บทที่ 13 พิสูจน์ด้วยการกระทำ (2)

คิดได้ เธอก็ค่อยๆเดินเข้าไปหาอย่างระมัดระวัง เมื่อถึงข้างๆ เตียง เฉินซีก็ลุกขึ้นมานั่ง ลากแขนเธอ ใช้แรงดึงเธอไปบน เตียง กดเธอลง

การกระทำนี้ใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาที ความตกใจหลินเวย ยังไม่หมดไป เธอลืมตากว้างเพ่งไปที่เขา ไม่กล้าขยับไปไหน

ฉู่เฉินซี รู้สึกได้ถึงเธอ ความคิดที่ว่ามือของชายคนนั้นแตะที่ เอวของเธอ ทันใดนั้น ใบหน้าของเขาก็ราวก็ปกคลุมไปด้วย น้ำค้างแข็ง พร้อมกับความรู้สึกโกรธที่แผ่ซ่านไปทั้งตัว

“นอกจากเอวแล้ว เขายังสัมผัสตรงไหนบนตัวเธออีก?”

สายตาของเขาตั้งตรงขึ้นมา ราวกับสัตว์ร้าย

หลินเวยจ้องมองไปที่เขา แต่ไม่สามารถตอบสนองได้ ครั้ง แรกที่เธอรู้ว่าอะไรคือเปลี่ยนสีหน้าเร็วดังเปลี่ยนหน้าหนังสือ

“พูด!” เขาก๋ามือแน่น พร้อมกับกดลงไปที่เอวของเธอด้วยแรง

แรงที่กดลงไปมหาศาลถึงขึ้นทำให้หลินเวยมหายใจลำบาก ผู้ชายคนนี้แข็งแรงเกินไป เธอได้แต่สมยอม จึงส่ายหน้าตอบไป “ไม่มีแล้ว”

ฉู่เฉินซียิ้มเบาๆ และมองเธออย่างใกล้ขึ้น “คู่หมั้น? อืม? เขา จูบเธอหรือยัง?”
นิ้วของเขาสัมผัสที่ริมฝีปากแดงของเธอ เป็นสัมผัสที่เย็นยะ เยือกเลยทีเดียว โดยเฉพาะเวลาที่เขายิ้มเบาๆ การแสดงออก แบบนี้ ยิ่งทำให้เธอรู้สึกราวกับอยู่ในห้องน้ำแข็ง

“ไม่มี ไม่มีจริงๆ เอ่อ…

ก่อนที่เธอจะพูดจบ เขาก็กดเธอลง ด้วยความตั้งใจที่จะ ลงโทษ เขากระทำกับเธออย่างหยาบคาย บ้าคลั่ง ทะลุทะลวง เข้าไป สูดดมทุกตารางนิ้วบนตัวของเธอ การกระทำของเขา ทำให้เธอไม่สามารถคิดอะไรได้ ได้แต่สมยอม

“จําไว้ ทั้งตัวเธอเป็นของฉัน ถ้าฉันเห็นผู้ชายคนไหนแตะต้อง ตัวเธออีก รับผิดชอบผลที่ตามมาด้วย” เขาพูดอย่างหยิ่งยโส พร้อมกับจ้องมองริมฝีปากสีแดงที่บวมขึ้นเล็กน้อยของเธอ และ ยิ้มปรากฏที่มุมปากให้กับเธอ เพื่อเตือนเธอว่าผลที่ตามมาจะ ร้ายแรงแค่ไหน

“ทำไมล่ะ” หลินเวย เธอหายใจเล็กน้อย พร้อมกับสายตาที่ ขาดความอดทน เขาไม่ได้เป็นอะไรกับเธอสักหน่อย เอาอะไรมา ประกาศว่าเธอเป็นของของเขา

“ก็เธอเป็นผู้หญิงของฉัน!!

“ฝันกลางวัน ฉันไม่ใช่นะ!” หลินเวยเผชิญหน้ากับเขาอย่าง เย็นชา ปฏิเสธกลับไป

“ถ้าอย่างนั้นฉันต้องพิสูจน์ด้วยการกระทำแล้ว” สายตาและ รอยยิ้มเขาเต็มไปด้วยความสนุก เขาสูดลมหายใจอุ่นๆ อีกครั้ง หนึ่งแล้วกัดไปที่เธออย่างไม่เกรงใจ
จากนั้นบรรจงจูบไปที่คอของเธอ หลินเลยพยายามผลักเขา ออกไป

“สมควรตาย หยุดเดี๋ยวนี้! หยุดนะ!” เฉินซียังคงไม่สนใจคำพูดของเธอ สายตามองไปเห็นรอยสัก

รูปผีเสื้อบริเวณกระดูกไหปลาร้า ก็เข้าไปกัดทันที

“คุณกำลังทำอะไร! หยุดนะ!” หลินเลยมึงอตัว พร้อมกับ ตะโกนด่าด้วยความกลัว

เธอพูดไม่ทันขาดคำ ก็เริ่มรู้สึกเจ็บปวดบริเวณกระดูก ไหปลาร้า เธอร้องด้วยความเจ็บปวด พร้อมกับรู้สึกได้ถึงรอยฟัน ของเขาที่เข้ามาที่เธอ

ความรู้สึกเจ็บจนชา ทำให้หน้าของเธอแดงราวกับเลือด เธอ ใช้มือผลักเขาออก แต่กลับไม่สามารถผลักเขาออกได้เลยสักนิด เฉินซีเงยหน้าขึ้นมา มองไปที่ดวงตาที่เอ่อด้วยน้ำตา

“ฉู่เฉินซี! ไม่…” หลินเวยร้องด้วยน้ำตา พร้อมความรู้สึก อัปยศอดสู

เพลง…

เสียงของแตกดังขึ้น ปลายเท้าเธอเตะไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง เสียงของแตกดังขึ้น ขวดและกระป๋องต่างๆ ตกลงไปบนพื้น

“ทําอะไรน่ะ? ดึกดื่นไม่นอน ตั้งใจทำให้คนอื่นรำคาญใช่ ไหม?” ไม่นานเสียงของน้าหรานก็ดังขึ้นมาจากประตูด้านหลัง
“เวย เป็นอะไรหรือเปล่า?” เสียงของหลินจ่านหง ที่แฝงไป ด้วยความไม่พอใจ

เสียงเคาะประตูไม่อาจหยุดฉู่เฉินซีได้ เขายังคงกัดไปบนผิว

ของเธอ ทิ้งรอยร่างไว้บนตัวเธอ ราวกับว่าทิ้งลงหายใจของเธอ

ไว้บนร่างของเธอ

“ถ้าไม่อยากให้พวกเขารู้ ก็ตอบไป

หลินเวยมมองฉู่เฉินซีอย่างโกรธเคือง แล้วกัดฟันไว้แน่น ตอน นี้เธออยากให้หลินจ่านหงเข้ามา แต่เข้ามาแล้วจะเป็นอย่างไร ล่ะ?

เรื่องก็จะยิ่งแย่ลงไปกว่านี้อีก

“ฉัน…ฉันไม่เป็นอะไร” เธอพูดด้วยเสียงแหบห้าว

“จริงหรอ?” หลินจ่านหงได้ยินเสียงเธอแล้วรู้สึกผิดปกติ ก็รีบ ถามต่อทันที คิดว่าให้เธอหมั้นกับคุณชายเฉิน ทำให้เธอไม่ พอใจ ก็เลยคิดจะฆ่าตัวตาย…

“เวยมี่ เปิดประตู” หลินจ่านหง ในใจเริ่มวิตกกังวล รีบตะโกน เรียก

ริมฝีปากของซูเฉินซีเยาะเย้ย ฉีกชุดนอนของเธอออก มองไป ที่ตาบวมแดงและก้มศีรษะด้วยความสงสาร แต่เมื่อเขาจะจูบเธอ เธอก็หันหน้าหนีออกจากเขา ไม่ยอมให้เขาจูบ

การกระทำนี้ทำให้ฉู่เฉินซีขุ่นเคืองอย่างไม่ต้องสงสัย เขายิ้ม เยาะเย้ยและกัดไปที่กระดูกไหปลาร้าของเธออีกครั้ง
“เวย ถ้าเธอไม่ยอมเปิดประตูฉันจะเข้าไปแล้วนะ!” หลินจําน

หงถามอย่างสงสัย “ตึกดื่มขนาดนี้วุ่นวายอะไรกัน! อา!” เสียงของน้าหวานดังขึ้น

มา เธอถามด้วยความไม่พอใจ

“ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ” เธอกัดฟันรีบตอบกลับไป

ดวงตาสีน้ำตาลของซูเฉินซีเต็มไปด้วยอันตราย

หลินเวยมีหรี่ตาแคบขึ้น แววตาของเธอเต็มไปด้วยความตื่น ตัว เธอได้แต่หดตัวแล้วหดตัวอีก

เขากดลงไปที่เอวของเธอ ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา และ แทงเข้าไปที่เธอ

“อ้า…” เสียงที่ไม่อาจความคุมได้ดังขึ้นมา สีหน้าของเธอ เปลี่ยนไปทันที พร้อมกับรีบกัดฟัน มองไปที่เขาอย่างเกลียดชัง ส่วนหูก็ฟังความเคลื่อนไหวภายนอกห้อง