บทที่9 ซูซานที่น่ากลัวยิ่งกว่าปีศาจ

เพิ่งพูดจบประโยคหลินเถาเขาก็เดินออกมาจากด้านในหลัง จัดการเสื้อผ้าเสร็จ มือข้างหนึ่งจับผ้าที่หน้าอก พยายามทำให้ชุด ที่ดีไซน์มาค่อนข้างต่ำกว่าหน้าอกดูไม่โป๊จนเกินไป อีกมือหนึ่งก็ ยื่นเสื้อสูทคืนให้ช่างซิวจื่อ หลินเถาเขาไม่ได้สังเกตบรรยากาศ แปลกๆรอบตัวแม้แต่น้อย พูดออกไปอย่างเป็นธรรมชาติว่า “ประธานช่าง เสื้อคุณค่ะ เมื่อกี้ขอบคุณมากๆนะคะ

ช่างซิวจื่อแทบอยากจะลากหลินเถาเยาจอมซื่อบื้อกลับเข้าไป ในห้องน้ำหญิงอีกรอบแล้วดีสักที แต่เขาก็อดทนไว้รับเสื้อสูทคืน มาอย่างสุภาพรอยยิ้มที่สามารถเป็นรอยยิ้มมาตรฐานให้แก่ สากลได้แต้มบนใบหน้า “เหมือนง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือครับ”

กงหมองหน้าช่างซิวจือ ใช้สายตาถามเขา: รสนิยมนายที่มี เอกลักษณ์แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ชอบปลดปล่อยในห้องน้ำหญิง

ช่างซิวจื่อสบตาตอบกลับ: ทำความสะอาดสมองนายซะบ้าง

นะ ฉันยังไม่ได้น่ารังเกียจขนาดนั้น

กงหยู่หรี่สายตามอง: ไม่ ไม่ นายมันคนอนาจารยิ่งกว่านี้เสีย อีก

สายตาของช่างซิวจื่อคล้ายมีมีดพุ่งออกมาแล้วพุ่งไปยังหัวใจ ของกงหยู่

หลินเถาเยาแม้ไม่เข้าใจว่าสถานการณ์ตรงหน้าเกิดอะไรขึ้นแต่ไม่ช้าเธอก็รู้สึกได้ว่าทั้งคู่กำลังทำสงครามกันผ่านสายตา

“เอ่อ โทษนะคะ คือว่าตาของพวกคุณเป็นอะไรรึเปล่า? ทำไม รู้สึกว่ามันไม่ปกติเลย” หลินเถาเยาผู้มีจิตวิญญาณแห่งการช่วย เหลือคนอื่นถามอย่างห่วงใย

ช่างซิวจื่อและกงหมู่ละลายตาออกจากกัน รู้สึกได้ว่าบนศีรษะ มีนกกาบินผ่านไป เห็นได้ชัดว่าหลินเถาเยากับพวกเขาคุยกัน คนละภาษา

“คุณผู้หญิงที่น่ารักครับ สายตาของผมกับเขาไม่ได้มีปัญหา อะไรหรอก เมื่อวานซืนพวกเราเพิ่งตรวจสายตากันมา ทั้งสอง ข้างคือหนึ่งจุดห้า” กงหมู่ยิ้มให้ เป็นยิ้มที่ดูไร้พิษสง

“อ้อ ค่ะ” หลินเถาเยาพยักหน้ารับคำอยู่พักใหญ่ ถามอย่างคน ซื่อๆ “แต่ว่านี่มันเกี่ยวอะไรกับฉันงั้นเหรอคะ?”

คราวนี้ช่างซิวจื่อแทบไม่อยากจะกรอกตาโดยไม่คำนึงถึงภาพ ลักษณ์แสนสุภาพของตัวเองอีก ส่วน กงหมู่นั้นเขากลับกลั้น หัวเราะไม่ไหวจนต้องหันตัวไปหัวเราะกับกำแพง ผู้หญิงคนนี้ มัน… น่ารักเกินไปแล้ว! ท่าทางน่ารักใสๆเป็นธรรมชาติมันทำให้ คนรู้สึกอยากสักที

“ไม่เกี่ยวกับคุณ งั้นเชิญคุณไปได้แล้ว คุณหลิน” ช่างซิวจื่อเชื่อ ว่านี่เป็นความอดทนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาแล้ว ไม่งั้นเขาไม่รู้ว่า ตัวเองจะห้ามใจไม่ให้จับหลินเถาเอาเข้าห้องทดลองแล้วดู โครงสร้างสมองของเธอสักหน่อยว่าแตกต่างจากคนทั่วไปหรือ ไม่
“อ้อ ค่ะ” หลินเถาเยารับคำอย่างอื่นๆ อีกครั้ง ใบหน้าดูสับสน ขณะเดินไปห้องบอลรูม เพียงเดินพ้นสายตาของช่างซิวจอเธอ ก็ได้สติทันที

แย่ล่ะ เมื่อเธอทำอะไรลงไป? เธอปฏิเสธซุนโสง?? พระเจ้า แล้วเรื่องเงินล่ะจะทำยังไงดี? แล้วครอบครัวเธอล่ะจะทํายังไง??? เพื่อวันนี้เธอถึงกับต้องไปหาคนให้เธอเสียบริสุทธิ์เลยนะ! ในเมื่อ กับซุนโรงพังไม่เป็นท่า งั้นที่เธอทำมาทั้งหมดก็เปล่าประโย ชน์น่ะสิ?! หลินเถาเขาอยากตบตัวเองให้ได้สติสักสองสามที ไม่ ได้ เธอจะไม่ปล่อยความพยายามของเธอให้สูญเปล่า

หลินเถาเยากัดริมฝีปากของตัวเอง รวบกระโปรงของตัวเอง เพื่อให้สามารถเดินเร็วขึ้นได้

หน้าประตูห้องน้ำหญิงกงหยู่กับช่างซิวอยังคุยธุระกันไม่เสร็จ

หรืออาจจะพูดว่ากงหยู่เป็นคนพูดอยู่ฝ่ายเดียว

“ซิวจ๋อ ฉันไม่ยักรู้ว่านายจะชอบแบบโลลิน้อย” กงหมู่ยิ้มล้อ เลียน อีกมือหนึ่งก็ตบบ่าช่างซิวอ

ช่างซิว อสะบัดมืออีกฝ่ายออกอย่างไม่เกรงใจ “ฉันยังไม่ได้ พูดถึงงานอดิเรกของนายเลยนะ มีคนจะจับกดเธอที่นี่ฉันก็เลย เข้าไปช่วยเธอก็แค่นั้นเอง”

“อ๋อ?” กงหยิ่งรู้สึกตื่นเต้นเข้าไปอีก “ไม่ยักรู้ว่าช่างซิวจื่อเป็น ฮีโร่พิทักษ์สาวงามแฮะ”

ช่างซิวจื่อเลิกตาคู่สวยของเขา “ขอร้องล่ะ เธอก็แค่ผู้หญิงที่ไม่ ผ่านมาตรฐาน รูปร่างหน้าตาส่วนสูง แทบจะไม่มีอะไรที่เรียกว่าเป็นผู้หญิงเลยสักนิด” ถ้ากับตามความจริง เธอมาก ได้สัมผัสแล้วรู้สึกดีไม่ดังนั้นก็ว่าไม่เลวเลยแต่ค่าพูดบอกกงหยู่

จู่ๆ นายมันพิษชัดวิจารณ์ผู้หญิงจนเหลือความเมตตา สักนิดกงหยู่ใช้มองช่างซิวด้วยสายสิ้นหวัง “อย่าเพิ่งรีบ ด่วนสรุปขนาดนั้น บางทีเธออาจจะเป็นคนนายต้องการมา ตลอดได้”

ช่างซิว อหัวเราะห์ งั้นถือว่ามันโชคร้าย ฉันคงไม่ ปล่อยให้เธอข่มขืนสายข้างฉันทุกวันหรอก

ใครจะไปล่ะกงหยิ้มพลางยักไหล่ ก่อนเปลี่ยนประเด็น แล้วซูหานช่วงนี้เห็น

ยัยเด็กนั่นไม่รู้ว่าอยากกระโดดโลดเต้นอะไรเหวยอันไป

ล่ะ

“ฉันล่ะสงสารเหวยอันจริงเขาคงบอดี้การ์ดคนเดียวสามารถข้างนายมาได้นานขนาด

“ก็มีเหวยวันที่สามารถเอายัยแม่มดอย่างน้องสาวฉัน อยู่

“เหอะแถมยังยอมให้ทานด้วย สายลึกล้ำของช่างมองกงหยู่ ไม่ เป็นอันไม่

กงหมองช่างซิว อด้วยความตกใจ “นายคงไม่คิดเล็กคิดน้อยเรื่องฐานะหรอกนะ นั่นมันหัวโบราณเกินไปแล้ว

ช่างซิวจื้อไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม พูดเพียงประโยคเดียวว่า “เป็นเหวยอันไม่ได้” แล้วก็ผละไปยังห้องบอลรูม

กงหมู่ชะงักอยู่ชั่วครู่ แม้ไม่รู้ว่าทำไมช่างซิวซื้อถึงได้ยืนกราน ขนาดนั้นแต่ในเมื่อเขาตัดสินใจแล้วก็แสดงว่าย่อมต้องมีเหตุผล ในฐานะที่เป็นเพื่อนกันเขาก็ไม่ควรถามอะไรให้มากความ เพียง แต่หวังว่าซูซานจะอ้อนวอนขอเองแต่ถ้าหากช่างซิวจื้อโกรธขึ้น มาก็คงถึงวันสิ้นโลก หวังแค่ว่าเขาคงไม่ต้องใช้วิธีเดียวกัน จัดการกับจี้ซูหาน ทว่า…กงหมู่ยิ้มมุมปาก พูดถึงวิธีการแล้ว ซู หานเป็นคนที่น่ากลัวกว่าช่างซิวจอเป็นร้อยๆเท่า เธอไม่ใช่แค่ ทรมานทางร่างกายอย่างเดียว แต่ยังทรมานจิตใจด้วย

เมื่อก่อนเขาเน่ทรงเปียและเน่หรงซีเคยคุยกันว่า ถ้าช่างซิว อกับซูหานทะเลาะกัน ใครจะเป็นฝ่ายชนะ ด้วยเหตุนี้ พวกเขาถึง ได้ตัดสินใจในสิ่งที่ทำให้เสียใจมาตลอดสิบปีนี้ มันเห็นได้ชัดว่า พวกเขาประมาณตัวเองสูงไป สุดท้ายแล้วไม่เพียงพวกเขาต้อง รับมือกับความประหลาดใจที่ช่างซิวจื่อสรรหามาให้แต่ละวันแต่ ยังต้องเตรียมตัวเตรียมใจกับการจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัวจากยัย แม่มด ซูหานด้วย

มีแต่ผีเท่านั้นที่รู้ว่าเธอจะโผล่มาจากเตียงคุณตอนไหน จาก นั้นก็มองคุณกับผู้หญิงของคุณอย่างใจเย็นขณะสอดส่องหา เสื้อผ้า ยิ่งกว่านั้นคุณยิ่งไม่รู้ว่าเธอจะเอาด้วงมูลสัตว์ไปหย่อนไว้ ในอาการของคุณตอนไหน รู้ตัวอีกทีเธอก็จะบอกคุณว่าคุณกำลัง เคี้ยวมันอยู่ขณะที่ทานอาหารไปได้ครึ่งทางแล้ว
ถึงตอนนี้เน่ทรงเปียและเน่หรงซียังเข็ดขยาดอยู่ อีกอย่างเมื่อ เห็น ซูทานยอมถอยให้ก็ยิ่งรู้สึกว่าเธอมีประโยชน์มากกว่าประตู เทพ

ถ้าเกิดว่า ซูหานชอบเหวยอันจริงๆ แล้วช่างซิวจื้อไม่เห็น ด้วยละก็ การล้างแค้นที่รอวันชำระมาเนิ่นนานก็มาถึงเสียที กงห ครุ่นคิดว่าตัวเองถึงวันที่นอนตายตาหลับเสียที