แค่ได้แอบรัก

14 กุมภาฯ วันวาเลนไทน์ เมื่อสิบปีก่อน

ในวันแห่งความรักเช่นนี้ใครต่อใครต่างมอบดอกกุหลาบหรือ ของขวัญแทนใจให้คนที่ตัวเองรัก บางคนก็เซอร์ไพรส์แฟนด้วย การขอแต่งงาน บางคู่ก็ถือเอาวันที่โลกเป็นสีชมพูเช่นนี้เป็นการอ อกเดตครั้งแรก และก็มีอีกหลายคนที่เดินเข้าไปสารภาพรักกับ คนที่ตัวเองแอบรัก เช่นเดียวกับธารธารา อัศวนนท์ นักศึกษา แพทย์ ปีสอง ของมหาวิทยาลัยชื่อดังของรัฐ ซึ่งใครต่อใครต่าง คิดว่าเธอเป็นทอม ชอบผู้หญิง เพียงเพราะเธอชอบแต่งตัว เหมือนผู้ชาย แต่จริงๆ แล้วเธอนั้นเป็นผู้หญิงร้อยเปอร์เซ็นต์ และ แอบรักเพื่อนร่วมรุ่นคนหนึ่ง จนถึงขั้นหาทางสารภาพรักกับเขา ในวันนี้

หลังจากแอบเอาของขวัญไปใส่ไว้ในล็อกเกอร์ของอีกฝ่ายใน ตอนเช้าตรู่ที่ปราศจากผู้คน ธารธาราก็ออกอาการ กระวนกระวายจนเรียนไม่รู้เรื่อง กระทั่งถึงเวลาเลิกเรียน

ปรเมศ จิรกุล หนุ่มฮอตของคณะแพทย์ศาสตร์เดินเข้ามาหา

เธอพร้อมกล่องของขวัญ ในมือ

“นี่ของมึงใช่ไหม” เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาทว่าเย็นชา นัยน์ตาว่างเปล่า เอ่ยเสียงเรียบ

“เอ่อ… ยังไม่ทันที่เธอจะได้ตอบว่ากระไรเขาก็สวนขึ้นเสียก่อน
“เอาของมึงคืนไป” เขายื่นกล่องของขวัญมาตรงหน้า ครั้นเธอ จะรับอีกฝ่ายกลับจงใจปล่อยให้มันร่วงลงกระทบพื้นอย่างไม่ แยแส จนสิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ภายในกระเด็นออกมา

ธารธาราก้มลงมองนาฬิกาเรือนหรูที่ตัวเองอุตส่าห์เก็บเงินซื้อ เกือบห้าเดือนด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะเม้มปากแน่นอย่าง พยายามระงับอารมณ์ “ทีหลังไม่ต้องเอาอะไรมาให้กูนะ กูไม่อยากได้ของมึง แล้วก็

หัดเจียมตัวซะบ้าง กูเกลียดพวกผิดเพศจำไว้!”

“กูไม่ได้เป็นพวกผิดเพศ แค่ชอบแต่งตัวเหมือนผู้ชาย กูผิด มากหรือไง” เธอค้านเสียงแข็งๆ แล้วเอ่ยเป็นเชิงพอในตอนท้าย คงมีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเธอไม่อยากตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ ไม่ อยากปกปิดตัวตนที่แท้จริงในคราบของเครื่องแต่งกาย ทะมัดทะแมง หากเหตุการณ์เลวร้ายในอดีตไม่ตามมาหลอก หลอนเธอจนกระทั่งถึงทุกวันนี้

ยังไม่ทันทีแบดบอยตัวร้ายซึ่งมักแสดงด้านมืดออกมาเมื่ออยู่ ต่อหน้าเธอจะได้สวนกลับด้วยวาจาสุดโอหัง เสียงฝีเท้าของใคร บางคนก็มุ่งตรงมาทางที่ทั้งคู่กำลังยืนหลบมุมอยู่

“พี่เมศขา… เมเม่ตามหาตั้งนานมาอยู่ที่นี่เอง

น้ำเสียงหวานหยดเจือออดอ้อนอ่อนหวานของผู้มาใหม่ทำให้ ธารธาราจําต้องกลั้นใจปรับสีหน้าให้เรียบสนิท ทว่าในวินาทีถัด มากลับต้องหัวตาร้อนผ่าว เมื่อสาวสวยดาวมหาลัยเดินเข้ามา เกาะแขนก๋ายของปรเมศ แต่ที่มันชวนปวดใจกว่านั้นก็คือเขาหันไปคลี่ยิ้มบางๆ ทว่าอบอุ่น ให้อีกฝ่าย แล้วผมแฟนสาวจน หล่อนหัวเราะคิกคัก ภาพสวีตที่เห็นตาทำให้ธารธาราแทบจะ ทนดูไม่ได้ และเขาก็เหมือนเลิกคิ้วท้าทายเธอ ก่อนจะก้มลงไป พูดกับแฟนสาว

“โทษทีนะตัวเล็ก พี่ลืมบอกไปเลยครับว่าจะมาที่นี่” น้ำเสียง สุภาพเจืออ่อนโยนที่หลุดออกมาจากปากหยักทำให้คนที่ตกเป็น ส่วนเกินอดอิจฉาแม่สาวสวยตรงหน้าไม่ได้

“ขี้ลืมแบบนี้ต้องถูกทำโทษรู้มั้ยคะ”

“ยอมให้ทำโทษทั้งคืนเลยครับที่รัก” เขาเอ่ยเข้าอย่างยิ้มๆ พร้อมจ้องดวงหน้าสวยเฉี่ยวด้วยนัยต์ตากรุ้มกริ่มสื่อความนัยลึก ซึ่ง ทำให้อีกฝ่ายค้อนน้อยๆ

“ว่าแต่…มีอะไรกันหรือเปล่าคะ” ดาวมหาลัยคนสวยเอ่ยถาม เสียงหวาน ขณะมองหน้าทั้งคู่สลับกันไปมาอย่างใคร่รู้ แล้ว ทันใดนั้นหล่อนก็เหลือบไปเห็นสิ่งที่ถูกทิ้งอย่างไร้ค่าบนพื้น

“นี่อย่าบอกนะว่าพี่มาสารภาพรักกับแฟนหนู” เจ้าของร่าง สะโอดสะองหันขวับไปจ้องหน้าธารธารา แล้วเอ่ยเสียงแข็ง ความหึงหวงทำให้หล่อนเปลี่ยนท่าทีจากนางฟ้าเป็นนางมารร้าย ในชั่วพริบตา

“ชูว์…ไม่เอา ไม่หัวร้อนนะคะคนสวย เมเม่ก็รู้นี่คะว่าพี่ไม่ชอบ พวกผิดเพศ” ท้ายประโยคคนใจร้ายยังไม่วายตอกย้ำซ้ำเติมให้ ธารธาราได้เจ็บปวดเป็นเท่าทวี

“งั้นเราไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวไม่ทันรอบหนังที่เมเม่อยากดู
“โอเคครับ”

ขาดคำหนุ่มหล่อสาวสวยที่เหมาะสมกันอย่างกับกิ่งทองใบ หยกก็ก้าวจากไป ทิ้งให้คนที่เพิ่งอกหักหมาดๆ ยืนเคว้งคว้างอยู่ ทางเบื้องหลัง แต่ยังไม่ทันจะเป็นไปได้ไกลดาวมหา’ลัยคนสวยก็ ปลีกตัวไปคุยโทรศัพท์กับโมเดลลิ่งที่เธอสังกัดอยู่ ส่วนปรเมศ เหมือนจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เจ้าของร่างสูงใหญ่กลับ หลังหัน แล้วเดินล้วงกระเป๋าด้วยท่าทางขี้เก๊กมาหยุดลงตรงหน้า ธารธารา

“เมื่อกี้กลืมบอกไปอย่าง

“มึงมีอะไรก็รีบพูดมา

“ตัดใจจากกูซะ เพราะไม่มีวันชอบทอมอย่างยิ่ง

วาจาร้ายกาจสุดขั้วทำให้คนที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นทอมเจ็บลึก ไปถึงก้นบึ้งของหัวใจจนแทบจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่ หากแต่ต้องก หมัดระงับความอ่อนไหว แล้วเชิดหน้าสวนกลับเสียงแข็งๆ

“ไม่ต้องห่วงหรอก ถ้ากูรักมึงได้ กูก็เลิกรักมึงได้เช่นกัน”

ธารธาราไม่รู้เหมือนกันว่าไปเอาความกล้ามาจากไหนถึงได้ ประกาศออกไปอย่างนั้น เธอก็แค่อยากให้ไอ้คนหลงตัวเองรู้สึก เสียหน้าบ้าง แต่เอาเข้าจริงๆ ยังไม่รู้เลยว่าจะตัดใจจากอีกฝ่าย ได้เช่นไร

ปรเมศทําเสียงเยาะในลําคอ แล้วเดินเข้าประชิดร่างบาง ทําเอาเธอถอยหลังไปเรื่อยๆ ด้วยสีหน้าหวาดหวั่น ก่อนจะสะดุ้งน้อยๆ แผ่นตาปีในวินาทีใบหน้าหล่อลากเคลื่อนมาลม หายใจผ่าวระอุทรินรดพวงแก้มร้อน ทำให้หัวใจดวงเต้นไม่ เป็น ก่อนแว่วได้ยินเสียงหัวเราะกลัวล่าหนา ทันใดนั้น อีกฝ่ายก็จงใจกระซิบชิดน้อยด้วยถ้อยคำสุดโอหัง

…ให้มันแน่เถอะว่ะ เห็นคนที่หลุมกูถอนตัวขึ้นราย โดยเฉพาะพวกเพศชอบฉิ่งและไม่เคยโดน ของจริง อย่างนิยมกระเดือกหุ่นแห้งเหมือนจะมึง

หลังจากยืน หมัดตัวจบ เธอก็ลืมตาพริบ ผลักอกกว้างถอยห่าง แล้วทันควัน

ไอ้คนกูบอกแล้วไง กูไม่พวกผิดเพศ แค่เหมือน ทอม แต่เป็นผู้หญิงเป็นผู้หญิงได้ยินไหม!ท้ายประโยคธาราระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างหมดสิ้นความอดทน

ต่อให้ถึงสลัดคราบทอม แล้วแต่งหญิงให้สวยกว่านี้ร้อยเท่า ไม่เหลือบตาแล เกลียดก็คือเกลียดชัดนะ!

แบดบอยตัวร้ายขยี้หัวใจเธอให้แหลกละเอียดเหลือดี ตบท้ายโทรศัพท์เสร็จพอดี จากนั้นคู่เดินจากไป

ปรเมศจากไปแล้ว แต่เธอยังคงยืนขาตายตรงนั้น อาการอกหักทั้งยังได้เอ่ยว่ารักออกมาจากปากมันเจ็บปวดจน ธารธาราทำอะไรไม่ถูก ได้ยืนเม้มปากกลั้นน้ำตากำลังทะลักออกมา สูดหายใจเข้าลึกอย่างเรียกสติ แล้วทรุดกายลง เก็บนาฬิกาเจ้ากรรมที่หน้าปัดร้าวการผลักอย่างไม่ไยดี ของผู้ชายใจทมิฬ นั้นก็เก็บมันไว้ล็อกเกอร์ ให้เตือนใจว่าเธอควรตัดใจจากคนใจร้ายพรรค์แล้ว

หลังวันหากมีปรเมศอยู่ที่ไหนจะต้องไม่ธารธารานั่น แค่เห็นเธอไกลเขาก็แสดงท่าทีหงุดหงิดเสียแล้ว การเปิด ความทำให้เขาเกลียดขี้เธอกว่าเดิม และนั่น ทำให้เธอไม่กล้าเฉียดกายเข้าใกล้มองเขาอยู่ห่างเพราะเจียมตัวดีอีกฝ่ายแสนรังเกียจ ตนมากแค่ไหน

ไม่เรื่อย โดยไม่คิดจริงจังกับใคร ทำตัวเป็นเพลย์บอยเนื้อ หอมมีสาวๆ เคียงข้างกายว่างเว้น หนุ่มฮอต รูปหล่อ พ่อ รวย เคยปฏิเสธสาวที่เข้ายกเว้นเธอเท่านั้น

แต่มันน่าแปลกคืออยู่ๆ นาฬิกาธารธาราเก็บในล็อก เกอร์ทราบได้ ไม่ว่าใครเอามันไป จนกระทั่งถึงวันนี้

แต่ถึงแม้ว่านาฬิกาเป็นอนุสรณ์แห่งความเจ็บปวด เป็นสิ่ง เตือนใจหายไป แต่ความรักเธอต่อเขากลับไม่เคยจางหายเช่นเดียวกับคําพูดที่เขาตอกหน้าอย่างไร้ความปรานีในวันนั้น ต่อให้ผ่านมานานแค่ไหนเธอก็ยังจำกันได้ขึ้นใจ ไม่อาจลืมเลือน

ต่อให้ถึงสลัดคราบทอม แล้วแต่งหญิงให้สวยกว่านี้ร้อยเท่า กูก็ไม่เหลือบตาแล เกลียดก็คือเกลียด….ชัดนะ!!

ใครเลยจะรู้ว่าเธอไม่ได้อยากแต่งตัวเป็นทอม ไม่อยากถูก ผู้ชายที่ตัวเองแอบรักประณามว่าเป็นพวกผิดเพศ ไม่อยากถูก เพศเดียวกันมารุมกรี้ด หรือมาสารภาพรัก ไม่อยากฮอตในหมู่ สาววาย หากเหตุการณ์เลวร้ายในอดีตไม่ตามมาหลอกหลอน เธอจนกระทั่งถึงทุกวันนี้

เมื่อยี่สิบปีก่อน พ่อและแม่ของธารธาราถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยม จากน้ำมือของหุ้นส่วนธุรกิจ คนเลวพวกนั้นกำลังจะลั่นไกปืนปลิด ชีวิตเธอ หากคุณลุงข้างบ้านไม่มาช่วยไว้เสียก่อน จากการสูญ เสียอันน่าเศร้าและแสนสะเทือนใจทำให้ลูกสาวมหาเศรษฐีอย่าง เธอกลายเป็นคุณหนูตกยาก ไร้ที่พึ่ง บรรดาญาติๆ ต่างพากัน ผลักไสเพราะไม่อยากรับเป็นภาระ เดชะบุญที่สถานสงเคราะห์ เด็กกำพร้ารับเธอไว้ในความดูแล ให้ข้าว ให้น้ำ ให้ที่พักพิง ให้การศึกษา และให้ความรักความอบอุ่น แม้ว่ามันจะไม่อาจลบ เลือนแผลในใจเธอได้ แต่มันก็ทุเลาลง กอปรกับเวลาช่วย เยียวยาให้ทุกอย่างดีขึ้น จนเธอสามารถใช้ชีวิตอยู่ได้โดย ปราศจากพ่อกับแม่

ทว่าไม่นานแผลในใจของเธอก็ถูกสะกิดขึ้น เมื่อมีชายฉกรรจ์ มาถามหาเด็กผู้หญิงที่มีรูปพรรณสัณฐานเหมือนเธอ ซึ่งธารธารา จำได้ขึ้นใจว่าสองในสี่คือคนที่เป็นผู้ลงมือสังหารพ่อกับแม่ของเธออย่างเลือดเย็นต่อหน้าต่อตา หลังจากนั้นพวกมันก็มา ป้วนเปี้ยนและด้อมๆ มองๆ แถวรั้วของสถานสงเคราะห์เด็ก กําพร้าหลายต่อหลายครั้ง ทำให้เธอหวาดกลัวจนตามติดแม่ครู แจและเอาแต่ร้องไห้ ซึ่งแม่ครูผู้ที่เธอรักและเคารพเกรงว่าคน เหล่านั้นจะทําร้ายเธอ ท่านจึงให้เธอตัดผมสั้น แต่งตัวเหมือนเด็ก ผู้ชาย ให้เปลี่ยนชื่อและนามสกุลเสียใหม่ โดยใช้นามสกุลของ ท่าน ฉะนั้นจากเด็กหญิงนญา มหัสธาดา จึงกลายมาเป็นธาร ธารา อัศวนนท์ อย่างเช่นทุกวันนี้