานมีความคิดที่อยากจะตายให้ได้ ใบหน้ามีอายุนี้ไม่รู้จะเอาไปไว้ที่ไหนแล้ว

“โอ้โหว พี่ รสนิยมของพี่นี่จัดจ้านนะ Peppa Pigเชียว นะ คนของสังคมเนอะ!” โม่ฉิงหัวเราะคิกคักอย่างกับคน บ้า ส่วนสายตาของพ่อกับแม่นั้นมองมาอย่างตกใจทำ ยังกับกินแมลงวันเข้าไป ทำเหมือนกับว่าเธอทำเรื่องเลว ร้ายจนไม่อาจให้อภัยได้

โม่เสว่หานแย่งกางเกงในมาจากมือโม่ฉิง และถลึงตา ใส่เหยียนอี้ฝางแวบหนึ่ง คว้าปกคอเสื้อของเขาแล้วเดิน ออกไปข้างนอกประตู โม่ฉิงที่อยู่ด้านหลังตื่นเต้นจนพูด ขึ้น “พี่ พวกพี่เป็นอะไรกันเหรอ?”