ตอนที่ 15 ตบนี้สําหรับที่ชายของคุณ

เสียงรอสายดังขึ้นสักพัก ก็ยังไม่มีคนรับสาย เสียง เท้าเดินและเสียงพูดคุยด้านนอกประตูเริ่มดังขึ้นมาอีก ครั้ง ภายในใจของซูฉิงก็ยิ่งร้อนรนขึ้นไปอีก ในที่สุดก็ สิ้นสุดการฟังเสียงรอสาย มีคนรับสายแล้ว

“ฮัลโหล….…….….….….…..

เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นผ่านสายโทรศัพท์ มันช่างน่าฟัง แต่ ทว่าซูฉิงไม่มีความคิดที่จะชื่นชมกับมันเลยแม้แต่น้อย บอกกับเชียวจิ่งเห้าเสียงต่ำว่า “ฉันให้เวลาคุณหนึ่งนาที รีบจัดการพาผู้หญิงที่อยู่ด้านนอกประตูออกไป ไม่อย่าง นั้นก็เตรียมจ่ายค่ารักษาพยาบาลของพวกเธอไว้ได้ เลย!”

ทันทีที่เธอพูดจบก็ได้ยินเสียงคนใช้คีย์การ์ดเปิด ประตูเข้ามา ผู้หญิงที่แต่งตัวทันสมัยสองคนดันประตู เข้ามา เมื่อเห็นซูฉิงในห้องอาบน้ำ ทั้งสองฝ่ายต่างก็ตก ตะลึง จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงกรี๊ดดังลั่น

“อ๊า…..นางจิ้งจอกนี่มาจากไหนกัน? ทำไมถึงมาอยู่ ในห้องของคุณชายเชียวได้? !” ผู้หญิงที่ใส่ชุดสีชมพู จ้องตาเขม็งมา นิ้วที่ทาเล็บสีแดงสดชี้ตรงมายังซูฉิง ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ ดวงตาที่เต็มไปด้วย ความโกรธเกรี้ยวนั้นคล้ายจะเผาซูฉิงให้มอดไหม้

ช้าไปก้าวหนึ่งจนได้!
ได้แต่ถอนหายใจเงียบๆ ในใจ ซูฉิงวางแผนว่าจะ แกล้งโง่ไปก่อน เธอกะพริบตาแล้วใช้ใบหน้าที่ไร้เดียง สาถามไปว่า “คุณผู้หญิงทั้งสองท่าน ไม่ใช่ว่าพวกคุณ เข้าผิดห้องและมาหาผิดคนหรือเปล่าคะ? !”

เธอยิ้มแย้มคล้ายดอกไม้บาน ริมฝีปากที่ยกขึ้นทำให้ เธอดูสวยงามมาก ถึงกับทำให้ผู้หญิงด้วยกันอย่าง ส้งจื่อฉิงอิจฉาแทบตาย

ผู้หญิงคนนี้ดูใสซื่อบริสุทธิ์ ในความเป็นจริงแล้วเธอ ถูกเสน่ห์ที่แผ่ออกมาจากร่างกายนี้ดึงดูดความสนใจ ไปในทันที แม้แต่เธอยังอดไม่ได้ที่จะมองไปหลายรอบ แล้วนับประสาอะไรกับผู้ชายล่ะ

ผู้หญิงคนนี้สวยมาก หรือว่าเธอจะไม่ใช่ผู้หญิงของ คุณชายเชียว คิดได้ดังนั้นเธอก็ถอนหายใจอย่างโล่ง อก แต่ถ้าเธอเป็นผู้หญิงของคุณชายเชียวจริง ก็ถือว่า เป็นคู่แข่งที่แข็งแกร่งมากไม่ควรที่จะประมาท

เมื่อได้ยินที่ซูฉิงพูด เธอก็หันกลับไปมองผู้หญิงชุดสี เหลืองที่อยู่ด้านหลัง “เธอแน่ใจนะว่าคุณชายเชียวอยู่ ห้องนี้? ทำไม่ใช่?”

ผู้หญิงที่อยู่ด้านหลัง มาที่ฉิง ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ฉันรู้จักเธอ เธอคือผู้หญิงที่คุณชายเชียวพามาจาก เมืองB ห้องนี้ต้องเป็นห้องที่คุณชายเชียวเตรียมไว้ให้ เธอแน่!”

ตั้งแต่ก่อนที่ผู้หญิงชุดสีเหลืองจะเปิดปากพูด ซูฉิงก็เห็นเธอแล้ว เธอคือคนที่อยู่ริมสระน้ำในวันนั้น เป็นคนที่ นั่งอยู่บนที่เท้าแขนของเชียวจิ่งเท้า ชื่อฉุนเอ๋อร์ ไม่คิด ว่าเธอจะจำตัวเองได้ ดูท่าแล้ววันนั้นเธอคงสร้างความ ประทับใจให้กับพวกเขาไว้มากเป็นแน่

รอยยิ้มดูถูกตัวเองปรากฏขึ้น สมองของซูฉิงคิดหาวิธี ตอบโต้กลับไป แต่ยังไม่ทันที่จะคิดวิธีออกก็กลับโล่งใจ เธอจําเป็นต้องกลัวอะไรล่ะ?

พวกเธอมาตามหาเขียว งเท้า ต้องการตามหาก็เป็น ปัญหาของผู้หญิงของเชียวจิ่งเห้า

ส่วนเธอนั้นไม่ใช่ ความสัมพันธ์ของเธอกับเขียวจิ่งเท้า เป็นแค่ผู้ซื้อกับผู้ขายเท่านั้น

ยิ่งคิดเท่าไร เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าดูถูกตัวเองมากเท่านั้น จ้องมองผู้หญิงที่อยู่ตรงข้ามอย่างสงบ

ส้งจื่อฉิงหลังจากฟังฉุนเอ๋อร์ พูดจบ ก็มองซูฉิงที่ไม่ ได้ปฏิเสธอะไร จึงตัดสินใจได้ว่าซูฉิงเป็นนางจิ้งจอก น้อยที่มาล่อลวงเชียวจิ่งเห้า ทันใดนั้นสีหน้าก็เยือกเย็น ลง พูดกับซูฉิงด้วยน้ำเสียงรุนแรง “ที่คุณชายเชียวมา ยุ่งเกี่ยวเธอเขาก็แค่เล่นๆ เท่านั้นแหละ เธออย่าได้คิด ฝันไปว่าจะสามารถพัฒนาความสัมพันธ์กับคุณชาย เชียวได้ คุณชายเชียวเป็นของฉันส้งจื่อฉิง”

เมื่อได้ยินชื่อส้งจื่อฉิง ซูฉิงก็จำได้ว่าเมื่อคืนเชียวจิ่ง เห้าเคยเอ่ยถึงชื่อนี้ แท้จริงแล้วเธอเป็นน้องสาวของเดน มนุษย์อย่างสั่งหมิง เมื่อมองอย่างละเอียด ก็พบว่ามีส่วนคล้ายกันอยู่มากทีเดียว

ซูฉิงมองเธออย่างใจเย็น รอให้เธอพูด ไม่ตอบ ไม่ สนใจ ทำเพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างสงบ การเมินเฉย และไม่สนใจของเธอ ยิ่งทำให้ส่งจื่อฉิงถลึงตามอง และ ทนไม่ไหวจนยกฝ่ามือขึ้นตบออกไป

เธอลงมือไวกว่าที่เธอคิด แต่ทว่าก็ยังมีคนที่ไวยิ่งกว่าเธอ

ส้งจื่อฉิงที่อยู่ข้างหน้าห่างไปไม่กี่ก้าว มือของเธอยัง ไม่ทันได้ยกขึ้น แต่ก็โดนซูฉิงจับไว้ แล้วหลังมือขวาก็ ตบเข้าที่หน้าของส้งจื่อฉิงอย่างจัง ปากก็พูดว่า “ตบนี้ สำหรับพี่ชายของเธอ”