บทที่1ค่ำคืนที่เลือนหายไป

ร้อน

ความต้องการอย่างเปี่ยมล้น ในตัวเขา ช่างทรมานเหลือเกิน

มวลความร้อนที่อยู่ในร่างราวกับโดนยาพิษจนทำให้แทบจะเป็น ลม เตียงขนาดคิงไซส์ตามหน่วยวัดอังกฤษ ฉันยาวของผู้หญิงจะ

กระจัดกระจายคล้ายกับดอกป๊อปปี้ที่อวดช่อดึงดูดผู้คน

“ร้อนมาก ทำไม… ทำไมมันร้อนมากขนาดนี้”

เธอช่างเจ็บปวดและหายใจก็ไม่ออก

แววตาพร่ามัวและไร้สติ เธอต้องการที่จะหาสถานที่เย็นๆเธอ จะแตะต้องสัมผัสมันเพื่อดับร้อน

ตอนนั้นเองเธอรู้ว่ายาแก้พิษมาแล้ว!

ผิวเย็นเฉียบของผู้ชายอยู่แนบตัวลงบนร่างเธอ ริมฝีปากบาง ราวพายุระดมจูบลงไปทั่วบริเวณลำคอของหญิงสาว ริมฝีปาก เย็นราวกับน้ำแข็งประทับรอยจูบบนริมฝีปากร้อนของเธอราวกับ น้ำผึ้ง ปฏิกิริยาของน้ำแข็งที่โดนไฟก็ละลายทุกอย่างน่า ประหลาดใจ

เธอรู้สึกถึงการหายไปของมวลความร้อนในตัว ร่างกายของ หญิงสาวรู้สึกสดชื่นกระปี้กระเป๋า มือสองข้างของเธอกอดไหลที่แข็งแรงบนร่างของเธอแน่น

เธอหายใจแรงขึ้น ฮอร์โมนพุ่งสูง

ค่ำคืนแห่ว หยาดเหงื่อที่หอมหวาน

เมืองเอช

หลังจากที่ผ่านพ้นฤดูฝน ลมอ่อน ๆ พัดพากลิ่นของฤดูใบไม้ ผลิผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง

ภายใต้ม่านสีเทา ปลายผ้าสะบัดเบาตรงมุม ทำให้ห้องดู สวยงาม

หญิงสาวค่อยๆหลับตาลง ฉันยาวสลวยราวกับสาหร่ายทะเล ร่วงลงจากเตียง มองอย่างพินิจพิเคราะห์ก็จะเห็นใบหน้าที่อ่อน

โยนและบริสุทธิ์

ถึงตอนนี้ก็เป็นเวลาแปดชั่วโมงแล้วตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อคืน

ให้หานตื่นขึ้นมาแล้ว แต่เธอยังไม่อยากลืมตา

ร่างกายที่ยังคงมีอาการปวดอยู่จากการฉีกขาดของเยื่อพรรม จรรย์ทําให้เธออายเหลือเกิน!

เธอเจอพายุแบบไหนกันเมื่อคืน

ความอัปยศนี้ทําให้เธอแทบคลั่ง

แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเธอกลับรู้สึกคุ้นเคย ทั้งๆ ที่นี่คือครั้งแรก ของเธอ
ในเวลานั้นเองเสียงของประตูห้องน้ำ

ภาพที่ปรากฏในสายตาเธอเป็นภาพของผู้ชายที่มีเรือนร่าง งดงาม

ผิวขาว กล้ามเนื้อชัดอย่างคนที่มีสุขภาพดี หยดน้ำบนผิวที่ ค่อยหยดลงตามแนวสามเหลี่ยมคว่ำ เรียวขายาว ซิกแพคแน่น เซ็ก อย่างไร้ที่ติ

บริเวณเอวที่เป็นตรงจุดนั้น

ชายหนุ่มถือผ้าเช็ดตัวเช็ดไปที่ฉันสั้นของเขา ท่วงท่าการขยับ ของเขาช่างดูสง่างาม

แต่เมื่อสายตาของเขามองเห็นคนที่อยู่บนเตียงท่าทางของเขา ก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา

โม่ถึงเซียนเดินไปเตียงใหญ่ที่ให้ทานกำลังนอนและยืนค้ำหัว

เธอ

“เมื่อคืนคุณที่วางยาฉันใช่ไหม?” เสียงเย็นชาราวกับปีศาจที่

พร้อมจะปลิดชีพคน

ให้หานลืมตาและขยับตัวขึ้นมา

เธอเปิดปากพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งเป็นผลจากเมื่อคืนที่ อ่อนเพลียมาก “ไม่ใช่ฉัน

เธอตอบง่ายๆ

นาทีนั้นคางคมของเธอถูกจับขึ้นมา ทั้งคู่สบตากัน
“ไม่ใช่เธองั้นเหรอ” โถ ผู้หญิง ข้ออ้างของเธอเยี่ยมยอด

“คุณคะ ฉันจะบอกคุณอีกครั้ง เมื่อคืนไม่ใช่ฉัน คุณไม่รู้สึกเลย เหรอว่าฉันทรมานขนาดไหน

ให้หานยังจำได้ดีว่าเมื่อคืนถูกผู้จัดการส่งขึ้นมาให้เอาไวน์มา ให้ห้อง 2408 ซึ่งก็คือห้องนี้

ผู้จัดการให้เธอดื่มเครื่องดื่มแก้วหนึ่ง แล้วบอกให้เธอพัก ก่อน เพราะว่าเธอใจดีแท้ๆ และผู้จัดการจูก็ดูแลเธอเป็นอย่างดี ใครจะรู้หลังจากที่ดื่มเสร็จ โดยเฉพาะเมื่อเธอมาถึงห้องนี้

เรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น ก็เกินไปกว่าที่คนทั้งคู่จะคาดคิด…

“ยังจะโกหกอีก เครื่องดื่มของฉันก็เป็นเธอที่เป็นคนดูแล คนที่ มีอะไรกับฉันเมื่อคืนก็คือเธอ เธอไม่ได้คิดว่าจะเอาวิธีนี้มาจับฉัน หรอกนะ”

ให้หานถลึงตาใส่เขาด้วยสายตาที่เจ็บช้ำ