ตอนที่ 5 นอกจากดูได้ยังสามารถกินได้

ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายจึงหดตัวถอยไปนิดๆ แต่ที่นี่ก็เป็นมุมอยู่ แล้ว ฉันไม่สามารถหลบหนีได้อีก

นอกหน้าต่างรถ มีรถคันหนึ่งแล่นผ่านไป ไฟรถที่แวบผ่านไป ทำให้ฉันได้มองเห็นตาของอนุสิทธิ์พอดี

นั่นเป็นสายตาที่ราวกับตอนที่หมาป่าเห็นเหยื่อ

ฉันมองเขาอย่างหวาดกลัว มองดูใบหน้าเขายิ่งเข้าใกล้ฉัน เข้ามา……

“ทิพย์สุดา คิดไม่ถึงเลยหน้าอกเธอสมบูรณ์ขนาดนี้”เขาพูดอยู่ ข้างๆหูของฉัน

เลือดทั้งตัวหลั่งพรั่งพรูขึ้นบนสมอง ฉันหน้าแดงก่ำจึงอดหัน หน้าไปข้างๆไม่ได้ อยากจะหลบหนีลมหายใจที่ร้อนๆที่พ่นออก มาตอนเขาอ้าปากพูด

หลบหนีลมหายใจที่ร้อนๆนั้นได้ แต่กลับไม่มารถหลบหนีอนุ

สิทธิ์ได้

ทันใดนั้น เขาก็มหัวลงมา ฉันรู้สึกใจหายจนอยากจะกระโดด

ขึ้นมา

“ทิพย์สุดา เธอนอกจากดูได้แล้วยังสามารถดมและกินได้……

ข้างๆหูมีเสียงแหบๆดังขึ้นมา คลุมเครือมาก
ริมฝีปากของเขาไปที่บริเวณไหล่ของฉันอย่างเบาๆ แล้ว ค่อยๆจูบไปยังใต้หู ความรู้สึกอ่อนเพลียที่บอกไม่ถูกจากริม ฝีปากของเขาแทงเข้าใจของฉัน

ฉันลืมหายใจไป ความรู้สึกทุกอย่างล้วนขยับไปตามริมฝีปาก ของเขา ตอนที่จูบดิ่งหูของฉัน เขายังกัดมันเบาๆ ฉันอดที่จะสั่น เทาไม่ได้ ส่งเสียงครางต่ำๆที่เขินอายออกมา มือของข้างอ่อนแอ จนยกไม่ขึ้น

ฉันไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อน การสัมผัสที่ใกล้ชิดที่สุด ระหว่างฉันกับวินัยก็แค่จับมือเท่านั้น ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนเข้า ใกล้ฉันและจูบฉันแบบนี้

ฉันคิดว่าเหล้าที่เพิ่งดื่มเข้าไปคงเกิดผลแล้ว เพราะตอนนี้หัว ฉันรู้สึกมึนงงมาก

“ทิพย์สุดา เช้านี้ที่เธอเข้ามาห้องออฟฟิศฉันก็คิดจะทำแบบนี้ ใช่ไหม เธอใส่เป็นแบบนี้มายั่วยวนฉัน สามีเธอรู้ไหม

จูบของเขาร้อนมาก แม้ลมหายใจก็ลวกผิวหนังไปด้วย แต่น้ำ เสียงของเขากลับเย็นเหมือนน้ำแข็ง

ฉันลืมตาขึ้นโตๆอย่างงุนงง อยากจะมองเขาให้ชัด แต่สมอง ไม่สามารถเข้าใจความที่แฝงอยู่ในคำพูดของเขาเพราะถูกเหล้า ทําให้ชาไป

ในเวลานี้เอง มือใหญ่ของเขาจับที่นุ่มนวลของฉันที่ไม่เคย โดนคนอื่นแตะต้องมาก่อน
ฉันตกใจจนหอบไปเยือกหนึ่ง ก้มหน้ามองดูมือของเขาอีกด บนตัวฉัน แล้วเงยหน้าขึ้นมามองเขาอย่างหวาดผวา ต่อไป มือของเขาขยับไม่หยุด ใจของฉันทั้งดวงราวกับลอยอยู่

บนฟ้า ตึงเครียดมาก อยากจะผลักเขาออกไป แต่ฉันไม่สามารถ ควบคุมร่างกายของตนเอง ไม่รู้แขนที่ยกขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แขวนอยู่บนไหล่ของเขาอย่างไม่มีกำลัง ร่างกายเหมือนโดนแม่ เหล็กซึมซับ ยืดตัวอยากจะเข้าใกล้ชิดเขามากขึ้น……

แต่อนุสิทธิ์กลับไม่ให้ฉันเข้าใกล้ชิดเขา ฟ้าหมุนติ้งไปพัก หนึ่ง ฉันถูกเขากดอยู่ที่นั่งข้างหลัง แล้วสัมผัสตัวฉันอย่าง ละเอียดไปรอบหนึ่ง

ความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อนทำให้ฉันกลัว ฉันเหมือนตกในฝัน กรีดร้อง ร่ำไห้ ขอร้องให้เขาปล่อยฉัน และยังขอร้องให้เขาอย่า ปล่อยมือไปด้วย

ในเคะที่คับแคบ ฉันได้ยินเสียงที่ไม่เป็นของตนเอง ทั้งเร่งรี บทั้งเรียราด แถมมีกลิ่นอายของผู้ชาย

ทันใดนั้น ฉันถูกลากขึ้นมา ลืมตาขึ้น ใบหน้าของอนุสิทธิ์ที่ ปรากฏในม่านตาของฉัน ใบหน้านั้นดุร้าย ดวงตาแดงก่ำ

“ทิพย์สุดา ถ้าฉันจําไม่ผิด สามีของเธอเป็นวินัยที่อยู่แผนก บุคคลใช่ไหม เธอเสียสละตนเองแบบนี้ เพื่อให้ฉันเลื่อนตำแหน่ง เพิ่มเงินเดือนให้เข้าหรื

ฉันมองเขาอย่างงุนงง ทุกอักษรที่เขาพูดออกมาฉันได้ยินชัด แต่พอประกอบขึ้นมา ฉันกลับฟัง ไม่รู้เรื่อง
เขาพูดดุร้ายขึ้นมาอย่างกะทันหัน แม้เธอจะมองฉันแบบนี้

ฉันก็เอาเธอหรอก เพราะผู้หญิงที่แต่งงานแล้วล้วน

หมด

สกปรกหร

ฉันหน้ามองตนเองด้วยใต้สำนึก ร่างกายที่เปลือยเหมือนน้ำเย็นถึงหนึ่งสาดลงจากหัวทำให้ฉันตื่นจากงุนงง หายไปตั้งแต่ไหน แล้วฉันนั่งที่รักของ

เขาตั้งแต่เมื่อไหร่

ฉันตื่นตระหนกจนกรีดร้อง มือปิดหน้าเอาไว้ จากอนุสิทธิ์ คว้าเสื้อคลุมอาบน้ำ ตัวข้างๆอย่าง หวาดกลัว

ฉันมองอนุสิทธิ์ดื่มออกไปนอกหน้าต่างรถอย่างไร้อารมณ์เธอจะลงรถ ไหน”

คืนฉันตกตะลึงจนเหนื่อยล้าไปหมด ในใจมีแค่ความเดียว

“ฉันอยากกลับบ้าน…ฉันอยากกลับบ้าน…..ฮือๆๆ

ฉันป้องปากและร้องไห้กลับไปข้างของวินัย

อนุสิทธิ์เปิดแผ่นต้านและกำชับให้คุณขับรถ ที่ของบ้านฉัน

เมื่อถึงชั้นล่างของบ้านฉัน ฉันกำลังจะลงรถ แต่เขากลับดึงฉัน เอาไว้ กดฉันไปที่พนักพิง ทิพย์สุดา เธอกลับไปด้วยสภาพแบบนี้ สามีเธอจะว่าเธอทำเรื่องไม่สำเร็จหรือจะถอดเสื้อเธอทั้งหมดแล้ว ตรวจเช็คว่าเธอออกนอกเขารึยัง”

เขาเข้าใกล้ฉันมาก ตอนพูด กลิ่นเหล้าก็พ่นไปหน้าฉัน ฉันรู้สึก หน้าร้อนไปนิด ไม่กล้าสบตากับเขา เลยหันไปข้างหนึ่ง ท่าน ประธานอนุสิทธิ์ ท่านคงเข้าใจผิดสักอย่างไปแล้ว ฉัน…….

คําอธิบายของฉันชะงักอย่างกะทันหัน แล้วมองเขาด้วยสีหน้า ซีดเผือด

ดวงตาเขาดำมืดราวกับหมึก ไม่มีเคลื่อนไหวใดๆ เหมือน บ่อน้ำลึกที่นิ่งๆ อยากจะท่วมนองฉัน

“อย่า อย่านะ” ฉันขอร้องเขา อยากยื่นมือไปกลั้นมือของเขา แต่เขาแค่ใช้มือข้างหนึ่งก็จับข้อมือทั้งสองของฉันอย่างง่าย ตาย มืออีกข้างหนึ่ง ยื่นเข้าเสื้อคลุมอาบน้ำของฉันไปแล้ว ในที่ที่ ไม่มีใครเห็น บุกเข้าไปร่างของฉัน