บทที่ 8 ถูกลักพาตัว

เคอยีชิงรู้สึกว่าหมู่นี้เธอโชคดี เถ้าแก่เนี้ยก็ใจดีกับเธอ หรือเพราะว่าพนักงานของบริษัทB.O ไม่ได้ทำให้ร้าน เล็กลําบาก ตรงข้ามยังคงสั่งอาหารคงที่จํานวน 20 ชุด ดังนั้นเถ้าแก่เนี่ยเลยมีความสุขไม่ต้องให้เธอทำงานล่วง เวลา แล้วก็ไม่ต้องจ่ายร้อยหยวนด้วย

ด้วยเหตุนั้น เธอจึงวิ่งหนีกลับตอนเวลาสามทุ่มของทุก วัน

เธอชอบที่จะเดินไปบนถนนเล็กๆอย่างรวดเร็วเดินไป พลางร้องเพลง”ฉันไม่อยากโต”ไปพลาง แต่ตอนนี้เธอ ร้องไปสองสามคำก็ชะงัก หันหลังแล้ววิ่ง เธอไม่โง่ ข้าง หน้าไม่กี่ก้าวมีพวกอันธพาลกลุ่มหนึ่งจ้องเขม็งแล้วมา ทางเธอ ถึงเธอจะไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้โมโหก็ตาม แต่ว่า สายตาของคนกลุ่มนี้ทำให้เธอนึกคำคำหนึ่งออกมาได้: โกย

“หยุดนะ”

อย่างที่คิดเลยเธอเป็นเป้าหมายจริงด้วย หยุดก็บ้า แล้ว เธอรีบวิ่งอย่างรวดเร็ว

เธอวิ่งเหมือนกระต่าย เวลาที่เธอยังเรียนอยู่เธอเข้า ร่วมการวิ่งแข่งระยะไกล แต่ตอนนี้วิ่งหนีนานไปหน่อย แล้ว ระยะห่างกระชั้นใกล้เข้ามา เสียงที่อยู่ด้านหลัง ของเธอคือ ‘หยุด’ ราวกับอยู่ในหูของเธอ ทำให้เธอ ลนลาน
แต่ที่ด้านหลังเธอยังถูกคนจำนวนหนึ่งล้อมขวางไว้ ถูกคนพาตัวไปด้านหน้า มือเชยคางเธอขึ้นมา “หน้าตา ไม่เลวนี่ อีกหน่อยสนใจจะตามพี่ไหม มีพี่คุ้ม เธอไม่ จำเป็นต้องไปทำงานที่ร้านของกินเล่นที่มีกลิ่นฉุนๆนั่น ที่ให้แค่ไม่กี่ร้อยหยวนมันพอเหรอ? แค่จะดื่มกาแฟสัก แก้วยังไม่พอเลย

ความคิดของเธอเปลี่ยนไป เธอเดาว่าใครทำให้คน กลุ่มนี้เจอเธอ ไม่มีทางที่คนอื่นจะทำโดยไม่มีสาเหตุ บนโลกนี้ทุกอย่างมีเหตุและผล เธอนึกได้ทันทีว่าเป็นคู่ หมั้นเซี่ยเฟยหยู่ เธอก้มมองที่ท้องของตนเอง อา เวลา ไม่อำนวยจริงๆ “พี่ชาย ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันไม่ได้ ทำอะไรไม่ดีจริงๆนะ” คนที่มองสถานการณ์ออกคือคน ฉลาดแต่เธอสู้คนอื่นไม่ไหว

คนอื่นมีอยู่จำนวนมาก เธอตัวคนเดียว นอกจากนี้ถึง ตัวต่อตัวเธอก็สู้กลุ่มแก็งค์นี้ไม่ไหว เธอยังพอรู้ตัวใน เรื่องนี้ดี

“งั้นเหรอ? แล้วเธออยากทำไหมล่ะ? เดี๋ยวพี่สอนให้ เอง” ผู้นำกลุ่มแก็งค์พูดริมฝีปากก็ยื่นเข้ามาใกล้ เคอ ยีชิงเบิกตากว้าง เธอได้ยินเสียง “แชะ” ดังจากฝั่งตรง ข้ามมีคนหนึ่งเดินถือกล้องถ่ายรูปมาด้วย คนหนึ่งกำลัง บันทึกวีดีโอ

ผู้หญิงคนนั้นดูดุมาก

จะต้องเป็นเซี่ยเฟยหยู่ เธอต้องถูกฆ่าแน่เลย
เสียงกัดฟันแค้นใจ ฟันบนกับล่างกระทบกัน พุ่งกัด คนอื่นดัง “ผับ” “อ่า…” แล้วฉวยโอกาสที่พวกแก๊งค์ กำลังหวาดกลัว โอกาสตอนที่ทุกคนที่แก็งค์หันไปสนใจ ทางอื่น เธอก็กลับหลังหันวิ่งหนี

แต่เธอก็ยังหนีไม่พ้นเงื้อมมือคนอื่น ตอนที่ถูกจับกลับ มา ครั้งนี้เธอแย่กว่าเดิมมาก

ปากถูกยัดด้วยผ้าขี้ริ้ว มือถูกมัด มีเชือกพันอยู่รอบ คอของเธอ ถูกบางคนลากจูงอย่างน่าสงสาร ถ้าก้มหน้า เชือกก็จะรัดคอเธอแน่น

ต้องตายแน่

น้ำตาไหลทีละหยดๆ เธอเพิ่งจะอายุ18เอง เธอไม่ควร เสียร่างกายเธอไป และไม่อยากถูกคนถ่ายรูปที่ทำให้ ขายหน้า

แต่เธอไร้กำลัง เอาชนะคนเหล่านี้ไม่ได้

เสื้อผ้าถูกถอดออกทีละชิ้น เหลือเพียงชุดชั้นใน

แต่กล้องกับวิดีโอยังคงทำงานอยู่

ในใจคิดอยากตาย เมื่อเห็นว่ามือของพวกผู้ขายจะมา สัมผัสบนผิวของเธอ ขนเธอก็ลุกเป็นหนังไก่ ตัวสั่นเทา ใช่แล้ว ใช่แล้ว มันน่ากลัวจริงๆ

จบแล้ว จบสิ้นแล้ว
ใบหน้าหญิงสาวเต็มด้วยน้ำตา สายน้ำที่มาจากดวงตา ของเธอทําให้เธอมองอะไรไม่ชัด

เซี่ยเฟยหยู่ เขาทำลายเธอ

“ปัง” เธอได้ยินเสียงดังขึ้น ทันใดนั้น ผู้ชายตรงหน้า เธอก็ล้มลงไป ร่างกายอุ่นขึ้นมา มีเสื้อมาคลุมตัวเธอ ไว้ เธอมองอะไรไม่ชัดเจน น้ำตาคลอในดวงตา หูได้ยิน เสียงต่อสู้ดังต่อเนื่อง แต่เธอไม่สน ได้แต่ร้องไห้ และ ร้องไห้อย่างหนัก…