บทที่ 11 ดูดีที่สุดในบรรดาหนุ่มหล่อ

เห็นได้ชัดว่าซุนโสงไม่ได้คาดคิดว่าหลินเถาเขาจะพูดเงินเรื่อง กับเขาในเวลานี้ เขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และคิดถึงเงินสดที่เพิ่ง ถอนออกมาก่อนที่จะไปงานเลี้ยง ดังนั้นเขาจึงหยิบจากกระเป๋า สูทด้านในของเขา และขว้างมันอย่างดุเดือดไปที่หน้าของหลิน เถาเอา “เฮ้อ เอาเงินของเธอไป! ตอนแรกผมคิดว่าจะนอนกับ คุณก่อนถึงค่อยมอบมันให้คุณ แต่ตอนนี้ผมคิดว่าคุณสกปรก แล้ว คงไม่รบกวนคุณแล้วล่ะ!! ฮ่าฮ่าฮ่า!” เสียงหัวเราะอย่าง ชัยชนะดังทั่วทั้งห้องโถง ทำให้ทุกคนขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว

พฤติกรรมนี้ ดูเหมือนหยาบคายไปบ้าง แต่ใครจะกล้าออก หน้าช่วยผู้หญิงหน้าเงินที่ไม่รู้จักด้วย? และยิ่งไปกว่านั้น เธอก็ไม่ ได้ระมัดระวังกริยาและคำพูดของตัวเองด้วย หาเรื่องใส่ตัว เปล่าๆ

เมื่อปีกเงินถูกโยนลงบนใบหน้าของหลินเถาเขาทำเอาเธอ รู้สึกเจ็บ เธอกัดริมฝีปากล่างจนห้อเลือด ทั่วทั้งร่างแข็งทื่ออยู่ตรง นั้นอยู่เป็นเวลานาน ดูเหมือนว่ารอบๆ ตัวเธอจะช้าลงมา เงิน ค่อยๆ ตกลงทีละใบๆ

เธอต้องการเงินพวกนี้ แม้ว่ามันจะแลกกับศักดิ์ศรีของตัวเอง แม้ว่าจะทำให้เธอรู้สึกไม่ดี แต่เธอก็ต้องการมัน

พฤติกรรมของหลินเถาเขาทำให้ทุกคนในที่นั้นถอนหายใจ ออกมา พวกเขาไม่อาจจินตนาการได้ว่า ภายใต้คำสบประมาทดังกล่าว เธอก็ยังสามารถเก็บเงินนั้นได้อย่างเรียบนิ่ง ไม่มีความ ละอายสักนิดเลยเหรอ?!

ผู้คนระดับสูงเหล่านั้นล้อมรอบหลินเถาเยา ราวกับว่าพวกเขา กำลังดูสัตว์หายากอย่างไรอย่างนั้น และพูดกล่าวว่าเธอไปต่างๆ นานา ไม่ว่าจะเป็นคำพูดที่ไม่น่าฟัง คำพูดตำหนิ ล้วนเข้าไปในหู ของหลินเถาเยา และสิ่งที่เธอสามารถทำได้ก็คือท่าเหมือนกับว่า ไม่ได้ยินมัน มีเพียงใบหน้าเล็กๆ นั้น ที่เต็มไปด้วยน้ำตา เพื่อ บอกกับคนอื่นว่าเธอก็รู้สึกเสียใจเหมือนกัน

โทรศัพท์ในกระเป๋าของหลินเถาเยาดังขึ้น เสียงเรียกเข้าดัง กล่าวเป็น “จีเซียงสามเปา” ทำให้ช่างซิวซื้อมีความรู้สึกอยากจะ พังกำแพง หลินเถาเยาดึงโทรศัพท์ออกมาด้วยความหวาดกลัว หลังจากเห็นผู้โทรบนโทรศัพท์ เธอหยุดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกดปุ่มรับ โดยไม่รอให้อีกฝ่ายพูดขึ้น หลินเถาเขาก็พูดและร้องออกมา “เวยเวย ช่วยฉันด้วย………

ถังหน่วนเวยกำลังทานอาหารกับแฟนของเธอ เดิมทีเธออยาก จะบอกกับหลินเถาเยาว่าไม่ต้องล็อกประตูในคืนนี้ เพราะเธอไม่ ได้นำกุญแจมา แต่เมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ของหลินเถาเยา เธอก็ ไม่ทันได้พูดอะไร ก่อนจะรับถามที่อยู่ และรีบหยิบกระเป๋าออกไป โดยไม่มีแม้แต่บอกกล่าวกับแฟนของเธอ

หลังจากวางสายโทรศัพท์ หลินเถาเยาเริ่มเก็บเงินและร้องไห้ อีกครั้ง สิ่งที่น่าเศร้าเหล่านี้ ทำให้ช่างซิวจื่อรู้สึกทั้งลำบากใจและ คําพองใจ
ผู้หญิงที่อยู่รอบตัวเขาเกือบทั้งหมดแสดงออกอย่างเงียบๆ ว่า อยากจะได้เงิน บ้านและรถยนต์ แต่สำหรับหลินเถาเยา แสดงออกอย่างชัดเจนว่าอยากได้เงินยังน้อยเกินไป ที่สำคัญคือ ต่อหน้าผู้คนจํานวนมากต่างหาก ถ้าเป็นคนอื่น พวกเขาจะเลือกที่ จะแสดงออกถึงความยุติธรรมหรือความโกรธ และโยนเงินคืน พูดได้เลยว่า หลินเถาเขาทำให้ช่างซิวจื่อต้องมองเธอใหม่อีก ครั้ง

กงหมู่ที่ไม่รู้ว่ามาอยู่ข้างๆ ของช่างซิวซื้อเมื่อไร ก่อนจะชนแขน เขาเล็กน้อยและพูดว่า “เฮ้ ครั้งนี้นายไม่ทำเหมือนวีรบุรุษช่วย สาวงามอีกเหรอ?”

ช่างซิวจื่อมองไปที่เขา “เป็นวีรบุรุษมากเกินจนอยากจะ อาเจียนแล้ว นอกจากนั้นสาวงามนี้ก็ไม่ใช่อาหารของฉัน”

“Isee เมื่อครู่นี้นายได้ประเมินเกี่ยวกับสัดส่วนของเธอแล้ว

แต่ไม่ได้ดูหน้า” กงหมู่พยักหน้าเห็นด้วย

“นายช่วยไตร่ตรองคำพูดที่ไม่ได้คุณค่าเหล่านี้ในสมองของ

นายก่อนได้ไหมแล้วค่อยพูดออกมา?” ช่างซิวซื้อกล่าวว่าเพื่อน ของเขา “คำพูดเหล่านี้นายไตร่ตรองแล้วใช่ไหมถึงพูดออกมา? ฉันก็

แค่พูดย้ำอีกครั้งเท่านั้น”

ช่างซิวจื้อยิ้มอย่างมีเลศนัย “คุณชายสามบ้านกงฉันเพิ่งพบว่า นายและน้องสาวของฉันมีรสนิยมที่คล้ายกัน นายสนใจที่จะดื่ม ชากับน้องสาวของฉันในช่วงนี้ไหม อย่างใกล้ชิด?”
สีหน้าของกงหมู่เปลี่ยนไปทันที และพูดว่า “ประธานช่าง ท่าน เป็นถึงคนใหญ่คงไม่คิดเล็กคิดน้อยกับคนเล็กๆ ท่านเป็นถึงคน ใหญ่คนโต คงยกโทษให้คนต่ำต้อยอย่างผม ผมปากมากไปเอง ครับ ผมจะไม่ปรากฏต่อหน้าท่านอีก ผมสัญญาว่าจะให้ท่านไม่ อารมณ์เสียอีกครับ

หลังจากพูดจบ กงหยู่ก็หลบลี้หนีหายทันที เมื่อคุณซูหาน ปรากฏตัว จะมีใครกว่าพูดอะไรอีก กงหยถูก ทานหลอกจน เกือบจะต้องเข้าโรงพยาบาลจิตเวช แน่นอนว่าต้องหลีกหนีไป จากเธอ

“หยุดก่อน” ช่างซิวจื่อพูดออกมาสองคำอย่างช้าๆ รอยยิ้มที่ หาได้ยากของเขาปรากฏขึ้น

กงหย่รู้ว่าเขากำลัง โชคร้าย

ในตอนที่บนพื้นยังเหลือเงินอีกหนึ่งใบ มือของหลินเถาเยาถูก เหยียบย่ำด้วยเท้าของใครคนหนึ่ง เธอไม่ได้เงยหน้าขึ้น แล้วพูด ว่า “คุณผู้ชายคะ โปรดยกเท้าขึ้นด้วยค่ะ คุณเหยียบมือของฉัน อยู่”

แชมเปญในมือของช่างซิวจื้อนั้นสั่นเล็กน้อย

เท้าของซุนโสงไม่ได้ขยับออกไป เขาแค่ก้มตัวลงและถ่ายน้ำ หนักทั้งหมดไปยังเท้าของเขา “หลินเถาเยา ผมไม่คิดว่าคุณจะ ชอบเงินขนาดนี้เลย ถ้ารู้อย่างนี้ผมคงให้เงินคุณก่อน เพราะถึง อย่างไรในท้ายที่สุดถ้าผมบอกให้คุณทำอะไรคุณก็จะทำให้ ไหม?”
ซุนโสงทำเช่นนั้น เพียงแค่ต้องการให้หลินเถาเยาได้รับความ ดูถูกภายใต้ดวงตาของทุกสายตา แม้ว่าหลินเถาเขากำลังร้องไห้ และทำเหมือนไม่เป็นอะไร แต่ก็ยังคงเก็บเงินทั้งหมดอยู่ดี

“ข้อตกลงของเราคือฉันต้องไปงานเลี้ยงกับคุณและขึ้นเตียง กับคุณหนึ่งครั้ง คุณถึงจะให้เงินกับฉัน หรือคุณมีข้อเรียกร้อง อย่างอื่นอีกเหรอคะ?”

“แล้วคุณรู้อะไรไหม ว่าการขึ้นเตียงมีข้อเรียกร้องอื่นๆ มากมาย?” เสียงของซุนโสงพูดออกมาอย่างแสดงความ ต้องการ

“ฉันไม่รู้” หลินเถาเยาตอบอย่างราบเรียบ

“ถ้าอย่างนั้นคุณอยากจะขึ้นเตียงกับผมไหม แล้วผมจะสอน คุณเอง?” พูดตามตรง เขาต้องการลิ้มรสของเด็กผู้หญิงคนนี้ จริงๆ ถ้าเขารู้ก่อนหน้านี้ เขาคงไม่ใช้อารมณ์จนเสียเรื่อง ตอนนี้ เขาจึงต้องเสียเงินอีกครั้ง

คราวนี้หลินเถาเยาไม่ได้ก้มศีรษะเพื่อตอบคำถาม แต่เงยหน้า ขึ้น ตากลมเหมือนกวางน้อยนั่นจ้องมองที่ซุนโสง และตอบอย่าง เฉียบขาด “ไม่อยากค่ะ ฉันมีเงินเพียงพอแล้ว”

ซุนโสงรู้สึกไม่พอใจ และบีบหน้าของหลินเถาเยาด้วยมือที่มี ไขมันของเขา “เฮ้อ คนแบบคุณยังจะหน้าเงินได้อีกเหรอ?”

“ประธานซุน ทำไมคุณถึงเล่นกับเด็กผู้หญิงคนนี้ไม่เลิก ลด สถานะของคุณมากเกินไปรึเปล่า” เสียงเบาๆ ดังขึ้นเหนือศีรษะ ดวงตาของหลินเถาเขามองไป และเห็นใบหน้าที่หล่อเกินคำบรรยาย

ผมทองโดนเด่นน้อยไปกว่าความหล่อนั้น ใบหน้าคม และดวงตาสุนัขจิ้งจอกคู่นั้น คุณสมบัติบนใบหน้าสมบูรณ์แบบ ราวกับเป็นงานศิลปะที่สร้างขึ้นโดยเจ้า อย่างไร้ติ ข้าง ซ้ายของเขาใส่ต่างหูเพชร ส่องแสงประกายภายใต้แสงคริสตัล ในห้องโถง เขาความไม่ธรรมดา

ให้ตายเถอะ ดีที่สุดในบรรดาหนุ่มหล่อ หลินเขาสถานการณ์อยากจะตะครุบที่ร่างนั้น พูดเสียงอะไร มองหนุ่มหล่อเป็นหนึ่งนั้น และนี่เหมือนกับถังหน่วน เวยแน่นอนว่าหัวใจเล็กๆ ที่บริสุทธิ์ของเธอยังคงเป็นของพี่เสิ่นสี