หยุดรักสามีตัวร้าย

ตอนที่2 โดนสวมเขา



ตอนที่2 โดนสวมเขา

ฉันถอยหลังมาก้าวนึง เงยหน้าขึ้นมองเขาอย่าง เหยียดหยาม “ คุณไม่ใช่อยากจะให้ฉันออกไปตัวเปล่า เหรอ? ไงล่ะ? จะใช้ความรุนแรงกับฉัน จะทำให้ฉัน มีแผลเป็น แล้วฉันก็จะแจ้งความเพราะบาดแผลตาม ตัว? คุณจะได้ประโยชน์ไหมนะ?

กำปั้นที่เขาถืออยู่นั้น ยกขึ้นมาครึ่งนึงแล้วก็วางลงไป กระโจนปากสั่น !

ฉันเห็นว่าท่าทีของเขาจะเจ็บปวดกับเรื่องเงินนั้น ความรู้สึกเจ็บปวดใจก็เหมือนจะดีขึ้นเล็กน้อย

เขาไม่คู่ควรกับฉันจริงๆ

อยากจะพึ่งทรัพย์สมบัติของฝ่ายหญิงเพื่อหวังรวย ที่ว่าคุณคือชายชั่วอมตะนี่ยกย่องคุณเลยนะเนี่ย ! ใน สายเลือดของคุณมันมียีนส์ชั่วๆอยู่ใช่มั้ย? คุณต้อง ไปทำหมันนะ ไม่อย่างนั้นอีกหน่อยคุณมีลูก มันจะ สืบทอดพันธุกรรมต่อๆไป ยีนส์ที่น่ารังเกียจของคุณมัน ขยะแขยงมาก!”

ฉันสาปแช่งชยรพอย่างแรง แต่เขากลับไม่กล้า ทำร้ายฉัน เขาได้แต่จ้องหน้าฉันจนตาแดงและด่าฉัน “ ชนา ! เธอมันโสเภณี!

สาบานได้เลยว่า ทักษะการแสดงของเขาเนียนจริงๆ แสดงมาได้จนถึง4ปี
ฉันยืนหยัดกับความแข็งแกร่งของตัวเองมาโดย ตลอด และต้องใช้ความพยายามอย่างมาก ที่จะเดิน ออกจากห้อง โดยที่ไม่ล้มลง

ฉันนั่งครุ่นคิดอยู่ในรถแท็กซี่ ฉันออกมาตัวเปล่าไม่ได้ และฉันก็ไม่อยากลากคุณธรณ์มาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

หรือว่าลาออกดีมั้ย?

แต่ว่าคนที่เรียนแพทย์ทุกคนต่างรู้ดีว่า หลังจบการ ศึกษาในเวลา5ปี การเข้าสู่โรงพยาบาลระดับสาม เป็น เรื่องยากขนาดไหน

และงานนี้คุณพ่อฝากฝังกับคุณธรณ์ให้ช่วยถึงได้มา

ฉันละทิ้งไม่ได้

ฉันกลับมานั่งอยู่ในออฟฟิศของแผนกสูตินรีเวชด้วย หัวใจที่ว่างเปล่า นั่งครุ่นคิดอยู่บนเก้าอี้ ..สมองฉันกำลัง จัดการแยกแยะเรื่องนี้ เอ้ หรือว่าฉันควรแจ้งความดี?

แต่ว่า ถ้าไอ้ชั่วชยรพเอาวิดีโอไปเผยแพร่ให้ทุกคนรู้ จะทำยังไง?

“ คุณหมอชนาอยู่ด้านในมั้ย”

พอฉันได้ยินเสียงเท่านั้นแหละ รีบยืนขึ้นทันที นี่มัน เสียงของคุณจันดา เขาคือแม่ชยรพ กำลังเดินเข้ามาใน ออฟฟิศ
คุณจินดาทาริมฝีปากด้วยลิปสีแดงสด และครั้งหนึ่ง เคยสักขอบตาและคิ้ว ตอนนี้กลายเป็นสีน้ำเงินเข้ม ผม สั้นและหยิกถูกย้อมด้วยสีเหลือง ทั้งตัวแต่งด้วยลาย ดอก มันไม่เข้ากันยังไงไม่รู้ พูดไม่ถูก

เธอเดินมาหาฉันด้วยรอยยิ้ม และพูดเสียงเบาว่า “ถ้า พวกเธอหย่ากันแล้ว เมื่อไรจะโอนบ้านให้ชยรพ? ”

ฉันสะดุ้งเฮือก ! นี่เราได้ตกลงกันแล้วเหรอ? “ทำไม ฉันต้องให้เขา! ”

เธอดูกังวลมาก แต่เสียงก็ยังคงเบา “ ทำไมไม่ควรให้ เขาล่ะ? เขาแต่งงานเป็นลูกเขย ดูแลบ้านจันทยศมาตั้ง กี่ปี แค่บ้านยังไม่พอด้วยซ้ำ? ชีวิตวัยรุ่นของเขาก็หาย ไป”

ฉันจ้องมองแบบตาโต

ฉันเงยหน้าขึ้น และถอนหายใจอย่างดัง!

คนบ้านนี้อยากจะเดินสาย “หน้าด้านและไร้ยางอาย” ใช่มั้ย? ทั้งพ่อทั้งแม่เหมือนกันทั้งบ้านเลย

“ บ้านฉันไม่เคยอยากได้เขาเป็นลูกเขย ! และเรื่อง บ้านหลังนี้ พวกคุณอย่าหวังเลย! “

พอฉันพูดจบ คุณจันดาก็ถลกแขนเสื้อตัวเองขึ้น แล้ว ดึงฉันให้ออกมา “ ฉันให้หน้าเธอแล้ว แต่เธอไม่อยากได้ เอง! ” หลังจากประโยคนี้ เขาก็ใช้ฝ่ามือตบเข้าที่แก้มฉันอย่างแรง !

ตบนี้ฉันไม่ทันระวัง ตามึนเป็นดาวรอบหัวเลย!

เพื่อนร่วมงานก็ตกตะลึงเล็กน้อย !

ฉันถอนหายใจครู่หนึ่ง หลังจากนั้นเลือดในร่างกาย ก็พุ่งเข้าสู่สมองและหัวใจฉันอย่างเร็ว เขามีสิทธิ์อะไร มาตบฉัน? หรือเพียงเพราะพ่อแม่ฉันตายแล้ว ไม่มีใคร ปกป้องฉันได้แล้วงั้นเหรอ?

หากพ่อแม่ฉันรู้ว่าหลังจากที่พวกเขาตายไปแล้ว ฉัน ถูกรังแกให้อับอายขายขี้หน้าแบบนี้ พวกเขาคงตายตา ไม่หลับแน่.. ฉันกัดฟันไว้ แล้วตบสวนกลับไปที่แก้มคุณ จันดาสองที!

ตบนี้ทั้งเร็วและโหดเหี้ยมมาก !

ทั้งออฟฟิศเงียบสนิท เพราะทุกคนต่างก็รู้ว่าคุณจัน ดาเป็นแม่สามีของฉัน และฉันก็เพิ่งตบเพื่อเอาชนะแม่ สามีตัวเอง

คุณจันดาลูบแก้มตัวเองที่เพิ่งโดนฉันตบไป หลังจาก นั้นสักพัก ก็เริ่มด่าฉันเหมือนหมาบ้า!

“ ชนา ! แกมันตอแหลสารเลว! ลูกชายฉันอยู่แดน ไกล ทำงานหาเงินเพื่อหาเลี้ยงครอบครัว ส่วนแกก็อยู่ ข้างนอกแอบไปมีอะไรกับชายอื่น! ทำไมแกไม่ตายอยู่ บนเตียงของชายคนนั้นไปเลยล่ะ ! ทำให้ลูกชายฉันที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ต้องถูกแกสวมเขา ! แก เอาเงินเขาไปเลี้ยงผู้ชายเถื่อนๆ ! สักวันฟ้าจะผ่าหัว แก! “


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ