2/3

“ไอ้ฟอลเลโป้เร็วๆ หน่อย กูรีบ” เสียงห้วนจัดดังขึ้นอีกครั้ง

“ปะ…ไปเดี๋ยวนี้ล่ะครับเจ้านาย” ฟอลเลโก้รีบวิ่งตามไป ก่อนจะทำให้เจ้านายหนุ่มย้อนกลับมาและเป่าขมองของตน กระจุยอย่างที่ว่าจริงๆ

จริงๆ แล้วราฟาเอลไม่เคยทำร้ายลูกน้อง แต่ดวงตาคมกริบ ที่ทุกคนต่างให้สมญานามว่า “ดวงตาพิฆาต” และยังความ ว่องไวนั่นอีก ทำให้ลูกน้องทุกคนหวาดผวา ราฟาเอลมักจะส่ง สอนคนที่ทำผิดให้ทราบด้วยวิธีอันร้ายกาจแต่ไม่เคยฆ่าใคร

กูไม่ฆ่ามึงหรอก ไม่ต้องกลัว แต่ถ้าปืนมันจะลั่นเองล่ะก็ ก คงช่วยไม่ได้

นั่นเป็นคำพูดทีเล่นทีจริงของราฟาเอลในเวลาที่เขาโมโห สุดขีด ไม่มีลูกน้องคนไหนกล้าต่อกรกับมาเฟียหนุ่ม เพราะรู้ดีว่า ถ้าราฟาเอลเหลืออดจริงๆ มันคนนั้นก็คงหนีไม่พ้น “ความตาย” แม้จะยังไม่เคยเกิดขึ้น แต่ก็ไม่มีใครกล้าเสี่ยง

มธุรสนอนฟังเสียงของราฟาเอลและฟิเลโป้จนกระทั่งเสียง นั้นเงียบลงพร้อมเสียงฝีเท้าที่เดินจากไป สาวน้อยถอนหายใจ เฮือกใหญ่ก่อนจะหลับตาลงเพราะความเหนื่อยล้าจากการเดิน ทาง

หญิงสาวตื่นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อความมืด โรยตัวลงมาจนห้องทั้งห้องนั้นมืดมิด ที่นอนด้านข้างนั้นว่างเปล่าไร้เงาของร่างสูง แนบกาย นี่เขายังไม่กลับมาอีกเหรอ มธุรสคิด ก่อนจะลุกขึ้น และคลำหาสวิตโคมไฟหัวเตียง เมื่อแสงไฟดวงน้อยจากโคมไฟ สว่างจ้า หญิงสาวก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าและหยิบเสื้อเชิ้ตของรา ฟาเอลออกมาหนึ่งตัว จากนั้นก็เดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำต่อ

มธุรสมัวแต่ยืนตื่นตาตื่นใจกับห้องน้ำที่แสนสวย กว้างใหญ่ เท่าห้องนอนของเธอที่กรุงเทพฯ เลยด้วยซ้ำ หญิงสาวเปลือย กายออกหมดจดและเดินไปที่อ่างจากุชชี่ เมื่อไม่เคยได้ใช้เพราะ ไม่เคยมีมาก่อน ทำให้มธุรสต้องลองบิดก๊อกและกดปุ่มปรับ เปลี่ยนอุณหภูมิของน้ำอยู่นาน กว่าที่เธอจะใช้มันเป็นและก้าวลง ไปนอนแช่อย่างสบายอารมณ์

สายน้ำที่ไหลวนราวกับเป็นหมอนวดฝีมือดีทำให้เธอผ่อน คลายได้อย่างไม่น่าเชื่อ หญิงสาวหลับตาพริ้มอย่างสบายและ เกือบจะหลับไปจริงๆ ถ้าท้องของเธอไม่ร้องออกมาจนเสียงดัง บอกให้เจ้าของรู้ว่าหิวมากขนาดไหนแล้ว

มธุรสจึงต้องรีบชำระล้างร่างกายให้สะอาดอย่างรวดเร็ว ก่อนจะออกมาแต่งตัวด้วยชุดเสื้อเชิ้ตตัวยาวของราฟาเอล และ เดินลงไปข้างล่าง

ชั้นล่างนั้นถูกเปิดไฟไว้เป็นจุดๆ ไม่สว่างมากแต่ก็ไม่มืดนัก บ้านของราฟาเอลกว้างใหญ่จนเธออดรู้สึกเงียบเหงาและหวาด กลัวน้อยๆ ไม่ได้เมื่อต้องอยู่ตามลำพังแบบนี้ บอดี้การ์ดของเขา ก็คงจะเดินไปเดินมาอยู่ข้างนอกคอยสังเกตการณ์เหมือนที่เธอ เคยเห็นในหนัง เวลาที่พระเอกรวยมากๆ ก็จะมีการ์ดไว้คอยคุ้มครอง

หญิงสาวเดินเข้าไปครัวและเปิดตู้เย็นเห็นว่าของสด มากมายมธุรสจึงอาหารง่ายตัวเอง และ เตรียมไว้ให้ราฟาเอล ในเวลาที่เขากลับมาด้วย

อย่างแล้ว จึงไม่เสียงฝีเท้าของสูงหยุดกรอบ ประตูเงียบๆ ดวงคมกริบร้าวหรี่ลงเป็น ประกายแวววาว เมื่อกวาดตามองต้นนวลขาผ่องที่โผล่พ้น ชายเสื้อที่ยาวสะโพกอย่างหมิ่นเหม่ อดคิดได้ว่าถ้าเจ้า หล่อนยกมือสูงอีกนิด สะโพกงอนสวยคงประจักษ์แก่ของ เขาและเรือนอรชรอีกนอกจากเชิ้ตของตัวเดียว

ความเหนื่อยล้าจากงานวุ่นวายที่ไนต์คลับ กว่าจะสะสางเจ้าหน้าที่ตำรวจจบได้ มาเฟียหนุ่มแทบอยากหลับตานอนในห้องงานของตนไนต์คลับเลย หากกำลังรอคอยการกลับมาของอยู่แต่เพียงแค่ราฟาเอล เห็นเธอ ความเหนื่อยล้าก็ลดลงเกือบหมดทันควัน

“อุ้ย” มธุรสแขนก๋าย่าโอบกอดไว้จากทางด้านหลัง พร้อมกลิ่นน้ำหอมคุ้นจมูกและร้อนผ่าวคุ้นเคย

ทำอะไรอยู่ พี่ยืนน้ำผึ้งเดินไปมาอยู่แล้วนะ แต่ก็ ไม่รู้ตัวซะที นี่ถ้าเป็นคนอื่นไม่ใช่แล้วล่ะก็…
“ก็อะไรคะ”

“นาผึ้งก็คงโดนข่มขืนแล้วฆ่าไปแล้วน่ะสิ” ราฟาเอลแกล้ง พูดให้มธุรสกลัว

“ห้า ใครจะมาข่มขืนน้ำผึ้งคะ แล้วตอนนี้น้ำผึ้งก็อยู่ในบ้าน พีราฟ ไม่ได้ออกไปข้างนอกซะหน่อย” มธุรสบอกและวางมีดใน มือลง ก่อนจะใช้มือหยิบมะเขือเทศที่นั่นแล้วใส่หม้อ

“ถ้าอยู่ในนี้ก็คงไม่มีใครกล้า จะมีอยู่ก็แค่คนเดียวที่อยาก ทำแบบนั้น” ราฟาเอลวางคางลงบนบ่าบอบบาง และเอียงหน้า จูบแก้มนวล ก่อนซุกไซ้จมูกโด่งแหลมและริมฝีปากร้อนๆ ลงกับ ซอกคอหอมกรุ่น กลิ่นสบู่อ่อนๆ ทำให้เขารู้ว่าเธออาบน้ำแล้ว เรียบร้อย

“ก็พี่นี่ไง พี่จะฆ่าน้ำผึ้งช้าๆ ให้ขาดใจตายคาอกเลยดีมั้ย

“ไม่ดีมังคะ น้ำผึ้งยังไม่อยากตาย” เสียงหวานใสนั้นเริ่ม เปลี่ยนเป็นแหบพร่านิดๆ เมื่อราฟาเอลเลื่อนมือลงไปลูบไล้ต้น ขานวลเนียน เลื่อนขึ้นลงช้าๆ อย่างหยอกเย้าและยั่วยวน

“แต่พี่ว่าดีนะ พี่จะค่อยๆ ฆ่าน้ำผึ้งทีละนิดๆ

มือหนาเลื่อนขึ้นสูงจนถึงสะโพกงอนงามเปลือยเปล่า เคล้น คลึงหวั่นเนื้อนุ่มเบาๆ ก่อนอ้อมมาด้านหน้าซุกไซ้เข้าหาเงิน สวาทอวบอิ่ม มือหนาอีกข้างก็เลื่อนขึ้นกอบกุมทรวงอกอวบ ปลายนิ้วเรียวสวยสะกิดเบาๆ ที่ยอดทรวงสีทับทิม

“พี่…ราฟ” มธุรสเริ่มกระวนกระวาย มือบางจับขอบเคาท์เตอร์ที่วางของเอาไว้แน่น หญิงสาวห่อปากอย่างเสียวซ่าน ใบหน้านวลเนียนแดงก่ำอย่างรัญจวน เธอรู้สึกว่าราฟาเอลกำลัง ฆ่าเธอจริงๆ แต่ฆ่าด้วยการใช้ไฟพิศวาสที่เขาจุดขึ้นมาแผดเผา ร่างเธอให้มอดไหม้

“น้ำผึ้ง…ขอพี่นะคนดี พี่ไม่ไหวแล้วจริงๆ” ราฟาเอล อ้อนวอนเสียงกระเส่า เพียงแค่ได้แตะต้อง สัมผัสเพียงเล็กน้อย ใจกลางร่างแกร่งก็ปวดหนึบแถมกระตุกขอให้ได้รับการปลด ปล่อย

“พี่…ราฟ” เสียงของมธุรสเริ่มขาดห้วง เมื่อปลายนิ้วเรียว ยาวกรีดไล้ตรงรอยแยกสาว และสะกิดเกสรงามถี่ระรัว

ราฟาเอลแยกขาเรียวสวยออกจากกัน เพื่อสอดนิ้วเข้าไปใน ความคับแคบ น้ำหวานจากเกสรสวาทอาบไล้เรียวนิ้วเมื่อขยับ เข้าออกช้าๆ และนุ่มนวล สะโพกงอนงามสายไหวเบียดชิดความ เป็นชายที่ยังซ่อนอยู่ในปราการสองชั้นที่รัดรึง