บทที่ 10 ลุงท้องโต (1)

หลินเวย มองดูเค้กสตรอเบอร์รี่ครึ่งชิ้นที่เธอกินเหลืออยู่อย่าง เบื่อหน่าย ในขณะเดียวกันเธอก็สัมผัสได้ถึงสายตาที่จ้องมอง จากฝั่งตรงข้าม ได้แต่ฉีกยิ้มที่มุมปาก

เธอรู้อยู่แล้ว ว่าเหนิงพึ่งพาไม่ได้ ถ้าไม่อย่างนั้นจะเสนอให้ อยู่ที่นี่ทําไม

แต่ว่า ทำไมเธอต้องกลัวผู้ชายคนนี้ด้วย? อีกอย่างผู้ชาย สกปรกคนนี้ทำไม่ถูกกับเธอ น่ารังเกียจ! เธอยังต้องกลัวเขาอีก หรอ?

เมื่อคิดได้ดังนั้น เธอก็เงยหน้าขึ้น มองเหมือนกำลังเผชิญหน้า

กับศัตรู “ผู้ชายสกปรก ฉันกับนายไม่มีอะไรต้องคุยกัน

“อืม” ฉู่เฉินซียิ้มขึ้นมาเล็กน้อย พร้อมกับอธิบายอย่างอดทน “อย่างแรก ฉันมีชื่อ ฉู่เฉินซี ฉันอนุญาตให้เธอเรียกฉันว่า เฉิน อย่างที่สองเธอหน้าอกไซส์ 36D ใช่ไหม? วิเศษจริงๆ”

หลินเวย

หน้าเธอแดงลงไปจนถึงคอ น่าเกลียด! เสื้อที่เธอสวมวันนี้ คอ เสื้อค่อนข้างต่ำ นอกจากนี้เธอก้มหน้าอยู่ตลอด ไม่แน่ว่าเขาอาจ จะเห็นหมดแล้วก็ได้?

“คนเลว!”
“ฉันทำอะไรให้เธอ?” เฉินยิ้มออกมาเบาๆ แล้วค่อยๆลด ระดับสายตาจากหน้าเธอลงไปข้างล่าง

“น่าเกลียด!” หลินเวย

เธอลุกพรึ่บขึ้นมา สีหน้าเป็นสีแดงเล็กน้อยด้วยความโกรธ จากนั้นหยิบโทรศัพท์แล้วเดินออกไปนอกร้าน

ตอนนี้เธอหงุดหงิดมาก เฉินซี ผู้ชายสมควรตายคนนี้ เธอไม่ อยากแม้จะมองหน้าเขา ถ้าไม่ใช่เพราะเขาชีวิตของเธอคงไม่ ต้องมาวุ่นวายขนาดนี้? พูดแล้ว ทั้งหมดก็เป็นเพราะผู้ชายน่า รังเกียจคนนี้!

ฉู่เฉินซี

เขามองออกไปด้านนอกผ่านหน้าต่างที่ยาวลงมาจนถึงพื้น ทัศนวิสัยดีจริงๆ ขนาดใบหน้าของหญิงสาวตัวเล็กที่กำลังโกรธ เคืองก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

รอยยิ้มที่ชั่วร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา เขานั่งพิงไปบน พนักเก้าอี้ แล้วหยิบโทรศัพท์ โทรออกไป

“คุณหลิน เจ้านายของเราบอกว่ายังคุยกับคุณไม่จบ กรุณา กลับมาด้วยครับ” ผู้คุ้มกันสองคนยืนขวางอยู่ที่ด้านหน้าของเธอ และพูดกับเธออย่างไร้อารมณ์

“เจ้านาย? ตอนนี้มันยุคสมัยอะไรแล้ว ยังเรียกเจ้านาย?” หลิน เวย จ้องไปทีหนึ่ง เบะปากใส่พวกเขา แล้วเดินหนีออกไป

“เชิญกลับไปด้วย” เขาทั้งสองยังคงขวางที่ด้านหน้าของเธอโดยที่ไม่มีความคิดที่ปล่อยเธอไปเลยแม้แต่น้อย

ฉันไม่กลับไป พวกคุณจะทำอะไรฉันร้านกาแฟ เฉินซียิ้มเบาส่ง

“ถ้าอย่างอย่าโทษพวกเราไม่เกรงใจ” นาที หลินเวยมไปปรากฏตัวหน้าเฉิน

เธอมองผู้ชายที่กำลังนั่งจิบกาแฟอย่างสบายใจด้วยความ อาฆาตแค้น ถามอย่างเบื่อหน่าย“คุณชาย เรื่องอะไร กรุณาพูดมา

รีบไป

รีบ? เนี่ยนะรีบเอาเถอะเธอไม่อะไรจะพูดกับผู้ชาย แล้ว เธอพยายามข่มความรู้สึกไม่พอใจเอาไว้ แล้วพยายาม ยิ้มให้เขา

คุณชาย ฉันว่าไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว ธุระระหว่าง พวกเราลงแล้ว ฉันอยากเกี่ยวข้องเดียวก็อยากหลินเวยพูดออกไปอย่างชัดเจน

“โอ้น่าเสียดายจัง เป็นคนที่มั่นคงมาก อีกเธอยังคง น่าดึงดูดมากสําหรับฉันเฉินยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย

“ชั่ว! ทั้งชีวิตฉันไม่คิดมาเจอหน้านายอีก!”ช่างเป็นผู้หญิงโหดร้ายจริงเขาหัวเราะขึ้นมาเบาจากนั้น นิ้วสั่งการ ผู้อารักขาที่อยู่ด้านข้างก็รีบยกกล่องใหญ่กล่อง หนึ่งเข้ามาวางตรงหน้าของเขา

หลินเวยมี

เธอเงยหน้าขึ้นดู ที่แท้ของในกล่องก็คือหนังสือพิมพ์เมื่อเช้า นี้? ใจเธอเริ่มหวั่นไหวแต่ว่าไม่ได้แสดงออกมา

เธอรู้สึกว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าของเธอช่างมีอำนาจเหลือเกิน เขาทำแบบนี้เพื่อที่จะพิสูจน์ว่ารูปที่ลงในหนังสือพิมพ์ไม่ใช่เขาที่ เผยแพร่ไปหรอ?

แต่ว่าเรื่องรูปมีแค่พวกเขาสองคนที่รู้เรื่อง ถ้าเช่นนั้นจะเป็น ใครได้?

สักพักเธอเริ่มนึกถึงการ์ดความจำ จากนั้นก็รีบหาการ์ดนั้น

ทันทีแต่แล้วเธอก็หาการ์ดความจำนั้นไม่พบ

“ผู้หญิง บางทีเธอควรระวังคนที่ใกล้ชิดกับเธอบ้าง ทำไมไม่ คิดว่า ทำไมเธอถึงเข้าไปที่ห้องของฉันได้ แล้วทำไมรูปถึงได้ถูก เผยแพร่ออกมา” รอยยิ้มของเขาหายไป เปลี่ยนเป็นสีหน้าที่เย็น ชาแทน พร้อมกับแสดงออกอย่างจริงจัง ดูแล้วน่ากลัวมาก

หลินเวย ขมวดคิ้ว คนใกล้ตัว? ที่เขาพูดหมายถึงกู้ฉุนเพิ่งใช่ ไหม? แต่ว่าเธอกับจุนเฟิงเพิ่งจะเจอกันแค่สองครั้งเอง ทำไม เขาต้องอยากทําร้ายเธอด้วย?

หรือว่าระหว่างพวกเขามีเรื่องไม่พอใจกัน เธอเป็นแค่คนโชค ร้ายที่เข้ามาหรอ?
เธอถูกกดคางลง พร้อมกับถูกจับศีรษะหมุนให้มาเจอกับ ดวงตาคู่สีน้ำตาล ชั่วครู่หนึ่งเธอหลงเข้าไปในดวงตาคู่นั้น

“มาเป็นผู้หญิงของฉันเป็นอย่างไร”

คำพูดของเขาดึงเธอออกมา นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เขาพูดคำนี้ ระหว่างพวกเขายังไงก็ไม่มีความสัมพันธ์ระดับนั้น นอกเสียจาก ว่าเธอกลืนคำพูดของเธอถึงจะพยักหน้าตอบรับข้อเสนอแบบไร้ ยางอาย

นอกจากนี้ความบาดหมางระหว่างพวกเขา ก็ไม่ควรเสียสละ เอาเธอมาเป็นเครื่องมือแบบนี้

“ฝันกลางวัน”

“ฉันจะทำให้เธอมาขอเป็นผู้หญิงขอฉันให้ได้” เขาลุกขึ้นยืน ในขณะที่เธอไม่โต้ตอบอะไร เขาก็ก้มศีรษะลงมาจูบเธอที่ริม ฝีปาก แล้วรีบหนีออกไป

“คนบ้า!” หลินเวย

เธอรีบเอามือเช็ดปาก พร้อมกับมองไปที่คนที่ออกไปไกลแล้ว พร้อมกับสายตาที่เย็นชา ไม่ว่าใครก็ตามที่ทำร้ายเธอ เธอจะจับ เขามาให้ได้!

แต่อย่างไรก็ตาม เธอเองก็สงสัยว่าทำไมเธอถึงได้เชื่อใจจนเฟิง?