ตอนที่ 3 เพื่อเงิน เธอไม่ขายไม่ได้

ทันทีที่นึกถึงเรื่องนี้ ซูฉิงที่พยายามอดทนมาตลอด ดวงตาของเธอก็ค่อยๆกลายเป็นสีแดง ถึงแม้ว่าเธอจะ ไม่ใช่คนที่หัวโบราณสักเท่าไหร่ แต่เธอไม่เคยคิดเลย ว่าครั้งแรกของตัวเองนั้นจะสับสนมากขนาดนี้..…………

เธอจับไปที่ใบหน้าของเธอ และพยายามบังคับให้ไม่ ร้องไห้ จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นและจัดการกับอารมณ์ของ ตัวเอง เธอกัดริมฝีปากล่าง ในตอนนี้เธอไม่มีเวลาที่จะ มาคิดทบทวน เธอต้องไปโรงพยาบาลเพื่อดูอาการของ ยายเธอก่อน

ซูฉิงกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และล้างทำความ สะอาดเครื่องสําอางทั้งหมดบนใบหน้า จากนั้นก็ออกไป ทันที

สภาพอากาศของสิ้นเดือนกรกฎาคมนั้น แสงอาทิตย์ แผดเผาอย่างร้อนแรง ผู้คนอดไม่ได้ที่แม้แต่จะลอก ผิวออกหนึ่งชั้น แต่ซูฉิงกลับต้องสวมกางเกงขายาว แล้วออกไปข้างนอก เมื่อกี้ตอนที่เธอทำความสะอาด ร่างกาย เธอก็เพิ่งจะพบว่ามันมีรอยฟกช้ำ และแม้แต่ บริเวณที่ลับก็มีรอยแดงและบวมขนาดใหญ่ และรอย แดงบริเวณหน้าอกของเธอมันทำให้เธอนึกถึงเรื่องน่า เกลียดที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เพื่อปกปิดร่องรอยเหล่านี้ เธอ จึงทำได้เพียงสวมใส่ชุดยาวเท่านั้น และตอนนี้เธอก็มี เหงื่อออกมากมายที่หน้าผาก

“ ว้า ! ในที่สุดคุณซูของพวกเราก็ปรากฏตัวขึ้นแล้ว นี่ทำไมเพิ่งจะเข้าโรงพยาบาลก็เริ่มไม่เห็นเงาซะแล้ว ? ” ”

ทันทีที่ซูฉิงเดินเข้าประตูห้องพักผู้ป่วยมา เธอก็ได้ยิน เสียงที่บาดคมของผู้หญิงคนหนึ่ง ดูเหมือนจะเป็นเสียง ที่คุ้นเคย แต่ซูฉิงไม่ได้สนใจคำพูดของเธอ เพียงเดิน ตรงไปยังข้างเตียง จากนั้นก็มองไปที่ยายที่ยังคงนอน อยู่บนเตียง

“ ลุงคะ ยายเป็นยังไงบ้าง ? ” ซูฉิงเงยหน้าขึ้นถาม ชายที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างจริงใจ ชายคนนั้นมีสีหน้าที่ดูเป็น กังวล เขาถอนหายใจเฮือกหนึ่ง จากนั้นก็ตอบกลับมาว่า ยังเป็นแบบนั้นแหละ เมื่อกี้หมอเพิ่งมาดู ฉิงเอ๋อร์ ลอง ถามแม่ดูซิว่ายืมเงินมาได้หรือยัง ? ”

ชายคนนั้นมองดูไปที่หน้าของซูฉิงอย่างมีความหวัง ซู ฉิงเม้มปาก ไม่ได้ตอบอะไร จากนั้นผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ นั้นก็พูดขึ้นด้วยสีหน้าที่ดูถูกเหยียดหยามว่า “ แม่เธอ นี่ แต่งงานใหม่ตั้งกี่ปีแล้ว ยังจะหวังว่าเธอจะสามารถ หาเงินมาได้ ก็คงไม่ต้องให้พวกเราเลี้ยงผู้หญิงโง่คนนี้ มาหลายปีขนาดนี้หรอก ! ”

ซูฉิงรู้สึกอายและก้มหน้าลงเล็กน้อย เธอจับมือของ ยายไว้ จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ต่ำว่า “ ลุงไม่ต้อง ห่วง เรื่องเงินฉันจะหาวิธีแก้ปัญหา ”

“ ผู้หญิงตัวเล็กๆโง่ๆอย่างเธอ จะสามารถทำอะไร ได้ ? ! นอกจากออกไปขายตัวนะ ! ” สีหน้าของป้านั้น รุนแรงขึ้น คำที่พูดออกมานั้นก็แย่มากเช่นกัน
สีหน้าของซูฉิงเปลี่ยนเป็นซีดในทันทีด้วยคำพูดจาก ป้าของเธอ สองมือที่จับมือยายอยู่นั้นก็เริ่มสั่น สองวัน มานี้เธอต้องอดทนเป็นอย่างมากกับผู้ชายที่ลวนลาม เธอ ก็เพื่อที่จะหาเงินมาจ่ายค่ารักษาให้ยาย เธอเลยไม่ ลังเลเลยที่จะออกไปดื่มด้วยกัน แต่ผลคือ เงินก็ไม่ได้ แล้วยังต้องเสียร่างกายไปอีก

“ พอแล้ว เธอพูดน้อยๆหน่อยก็ได้ ” เมื่อเห็นว่าสีหน้า ของซูฉิงนั้นไม่ค่อยดี ลุงก็อดไม่ได้ที่จะต้องพูดกับป้า แต่ใครจะไปรู้ ว่ามันจะไปกระตุ้นให้ผู้หญิงที่คุ้นชินกับ การวางท่าที่บ้านมาโดยตลอด “ ซูเจิ้นเหอ คุณกล้าดียัง ไง มาดุด่าว่าฉัน คุณไม่อยากอยู่แล้วใช่ไหม ?

ป้าพูดไปพร้อมกับเอามือข่วนไปที่หน้าของลุง ลุงไม่ กล้าที่จะตอบกลับ ทําได้เพียงไปแอบข้างหลัง และ ร้องขอความช่วยเหลืออยู่ไม่หยุด

ซูฉิงทนไม่ได้ที่จะทำให้ลุงลำบากอีก เธอจึงตะโกนขึ้น มาเสียงดังว่า “ พอได้แล้ว ! อย่ารบกวนยายอีกแล้ว ลุง เรื่องเงินไม่ต้องห่วง ฉันจะต้องหาวิธีแก้ไขมันให้ได้ ”

พูดจบ ซูฉิงก็เดินออกจากห้องไปโดยไม่ได้หันกลับมา มอง

ยืนอยู่ที่หน้าประตูของบาร์เย่เซ่อ ซูฉิงเงยหน้าขึ้นมอง ตัวอักษรใหญ่สีทองที่อยู่กลางท้องฟ้า ด้วยความรู้สึกที่ สับสน ไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้เธอเพิ่งจะหนีออกไปจากที่ นี่ แต่ตอนนี้กลับกลับมาที่นี้ใหม่อีกรอบ ช่างบ้าจริงๆ