1/3

มธุรสจิกปลายเล็บลงกับหัวไหล่หนา เมื่อความสุขแปลกใหม่ มาเยือน ร่างบางเกร็งกระตุกก่อนที่หัวสมองจะขาวโพลนไปหมด ราฟาเอลควบขับร่างหนาตามติดหญิงสาวไปเยือนดินแดนวิมาน ฉิมพลีด้วยกัน

“เธอชื่ออะไร” ราฟาเอลถาม เมื่อลมหายใจเป็นปกติ

“มธุรสค่ะ” หญิงสาวตอบเสียงเบา ร่างบางสะอื้นฮัก เมื่อ คิดถึงสิ่งที่เพิ่งเสียไปให้กับชายแปลกหน้าคนนี้ เธอไม่ได้เจ็บ ปวดแต่เสียใจที่ไม่อาจรักษาสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตสาวเอาไว้ได้

“มีชื่อที่เรียกง่ายกว่านี้มั้ย” เขาถามเสียงขุ่น ไม่ชอบได้ยิน เสียงร้องไห้เพราะรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นซาตานร้าย ที่ชอบ ทำร้ายคนบริสุทธิ์ยังไงไม่รู้

“น้ำผึ้งค่ะ”

“นี่…หยุดร้องไห้ซะทีได้มั้ย ฉันเกลียดที่สุดในเวลาที่ร่วมรัก เสร็จแล้วผู้หญิงร้องไห้” ราฟาเอลตะคอกเสียดอย่างลืมตัว ยิ่ง ทำให้มธุรสร้องไห้หนักขึ้นไปอีก

“ขอโทษค่ะ ที่ทำให้คุณไม่พอใจ” มธุรสบอกปนเสียงสะอื้น ก่อนจะทรงตัวขึ้นนั่ง มือบางยกขึ้นปาดน้ำตาออกจากแก้มนวล ป้อยๆ

“จะไปไหน”
“ถ้าเสร็จงานของน้ำผึ้งแล้ว น้ำผึ้งคงต้องขอตัวค่ะ”

ร่างบางถูกกระชากกลับลงนอนหงายบนที่นอนนุ่มอีกครั้ง และถูกกักตัวไว้ด้วยอ้อมแขนของราฟาเอล

“เธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น เพราะงานของเธอยังไม่จบ สําหรับเธอครั้งเดียวคงไม่พอ ฉันบอกแล้วไงว่าชอบเธอตั้งแต่ แรกเห็น ยิ่งได้เธอเป็นคนแรกแบบนี้ยิ่งติดใจจนไม่อยากปล่อย ให้เธอเป็นของใครอีก เธอจะเรียกเท่าไหร่ ถ้าฉันจะซื้อตัวเธอไป อยู่กับฉัน เป็นของฉันคนเดียว ไม่ต้องเปลืองตัวให้คนอื่น

“คุณ…ว่าอะไรนะคะ” มธุรสคิดว่าตัวเองหูฝาด จริงอย่างที่ มณีรัตน์พูด เธออาจจะมีเสี่ยกระเป๋าหนักรับเลี้ยงไว้เลย แต่ผู้ชาย คนนี้ห่างไกลจากคำว่าเสียมากนัก เพราะเขาไม่อ้วนลงพุงเหมือน บรรดาเสี่ยๆ ที่เธอเคยเห็น แถมเขายังรูปหล่ออีกต่างหาก

“ฉันจะพาเธอไปอยู่กับฉันที่ฟลอเรนซ์ ประเทศอิตาลี ไปเป็น ผู้หญิงของฉัน ผู้หญิงของราฟาเอล โปราซซีนี่”

“อิตาลี…ฟลอเรนซ์…” มธุรสคราง หัวสมองน้อยๆ กำลังคิด ทบทวนไปมาถึงผลได้ผลเสีย เธอจะได้ไปจากที่นี่ แถมไปไกลถึง อิตาลี แต่…อนาคตที่ยังไม่รู้จะเป็นยังไงต่อทำให้เธอต้องฉุกคิด อีกครั้ง

“ใช่ ถ้าเธอไม่มีอะไรที่ต้องเป็นห่วงที่นี่ ฉันอยากให้เธอไป กับฉัน และรับรองว่าฉันจะเลี้ยงดูเธออย่างดี และดีไม่ดีฉันอาจจะ ยกทรัพย์สมบัติที่มีให้เธอบ้าง ถ้าเธอทำให้ฉันพอใจ

มธุรสไม่ตอบแต่มองสบตาสีครามอย่างคิดทบทวนไปมาไม่ได้คิดถึงทรัพย์สมบัติ แต่เธอกำลังคิดถึงอิสรภาพจากแม่เลี้ยงใจยักษ์

“ไม่เป็นไร ค่อยๆ ฉันจะให้เวลาเธอห้อง”

ราฟาเอลบอก ก่อนจะเริ่มบทรักครั้งใหม่อีกครั้ง อีกครั้ง อีกครั้ง เวลาที่เขาบอกว่าจะมธุรสได้คิด แทบจะไม่เลย เพราะความคิดและสติของหญิงฉุดกระชากขึ้นสู่วิมาน ฉิมพลีครั้งแล้วครั้งเล่า

“ว่ายังไง เธอจะให้คําตอบฉันได้หรือยังสาว” ราฟาเอล ถาม ตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว

ค่ะ” มธุรสตอบอย่างมั่นใจ เธอตัดสินใจแล้วว่าไป

ตายดาบหน้า ในเมื่อเธอเองก็เหลือใครแล้ว

ราฟาเอลเดินเข้ามาหา และแบให้สาวน้อย มธุรส มองมือนั้นอย่างชั่งใจ ถ้าวางมือบนเปลี่ยนไปทันที สาวน้อยถอนหายใจบอกแรงก่อนวางมือ เล็กบนฝ่ามือใหญ่ ที่มือน้อยของเธอทันที

“ไม่ต้องกลัวสาวน้อย ต่อไปฉันดูแลเธอเองราฟาเอลบ อกและ

“เอ่อ…น้ำผึ้งยังไม่รู้จักคุณเลยเธอถามซ้ำ เพราะเมื่อครู่ ที่เขาบอกนั้น เธอฟังไม่ค่อยถนัดนัก

ฉันชื่อราฟาเอล โปราชซีน หรือราฟ เอาให้สาวน้อย”

มธุรสตื่นเต้นกับเครื่องบินส่วนตัวซะด้วย แถมราฟาเอลยังบอกอีกว่า กว่าจะ ถึงฟลอเรนซ์เมฆเครื่องบินผ่านไปอย่างตื่นตาตื่นใจ ราฟาเอลมอง กิริยายิ้มๆ เธอช่าง ใสซื่อบริสุทธิ์ และน่ารักมากมายใน สายของเขา ชีวิตของราฟาเอลข้องเกี่ยวกับผู้หญิงมามาก ใช่เขาไม่เคยเจอ

“น้ำผึ้ง เธอจะมองก้อนเมฆจนเก็บเอาฝันเลยไง เธอ

“แหม…น้ำผึ้งไม่เคยเห็นคะ คุณมั้ยคะ ว่านี่เป็นครั้งน้ำผึ้งเลยคะ ถึงมีเครื่องบินส่วนตัวแบบนี้ เอ่อ……คุณ งานอะไรเหรอคะ

“ฉันธุรกิจส่วนตัวนิดหน่อยนะ แต่เรื่องความรวยคงตอบ ไม่เธอถูกใจมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเป็นผลดีกับตัวเธอมากเท่านั้นราฟา เอลบอก และดึงร่างบางขึ้นตน

เอ่อ”

“ทําไมเหรอ ต้องการให้ทำอะไรก็บอกได้นะต้องอาย เพราะฉันเห็นเธอหมดทุกซอกทุกมุมแล้ว