บทที่ 21 กินกระต่ายลดดีกรี

ฝีเท้าของหลินเถาเขาค่อยๆหยุดลงตรงหน้าห้องห้องหนึ่งที่มี เสียงประหลาดดังออกมา เธอแนบหูเข้าไปใกล้อย่างประหลาด ใจ จนในที่สุดก็ได้รู้ว่ามันคือเสียงอะไร

บ้าเอ้ย ข้างในมีถ่ายทอดสดนนา เสียงครางของหญิงสาวคน นั้นน่าหลงใหลสุดๆ เสียงสูงต่ำสลับกันไป ฟังจนแม้แต่หลินเถา เยายังรู้สึกใจเต้นแรงเลย ส่วนเสียงของผู้ชายหุ้มหนาแน่นมี กำลัง บางทีก็จะส่งเสียงหายใจอย่างสบายออกมา

“อือ……ฉันร้อนจังเลย……..เสียงของหญิงสาวพราวไปด้วย เสน่ห์ พลางลากเสียงยาวออดอ้อน

“ร้อนหรือ งั้นฉันช่วยเธอถอดเสียงของชายหนุ่มดึงออกมา

ทำให้หลินเถาเยาหัวใจกระตุกขึ้น

หลินเถาเขากำลังคิดว่าไม่ควรแอบฟังเพราะมันเสียมารยาท ขณะที่เธอคิดจะจากไปนั้น ทว่าๆเสียงของผู้หญิงคนนั้นกลับได้ ทําให้เธอเกิดความสงสัยขึ้นมา

“คนบ้า……..ไมฉันต้องถอดคนเดียวด้วย คุณมันร้าย

จริงๆ….

เอ๋ ทำไมเสียงนี้คุ้นจัง หลินเถาเยารู้สึกแปลกใจ เหมือนเคย ได้ยินที่ไหนมาก่อน และสุดท้ายความคิดที่จากไปของเธอก็ถูก ความสงสัยเข้ามาแทนที่ทันที เธอค่อยๆดันประตูบานหนึ่งออก
สภาพภายในห้องไม่สามารถใช้คำว่าสวยงามได้เลย

ทันทีที่สายตาของหลินเถาเยากวาดไปเห็นใบหน้าของหญิง สาวคนนั้น สมองของเธอถึงกลับสตั๊นท์ไปเลย เธอ เธอ เธอ เธอ…เธอคือสวีหวั่นหรูตาราสาวที่โด่งดังที่สุดในขณะนี้ไม่ใช่ หรือ คุณพระ นึกไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าคนที่ในเวลาปกติสง่างามและ สดใสขณะนั้น ในเวลาส่วนตัวกลับเปิดเผยขณะนี้ นี่คือห้อง ประชุมนะ อดใจรอไม่ไหวขณะนั้นเลยหรือ

หลินเถาเยาเห็นไม่ค่อยชัด เธออยากเห็น ให้ชัดกว่านี้ เพราะ ไม่ใช่ว่าใครก็จะสามารถเห็นดาราได้ เธอสาบานได้ว่าเธอแค่ อยากจะเห็นศิลปินในดวงใจของเธอเท่านั้น ไม่ใช่การแอบดู เรื่องอย่างว่าของคนอื่น

แต่ว่า ในฐานะคนเดือด ก็จําเป็นต้องยืนยันในความเดือด ของตนเอง ดังนั้น หลินเถาเยาจึงได้ยืนยันให้เห็นอย่างไม่ให้ทุก คนผิดหวัง เพราะเธอได้ล้มคะมเข้าไปในห้องโดยไม่ทันระวังตัว แถมยังล้มไปกองกลับพื้นเสียงดังลั่นด้วย

ด้วยเหตุนี้จึงได้มีคำกล่าวว่าเป็นคนอย่าโลภมาก ทั้งๆที่ได้ เห็นแล้วแท้ๆ แต่ยังอยากเห็นให้ชัดกว่าอีก จึงได้เอนกายเข้าไป ข้างในเรื่อยๆ ร่างกายไปด้านหน้า แต่เท้ายังอยู่ที่เดิม ในทาง ฟิสิกส์ หากน้ำหนักทุ่มไปด้านหน้า ผลที่จะตามมาเราต่างทราบ กันดี

หากเรื่องนี้รู้ถึงหูถังหน่วนเวย เธอต้องดึงหูหลินเถาเยาไว้ และ ตะคอกว่า”หลินเถาเยา วิชาฟิสิกส์ของเธอคงเป็นครูคณิตศาสตร์
เสียงที่ดังลั่นขึ้นนั้น ทำให้หนุ่มสาวที่กำลังปลุกปล้ำกันอย่าง เมามันอยู่บนโต๊ะหมดอารมณ์ทันที สวีหวั่นหรูสบถออกมาเสียง หนึ่ง ก่อนจะรีบดึงกระโปรงตัวเองลงมาปิดท่อนล่างที่เปลือยอยู่ พลางรีบหมุนตัวหลบอย่างหวาดกลัว ในฐานะดาราที่เป็นบุคคล สาธารณะ สิ่งที่กลัวที่สุดก็คือการถูกพวกปาปารัสซี่เจอเรื่องส่วน ตัว และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องบนเตียง

ทว่าฝ่ายผู้ชายกลับสงบนิ่งมาก ไม่ได้หยิบเสื้อมาสวมใส่ เขา เองก็หมุนตัวมาเช่นกัน เมื่อเห็นบุคคลที่กองอยู่บนพื้น ก็ชักสีหน้า ขึ้นทันที”หลินเถาเยา เธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร

เมื่อหลินเถาเขาได้ยินเสียงก็รีบเงยหน้าขึ้น หน้าเสียไม่แพ้

ไอ้บ้าเอ้ย ชาติที่แล้วเธอติดหนี้อะไรไอ้หมอนี่หรือไงนะ ทำไม ไปไหนก็เจอเขา และที่สำคัญทุกครั้งที่เจอก็อยู่ในสภาพหลุดลุ่ย แบบนี้ตลอด ครั้งแรกที่เจอ พวกเธอขึ้นเตียงกันเลย ครั้งที่สอง เขารูดซิปกางเกงต่อหน้าเธออย่างหน้านิ่ง และครั้งนี้ ถูกเธอ ทำลายการพลอดรักของพวกเขา การขัดจังหวะการทำเรื่องอย่าง ว่าของคนอื่นมันต้องถูกฟ้าผ่านะ

ถึงแม้ว่าเธอจะชอบมองหนุ่มหล่อและหุ่นของหนุ่มหล่อ แต่ก็ไม่ ได้หมายความว่าเธอไม่มีขีดจำกัด ผู้ชายที่เย่อหยิ่งทำตัวเหนือ คนอื่นแถมยังขยันขยายพันธุ์ไปทั่วอย่างนั้น ต่อให้เป็นรุ่นที่เธอ ชอบที่สุด เธอก็…..ไม่สนใจหรอก….
“เธอออกไปก่อน” ช่างซิวอบอกสวีหวั่นหรูที่อยู่ด้านหลัง น้ำ เสียงเยือกเย็น ราวกับเมื่อกี้พวกเขาไม่ได้มีอะไรกัน

สวีหวั่นหรูเหมือนต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทว่าเมื่อ เห็นสีหน้าของช่างซิวจื้อ เธอก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก ได้แต่รีบจัด ระเบียบกระโปรงตัวเองและเดินตรงไปยังประตูทันที ขณะที่เดิน ผ่านหลินเถาเขาที่ยังกองอยู่บนพื้น เธอถลึงตาใส่หลินเถาเขาที่ หนึ่ง เอ่ยขู่เสียงทุ้ม ฉันขอเตือนเธอนะ ถ้าเธอกล้าพูดเรื่องวันนี้ ออกไปแม้แต่คําเดียว เธอตายแน่”

หลินเถาเขาพยักหน้าระรัวราวกับลูกไก่จิกข้าวสาร เสียงประตู ที่ถูกกระแทกปิดอย่างแรงดังขึ้นเบื้องหลังหลินเถาเยา เธอจึง ค่อยวางใจลงหน่อย หลังจากที่สวีหวั่นหรูจากไปแล้ว เธอจึงเพิ่ง นึกได้ว่า เมื่อกี้…..เขากำลังเธออย่างนั้นหรือ เมื่อสายตา อำมหิตคู่นั้นเป็นของสวีหวั่นหรูจริงๆ หรือ เธอเป็นดาราสาวที่ได้ ชื่อว่าบริสุทธิ์เรียบร้อยที่สุดไม่ใช่หรือ

หลินเถาเขามีคำถามมากมายเกิดขึ้นในใจแต่ก็ไม่ได้รับคำ ตอบ

“เธอยังจะอยู่บนพื้นอีกนั้นไหม” เสียงเยาะเย้ยดังเข้ามาในหู หลินเถาเยา เธอจึงเพิ่งรู้สึกตัวว่าตนยังกองอยู่บนพื้นอย่างซื่อ ออยู่

รีบลุกขึ้นจากพื้นอย่างกระฉับกระเฉง เธอหลุบตาลง ไม่กล้า แม้แต่จะมองช่างซิวจื่อด้วยซ้ำ เอ่ยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราวกับ แมวน้อย เอ่อ…ฉันไปก่อนนะ”
ถ้าตอนนี้ยังไม่รีบออกไป เธอก็โง่นะ

ขณะที่เธอเพิ่งจะเปิดประตูออกเพียงนิดเดียว แรงมหาศาล หนึ่งก็ได้ดันประตูปิดลงอีกครั้ง หลินเถาเขาก็สัมผัสได้ว่าด้าน หลังของเธอมีฮอร์โมนส์แรงกล้าของผู้ชายถาโถมเข้ามา หลิน เถาเยาถูกแขนของช่างซิวอกอดรัดไว้อย่าแน่น

มีลมหายใจอุ่นๆกระทบลงบนศีรษะของเธอ”ว่าไง ทำลายเรื่อง สนุกๆของฉันแล้วคิดจะหนีงั้นหรือ

หลินเถาเยาแทบอยากจะร้องไห้ เธอไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นา อยู่ๆ ใครจะไปแอบดูคนอื่นทำเรื่องอย่างว่ากันล่ะ ไม่ใช่พวก โรคจิตสักหน่อย อีกอย่างมันมีอะไรน่าแอบดูล่ะ

“เอ่อประธานช่างฉันแค่บังเอิญเดินผ่านเท่านั้นเอง” ศีรษะของ หลินเถาเยาพึงประตูไว้ แทบไม่กล้าลืมตาขึ้นมาด้วยซ้ำ คุณพระ ผู้ชายคนนี้น่ากลัวเหลือเกิน

ท่อนบนที่เปลือยเปล่าของช่างซิวจือ กดทับหลินเถาเอาไว้แน่น บอกตามตรงนะ ตั้งแต่คราวนั้นที่ได้เธอไปคืนหนึ่ง หลังจากนั้นก็ มักจะรู้สึกว่าผู้หญิงคนอื่นขาดอะไรบางอย่างไป ไม่ได้ทำให้เขา รู้สึกตื่นเต้นเท่าไหร่ และในตอนนี้ เลือดทั่วร่างของเขาต่างร้อง ตะโกนว่า ให้กดทับผู้หญิงคนนี้ลงไปใต้ร่าง

เขาเอนกายลงไปเล็กน้อย ลมหายใจที่พ่นออกมาของเขา กระทบลงบนแก้มหลินเถาเยาราวกับสายลม น้ำเสียงของเขาทั้ง ทุ่มและน่าดึงดูด แต่ เหยื่อของฉันถูกเธอทำให้ตกใจจนหนีไป แล้ว”อันที่จริงช่วงนี้เขากำลังบำเพ็ญศีลบำรุงร่างกายอยู่ แต่นึกไม่ถึงว่าสวีหวั่นหรูคนนั้นกลับมาส่งถึงที่ด้วยตัวเอง ถ้าเขาไม่รับ ไว้ก็ต้องเสียมารยาทสิ

หลินเถาเยาตัวสั่นเทาไปหมด เพราะไม่ว่าอย่างไร เขาก็คือคน แรกที่ร่างกายนี้เคยผ่าน จึงได้มีปฏิกิริยาบางอย่างต่อเขาตาม สัญชาตญาณมั้ง

“เหยื่อหนีไปแล้วก็ล่าอีกได้ อย่าไปกินกระต่ายอะไรพวกนั้น เชียวนะ มันจะลดดีกรีของตัวเองลง นายว่า ใช่ไหม” น้ำเสียงก ล้าๆกลัวๆของหลินเถาเยาน่ารักสุดๆไปเลย

ช่างซิวจื้อหัวเราะเสียงทุ้มขึ้นมา เสียงของเขาไพเราะราวกับ สายลม ครั้งที่แล้วเคยกินกระต่ายไปครั้งหนึ่ง รู้สึกว่ารสชาติไม่ เลวเลย ครั้งนี้ก็เลยอยากลองชิมอีก

หลินเถาเยาตกใจ”อุ๊บ” ทันทีที่เงยหน้าขึ้น ก็ถูกช่างซิวจื้อประ กบปากไว้ทันที

ฝีมือการจูบของเขาเก่งกาจมาก บดขยี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จูบจน หลินเถาเยาหายใจไม่ทัน

“อืม….” หลินเถาเยาคิดจะขัดขืนตามสัญชาตญาณ แต่ทว่า แขนทั้งสองข้างของเธอกลับถูกเขารวบไว้แน่น ออกแรงไม่ขึ้น เลย

เธอตะลึงงัน แววตาอันดุดันของชายหนุ่มทำให้เธอทั้งหวาด กลัวทั้งสั่นเทา ครั้งที่แล้วที่เสียตัวไปเพราะไม่มีทางเลือก แต่ครั้ง นี้ทำไมเธอต้องถวายตัวให้เขาด้วยล่ะ
เมื่อคิดได้เช่นนี้ หลินเถาเขาก็กัดเข้าที่ริมฝีปากของช่างซิว ออย่างจังที่หนึ่ง ช่างซิวจื่อเจ็บจนต้องคายออก

“นี่ถือเป็นการท้าทายไหม” นิ้วมือที่เรียวยาวของช่างซิวจื่อเช็ด คราบเลือดบนริมฝีปากออก ท่าทางเซ็กซี่เย้ายวนสุดๆ

หลินเถาเยาดวงหน้าแดงก่ำไปหมด ไม่รู้ว่าเพราะถูกจูบหรือ เพราะโมโห ท้าทายกับผีสิ คุณเป็นพวกซาดิสม์หรือเปล่าฉันไม่รู้ แต่ฉันไม่ใช่แน่ๆ อยู่ๆมากัดริมฝีปากท้าทายคุณ คุณคิดว่าฉัน เป็นโรคจิตหรือไง”

ช่างซิวจื่อแววตาเจ้าเล่ห์ เขาคิดอะไรบางอย่างขึ้นมา เอ่ยเสียง ทุ้มครั้งนี้เธอต้องการเท่าไหร่”

“ว่าไงนะ” หลินเถาเยาเบิกตากว้าง สีหน้ายิ่งแดงขึ้นไปอีก ทีนี้ เธอโมโหขึ้นมาแล้วจริงๆ “นายคิดว่าฉันขายตัวหรือไง”

ช่างซิว อ าเยือกเย็น หรือว่าไม่ใช่ ครั้งที่แล้วในงานเลี้ยง

เต้นรํา เธอได้ตีราคาตนเองเอง” หลินเถาเยาถึงกับพูดไม่ออก ตอนนั้น…..ตอนนั้นเป็น

สถานการณ์ฉุกเฉิน….ไม่นับ….

นัยน์ตานุ่มลึกของช่างซิวอลุกวาว หายใจเร็วขึ้นเรื่อยๆ เขา ก้าวเข้าไปกดทับหลินเถาเยาไว้ เอ่ยเสียงทุ้มข้างหูเธอครั้งนี้ฉัน ก็เป็นสถานการณ์ฉุกเฉิน ว่ามา ตกลงต้องการเท่าไหร่

หลินเถาเยายังคงมึนงง จนกระทั่งช่างซิวจื่อเอาอะไรบางอย่าง มาดันเธอไว้ราวกับแสดงอำนาจ เธอจึงเพิ่งเข้าใจว่าสถานการณ์ฉุกเฉินที่เขาว่าคืออะไร

เธอโมโหสุดๆ ใช้หัวเข่าศอกเข้าบนอวัยวะกลางเรือนร่างของ เขาที่ตั้งตระหง่านไว้นั้น ตะโกนด่า “ไอ้โรคจิต”

ถือโอกาสตอนที่ช่างซิวจื่อเจ็บจนพูดอะไรไม่ออก เธอก็ได้ โอกาสวิ่งออกไปทันที ทิ้งไว้เพียงผู้ที่เป็นถึงประธานบริษัทเจ็บ ปวดจนต้องงอตัวไว้ พูดอะไรไม่ออก บ้าซิบ นี่เธอไม่รู้หรือไงว่า ในเวลาแบบนี้ถ้าผู้ชายได้รับแรงกระแทกจากภายนอก อาจขัน ไม่ขึ้นตลอดชีวิตก็เป็นได้

หลินเถาเยาเธอตายแน่

ช่างซิว อฉีกหลินเถาเยาออกเป็นชิ้นๆ ในใจนับครั้งไม่ถ้วน แล้ว จนเมื่อเห็นประวัติส่วนตัวของเธอที่ตกอยู่บนพื้นจึงหยุด พฤติกรรมปัญญาอ่อนลง เขาหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมา หลัง จากที่ได้ดูประวัติของเธอ ก็ผุดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นบนมุมปาก นัยน์ตานุ่มลึกคู่นั้นเป็นประกายลุกวาว ราวกับเหยี่ยวที่พบเหยื่อ

เข้า

สมัครเป็นเลขาประธานบริษัท..

หี หลินเถาเยา เห็นที เรื่องสนุกๆกำลังจะมาเยือนเธอแล้วล่ะ

หลินเถาเยาที่วิ่งลงไปอย่างรีบร้อนไม่ได้ไปเข้าร่วมสัมภาษณ์ งานด้วยซ้ำ เธอกลับบ้านทันที เพราะไม่ว่าอย่างไร คิดจะแย่งงาน ท่ามกลางคนมากความสามารถมากมายขนาดนี้ เธอช่างไม่ เจียมกะลาหัวเลยจริงๆ แม้ว่าตำแหน่งนั้นเป็นตำแหน่งที่เธอ ใฝ่ฝันมากก็ตาม ไม่สิ ต้องบอกว่าเงินเดือนนั้นเป็นเงินเดือนที่เธอใฝ่ฝัน

เพราะตอนนี้เพิ่งใช้หนีไป เงินสํารองก็ไม่มี และเธอก็เรียนจบ มาได้ปีหนึ่งแล้ว ยังหางานทำไม่ได้ มันจึงทำให้เธอจําเป็น ต้องหางานที่มั่นคงให้ได้อย่างเร็วที่สุดมาเลี้ยงครอบครัว มิเช่น นั้นพวกเธอสามคนพ่อแม่ลูกต้องแย่แน่ๆ

ตอนมหาลัยสาขาที่เธอเรียนคือสาขาการเงินและเลขานุการ เพราะอาชีพเลขาเป็นอาชีพที่เธอชอบที่สุด แต่ถังหน่วนเวยได้ พูดไว้ตั้งแต่ตอนเรียนจบแล้ว ว่าบริษัทไหนจะรับคนที่สามารถ แนบเอกสารกลับหัว และแม้แต่ตารางการประชุมของเจ้านาย จดผิดได้ นอกเสียจากเจ้านายคนนั้นจะชอบหลินเถาเยา หาก เป็นเช่นนี้จริงๆ ถังหน่วนเวยจะสงสัยในสายตาและรสนิยมของ เจ้านายคนนั้นมาก เหมือนอย่างที่เธอสงสัยในตัวซุนโสง

ขณะที่หลินเถาเขากำลังกลับบ้าน ก็พบกงหมู่ที่มาส่งถึงหน่วน เวยกลับบ้านพอดี รถสปอร์ตสีแดงสดสะดุดตาสุดๆ ในเขตที่พัก ของพวกเธอ โดยเฉพาะผู้ชายที่อยู่บนที่นั่งคนขับ ใบหน้าหล่อ เหล่านั้นทำให้ผู้ที่ผ่านไปมาต่างพามองตาละห้อยอย่างละสายตา ไม่ได้ กงหมู่เห็นสายตาแบบนี้จนชินและเห็นเป็นเรื่องปกติไปแล้ว แต่เหมือนว่าถึงหน่วนเวยกลับไม่ชินเสียเลย