บทที่ 2 หนึ่งคืน (2)

นิ้วที่เรียวยาวของเขาจุดบุหรี่ เสร็จแล้วสูบเข้าไปที่หนึ่ง หลังจาก นั้นพ่นควันบุหรี่ออกมาเป็นวงแหวน มองดูการเคลื่อนไหวของ เธอที่ช่างไร้เดียงสา

“ฉันสัมผัสมาหมดแล้ว ตอนนี้ปิดไปก็ไม่มีประโยชน์แล้ว

ดูเหมือนว่าจะมีกลิ่นอายของบรรยากาศเมื่อคืน บนพื้นยังมี เสื้อผ้าที่ถูกฉีกขาดด้วยความบ้าคลั่ง

“แกมันไร้ยางอาย

เธอตะโกนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย หัวของเธอก็ค่อยๆ นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ดวงตาของเธอยิ่งสับสนมากขึ้น เรื่อยๆ

“ทำไม? จําไม่ได้หรอ? หรือว่าให้ฉันแสดงให้ดูอีกที เธอจะได้ จำขึ้นมาได้ ดีไหม?” เฉินซี

ขยี้บุหรี่ด้วยความสนใจ แล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปหาเธอ

“หยุด! อย่าเข้ามานะ!”

เธอเบิกตาจ้องมองแล้วกอดผ้าห่มเข้ามาแน่นขึ้น ห่อมัดตัว แน่นราวกับบ๊ะจ่าง แววตาเต็มไปด้วยความระแวดระวังมองไปที่ เขา ผู้ชายแปลกหน้าที่เธอไม่รู้จักเลยแม้แต่น้อย

เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีเทา ที่เปิดให้เห็นหน้าอก พร้อมกับดวงตาที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์

เขามองมาอย่างหลงใหลที่เธอ ในขณะที่เธอมองเขาอย่างระ แวดระวัง เม้มริมฝีปากแน่น ผมยาวตรงของเธอยาวลงไปอยู่บน บ่าของเธอ หน้าผากแสดงถึงความตื่นตระหนก ราวกับลูกแมว ตัวหนึ่งที่ดื้อรั้นไปทั้งตัว

“คนชั่ว! ฉันจะฟ้องคุณ!

หลินเวย

เธอนึกขึ้นได้ว่าถูกพรากของที่มีค่าที่สุดไปโดยผู้ชายแปลก หน้าคนนี้ เธอก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ นอกจากนี้ใครจะไปรู้ว่าเขา

เป็นใคร อาจจะมีโรคร้ายแรงก็ได้

ฉู่เฉินซี

ทำเหมือนได้ยินเรื่องตลก มุมปากของเขาค่อยๆยกสูงขึ้น ทำ ตัวสบายๆ ราวกับสัตว์ร้ายกึ่งหลับกึ่งตื่น

“สาวน้อย ในเมื่อเธอตัดสินใจจะฟ้องฉัน งั้นถ้าฉันไม่ทำอีกสัก สองสามที ก็เสียเปรียบสิ?”

เขายิ้มอย่างชั่วร้าย แล้วค่อยตั้งใจเดินเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ

หลินเวย

ดวงตาของเธอหรี่ลง ใบหน้าน้อยๆ ตอนนี้ถูกทำให้หวาดกลัว จนซีดเผือด เธอทําเป็นไม่กลัวแล้วตะโกนด่าไป “คนชั่ว! ไอ้สัตว์ร้าย! ”
ฉู่เฉินซี

หรี่ตาลง แล้วใช้มือเย็นเฉียบจับที่คางของเธอแล้วยกขึ้นมา

“สาวน้อย ด่าต่อสิ ฉันอยากจะดูว่าเธอจะด่าไปได้นานแค่ไหน หรือว่าฉันจะทำได้นานกว่า

เขาพูดจบก็กระชากผ้าห่มขึ้น เธอกรีดร้องขึ้นเสียงดัง จับแก้ม ของเขาโดยไม่ตั้งใจ แล้วใช้สามนิ้วชวนเข้าไปที่หน้าของเขา

มีความโกรธที่ในดวงตาของเขา แต่ทันใดนั้น โทรศัพท์ ภายในห้องก็ดังขึ้นมา

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วปล่อยเธอลง รีบเดินก้าวยาวๆไปที่ โทรศัพท์

หลินเวย เปรียบเสมือนนักโทษ ไม่กล้าที่จะพูดกับเขา เพราะ

คนที่เสียเปรียบก็มีแต่เธอ

เธอจ้องมองไปที่เศษผ้าที่กระจายเต็มพื้น คิ้วที่สวยงามของ เธอขมวดเข้ามากัน หยิบเสื้อสูทที่กองอยู่ที่พื้นขึ้นมาสวม แล้วรีบ หนีออกไป

หลังจากจบการสนทนาทางโทรศัพท์ 2 เฉินซี เดินกลับมาที่

ห้อง เธอได้หนีออกไปแล้ว เขาขมวดคิ้ว พร้อมกับแววตาสงสัย

เมื่อสักครู่เห้าหมิงโทรศัพท์บอกเขาว่าผู้หญิงที่จัดหาให้เมื่อ คืนไม่ได้มา ถ้าอย่างนั้นแมวน้อยที่อยู่กับเขาเมื่อคืนคือใครกัน?

ขณะที่กำลังครุ่นคิด โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เบอร์โทรศัพท์ของคนแปลกหน้าปรากฏขึ้นมา เขาขมวดคิ้ว แต่ก็กดรับสายนั้น “เซอร์ไพรส์ที่เตรียมให้เมื่อคืนเป็นอย่างไรบ้าง? คงจะพอใจ มากเลย ?”

“แต่ว่ามีเรื่องให้เซอร์ไพรส์กว่านั้นอีก อย่าพึ่งใจร้อนไป เฉินซีมขึ้นมาเล็กน้อย ดวงตาของเขาเป็นประกายขึ้นมา ทันที “กู้ฉุนเฟิง น่าสนใจไหม

เขายิ้มอย่างสนุกสนาน และไม่ได้พูดอะไรเพิ่มสักประโยค เดียว ก็กดวางสายไป

ฉู่เฉินซีกดโทรศัพท์อีกครั้งหนึ่ง “มาที่ห้องของฉัน

ไม่เพียงกี่นาที ก็มีผู้ชายแต่งชุดดำหน้าตาดุดันเข้ามาภายใน ห้อง มองไปที่ฉู่เฉินด้วยความเคารพ “คุณชาย มีอะไรสั่งการ ครับ”

“ไปหาภาพวงจรปิดของโรงแรมมา

ในไม่ช้าเขาก็เห็นผู้หญิงคนนึ่งสวมเสื้อผ้าของเขา พร้อมกับ สองมือปิดหน้าอกไว้ ก้มหน้า เดินอย่างลำบากออกจากโรงแรม

เสื้อสูทของเขาบนร่างของเธอ ดูหลวมมาก ขาขาวนวลของ เธอถูกเปิดออกมาด้านนอก แม้แต่รองเท้าก็ไม่ได้สวมใส่ ผมยัง รุงรังอยู่บนบ่า แสดงให้เห็นถึงเสน่ห์น่าหลงใหลที่พิเศษ

“ฉันต้องการข้อมูลของเธอ” น้ำเสียงไม่แยแสดังขึ้นมา พร้อม กับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา บนหน้าจอแสดงรูปของผู้หญิงที่เต็มไปด้วยเสน่ห์น่าหลงใหล

ผมยาวเต็มเตียงใหญ่ ปกคลุมหน้าของเธอไปครึ่งหนึ่ง มอง เห็นเพียงแค่ริมฝีปากสีแดงเล็กน้อยเท่านั้น พร้อมกับบริเวณ ไหปลาร้าของผู้หญิงคนนี้มีรอยสักรูปผีเสื้ออย่างชัดเจน จนมอง เห็นแม้กระทั่งรอยฟันที่ประทับอยู่ด้านบน

มุมปากของเขากว้างขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม ผู้หญิงที่เขาชอบ อยากจะวิ่งหนีก็วิ่งหนีได้หรอ? ต้องดูว่าเขาให้สิทธิ์ นั้นไหม!

นอกจากนี้ เธอยังเป็นของขวัญที่คนๆนั้นมอบให้ เขายังสนุก ไม่พอเลย เขาจะปล่อยเธอไปง่ายๆได้อย่างไร?