ตอนที่ 11 หย่ากับเขาซะ

ทำไมอยู่ๆเขาถึงกลายเป็นคนแบบนี้ไปนะ เหมือนคน แปลกหน้าสําหรับฉันเลย

ทำกับข้าวให้ฉัน

พอฉันกินอิ่มแล้ว เขาก็เริ่มถอดชุดนอนที่ฉันเพิ่ง เปลี่ยนใหม่

เมื่อคืนนี้ประจําเดือนฉันเพิ่งมา ไม่สามารถทนรับได้ เขาทำให้ฉันตกใจเมื่อเจอเขา ฉันก็จะไปหลบ แต่เขาก็ ไม่ปล่อยฉันไป

หลังจากที่ตื่นมาก็ยังเหมือนเดิม

ฉันกลัวชยรพหาฉันไม่เจอแล้วปล่อยวิดีโอหลุดออก ไปจนทั่ว แต่ว่าคุณธรณ์ห้ามฉันแตะมือถือเลย ตราบใด ที่ฉันจะพูดอะไรสักอย่าง อยากจับมือถือ หรือว่าอยาก ออกไปข้างนอก เขาก็ทำท่าทางเหมือนจะถอดเสื้อผ้าให้ ได้

ฉันตกใจจนแทบไม่กล้าขยับตัว

ฉันนอนหลับแบบไม่ค่อยสนิท เหมือนกลัวอยู่ตลอด เวลา ฉันฝันซ้ำๆอีกถูกทิ้งไว้ในป่าใหญ่ หมาป่ารุมกันกิน เลือดเนื้อของฉัน ฉันกลัวจนหายใจไม่ออก ฉันร้องเรียก แต่คุณธรณ์ ฉันคิดว่าคงมีคนมาช่วยฉัน
หลังจากนั้น ฉันได้ยินเสียงเล็กๆของคุณธรณ์เรียกชื่อ ฉัน ฉันถึงวางใจได้

ในขณะที่ฉันกำลังสะลึมสะลือนั้น ฉันรู้สึกว่าคุณธรณ์ กำลังกอดฉันไว้ กอดแบบอบอุ่นมาก เขาลูบผมฉัน และ นวดผ่อนคลายระหว่างคิ้วฉัน

เขาหอมแก้มฉันเบาๆ ฉันตัวสั่นไปหมด แต่เขาไม่ได้ ทําอะไรนอกจากกอดฉันไว้ แล้วเรียกฉัน “ นานา “

น้อยมากที่เขาจะเรียกชื่อเล่นฉัน ถึงเรียกก็จะเรียก ชื่อเต็ม

ตอนเด็กๆ เขาชอบเรียกฉันแบบไม่ค่อยน่าฟังเท่าไร “ นา เธอ

ฉันไม่รู้ว่าเขาเรียกฉัน นานา แล้วจะรู้สึกยังไง

สายตาและนิสัยของเขาเย็นชาตั้งแต่เด็ก ฉันไม่คิดว่า ในโลกนี้ คนหล่อๆจะเย็นชาได้ขนาดนี้

คุณดารินแม่ของเขาชอบจับมือฉันแล้วพูด “ นานา หนูว่าพี่ธรณ์เขาหล่อมั้ยจ๊ะ ? ”

ตอนนั้นฉันเด็กมาก น่าจะประมาณ6-7ขวบ ก็ได้พยัก หน้าไป แล้วบอกว่าหล่อ

“ งั้นถ้าหนูโตแล้ว เป็นลูกสะไภ้ให้ฉันโอเคมั้ยจ๊ะ “
ฉันในตอนนั้นยังไม่ค่อยเข้าใจนัก กำลังดูคุณธรรคู่ เล่นหมากรุก และเขาได้ทำลายแผงวางหมากรุก เดิน เข้าห้องนอนอย่างโมโห

ฉันยังเด็ก ยังมีความรู้สึกภาคภูมิใจในตนเอง ตอนนั้น ไม่เข้าใจว่าผู้ใหญ่เขาล้อกันเล่น รู้แค่ว่ามีคนไม่ชอบฉัน ฉันก็ไม่หลงตัวเองหรอกนะ

ฉันส่ายหัว แล้วพูดอย่างน่ารังเกียจว่า “ ไม่เอาหรอก ค่ะ เขาไม่น่ารัก ฉันไม่ชอบเขา “

นี่ฉันฝึกเป็นคน ปากอย่างใจอย่าง ตั้งแต่เด็กแล้วเห รอเนี่ย

ฉันตื่นมาในตอนเช้า แต่คุณธรณ์ตื่นเช้ากว่า ฉันรีบลง จากเตียงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า โดยไม่คุยกับเขาสักคำ ชุดที่เขาใส่เมื่อวานกำลังปั่นแห้งเสร็จแล้ว รีดเสร็จแล้ว ด้วย

เขาดูสดใสกว่าฉัน

เขาสามารถพิถีพิถันได้ในทุกสถานการณ์

ฉันไม่อยากยุ่งอะไรแล้ว และไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ฉันจะคิดซะว่าเขาแค่เมา แล้วทำ ไร้สาระก็แค่นั้น

ฉันกับเขา ต่างกันมาก
ฉันไม่สามารถไปเป็นผีเสื้อไฟในกลางคืนได้

ด้วยร่างกายที่เป็นเจ้าของกันและกัน จะยอมรับมันได้ จริงๆเหรอ ?

ฉันคงสามารถทำได้แค่ต่อหน้าเท่านั้น ภายในใจ มัน ก็จะเริ่มเป็นรอยที่ใหญ่ขึ้น อบอวลไปกับรสหวานเปรี้ยว เมื่อนึกถึงชื่อเขา ก็ทำให้ฉันขนลุกซู่ได้ตลอดเวลา

อาจเป็นเขา ผู้ชายคนเดียวที่สัมผัสร่างกายของฉัน และทิ้งร่องรอยไว้จนฉันไม่สามารถลบออกไปได้

ฉันไม่คิดว่าความสัมพันธ์ของเราจะไปได้เร็วขนาดนี้ คิดแล้วก็ปวดใจ

ฉันอาบน้ำเสร็จแล้ว

คุณธรณ์เห็นฉันกำลังเป่าผม ก็เดินเข้ามาเอามือจับ ไดร์เป่าผม แล้วจับผมของฉันขึ้นมาเป่าให้ฉัน

ฉันมองตัวเองในกระจก ไม่ได้มองเขาเลย เขามองผม ฉัน แล้วเป่าให้ฉันอย่างนุ่มนวล

ระหว่างที่เก็บไดร์ เขาพูดกับฉันว่า “ เดี๋ยวฉันจะลา งานให้เธอเอง แล้วก็นัดชยรพออกมา ทำการหย่าซะ “

ฉันพยักหน้าตอบตกลง

หย่าคือหย่าแน่นอน เพราะมันเหมือนตั้งเวลาระเบิดไว้
* ฉันนัดเขาเอง คุณไม่ต้องไปกับฉันหรอก ฉันหัน หลังแล้วเดินออกจากห้องน้ำอย่างเฉยเมย และไม่

แยแส

ฉันเดินออกมาไม่กี่ก้าว เขาก็ตามมาแล้วบอกว่า “ฉัน ไปส่งเธอเอง”