1/4

มธุรสเขินอายจนต้องซุกหน้ากับอกกว้าง เพื่อปิดบังใบหน้าที่ แดง ของตัวเอง ก็แน่ล่ะ เขาพิจารณาร่างกายเธออย่างถี่ถ้วน มากกว่าตัวเธอซึ่งเป็นเจ้าของเสียอีก

“อายเหรอ บอกแล้วไงว่าไม่ต้องอาย ฉันอยากทำให้ผู้หญิง มีความสุขมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ฉะนั้นอะไรที่เธอชอบเวลาที่ฉัน ทําก็บอกได้เลย หรือถ้าไม่ชอบอะไรก็บอกกันได้”

ราฟาเอลดันร่างบางออก มองใบหน้าที่แดงนั้นอย่าง ชอบใจ มือหนาลูบไล้ต้นขาเรียวสวยไปมา กระโปรงชุดสีแดง เพลิงรุ่นขึ้นตามมือที่อยู่ไม่สุข

“อย่าค่ะ เราไม่ได้อยู่ในห้องนะคะ” มธุรสตะครุบมือหนาให้ อยู่นิ่งๆ ร้องห้ามเสียงสั่นๆ

“ไม่ได้อยู่ในห้อง ก็เหมือนอยู่ในห้องนั่นแหละ เธอลองมอง ไปรอบๆ สิว่ามีใครอยู่ในนี้อีกบ้าง นอกจากเราสองคน และไม่ ต้องห่วงว่าจะมีใครเข้ามาในนี้ เพราะถ้าฉันไม่เรียกก็จะไม่มีใคร เข้ามาแน่นอน”

มธุรสกวาดตามองไปรอบๆ ก็เห็นจริงตามที่เขาพูด นอกจากเขาและเธอที่อยู่ในนี้ ก็ไม่มีใครอื่นอีก มือหนาที่ถูกมือ บางตะครุบก็เริ่มขยับ ดวงตาคมดของราฟาเอลหรี่ลง เมื่อไฟ พิศวาสเริ่มปะทุขึ้นอีกครั้ง
ราฟาเอลจับร่างบาง ให้นั่งคร่อม และรุ่นชายกระโปรงขึ้นถึง เอว ก่อนจะรั้งสายเส้นเล็กๆ ที่คล้องไหล่บางเอาไว้ลงมาตาม เรียวแขน จนทรวงอกอวบที่ซ่อนตัวอยู่ในบราเซียสีหวาน โผล่ พ้นเนื้อผ้าสีแดงออกมา ชายหนุ่มไม่รอช้ากดใบหน้าลงสูดกลิ่น หอม กลางหว่างอกอวบเข้าปอด

มธุรสดันใบหน้าคมเข้มออกอย่างเขินอาย ถึงจะรู้ว่าไม่มี ใครอื่นนอกจากเขาและเธอ แต่หญิงสาวก็ยังอดรู้สึกเก้อเขินไม่ ได้ เมื่อถูกดันใบหน้าออก มาเฟียหนุ่มก็จุมพิตริมฝีปากนุ่มแทน จุมพิตเร่าร้อนเกิดขึ้น ปลายลิ้นสากตวัดเกี่ยวพันลิ้นนุ่มอย่าง หลงใหลในความหวาน มือหนาเลื่อนขึ้นมากอบกุมทรวงอกอวบ และดึงรั้งเสื้อชั้นในตัวจิ๋วลง ปทุมถนนวลงามขาวผ่องถูกปลด ปล่อยเป็นอิสระ ความเย็นของแอร์คอนดิชันเนอร์ บวกกับความ ร้อนระอุของเปลวเพลิงแห่งไฟปรารถนา ทำให้ยอดทรวงสีสวย แข็งซูซัน ปลายนิ้วหัวแม่มือของราฟาเอลสะกิดตุ่มไต ยิ่งสร้าง ความสยิว ให้มธุรสจนต้องครวญครางออกมา แต่เสียงครางอัน ไพเราะของเธอก็ถูกดูดกลืนเข้าไปในลำคอหนาจนหมด

ราฟาเอลถอนริมฝีปากออก เมื่อร่างบางโอนอ่อนผ่อนตาม เขาเลื่อนริมฝีปากลงไปตามลำคอระหง และต่ำลงไปยังทรวงอก อวบ ริมฝีปากหนาเข้าครอบครองดูดดื่มยอดทรวงสีสวยอย่างหิว กระหาย มือหนาลูบคลำสะโพกมนงอนงาม และบีบเคล้นคลึง เบาๆ สลับกับหนักหน่วง

มาเฟียรูปงามไล้เลียผิวเนื้อเนียนนุ่มของปทุมถันคู่งาม ดูดดึงอย่างหยอกเย้าและย้ายไปทำอีกข้างอย่างไม่ให้น้อยหน้ากัน ทิ้งความเปียกชื้นไว้เป็นหลักฐานของไฟเสน่หาที่แผดเผา มือ หนาเลื่อนมากอบกุมเนินสวาทที่มีปราการตัวบางขวางกั้น แต่ไม่ ค่อยถนัดนัก ราฟาเอลจึงยกร่างบางขึ้น และให้หญิงสาวนั่งซ้อน กด้วยการหันหลังให้เขา

ราฟาเอลจับเรียวขางามให้แยกออกกว้าง และกรีดปลายนิ้ว

ซองไปตามรอยแยกของกุหลาบสาว

มธุรสกรีดเสียงครวญครางออกมาไม่ได้ศัพท์ ดวงตาคู่งาม หลับพริ้มอย่างรัญจวน มือบางจิกปลายเล็บลงบนที่เท้าแขนของ เก้าอี้นุ่มเต็มแรง

ปลายนิ้วร้ายกาจทรมานร่างบางต่อไปเรื่อยๆ กรีดขึ้นลง ตามรอยแยกผ่านเนื้อผ้าบางเบา ก่อนจะสอดเข้าไปใต้ผ้า สัมผัส กับความนุ่มนิ่มและชื้น ราฟาเอลสอดปลายนิ้วเรียวเข้าไปใน สัดส่วนความเป็นหญิงที่คับแคบ ชายหนุ่มต้องขบกรามแน่น เพราะขนาดเป็นเพียงนิ้วมือ ภายในร่างสาวที่อบอุ่นยังตอดเม้น ดูดปลายนิ้วของเขาเข้าไปขนาดนี้ แล้วถ้าเป็นแก่นกายอันใหญ่ โตที่รอคอยการปลดปล่อยล่ะ แค่คิดราฟาเอลก็ขนลุกซู่อย่างตื่น เต้น

ทรวงอกนุ่มไม่ได้ว่างเปล่า แต่ยังมีมือหนาเคล้นคลึงอยู่ไม่ ห่าง ราฟาเอลใช้ไฟเสน่หาทรมานมธุรสทั้งบนและล่าง จนหญิง สาวกระตุก น้ำหวานอาบนิ้วเรียวของชายหนุ่มทันที

ราฟาเอลถอนปลายนิ้วเรียวออกและส่งนิ้วนั้นเข้าปากตน ก่อนจะส่งให้มธุรสได้ลิ้มลองรสชาติของตัวเองบ้าง
“รสชาติของเธอ มันช่างหวานนักน้ำผึ้ง

ราฟาเอลรูดซิบกางเกงของตัวเองลงและจับแก่นกายออกมา มือใหญ่ยกร่างบางขึ้น และจับกดลงครอบครองความแข็งแกร่ง ของตนจนสุดเส้นทางรัก

“โอว…” ถึงคราวที่มาเฟียหนุ่มต้องครางเสียงดังบ้าง และ ยังมีเสียงหวานกระเส่าดังปนมาด้วย

“น้ำผึ้ง เธอจะฆ่าฉันรึไงกัน ฉันแทบจะพวยพุ่งแค่ได้เข้าไป อยู่ภายในกายเธอแค่ครั้งเดียวเลยนะนี่” ราฟาเอลบอกเสียงสั่น พร่า แต่เขายังไม่ยอมขยับร่างจนมธุรสต้องร้องขออย่างทรมาน

“คุณราฟาเอล ได้โปรด…”

ได้โปรดอะไร น้ำผึ้ง เธออยากให้ฉันทำอะไร ใช่แบบนี้ เปล่า” ชายหนุ่มถามและยกร่างบางขึ้น ก่อนจะกดลงอีกครั้ง

“คุณราฟาเอล…

“ไม่เอาน้ำผึ้ง ฉันไม่อยากให้เธอเรียกชื่อนี้ เรียกฉันว่าราฟ แล้วเธอต้องการอะไร ฉันจะทำให้เธอหมดทุกอย่าง เขากระซิบ ที่ข้างหู และขบเม้มติ่งหูเล็กๆ อย่างหยอกเย้า

“คุณราฟ” มธุรสเรียกตามที่ราฟาเอลบอก

“ฟังดูทะแม่งๆ นะ ฉันว่า…เรียกว่าพี่ราฟจะดีกว่า” ราฟาเอล ยกร่างบางขึ้น และกดลงอีกครั้ง

“พะ…พี่ราฟ” มธุรสเรียกเสียงขาดเป็นห้วงๆ
“ดีมาก เป็นเด็กดีแบบนี้สิถึงจะน่ารัก

ราฟาเอลยกร่างบางขึ้น และขยับสะโพกสอบของตัวเอง อย่างหนักหน่วง และรุนแรงขึ้นตามอารมณ์ที่ใกล้จะถึงขีดสุด ใน จังหวะสุดท้ายร่างสูงก็เกร็งกระตุกพร้อมกับร่างบาง เมื่อพากัน เยี่ยมวิมานชั้นดาวดึงส์บนสวรรค์ชั้นเจ็ด

มธุรสทิ้งตัวลงครอบครองความเป็นชายของราฟาเอล เพราะไม่มีแรงจะทรงตัวขึ้น หญิงสาวหายใจหอบถี่ รู้สึกราวกับ วิ่งแข่งในระยะทางไกลๆ ทรวงอกอวบสะท้อนขึ้นลงตามแรงหอบ หายใจ และเมื่อลมหายใจเริ่มเป็นปกติ สาวน้อยก็จะทรงตัวขึ้น

“จะไปไหนสาวน้อย มันยังไม่จบเพียงเท่านี้หรอก หึ หึ