บทที่ 5 ท่าทางซังกะตายแบบนั้นใครจะซื้อเหล้าเธอดื่ม

มีผู้หญิงที่ผับอีกคนเดินที่ห้องหมายเลขหนึ่งกับให้ทาน ส่วนเสี้ยว หวถูกผู้จัดการส่งไปที่อีกที่หนึ่ง

“นี่ เธอมาใหม่เหรอ”

เด็กสาวสวมหน้ากากและเสื้อผ้าของเธอเต็มไปด้วยลายพร้อย พร้อมกับหน้าอกหน้าใจที่พร้อมทะลักออกมาจากเสื้อผ้า

ให้หานเห็นแล้วก็พูดได้แค่ “อืม”

“โอ๊ะ เอาอย่างงี้ ฉันเห็นว่าเธอเป็นคนใหม่ อยากจะเตือนเธอ ไว้เรื่องหนึ่งให้จำกฎให้ดีนะ ถ้าหากว่าลูกจะซื้อเหล้าจากฉันก็ ห้ามมาแย่งนะ เข้าใจไหม

ให้หานที่สวมหน้ากากที่ผู้หญิงขายเหล้าทุกคนต้องสวม สายตาของเธอเรียบเฉยพูดเพียงแค่ “อืม”อย่างเบาๆ

เมื่อเห็นท่าที่เย็นชาและคำตอบอันเฉยเมยของให้ทาน ผู้หญิง คนนั้นก็พูดขึ้นเบาๆ

ท่าทางซังกะตายแบบนี้ใครจะอยากซื้อเหล้าเธอดื่ม ได้ยินมา ว่าเธอต้องการเงิน มาที่นี่ก็ต้องหันลดอีโก้ตัวเองลง อย่ามาทำตัว สูงส่ง มันทุเรศ” เธอพูดจบให้หานก็มองจ้องเธอ ไหล่ของเธอตั้ง เล็กน้อย เม้มริมฝีปากเบาๆภายใต้แสงไฟ แล้วก็พูดอย่างเสียไม่

ได้ว่า “โอเค ฉันเข้าใจแล้ว
เมื่อพวกเขาเดินถึงประตูทั้งสองคนก็หยุด

มีเสียงของผู้ชายที่กำลังงอนง้อ เสียงผู้หญิงที่ออดอ้อนฉอเลาะ เสียงหัวเราะ เสียงร้องครวญครางลอดทะลุผ่านออกมาจาก ภายในห้องที่หรูหรานั้น

เหมือนกับคนกลุ่มใหญ่ในห้องนั้นกำลังทำอะไรกันอยู่สัก

อย่าง

ใจของให้ทานเต้นแรง เธอกำลังพยายามรักษารอยยิ้มบน ใบหน้าไว้

แต่เป็นหญิงสาวคนนั้นที่บ่นว่า “เฮ้อ ฉันว่าคนพวกเนี่ยไม่มี อะไรทำกัน คงเล่นอะไรสักอย่างที่เกินไปจริงๆ เดี๋ยวเข้าไปก็ระวัง ตัว มองผ่านๆไป อะไรที่ไม่ควรดูก็อย่าดู เดี๋ยวตัวเองจะลำบาก

ให้หานกลืนน้ำลายลงคอ แค่ตอนที่ได้ยินเสียงตอนแรกในใจ เธอตอนนี้ก็รู้สึกสับสนไปหมด พอได้ยินที่หญิงสาวบอกกับเธอ เธอก็ยิ้มตอบไปอย่างอบอุ่น “อืม ขอบใจนะที่เตือน

เมื่อเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของโห้หาน เด็กสาวก็คิดถึงใบหน้า อันเย็นชาเมื่อสักครู่ ก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

“จะต้องมาขอบคุณอะไร ทำตามกันมา ก็เป็นแบบนี้มากันหมด

แหละ”

ทั้งสองคนสบตากันหลังจากนั้นเด็กสาวก็เปิดประตู

เมื่อเข้ามาในห้องสายตาของเธอก็พบกับความอึมครึม หม่นหมอง ใจเธอก็รู้สึกขยะแขยงจนแทบจะอ้วกออกมา สภาพตอนนี้เละเทะไปหมด

กลุ่ม X เหรอ

ที่เธอเห็นคือตรงมุมห้องมีชายหนุ่มและหญิงสาวรวมตัวกันอยู่ ส่งเสียงหัวเราะและส่งเสียงครางลั่น

ยังมีบางส่วนที่เธอมองไม่เห็น ยังมีเสียงหายใจแรงและเสียง สะอื้นเบาๆของหญิงสาวที่ดังขึ้นอย่างไม่หยุดจนน่าขนลุกไปหมด

ตอนที่โห้หานยืนตะลึงอยู่กับฉากๆนั้น พวกเขาก็ยังคงไม่รู้สึก ตัว ทันใดนั้นเองชายรูปร่างดีขายาวเรียวผู้ที่สวมแว่นตาขอบ ทองก็เดินออกมาจากฝูงชน

ดวงตาของเขาเรียบเฉย

ใบหน้าอันหล่อเหลาของชายหนุ่มที่ดูสง่างามเป็นอย่างมาก

เขาเหลือบมองมาที่พวกเธอแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำเดียว

ริมฝีปากเรียบนิ่ง

ให้ความห่างเหิน

เสื้อเชิตปลดกระดุมสี่ห้าเม็ด ริมฝีปากแดงห้อเลือดเหมือน

แวมไพร์

รอยลิปสติกสีแดงที่ตรงปกเสื้อ แค่ดูก็รู้ว่าเพิ่งทำอะไรมา เขามองดูคนที่เพิ่งเข้ามาสองคน ขมวดคิ้วแล้วก็พูด “มีอะไร” ให้หานเห็นชายหนุ่มที่เพิ่งเดินออกมาอย่างชัดเจน แต่เธอไม่รู้จ๊ก
เด็กสาวที่ยืนอยู่ข้างๆดึงกระโปรงตัวเองลง แล้วกระซิบกับเธอ เบาๆว่า “นี่คือหรุงเซ่อเป็นหนึ่งในสี่คุณชายแห่งเมืองเอช เป็นคน ขี้เหงามาก คนคนนี้เป็นคนพูดยาก

ประโยคสุดท้ายที่เธอพูดก็ทำให้เธอใจเต้น

ไม่นานเธอก็รวบรวมความกล้าแล้วพูดว่า “คืออย่างนี้ค่ะคุณ ผู้ชาย พวกคุณมีคนสั่งเหล้า พวกเราก็เลยมาส่งให้

“ใคร”

หรุงเซ่อถามเธอกลับอย่างหวนๆ