ตอนที่ 13 อย่าคิดว่าผมไม่กล้าทำอะไรคุณที่นี้

ศรัณนั่งบนเก้าอี้อย่างเฉื่อยชา มองมาที่ฉันและทำตัว เจ้าชู้กับผู้หญิงรอบๆตัวเขา หญิงสาวทิ้งตัวลงในอ้อม แขนของเขาด้วยรอยยิ้มที่พราวเสน่ห์

“พี่สาวไม่เข้ามาละ”หญิงสาวในชุดสีเหลืองจับแขน ของศรัณเอาไว้ ยิ้มรับกับคิ้วที่โค้งงามทำให้น่ารักมาก “คุณชายศรัณบอกว่าเหลือแค่เธอแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้น จะไม่เล่นเกมนี้”

“ได้” ฉันยิ้มอย่างรู้สึกตะขิดตะขวง อยากตบปากตัว เองจริงๆ

ศรัณไม่มองฉันเลย ยังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ ที่ข้างกาย ห้อมล้อมไปด้วยสาวๆทุกรูปแบบ ที่ทำให้เขาพึงพอใจ

“พี่สาวปีนี้อายุเท่าไหร่แล้ว ดูเหมือนท่าทางจะไป ฝึกงาน ดีจริงๆ ฉันก็อยากเป็นผู้หญิงที่แข็งแรง แต่อายุ มันคือปัญหาใหญ่ พี่ว่าจริงไหม”

ฉันยิ้มอย่างไม่แสดงความคิดเห็น ฉันรู้ว่าเธอจะบอก ว่าฉันแก่ เยาะเย้ยฉัน

ศรัณจิบไวน์แดงและเหลือบมองฉัน ดูเหมือนจะ ไม่สนใจ “ตามสบายเลย ผู้หญิงจะต้องมีปีที่ดี ที่ เพลิดเพลิน อย่ารอให้แก่ กลัวหน้ากลัวหลัง ความน่า สนใจไม่มีเลย”
แสงไฟแวววาวสลั่วๆส่องผ่านใบหน้าของฉัน ฉันนั่ง อยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน ดูพวกเขาเยาะเย้ยฉันอย่างไม่ สนใจ

เพียงแต่ บนแขนของฉันกลับปรากฏเส้นเอ็นขึ้นมา ฉันแสร้งทำว่าฉันไม่สนใจ

“พวกเรามาเล่นเกมกัน ใครแพ้ต้องแก้ผ้าดีไหม” ศรัณ

หัวเราะออกมา เขาหรี่ตามอง

“ไม่รู้ว่าผู้อาวุโสของเราจะกล้าหรือไม่กล้า

ฉันกำมือตัวเองแน่น ไม่แสดงสีหน้าอาการใดๆ พระเจ้ารู้ว่าฉันต้องการที่จะลุกขึ้นและเดินออกไป

“มีคนบอกว่า เธอกล้าเล่น”ศรัณยิ้มอย่างเย็นชา

“ได้” ฉันตอบรับทันที

เหล่าหญิงงามต่างโห่ร้อง “ชนะแล้วได้อะไรคะ”

“คืนนี้จะอยู่เป็นเพื่อนเธอ” ศรัณยกชุดของสาวสวย ขึ้น สาวสวยก็ร้องทันที “คุณชายศรัณคุณนี้ร้ายจริงๆ”

ฉันนั่งอยู่ตรงนี้ด้วยสมองที่ว่างเปล่า เหมือนกับว่าจะ ไม่สามารถพิจารณาอะไรได้เลย ศรัณในแบบนี้ฉันไม่ เคยเจอ บางทีเขาที่เป็นแบบนี้อาจเป็นตัวตนจริงๆของ เขา เมื่อก่อนเขาก็เล่นกับผู้หญิงอย่างนี้ เจ้าชู้กับผู้หญิง หลายคน และสุดท้ายก็เลือกผู้หญิงหนึ่งคนไปเล่นที่ห้อง

เขาเป็นเหมือนกับพระราชาที่มีสามวังหกสวน และฉัน ก็แค่หนึ่งในนั้น บางทีความสัมพันธ์ตั้งแต่เริ่มระหว่างเรา ก็เป็นแบบนั้น มันก็แค่ฉันพูดมันออกมาแล้ว

ฉันเป็นพวกหลงตัวเองจริงๆ คิดว่าตัวเองจะไม่เหมือน กัน คิดว่าความรักของเราก่อนหน้านี้ แต่พวกเขากำลัง ต่อยหน้าคุณภาวินีเธอคิดมากไปแล้ว

คนสามคนเริ่มเป่ายิงฉุบแล้ว ฉันนั่งอยู่ที่นี่กับความ อับอายอย่างไร้หัวใจ

“พี่สาวล่ะ”สาวสวยพูดขึ้นอย่างร้อนใจ “ตั้งใจหน่อย”

ฉันเริ่มหันกลับไปมอง ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือไม่บังเอิญที่ หันไปจ้องตาของศรัณพอดี ในสายตาของเขาล้วนแต่ ตลกเยาะเย้ยฉัน

ฉันมีปัญหาในการเล่นเกม ออกหิน ออกผ้า ก็แพ้แล้ว แพ้อีก ถอดเสื้อผ้าทีละชิ้นทีละชิ้น

ไม่มีวิญญาณ ไม่มีความคิด ฉันไม่รู้ว่าฉันกำลังทำ อะไร เหมือนการกระทำของเครื่องจักรกล

“โว้ว พี่สาววันนี้พี่แพ้แน่

พวกเขากำลังเชียร์
ฉันมองไปที่พวกเธอ ไม่รู้ว่าพวกเธอกำลังทำอะไร ทำไมถึงได้ดีใจขนาดนี้

ตอนนี้ท่อนบนของฉันมีแค่บราอยู่ตัวเดียว

“คืนนี้คุณชายศรัณคือของฉันแล้ว”หญิงสาวในชุดสื เหลืองพูดออกมาอย่างตื่นเต้น

“ปั๊ก” เสียงดังขึ้น ไม่รู้ว่ามีอะไรบางอย่างตกลงมาบน

ฉันตื่นขึ้นมาทันที

แก้วในมือของศรัณแตก ถูกเขาบดมันด้วยตัวเอง เศษ กระจกที่ติดอยู่ในมือ เลือดสดไหลนอง

“คุณชายศรัณ ว้าย คุณเป็นอะไร” พวกเธอตกใจร้อง ออกมา ฉันมองไปยังนิ้วที่เลือดไหลไม่หยุดของเขา จึง รีบเอากระดาษชำระออกมาจากกระเป๋า

“นี้คุณทำอะไร เลือดออกหมดแล้ว” ฉันมองเขาอย่าง ปวดใจ ฉันอยากจะช่วยเขาหยิบกระดาษมาพันแผลให้ เขา

ศรัณมองฉันอย่างเย็นชา “ภาวินี คุณมีหัวใจไหม”

มือของฉันสั่นเทา เงยหน้าอย่างตกใจ มองไปทาง ดวงตาของเขา
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยข้อกล่าวหาและความ เกลียดชังที่มีต่อฉัน

ฉันไม่รู้ว่าทำไม

“ศรัณ คุณบาดเจ็บแล้วไปโรงพยาบาลเถอะ” ฉันก้ม หน้าพลางพูด

ฉันกลัวที่จะสบตากับเขา ฉันมักจะรู้สึกว่าฉันไม่ สามารถเข้าใจสายตาของเขา ทุกครั้งที่ฉันเองที่เป็นคน วิ่งหนีไป ฉันตกใจมากกับสีหน้าของเขา

“คุณชายศรัณ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม อยากให้ฉัน พาไปโรงพยาบาลไหม”

สาวสวยที่นั่งงุนงงอยู่ข้างๆมองมาที่พวกเรา

“ศรัณไปโรงพยาบาลเถอะ”ฉันขอร้องเขา แผลของ เขายังคงเปื้อนเลือดที่ไม่สามารถกดได้ ฉันรีบหยิบ กระดาษชำระมาทีละแผ่นทีละแผ่น แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้

“คุณพูดมา คุณมีหัวใจไหม” ศรัณแกะนิ้วของฉันทีละ นิ้ว ออกจากมือที่บาดเจ็บ เขามองดูฉันอย่างโหดเหี้ยม มือใหญ่จับมือของฉันและฉันไม่สามารถขยับมือได้

จู่ๆอารมณ์ก็ดิ่งลง “ศรัณคุณจะทำอะไร เรื่องระหว่าง เราไม่ใช่ว่าพูดกันเข้าใจแล้วเหรอ ฉันจะอยู่กับคุณ ตลอดแล้วฉันผิดอะไร คุณอยากเล่นอะไรก็เล่น อย่างนี้ ทุกคนก็มีความสุขไม่ดีเหรอ ทำไมคุณถึงถามฉันแบบนั้น ทําไม”

ฉันตะโกนอย่างบ้าคลั่ง ผิวเปลือยสั่นด้วยความหนาว เมื่อสัมผัสกับอากาศ

“ด้วยเหตุผลอะไรนะเหรอ คุณถามว่าทำไม” ดวงตา ของศรัณเหมือนใบมีดเย็นเฉียบ ที่บาดลึกลงในผิวของ ฉัน ทุกตารางนิ้วของผิวดูเหมือนจะเจ็บปวดขึ้นมา

“คุณชายศรัณคุณโกรธทำไม พวกเรา………. “สาวสวย หวาดกลัวขึ้นมา

ศรัณหันกลับไปตอบอย่างฉุนเฉียว “ไสหัวไป

“ศรัณคุณคุยกันด้วยเหตุผลหน่อยได้ไหม” ฉันกำลังโกรธ

เขาหันกลับมา เขาจ้องมองฉันนิ่งๆ “อย่าคิดว่าผมจะ ไม่กล้าทำอะไรคุณที่นี้นะ