บทที่ 11 คำไหนคำนั้น

กู้หมิงจวิ้นมองดูร่างที่ซูบผอมของเธอจากทางด้าน หลัง กระทั่งเห็นเธอเดินเข้าไปในตึกนั้น คิ้วดำเข้มก็เริ่ม ขมวด

เธอทำงานอยู่ที่นั่น

ในวงการทุกคนต่างก็รู้กันดีว่าเฉิงซือหมินนั้นลามก ขนาดไหน ลูกน้องเลขาผู้หญิงในบริษัทต้องหนีไปให้ พ้นจากเงื้อมมือของเขาทั้งนั้น

ยัยโง่เอ้ย เขาควรจะพูดว่าเธอใสซื่อเกินไปหรือโง่กัน แน่ดี

เสิ่นเสี่ยวซี เดี๋ยวเอาสัญญาฉบับนี้ไปให้ที่เทควันโดให้ ประธานหยิ่นเซ็นซะเข้าใจไหม

สัญญาฉบับหนึ่งถูกทิ้งลงบนโต๊ะ แต่ยังไม่ทันจะ ปฏิเสธหัวหน้าก็เดินจากไปแล้ว

เสิ่นเสี่ยวซีมองดูสัญญาฉบับนั้นอย่างเศร้าสร้อย เธอ กัดฟันข่มใจเอาไว้ “ทำไมฉันต้องทำทุกเรื่องเลย”

วันทั้งวัน เสี่ยวซีรู้สึกได้อย่างเดียวเลยคือเหนื่อย เหนื่อยจนแทบจะอ้วกออกมาอยู่แล้ว

คนพวกนี้คิดว่าจ้างเธอเอาไว้ทำงานที่ต้องใช้แรง ตอน นี้เรื่องที่เอาสัญญาไปส่งยังต้องเป็นเธอที่ทำ
เสี่ยวซีเดินออกมาจากที่ทำงานก็รู้สึกได้ว่าอากาศร้อน อบอ้าวมากเหมือนฝนกำลังจะตกใหญ่

ที่เทควันโด มีคนอยู่ไม่เท่าไหร่ ตอนแรกยามก็จะไม่ ให้เธอเข้าไป แต่เมื่อเธอบอกว่ามีสัญญามาจะให้เซ็น เขาถึงปล่อยให้เธอเข้ามา

ณ โรงซ้อม

หยิ่นหานสวมใส่ชุดเทควันโด้ แต่ว่าศีรษะก็ยังโพกผ้า พันแผลอยู่แต่ก็ไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับหน้าตาอัน หล่อเหลาของเขา

มานี่สิ

เขาชี้ไปที่ชายที่ผอมแห้งแรงน้อย แล้วพูดเสียงเย็น “ออกมาชกกับฉันสักรอบ”

เฉินเฟิง ส่ายหัวอย่างตัวสั่นอีกนิดก็จะร้องไห้ออกมา อยู่แล้ว “ลูกพี่ ยกโทษให้ฉันเถอะ ฉันไม่เอาผู้หญิงใส่รถ ให้พี่จริง ฉันกล้าสาบานได้เลย ถ้าฉันทำจริง ๆ ขอให้ สวรรค์ลงโทษ

“ออกมา”

ความโกรธที่อยู่ในใจแต่ไม่รู้จะปลดปล่อยออกไปยัง ไง ก็ต้องได้รับการระบายสักหน่อย

แต่ผู้ชายไม่กี่คนในที่นี่ ไม่ใช่คู่ต่อสู้เขาสักนิด ใครที่ไม่กลัวตายบอกได้เลยไม่เกินอาทิตย์ก็เข้าโรงพยาบาล แน่

หยิ่นหานเดินเข้าไป ทุกคนก็ถอยหลัง ตอนนี้ บรรยากาศอึมครึมมาก พวกเขาไม่ควรหัวเราะลูกพี่เลย

และในช่วงเวลาสำคัญนั่นเอง

ก็อกๆ

มีคนเคาะประตู

เหมือนมีแม่พระมาโปรดสัตว์ เขากลั้นยิ้มแล้วก็เดินไป เปิดประตู

เขารีบวิ่งไปเปิดประตู เสี่ยวซียิ้ม “ประธานหมิ่น สวัสดี ค่ะ ฉันคือพนักงานของบริษัทอสังหาริมทรัพย์RF นี่ คือ…”

เธอเตรียมสัญญาออกมา เฉินเฟิงรีบห้ามเธอ “รอก่อน ครับ*

เธอไม่เข้าใจ เฉินเฟิงมองไปทางแม่พระแล้วก็ยิ้ม “ผม ไม่ใช่คนที่คุณมาหาหรอก”

เขาพูดแล้วเบี่ยงตัวชี้ไปที่หยิ่นหาน “คุณที่คุณมาหา อยู่โน่น”

เฉินเฟิง หลีกทางแล้วก็ชี้ไปทางหยิ่นหาน
เสิ่นเสี่ยวซีมองตามไปทางที่เขาชี้ สายตาก็ไปปะทะ กับดวงตากลมโตที่มองไปรอบๆอย่างน่ากลัว เสิ่นเสี่ยว ซีอยากจะหมุนตัวแล้วก็วิ่ง แต่ว่าขาของเขาเหมือนกับ ถูกตรึงอยู่กับที่ทำให้แค่ยืนตะลึงอยู่ตรงนั้นมองเขาเดิน เข้ามาที่ละก้าว จนกระทั่งเขามายืนอยู่ตรงหน้าเธอมอง เธออย่างประเมิน

หึ…เจ้านั่น ถึงกับส่งมาเองเลย

เขาถึงกับปวดหัวเลยว่าทำยังไงถึงจะเธอเจอ

เสิ่นเสี่ยวซีกลืนน้ำลาย ในใจก็หวาดกลัวมาก แต่เธอก็ พยายามฝืนยิ้มออกมา “ประธานหมิ่น”

คิ้วของเขาขมวด มองดูใบหน้นั้นที่กำลังพยายามฝืน ยิ้มแล้วเขาเค้นเสียงก็ถามออกไปว่า “เธอนี่ใจกล้าไม่ น้อย ยังกล้ามาหาฉันอีก”

พวกที่อยู่ข้างๆอย่างไม่รู้เรื่องราวก็กำลังรอดู

เสิ่นเสี่ยวซีอยากจะกุดหัวคนจะตายนัก โลกอะไรมัน จะแคบได้ขนาดนี้ ถ้าเธอรู้ว่าประธานหมิ่นคือเขา ต่อให้ ฆ่าเธอให้ตายเธอก็ไม่มีทางมา วันนั้นเธอก็ไม่ได้ตั้งใจ ที่จะทำร้ายเขา ใครจะไปรู้ว่าแค่ที่เขี่ยบุหรี่อันเดียวจะ ทำให้เขาถึงกับน็อคหมดสติไป

กว่าจะได้งานก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เธอบอกตัวเองให้ อดทน
เธอยิ้ม “ประธานหยื่นคะ ฉันคือพนักงานของบริษัท อสังหาริมทรัพย์RFและนี่ก็คือสัญญา”

“โมฆะ”

เขาขัดจังหวะเธอแล้วก็ยิ้มอย่างเย็นชา

เธอเงียบ

โฆฆะเนี่ยนะ เพราะเธอไปฟาดเขา

เสี่ยวซีเก็บความโกรธไว้ในใจ แล้วก็มองเขาอย่างไม่ เชื่อสายตา

“ทำไม ไม่ยอมเหรอ” เขานึกอยากจะเล่นอะไรสนุก เมื่อเห็นท่าทีของเธอ “เธอเล่นเทควันโด้เป็นไหม”

เธอเงียบ

เธอไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรของเขา “ถามทำไม

“ก็ถ้าเธอชนะฉัน ฉันก็จะเซ็นสัญญาให้เธอเลย เรื่องที่ แล้วมาก็ช่างมัน นี่เป็นโอกาสเดียวของเธอแล้วนะ” เขา เองก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะเลือกอะไร

เสี่ยวซีขมวดคิ้ว สีหน้าของชายหนุ่มกำลังบอกกับเธอ ว่า ถ้าไม่ไหวก็ไสหัวไปซะ

แต่เขาไม่รู้ว่าเธอเป็นคนอย่างไร
สัญญาฉบับนี้ไม่ว่ายังไงก็จะต้องเซ็นให้ได้

“ได้ ฉันรับปาก แต่ฉันก็หวังว่าคุณจะคำไหนคำนั้น

ณ โรงซ้อม

ชายหนุ่มหลายคนยืนอยู่รอบๆมองดูคนสองคนอย่าง สนใจ

แต่สองคนยืนห่างกันขนาดนั้น เสิ่นเสี่ยวซีไม่เคยเล่น เทควันโดมาก่อนเลย เธอมองดูอีกฝ่ายที่ดูท่าทางเจน สนาม ใจก็ฝ่อลงไปแล้วครึ่งหนึ่ง

แต่เธอก็ไม่อยากจะตกงาน และก็ไม่อยากโดนเขา

ดูถูก

เธอสูดหายใจเข้า สูดอีกรอบหนึ่งหลังจากนั้นก็พุ่ง

เข้าไป

เธอได้ยินแค่เสียง ปัง

ทุกคนในที่นั่นต่างตกตะลึง คนที่ไม่เคยแพ้ใครอย่าง หยิ่นหาน ต้องมาแพ้ให้กับแม่ไก่อ่อนที่เป็นเพียงผู้หญิง ตัวเล็กๆ น็อคลงที่พื้น