ตอนที่5นักแปลภาษาฝรั่งเศส

ลู่หยาวไม่รู้ว่านอนหลับไปตอนไหนรู้สึกตัวอีกทีก็รู้สึกว่าเจ็บที่ ท้องน้อย

เธอรู้ว่าเป็นอาการก่อนประจำเดือนมาครั้งก่อนๆที่มาข่าวห เชิงก็กลับมาเพราะฉนั้นครั้งนี้ลู่หยาวก็นึกถึงเขา “ที่รักฉันเจ็บ ท้องน้อย……

ยื่นมือไปจับกลับเหลือแต่ความว่างเปล่า

ลู่หยาวลืมตามาเบลอๆเพิ่งจะพบว่าข้างๆเหลือแต่ความว่าง เปล่าเย็นชัดเจนมากว่าผู้ชายออกไปนานแล้วบนหัวเตียงมี กระดาษไว้หนึ่งใบ

[รีบขึ้นเครื่องจะไปต่างจังหวังสามวัน

ลายมือของชาวหมู่เชิงก็เหมือนกับตัวเขาเองเป็นระเบียบมาก ลู่หยาวบีบกระดาษแล้วกำไว้ในอ้อมกอดอย่างแน่นใจพังไป หมดอยู่ๆน้ำตาก็ไหลรินออกมา

ตลอดสามปีที่ผ่านมาตอนที่เขาไม่กลับมาวันวานในแต่ละวัน เธอก็อยู่คนเดียวตลอดแต่เธอไม่เคยรู้สึกว่าเสียใจขนาดนี้มา ก่อนเจ็บใจเหมือนโดนฉีก

ปวดประจำเดือนไม่พอเป็นหวัดเพิ่มอีกลู่หยาวรู้สึกทรมานทั้ง ตัวโทรไปลางานทางบริษัทปิดเครื่องห่มผ้าแล้วนอนหิวก็สั่งโจ๊กมากิน

สองวันผ่านไปหายจากหวัดแล้วในที่สุดก็รู้สึกสบายขึ้นเยอะ

ลู่หยาวลุกขึ้นไปอาบน้ำสบายมากโทรไปหาโจวหลิน หลินหลินหลินฉันมีเรื่องให้แกช่วยหน่อย

โจวหลินหลินถาม: “เรื่องอะไรหรอ? ”

“มีเงินหรือเปล่าฉันขอยืมหน่อยได้ไหม? “หยาวรู้ว่าฐานะ บ้านของ โจวหลินหลินก็พอมีพอใช้ห เม่ก็เป็นลูกจ้างเงิน เดือนก็ไม่ได้สูงแต่เธอไม่มีวิธีไหนแล้วจริงๆ

“เรื่องพ่อแกใช่ไหม? ”

ลู่หยาวตอบอืม

ผู้พิพากษาที่ดังที่สุดในเมืองหนานตกอับข่าวอันดับหนึ่งเลย แหละขอทานยังรู้เลยมั้ง

“ฉันเข้างานกะดึกหน่ะไปไหนไม่ได้เลย”โจวหลินหลินบอก “ฉัน โอนทางโทรศัพท์ให้แกห้าแสนนะถึงมันจะน้อยแต่ตอนนี้ฉันมี เท่านี้จริงๆแล้วฉันจะหาทางให้นะ

“พอแล้วที่เหลือเดี๋ยวฉันหาเอง”หยาวไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีขึ้น ตันใจมาก : “หลินหลินขอบใจแกมากนะแกช่วยฉันได้เยอะ มาก”

โจวหลินหลินพูด : “แหม่ไม่ได้เพิ่งรู้จักกันสักหน่อยออใช่แก เคยเรียนภาษาฝรั่งเศสไม่ใช่หรอฉันมีลูกค้าคนหนึ่งเขาอยากได้นักแปลภาษาฝรั่งเศสวันละหกแสนแกจะลองดูปะ?

“หกแสน? “แค่ตามไปแปลภาษาก็ได้หกแสนสําหรับลู่หยาว แล้วรู้สึกโชคดีอย่างมากเหมือนฟ้าส่งมาช่วยเพราะตอนนี้สิ่งที่ เธอต้องการก็คือเงินไป! แกเอาเบอร์ติดต่อให้ฉันหน่อย

“แต่ว่าพวกเขาดื่มเหล้าโหดมากเลยนะแกไหวหรอ?

“ไม่เป็นไรไม่ใช่ปัญหาเมื่อก่อนสมัยเราเรียนด้วยกันก็ดื่มโหด เหมือนกันไม่ใช่หรอระดับคอของฉันแกยังไม่รู้หรอ? ”

“งั้นโอเคร”

ทั้งสองคุยกันไปมาจนเสร็จเร็วมาก โจวหลินหลินก็ส่งเบอร์มา

ให้

หยาวโทรไปหาฝ่ายนั้นแค่พูดชื่อของโจวหลินหลินฝ่ายตรง ข้ามก็รู้แล้วให้เธอเตรียมข้าวของเจอกันหกโมงเย็นที่โรมแรมเห อยี่หยาวใช้ดินสอจดไว้

ใช้เวลาสามนาทีก็ตกลงเรื่องการแปลชั่วคราวนี้เรียบร้อยแล้ว ลู่หยาวอารมณ์ดีจนอยากกรี๊ดดังๆ

เงินที่ยืมกับเงินที่หาได้รวมๆกันทั้งหมดเธอก็จะได้หนึ่งล้าน หนึ่งแสน!

สำหรับงานชั่วคราวนี้เธอให้ความสำคัญมากค้นตู้เสื้อผ้าไปๆ มาๆเลือกไปเป็นชั่วโมงๆพอเหลือเวลาไม่มากรีบแต่งหน้าถือ กระเป๋ากุญแจแล้วออกบ้าน
นักสิบนาทีแท็กซี่ถึงโรงแรมเรือ

ลู่หยาวแค่บอกเบอร์กับพนักงานพนักงานก็จะรู้ทันทีว่าเป็น ลูกค้าห้องไหนพาเธอขึ้นไปชั้นสามเดินบนพรมแดงที่ยาวและนุ่ม เหยียบบนพรมไม่มีเสียงเดิน

ในห้องมีกันสี่คนหยาวมองออกทันทีว่าคนไหนเป็นผู้นำเดิน ไปยื่นมือ “ประธานเฉิงฉันเป็นนักแปลภาษาฝรั่งเศสครั้งนี้ หยาวค่ะ”

“อ๋อๆๆมาแล้วหรอ? “เห็นลู่หยาวเดินเข้ามาก็มาทักทายตน เลยบวกกับการแต่งตัวที่ดูหรูหราเป็นทางการดูดีประธานชื่นชอบ มากจึงยื่นมือกลับให้เธอ

ประธานเฉิงใช้ประโยคสั้นๆไม่กี่ประโยคแนะนำคนรอบข้าง ให้เธอรู้จักรวมถึงหัวข้อการประชุมของครั้งนี้ที่เกี่ยวกับการส่ง ออกของสินค้าเพราะฝ่ายตรงข้ามเป็นตัวแทนของฝรั่งเศสเพราะ เช่นนี้เขาจึงเชิญนักแปลมาแปลให้