ตอนที่ 9 ทั้งหมดนี้คือเกมที่เขาตั้งไว้

ชีพจรของซูฉิงทั้งหมดนั้นสั่นอยู่ที่ลำคอ ในใจคิด เพียงว่าจะทํายังไงถึงจะหนีออกจากห้องนี้ได้ เพียงแค่ สามารถหนีออกไปได้ เธอก็จะปลอดภัย

เธอจ้องมองไปที่การเคลื่อนไหวของสั่งหมิง และเมื่อ เห็นว่าเขาเดินมาข้างหน้า เธอก็รีบคว้าของต่างๆที่อยู่ รอบตัว นโยนไปทางเขา แต่สั่งหมิงก็สามารถ—— หลบได้

เธอคำนวณระยะห่างในใจ ในขณะที่หลบสั่งหมิงอยู่ ภายใต้โคมไฟ เธออดทนจากความเจ็บปวดที่เท้า จาก นั้นก็วิ่งไปที่อีกฝั่งของเตียง และเห็นว่ามือของเธอนั้นอีก นิดก็จะจับลูกบิดประตูไว้ได้แล้ว แต่กลับถูกดึงหัวจาก ด้านหลัง

“ นังโสเภณี คิดจะหนีหรอ ? ! รอให้ฉันเล่นเบ่อก่อน เถอะค่อยว่ากัน ! ”

ซูฉิงรู้สึกมึนหัว และก็ถูกจับโยนลงบนเตียง จากนั้น เธอก็ถูกเขากดทับไว้แล้ว

ปล่อยฉัน ! อย่ามาโดนตัวฉัน ! ” ซูฉิงพยายาม ดิ้นรน สองขาก็ถีบไปที่เขาอย่างไม่หยุด อยากจะเตะ เขาให้ออกไป แต่ว่าแรงของผู้ชายนั้นมากกว่า เธอถูก เขาจับไว้ไม่หลุด

ซูฉิงรู้สึกเพียงว่าหัวใจทั้งหมดของเธอกำลังจะจมลงเธอจะถูกไอ้สารเลวนี้ทำลายจริงๆหรอ ? !

ไม่มีทาง !

เธอยอมตาย ดีกว่าถูกเขาทำอะไรโดยไม่เต็มใจ !

ซูฉิงหันหัวไปและคิดที่จะกัดแขนของสั่งหมิง แต่เขา กลับรู้ตัวก่อนแล้ว จึงถอดเนกไทของตัวเองแล้วยัดลง ไปที่ปากของซูฉิง จากนั้นก็ผูกปมไว้ที่ข้างหลังหัวของ เธอ “ นังโสเภณี ยังคิดจะกัดฉันอีก ! กัดสิ ! เธอลองกัด อีกทีดู ! ”

สั่งหมิงกดร่างของซูฉิงไว้ใต้เขา จากนั้นก็ตบเข้าที่ เธออีกครั้ง ครั้งนี้ทำให้ดวงตาของซูฉิงงั้นแดงก่ำ เธอ ไม่เคยต้องได้รับความอัปยศอดสูเพียงนี้ ถึงแม้ว่าจะ ยากจน ถึงแม้ว่าจะลำบากขนาดไหน เธอก็ยังคงเป็น เจ้าหญิงตัวน้อยที่ยายรัก

เธอพยายามกลั้นน้ำตา ไม่ให้มันไหลออกมา ถึงแม้ว่า ปากจะถูกมัดไว้ แต่เธอก็ยังมีแขนมีขา เธอยังพยายาม ไม่หยุด ที่จะผลักสั่งหมิงออกไป

ทันใดนั้น เมื่อได้ยินเสียงของเสื้อผ้าที่ฉีกขาด ซูฉิงก็ รู้สึกเย็นวูบที่หน้าอก เธอตัวแข็งทื่อในทันที สั่งหมิงฉีก เสื้อผ้าของเธอขาดออกแล้ว

ทันทีที่ชุดชั้นในสีเหลืองสดใสนั้นถูกเปิดเผย ทำให้ ดวงตาของสั่งหมิงกะพริบเป็นประกาย จากนั้นก็พูดขึ้น อย่างหยาบคายว่า “ มันดีจริงๆแบบนี้ รูปร่างแบบนี้มันชวนให้ผู้ชายอยากลองจริงๆ

หลังจากพูดจบ เขาก็ก้มหัวลง และลูบไล้ไปบนไหล่ และร่างกายของซูฉิงอย่างไม่หยุดหย่อน

ความอับอายและความเจ็บปวดนี้ทำให้ซูฉิงนั้นสั่นไป ทั้งตัว ไม่คิดเลย ว่าในที่สุดเธอจะยังทำให้เขาสำเร็จได้ เธอหลับตาลง กัดเนกไทอย่างแรง ราวกับว่ามันเป็นเนื้อ หนังของสั่งหมิง

เธอเกลียด !

เธอเกลียดผู้ชายคนนี้ที่นอนอยู่บนร่างของเธอและทำ สิ่งที่ต้องการ !

เธอต้องยอมรับชะตากรรมจริงๆเหรอ?

สายตาเธอมองไปยังรอบๆ และไปเห็นที่เขี่ยบุหรี่ที่หัว เตียงพอดี เธอคว้ามันมาอย่างไม่ลังเล และตีมันเข้าไป ที่หัวของสั่งหมิง

“ โอ๊ย ——

สั่งหมิงลุกคลานออกจากเธอด้วยความเจ็บปวด เขา ใช้มือลูบไปที่ข้างหลังหัว และเอามาดู ก็พบว่ามันมี เลือดสีแดงสด

ในจังหวะนี้ซูฉิงจึงรีบลุกขึ้น และพยายามคลานไปที่ หัวเตียง มือหนึ่งก็ถือที่เขี่ยบุหรี่ไว้อย่างแน่นหนา อีกมือหนึ่งก็คว้าเสื้อผ้าทีฉีกขาดมาปิดไว้บนหน้าอกของตัว เอง

“ อีโสเภณี ! วันนี้ฉันไม่ได้เธอ ก็ไม่ต้องมาเรียกฉัน ! ”

ทันทีที่เขาพูดจบ ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องเข้ามา จากด้านหลัง

ในตอนที่ทั้งสองกำลังทะเลาะกันนั้น ประตูด้านหลังก็ ถูกคนผลักเข้ามา

ซูฉิงมองดูชายสองคนที่เดินเข้ามาในห้องอย่าง กระวนกระวาย คนที่เดินเข้ามาคนแรกไม่ใช่ใครอื่น เชียวจิ่งเท้า เขาสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีดำ รูปร่างสูงตรง จ้อง มองมา โดยไม่ยิ้ม และไม่สามารถรับรู้ได้ว่าเขากำลัง รู้สึกอะไรในตอนนี้

และผู้ชายที่ตามหลังเขามา ตั้งแต่เข้าห้องมา เขาก็ถือ โทรศัพท์และถ่ายรูปไม่หยุด จึงมีเสียง ‘ คลิ้ก ‘ อย่างต่อ เนื่อง

เชียวจิ่งเห้าเดินไปนั่งที่โซฟาตรงข้ามเตียง มือหนึ่งก็ วางอยู่บนหลังโซฟาอย่างสบายใจ เขาไม่ได้พูดอะไร นั่งอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆ เพียงแต่ดวงตาที่แหลมคมนั้น จ้องมองมาที่คนสองคนบนเตียงอย่างไม่ละสายตา

สั่งหมิงที่กำลังตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่ฉับพลัน หลัง จากที่เขาเห็นสถานการณ์นี้ ก็ใช้มือหนึ่งกุมหัวด้านหลัง ไว้ หายใจเข้าออก และเมื่อเห็นไฟที่กะพริบๆ เขาถึงดูเหมือนว่าจะจําขึ้นได้

* อีโสเก๋ ! นี่กล้าทำกับฉันหรอ ! ” ”

ใบหน้าของสั่งหมิงเต็มไปด้วยความโกรธ เขาก้าวลง จากเตียง มองไปที่เชียวจิ่งเท้าที่นั่งสีหน้าเรียบเฉยอยู่ หน้าเขา