ตอนที่ 8 ตามมาถึงบ้าน
เอริกาถูกคนที่บ้านโทรตาม พวกเราก็ลากันกลับบ้าน ตัวเอง
ฉันกลับถึงบ้านรู้สึกว่าอ่อนล้าไปทั้งหมด ปิดผ้าม่าน
หน้าต่างทั้งหมด รวมทั้งปิดมือถือด้วย
วันนี้ฉันเจอเรื่องราวมากมาก เหนื่อยมากๆ
นอนก็ไม่ค่อยหลับ เดี๋ยวๆก็ฝัน ในฝันฉันน่าสังเวชมาก ถูกปล่อยไว้กลางเขาในป่า มีสุนัขจรจัดกำลังกัดเนื้อ ต่างๆตามร่างกายฉัน …….
ฉันอยากจะตื่น แต่ฉันไม่สามารถตื่นมาได้ และเหมือน กับว่าคุณธรณ์กำลังตะโกนเรียกฉัน ฉันกำลังจับเสียง นั้น ดิ้นรนและต่อสู้อยากจะหลุดออกจากฝัน……
ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน ในระหว่างที่กำลัง สะลึมสะลือ ฉันก็ได้ยินเสียงกดกริ่งดังขึ้น
ลืมตาขึ้นมามันมืดสนิทไปหมด ฉันลงจากเตียงแล้วใช่ เท้าสะกิดแสงไฟบนพื้น แล้วเดินไปเปิดประตูด้วยเท้า เปล่า ฉันมองจากตาแมวออกไปเจอหน้าคุณธรณ์
ฉันสะบัดหัวแล้วสะบัดอีก นึกว่าเห็นภาพหลอน
คุณธรณ์เคยมาที่นี่แค่ครั้งเดียว คือหลังจากที่พ่อแม่ ฉันเสียชีวิต แล้วหลังจากนั้นก็ไม่เคยโผล่มาเลย แล้วตอนนี้เขามาทําไมกันนะ ?
ฉันมองจากตาแมวออกไปอีกครั้ง
” ปัง ! “ คนด้านนอกทุบประตูเสียงดังมาก “ เปิด ประตู ! ”
เชียยยยยย!
นิสัยของชายคนนี้เปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไร !
ฉันรีบเปิดประตูทันที นี่ฉันคงชินกับการเป็นทาสไป แล้วสินะ เวลาเขาไม่พูดไม่จากับฉัน ฉันก็ไม่กล้าไปกวน เขา ถึงเขาจะดุแค่ไหน ฉันก็ไม่กล้ากวนประสาทเขา อยู่ดี
ที่ฉันติดตามเขาในระหว่างวัน ฉันคงกินหัวใจเสือ เข้าไปสินะ
ทันทีที่เขาเข้ามา ฉันก็ได้แต่กลิ่นเหล้าเต็มไปหมด
สมองของฉันจากที่กำลังเบลอๆ พอได้กลิ่นเหล้าเข้า ไปปุ๊ป ก็สว่างาทันที
ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคุณธรณ์ดื่มหนักขนาดนี้
เขาเดินเข้าบ้านฉันแบบเซไปเซมา เดินตรงไปเปิด ประตูทุกห้อง รวมถึงตู้เสื้อผ้าก็เปิดมาดู เหมือนกำลัง ค้นหาอะไรบางอย่าง
ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่า พฤติกรรมไม่มีมารยาท แบบนี้ จะเกิดขึ้นในตัวของคุณธรณ์
“ คุณธรณ์ ! คุณจะทำอะไร “ ฉันอดไม่ได้ที่จะตะโกน เพื่อให้เขาหยุด
เขายังคงหาต่อไปเรื่อยๆ ในมือเขามีเอกสารฉบับนึง คือ หมายค้น
ในที่สุดฉันและเขาก็กลับไปนั่งอยู่บนโซฟาในห้อง รับแขก ขาที่ยาวเหยียดกับแขนที่วางลงบนพนักพิงของ โซฟา เอียงศรีษะเล็กน้อย แล้วยกสายตาขึ้นมามองที่ ฉัน
เขาในวันนี้ช่างต่างกับที่ผ่านๆมาเหลือเกิน
เมื่อก่อนเขาจะเย็นชา ไม่ใจร้อน ไม่เข้าสังคม ไม่ ละเมิดสิทธิคนอื่น ไม่เป็นแบบวันนี้เลย
พยาบาลและแพทย์หญิงในโรงพยาบาล ต่างก็ชื่น ชอบเขา ชื่นชมเขา แต่ก็ไม่กล้าใกล้ชิดเขา
ในใจของผู้หญิงทุกคนต่างก็มีคุณธรณ์อยู่ในนั้น แต่เขาก็สมควรที่จะอยู่แค่ในใจนั่นแหละ ไม่มีใครกล้า สารภาพ เพราะถ้าถูกปฏิเสธขึ้นมา ความทุกข์นี่แหละ จะเจ็บปวดที่สุด
แม้แต่แพทย์ที่สวยที่สุดในโรงพยาบาล ยังรู้สึกด้อย ค่าเวลาอยู่ต่อหน้าคุณธรณ์เลยด้วย…………..
พวกผู้หญิงใช้ความสัมพันธ์แบบเพื่อนร่วมงาน เพื่อ รักษาโอกาสในการใกล้ชิดคุณธรณ์แบบปกติ
แต่วันนี้หลังจากที่ฉันเจอเขาในห้องน้ำแล้ว รู้สึก เหมือนเขาแปลกๆไป อารมณ์ของเขาเหมือนจะเริ่มมี สีสันมากขึ้น อารมณ์โกรธก็เริ่มเกิดขึ้นในตัวเขาหลาย ต่อหลายครั้ง
หรือเขาจะรู้ว่าคนเมื่อคืนคือฉัน ? เขาจะฆ่าฉันมั้ย ? ทันทีที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมา ฉันก็ตกใจจนถอยไปก้าว นึง
ไม่แปลกที่วันนี้เขาโหดกับฉันมาก
ไม่ใช่จะมาแก้แค้นฉันมั้ง ? ตอนนี้ตามมาฆ่าถึงบ้าน ? “ ทำไมถึงลาออก “ ทันใดนั้นเขาก็ถามก่อน
ฉันเริ่มตื่นเต้น “ ฉันเหนื่อยกับการทำงานในโรง พยาบาล “
“ เดี๋ยวฉันจะคุยกับหัวหน้าแผนกของเธอดู การลา ออกของเธอไม่มีทางได้ส่งไปถึงข้างบนหรอก ! เรื่อง ลาออกเธอหยุดคิดไปได้เลย แล้วฉันจะดูให้ว่างานใน แผนกไหนจะสบายหน่อย ที่เหมาะสมกับเธอ ฉันจะหา ทางย้ายเธอไปเอง “
คนที่ยึดมั่นในคำพูด คำพูดที่อ้วกออกมาก็จะเกี่ยวกับ เงินทองหมด
เวลาโดนคนที่ไม่ค่อยได้สุงสิงด้วย มาก้าวก่ายเรื่อง ส่วนตัวนี่มันไม่ใช่เรื่องน่ายินดีนะ
ในดวงตาที่เข้มงวดของเขา ทำให้ฉันรู้สึกตัวสั่น ไม่ กล้าที่จะต่อต้าน
เขาข้ามคำถามเรื่องลาออกไป แล้วถามถึงชยรพ “ วัน นี้เธอบอกว่ายอมทำตามข้อตกลงของชยรพทุกอย่าง ข้อตกลงอะไร “
“ หย่าแล้วออกจากบ้านตัวเปล่า “ ฉันทำตัวดีมาก เหมือนกับนักเรียนเลย
‘ แค่นี้ ? “
อม
“ ก็ดี ฉันจะได้เปลี่ยนที่อยู่ให้คุณ เอาวิลล่าแบบวิว แม่น้ำเลย “
เขาพูดแบบไม่สะเทือนอะไรเลย ส่วนฉันตัวแข็งทื่อไป หมด
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ